Τοῦ
κ. Παναγιώτου Σωτ. Γκιουλὲ
«Οὐκ ἐγκληθησόμεθα, ὦ οὗτοι, οὐκ ἐγκληθησόμεθα
ἐν ἐξόδω ψυχῆς, διότι οὐ τεθαυματουργήκαμεν, οὐδ᾽ ὅτι οὐ τεθεολογήκαμεν, οὐδ᾽ ὅτι
θεωρητικοὶ οὐ γεγόναμεν· ἀλλὰ λόγον πάντως δώσομεν τῷ Θεῷ, διότι ἀδιαλείπτως οὐ
πεπενθήκαμεν» (Κλῖμαξ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου,
λόγος 7ος, στίχος 73ος).
Ὡς
εὔηχον σάλπισμα, ἀδιαλείπτου ἡσυχαστικοῦ πένθους, ἀντηχοῦν στὶς ἀκοὲς τῶν
ὀρθοδόξων πιστῶν, οἱ ἀσκητικοησυχαστικοὶ αὐτοὶ λόγοι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ
Σιναΐτου, ποὺ διασαλπίζουν διαχρονικὰ σ᾽ ὁλόκληρο τὸ πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
ὅτι κατὰ τὴν ἔξοδο τῆς ψυχῆς μας τὴν ὥρα τοῦ θανάτου, δὲν θὰ κατηγορηθοῦμε ἐνώπιον
τοῦ φοβεροῦ βήματος
τοῦ Χριστοῦ, γιατὶ δὲν θαυματουργήσαμε ἢ γιατὶ δὲν γίναμε θεωρητικοί, οὔτε γιατὶ
δὲν θεολογήσαμε· ἀλλ᾽ ὁπωσδήποτε ὅμως θὰ δώσουμε λόγο στὸν Θεό, γιατὶ ἀδιαλείπτως
δὲν ἐπενθήσαμε σ᾽ ὁλόκληρη τὴν ζωὴ μας γιὰ τὸ ἀπύθμενο βάθος τῆς ἁμαρτωλότητὸς
μας!… Γιατὶ εἶναι ἀλήθεια, πὼς κι ἄν ἀκόμη δὲν ἀξιωθήκαμε νὰ λάβουμε, «τὰ
κρείττονα χαρίσματα» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Α´ Κορινθ. ιβ´ 31), ἐν τούτοις, δὲν
θὰ κατηγορηθοῦμε, κατὰ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος, ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ
βήματος τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὴν ἔλλειψη αὐτὴ τῶν θαυματουργικῶν καὶ θεολογικῶν μας
ἱκανοτήτων, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἔλλειψη ἐπιγνώσεως τοῦ συνεχοῦς καὶ ἀδιαλείπτου
πένθους σ᾽ ὁλόκληρη τὴν ζωὴν μας…
