Περί φθόνου. -- Επίσκοπος Κερνίτζης και Καλαβρύτων Ηλίας Μηνιάτης

Ερωτήθη μίαν φοράν ένας σοφός: ποια είναι εκείνα τα μάτια, οπού βλέπουσι καλύτερα; τα μαύρα ή τα γαλανά; των ανδρών ή των γυναικών; των ανθρώπων ή των αλόγων ζώων; Απεκρίθη: τα μάτια οπού βλέπουσι καλύτερα είναι εκείνα των φθονερών διατί βλέπουσι και από μακράν, διατί βλέπουσι και τα μικρότερα πράγματα· διατί βλέπουσι και εκείνα οπού δεν είναι. 

 Ένα μόνον πράγμα δεν βλέπουσι, το καλόν· μάλιστα βλέπουσι και τούτο, μα τότε κλαίουσι και σφαλίζουν τα μάτια τους, διά να μη βλέπουσι.

Κρύψου όσον θέλεις, σφαλίσου, παραμέρισε, ησύχαζε μέσα εις το κελίον σου, φύγε και εις την έρημον, διά να ασκητεύης, σε φθάνουσι τα μάτια του Φθονερού και βλέπουσι τι κάνεις. Έχει κάποια τηλεσκόπια και ξανοίγει πολλά μακράν. Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος, ο πλέον ενάρετος και ο πλέον άγιος, οπού να μην έχη κανένα, ας είναι και παραμικρόν, ελάττωμα; ουδετινάς· ο Θεός μόνος είναι αναμάρτητος, και καθαρός από ρύπου.

7η ΕΚΠΟΜΠΗ (2017-11-24) Ο π. Θ. Ζήσης στο ''Ράδιο Ενημέρωση 92,2'' [mp3 - 2017]

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ --- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 29 Νοεμβρίου 2017

Παραμόνου Φαίδρου και των 370 μαρτύρων.

Μαρτύρησε μαζὶ μὲ ἄλλους 370 χριστιανοὺς στὰ μέσα του 3ου μ.Χ. αἰώνα, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος, ποὺ εἶχε κάνει πολλοὺς φόνους χριστιανῶν.

Τότε λοιπόν, κοντὰ στὸν ποταμὸ Τίγρη ὑπῆρχαν ἰαματικὰ λουτρά. Στὰ λουτρὰ αὐτὰ εἶχε πάει καὶ ἕνας φανατικὸς λάτρης τῶν εἰδώλων, ὁ ἄρχων Ἀκυλίνος. Ὅταν ἔκανε θυσίες στὸ ναὸ τῆς Ἴσιδος, ἔδωσε διαταγὴ νὰ συμμετέχουν σ’ αὐτὲς ὁ Παράμονος καὶ ἄλλοι 370 χριστιανοί, ποὺ εἶχαν συλληφθεῖ καὶ τοὺς κρατοῦσαν φυλακισμένους.

"ΕΛΕΝΗ" -- Τα παιδιά μου!

Όσιος Ρωμανός ο μελωδός

Ο όσιος Ρωμανός ο μελωδός, αν και δόκιμος εργάτης της αρετής, ήταν όμως εντελώς άμουσος και κακόφωνος. Κι ήταν τόσο πολύ, ώστε συχνά τον κορόιδευαν και τον περιγελούσαν. 
Πατρίδα του ήταν η Έμεσα της Συρίας, και είχε χρηματίσει διάκονος στη Βηρυττό. Το 496, επί αυτοκράτορος Αναστασίου Αʼ, έρχεται στη Βασιλεύουσα. Εδώ αρέσκεται να συχνάζει και να αγρυπνεί στην εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών, αλλά περισσότερο στον ναό της Κυρίας Θεοτόκου « στα του Κύρου », όπου περνούσε το ημερονύκτιο με αγρυπνίες και προσευχές. 
Στην εκκλησία αυτή υπήρχε εικόνα της Kυρίας Θεοτόκου, που τελούσε πάμπολλα θαύματα. Σε αυτή λοιπόν πρόσπεσε ο διάκονος και την παρακαλούσε να του δώσει το χάρισμα της μελωδίας. 
Μια χριστουγεννιάτικη νύχτα παρακολουθούσε ο όσιος στον ναό την αγρυπνία. Στην έκτη ωδή, ενώ βρισκόταν κοντά στον άμβωνα, τον πήρε για λίγο ο ύπνος. 
Βλέπει τότε τη Κυρία Θεοτόκο να κρατά ένα κοντάκιο,- χαρτί τυλιγμένο κυλινδρικά- και να του λέει: 
- Πάρε το και φάγε το. 
Το πήρε πράγματι, και του φάνηκε πως το κατάπιε. Από τη στιγμή εκείνη έλαβε το ποθούμενο χάρισμα. Ξύπνησε αμέσως, ανέβηκε στον άμβωνα κι άρχισε να ψάλλει το τροπάριο « Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει ». 
Ο όσιος Ρωμανός συνέθεσε πάνω από χίλια κοντάκια, αναφερόμενα σε εορτές δεσποτικές, θεομητορικές και σε μνήμες αγίων.

Το Πατριαρχείο Βουλγαρίας αναγνώρισε τη σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων

«Καπελώνει» τον θρόνο της Σερβίας και βάζει βόμβα στα Βαλκάνια
Απόφαση-βόμβα έλαβε χθες το Πατριαρχείο Βουλγαρίας, αναγνωρίζοντας τη σχισματική και αυτοαποκαλούμενη «Μακεδονική» Εκκλησία, κάτι που -όπως εκτιμάται- μπορεί να πυροδοτήσει αλυσιδωτές εκκλησιαστικές, διπλωματικές και πολιτικές αντιδράσεις στη Βαλκανική, εν όψει και του νέου γύρου διαπραγματεύσεων για το όνομα της ΠΓΔΜ. 
Η απόφαση που ελήφθη από τη Σύνοδο υπό τον Πατριάρχη Νεόφυτο αποδεικνύει ότι το Πατριαρχείο της Βουλγαρίας βαδίζει σε επικίνδυνες ατραπούς, καθώς -όπως όλα δείχνουν- φαίνεται να έχει αποδεχθεί τον ρόλο του εκτελεστικού οργάνου σε ένα επικίνδυνο εκκλησιαστικό παιχνίδι με πολιτικές και διπλωματικές διαστάσεις.

Τὴν ὥρα τῶν φρικτῶν Μυστηρίων θὰ παίζουμε θέατρο;

Εἶναι συγκλονιστικὸ καὶ ἀκαταμάχητο τὸ ἐπιχείρημα τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων στὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλαν πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Η´ Παλαιολόγο, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν ψευδοένωση τῆς Λυὼν (1273) τοὺς ἐπίεζε νὰ μνημονεύουν στὴν Θ. Λειτουργία τὸ ὄνομα τοῦ πάπα. Ἀποκρούοντες αὐτὴν τὴν ἀπαίτηση ἀντιτείνουν: Πῶς εἶναι δυνατόν, ἐνῶ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς συνιστᾶ οὔτε στὸν δρόμο νὰ χαιρετοῦμε τοὺς αἱρετικούς, οὔτε νὰ τοὺς δεχόμαστε σὲ κοινὲς οἰκίες, ἐμεῖς νὰ τοὺς εἰσάγουμε μέσα στοὺς ναούς, ὅταν στὴν φρικτὴ καὶ μυστικὴ τράπεζα θύεται καὶ σφαγιάζεται ἀθύτως ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ; Μόνον ἀπὸ τὸν Ἅδη θὰ μποροῦσε νὰ ἐκπορεύεται φωνὴ ποὺ μνημονεύει τὸν ἐχθρὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν πάπα. Ἂν ὁ ἁπλὸς χαιρετισμὸς τῶν αἱρετικῶν μᾶς κάνει κοινωνοὺς τῆς αἱρέσεως, πόσο περισσότερο ἰσχύει αὐτὸ γιὰ τὴν φωνητικὰ ἰσχυρὴ μνημόνευσή του, ὅταν τελοῦνται τὰ θεῖα καὶ φρικτὰ μυστήρια; Καὶ ἂν ὁ Χριστός, ὁ ἐπὶ τῆς Ἁγίας Τραπέζης κείμενος, εἶναι ἡ αὐτοαλήθεια, πῶς θὰ δεχθεῖ τὸ μεγάλο ψεῦδος, τὸ νὰ συμπαραθέτουμε τὸν πάπα ὡς ὀρθόδοξο πατριάρχη μὲ τοὺς λοιποὺς ὀρθοδόξους πατριάρχες; Τὴν ὥρα τῶν φρικτῶν μυστηρίων θὰ παίζουμε θέατρο καὶ θὰ παρουσιάζουμε τὸ ἀνύπαρκτο ὡς ὑπαρκτό, τὴν αἵρεση ὡς Ὀρθοδοξία; Πῶς θὰ τὰ ἀνεχθεῖ αὐτὰ ἡ ὀρθόδοξη ψυχὴ καὶ δὲν θὰ διακόψει τὴν κοινωνία πρὸς αὐτοὺς ποὺ μνημονεύουν καὶ δὲν θὰ τοὺς θεωρήσει ὡς καπήλους καὶ ἐκμεταλλευτὲς τῶν θείων;

Θάνατος του Μητροφάνους. Εκλογή ως Πατριάρχου του παγκακίστου Πρωτοσυγκέλλου Γρηγορίου. -- από τα πρακτικά της ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας

Ο λατινόφρων Πατριάρχης Μητροφάνης, καίτοι καθηρημένος, εζήτησεν από τον αυτοκράτορα, όπως διορθώση την Εκκλησίαν, εννοών δι’ αυτού την υπεράσπισιν του λατινισμού. Ο αυτοκράτωρ, καλέσας Κληρικούς τινας, ηξίωσεν όπως εντός δέκα πέντε ημερών γίνη η διόρθωσις της Εκκλησίας. Πριν όμως παρέλθη η προθεσμία αύτη  ο Πατριάρχης ετελεύτησε και αντ’ αυτού ανήλθεν εις τον θρόνον ο παγκάκιστος Πρωτοσύγκελλος Γρηγόριος. Αλλά και τούτον νέα Σύνοδος καθήρεσεν ως λατινόφρονα, όστις απήλθεν εις Ρώμην, όπου και απέθανεν. 

Συνεχίζεται

Πυρπόλησε την καρδιά μας με την αγάπη Σου

–Κύριε, είναι πολύ οδυνηρός ο τρόπος, που διαλέγεις μερικές φορές, για να μας επισκεφθείς, κι εμείς είμαστε τόσο αφιλόξενοι για το Πνεύμα σου το Άγιο! Εσύ, που ζητάς τη συντροφιά μας, άναψε μέσα μας τη φωτιά της δικής σου αναζήτησης! Πυρπόλησε την καρδιά μας με την αγάπη σου, φλόγισέ την με την παρουσία σου και μάθε μας να ξεχύνουμε την ψυχή μας μπροστά σου όχι μόνο όταν οι θλίψεις μας συντρίβουν, αλλά πάντοτε, καθώς η λαχτάρα της συνάντησής σου και η αγωνία της σωτηρίας μας θα κάμπτει τα γόνατά μας.

Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου