Λόγος Β΄ Πανηγυρικός εις την Είσοδον της Παρθένου.

Ας λάμψη πλέον, ω Ιερείς του Θεού, εις υμάς η φαιδρά των προγόνων πανήγυρις· ας ανατείλη η λάμψις της αγαλλιάσεως των δικαίων τούτων επί τους χαρακτήρας του προσώπου σας σήμερον· ας αναχωρήση μακράν η του σκότους κατήφεια, η αμαυρούσα το της διανοίας υμών τιμαλφέστατον φως· δεν ευρίσκεται πλέον καμμία της νομοθεσίας σας πρόφασις, δια το άκαρπον της νηδύος, δια την στείρωσιν των προβεβηκότων· έρχονται, έρχονται σήμερον οι μεγάλοι ούτοι και περιβόητοι γεννήτορες, όχι ως πάλαι κατηφείς και πεφοβισμένοι, όχι προσφέροντες λειτουργίας ή προσφοράς, αλλ’ ως θυσίαν φέρουσι θυγατέρα, φαιδροί τε και ένδοξοι, με πλήθη λαμπαδηφορουσών παρθένων, με στίφη δοξολογούντων Αρχαγγέλων·

π. Θεόδωρος Ζήσης - Ομιλία περί Οικουμενισμού.


Ύμνοι στα Εισόδια της Κυρίας Θεοτόκου -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Tετάρτη, 21 Νοεμβρίου 2018

Τη ΚΑ΄ (21η) Νοεμβρίου, η εν τω Ναώ Είσοδος της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.                                                                                         

Η Είσοδος της Κυρίας Θεοτόκου εις τον νομικόν ναόν επροξένησεν εις τους Ορθοδόξους Χριστιανούς εορτήν θαυμαστήν και παγκόσμιον, επειδή εγένετο αύτη με παράδοξον τρόπον και ήτο προοίμιον του μεγίστου και φρικτού Μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, το οποίον δια της Θεοτόκου έμελλε να γίνη εις τον κόσμον. Έλαβε δε την αφορμήν η εορτή των Εισοδίων από την εξής υπόθεσιν: Η παναοίδιμος Άννα, επειδή όλην σχεδόν την ζωήν της διήλθε στείρα, χωρίς να γεννήση παιδίον, παρεκάλει τον Δεσπότην της φύσεως μετά του συζύγου της Ιωακείμ να χαρίση εις αυτούς τέκνον, και αν επιτύχωσι του ποθουμένου, ευθύς να αφιερώσωσιν αυτό εις τον Θεόν.

Εις τα Εισόδια της Υπερευλογημένης ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ.

Πάλιν εορτή, και πάλιν πανήγυρις. Εορτή όχι ως την προχθεσινήν, αλλά εορτή μεγάλη και θαυμαστή και της σωτηρίας των ανθρώπων πρόξενος· διότι και αι εορταί και πανηγύρεις των άλλων Αγίων ωφέλιμοι είναι και άγιαι, αλλά η εορτή της Υπερευλογημένης ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της οποίας την εν τω Ναώ Είσοδον εορτάζομεν σήμερον, είναι τιμιωτέρα και θαυμασιωτέρα. Καθόσον οι άλλοι μεν Άγιοι είναι και ονομάζονται δούλοι Χριστού, η δε Υπεραγία Θεοτόκος είναι Μήτηρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και Δέσποινα και Βασίλισσα του κόσμου όλου· επειδή δε αυτή από την πολλήν της καθαρότητα και παρθενίαν κατηξιώθη και έγινε Μήτηρ του Βασιλέως Χριστού, δια τούτο Βασίλισσα και Παρθένος και με ό,τι άλλο καλόν όνομα υπάρχει πρέπει να ονομάζεται.

Αυτός είναι και ο λόγος που λύσσαξαν εναντίον του Trump.

Global Compact for safe, orderly and regular migration ! (Κώστας Ρωμανός)


Ξέρετε τι είναι το «Global Compact for safe, orderly and regular migration»; Είναι το Παγκόσμιο Σύμφωνο για την ασφαλή, τακτική και κανονική μετανάστευση. Ο ΟΗΕ κατάργησε τα σύνορα του δυτικού κόσμου, ώστε να μεταναστεύσει ανεμπόδιστα σ’ αυτόν η εξαθλιωμένη Αφρική, η Ασία και η Ν. Αμερική. Αυτή είναι η «ευλογία» του ΟΗΕ στην Agenda 2030. Αυτά είναι τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Αυτός είναι και ο λόγος που η προηγμένη Δύση «αδυνατούσε» να λύσει τα προβλήματα του τρίτου κόσμου. Αυτός είναι και ο λόγος που λύσσαξαν εναντίον του Trump. Όσο για την «λαϊκή κυριαρχία» στις δυτικές δημοκρατίες…
Ακούστε την συνέντευξη που έδωσε ο Κώστας Ρωμανός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στην εκπομπή του Costas Wills Ελλάδα ώρα μηδέν (18-11-2018). Πρόκειται για το σχέδιο Coudenhove-Kalergi; Ο Μάο, ο Στάλιν και ο Χίτλερ ωχριούν. Διάρκεια: 65΄.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Επίμονη και ακάματη η προσπάθεια των Οικουμενιστών για την επιβολή του παπικού πρωτείου προσλαμβάνει στις μέρες μας διαστάσεις ανησυχητικά εντυπωσιακές. Φορείς και προσωπικότητες, συχνά αξιόλογες κατά τα άλλα, προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβάλουν τον πάπα ως πνευματικό πλανητάρχη. Διοργανώνουν συνέδρια και διαλόγους, συγγράφουν βιβλία και άρθρα με κύριο και μοναδικό στόχο να μας πείσουν ότι οφείλουμε όλοι να αποδεχθούμε την κυριαρχία του ποντίφηκα, διότι μόνον έτσι θα ξεπερασθούν τα αδιέξοδα και θα λυθούν τα πάσης φύσεως προβλήματα που κατακλύζουν την κοινωνία μας. Ισχυρίζονται μάλιστα ότι κατά την πρώτη χιλιετία ήταν από όλους παραδεκτό το πρωτείο του πάπα.                                                                  
Ο παραπάνω ισχυρισμός είναι ανιστόρητος και αβάσιμος. Αποδεικνύεται δε ότι είναι επίσης ψευδής και κακοήθης. Πολυάριθμες και σαφείς μαρτυρίες βεβαιώνουν ότι από τους πρώτους αιώνες δεν προσδίδεται στον επίσκοπο Ρώμης κάποια ιδιαίτερη εξουσία μέσα στην Εκκλησία.

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, Η ΘΕΣΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΥΤΗΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ

Του Ἀρχιμ. Νεκταρίου Ζιόμπολα

Εἰς τὰς Θεομητορικὰς ἑορτὰς περιλαμβάνεται καὶ ἡ τῶν Εἰσοδίων τῆς Παρθένου εἰς τὸν ὑπάρχοντα τότε Ναὸν τοῦ Σολομῶντος. Χρονολογικὰ εἶναι ἡ τελευταία θεσπισθεῖσα ἑορτὴ τῆς Πανάγνου. Ὁ πυρήνας αὐτῆς προέρχεται ἐκ τῶν λεγομένων Ἀποκρύφων Εὐαγγελίων, καὶ συγκεκριμένως ἐκ τοῦ Πρωτευαγγελίου τοῦ Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου. Σ᾽ αὐτὸ γίνεται λόγος διὰ τὸ εὐσεβὲς ζεῦγος Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, ὅπου παρέμεινε ἄτεκνο παρὰ τὰς δεήσεις εἰς τὸν Θεὸ διὰ ἀπόκτησιν τέκνου. Τέλος σὲ προχωρημένην ἡλικίαν ἀμφοτέρων δι᾽ ἀγγέλου ἀνήγγειλε ὁ Θεὸς τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ διακαοῦς πόθου των. Πάραυτα καὶ μετὰ χαρᾶς ἡ Ἄννα ὑπεσχέθη νὰ τὸ ἀφιερώση εἰς τὸν Θεόν. Ἀφοῦ συνέβη ἡ γέννησις, πλήρης χαρᾶς ἡ Ἄννα ἀνέθρεψε τὴν κόρην Μαρίαν μὲ ὑπέρμετρον ἐνδιαφέρον. Ἐδῶ πρὶν προχωρήσουμε εὐκαιρία νὰ τονισθῆ τοῦτο. Γεννᾶται ἕνα ἐρώτημα.

Ἡ Νέα Ὁµολογία Πίστεως τῆς Ρουµανικῆς Σκήτης Τιµίου Προδρόµου Ἁγ. Ὄρους

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Νέαν Ὁμολογίαν Πίστεως ποὺ ἐξέδωσεν ἡ σύναξις κληρικῶν καὶ μοναχῶν εἰς τὴν Ἱ.Μονὴν Ἁγίας Τριάδος ἄνω Γατζέας Πηλίου:

«...Ἀποστασιοποιούµαστε ἀπὸ τὴν ἐπαίσχυντη ἐνέργεια τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου νὰ προσκαλέσει στὸ Φανάρι τὸν ψευδεπίσκοπο τῆς Ρώµης, Βενέδικτο ΙΣΤ΄, τὸ 2006, ἀλλὰ καὶ τὸν ψευδεπίσκοπο Φραγκίσκο Α΄, τὸ 2014. Ἀποστασιοποιούµαστε, ἐπίσης, καὶ ἀπὸ τὴν µνηµόνευση τοῦ «πάπα» Βενεδίκτου ΙΣΤ΄ στὴν αἴτηση «Ὑπὲρ τοῦ ἀρχιεπισκόπουJ» τῶν εἰρηνικῶν. Ἀποστασιοποιούµαστε, παραλλήλως, ἀπο τὶς ψευδολογίες, τὶς ὁποῖες ἔδωσε ὁ «πάπας» Βενέδικτος ΙΣΤ΄ στὴν Ἐκκλησία τοῦ ἁγίου ἐνδόξου µεγαλοµάρτυρος Γεωργίου στό Φανάρι καὶ ἀπὸ τὴν ἐκφώνηση τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς ἀπ’ τὸν ἴδιο. Ἀποστασιοποιούµαστε, ταυτοχρόνως, καὶ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολοµαίου Α΄ νὰ προσκαλέσει στὰ Ἱεροσόλυµα τὸν ψευδεπίσκοπο τῆς Ρώµης, Φραγκίσκο Α΄, γιὰ νὰ ἑορτάσουν µαζὶ τὴν ψευδῆ ἄρση τῶν ἀναθεµάτων, πού ἀπαγγέλθηκαν τὸ 1054, καθὼς καὶ ἀπὸ ὅλες τὶς ἐνέργειες ὑπὲρ τῆς ψευδοενώσεως µὲ τὴν αἱρετικὴ παπωσύνη.

Τά περιθώρια ἔχουν στενέψει -- Τοῦ κ. Τάσου Μιχαλᾶ

Τώρα ποὺ στὸ κοινωνικὸ τοπίο γιὰ πρώτη φορά ἀπὸ τὴν περίοδο τῆς Κατοχῆς ἐµφανίζονται Ἕλληνες νὰ περιµένουν στὴν οὐρὰ γιὰ ἕνα πιάτο φαγητὸ ἢ µερικὰ τρόφιµα, ἦλθε «ἡ στιγµὴ τῆς εὐθύνης καὶ τῆς ἀλήθειας». Δηλαδή, ἡ ἀνάγκη καθαρισµοῦ τοῦ κοινωνικοπολιτικοῦ συστήµατος ἀπὸ τὴν κόπρο(κοπριά), ὅλα τοῦτα τὰ ἀπόβλητα, τὰ ὁποῖα γιὰ δεκαετίες εἶχαν ἐπικαθίσει ἐπάνω του καὶ ὄχι µόνο δὲν ἐπέτρεπαν στὴ Χώρα νὰ ἀναπτυχθεῖ καὶ νὰ ἀποκτήσει προηγµένη εἰκόνα, ἀλλὰ ἐπέβαλαν καὶ τὴν διαιώνιση κλίµατος χωµατερῆς στὴ σχέση τοῦ κράτους µὲ τὸν πολίτη. Καὶ δὲν ἦταν µόνο τὸ κοινωνικοπολιτικὸ σύστηµα ποὺ µύριζε πτωµαΐνη καὶ δηµιούργησε τὴν οἰκονοµικὴ ἀκινησία καὶ τὴν βαθιὰ κρίση. Ἦταν καὶ οἱ µεγάλες ἐλλείψεις µας ὡς κοινωνίας σὲ ὁράµατα καὶ πρότυπα βίου. Ἡ συνέπεια, ἡ εὐθύνη, ἡ ὀλιγάρκεια, ἡ νοµιµότητα, ἡ φιλοπατρία, ἡ προηγµένη κοινωνικὴ συµπεριφορὰ ποὺ παραχωρεῖ, ἂν ὄχι προβάδισµα, τουλάχιστο ἴσα δικαιώµατα καὶ στὸν πλησίον, στοὺς ἄλλους, ἦταν ἔννοιες ποὺ δὲν ἀνταποκρίνονταν στὶς νεοελληνικὲς ἀνάγκες µας.

Η Πολωνική Ορθόδοξη Εκκλησία απαγόρευσε τις επαφές με τους σχισματικούς του Κιέβου

Η Πολωνική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία απαγόρευσε στους ιερείς της να έρχονται σε επαφή με εκπροσώπους του αυτοανακηρυχθέντος «Πατριαρχείου Κίεβο», αφού «έκαναν πολύ κακό». Αυτό προκύπτει από την έκθεση για τα αποτελέσματα του συμβουλίου των επισκόπων.
Ταυτόχρονα, οι Επίσκοποι καλούν τους ηγέτες όλων των Ορθοδόξων εκκλησιών, από κοινού και με πνεύμα αμοιβαίου σεβασμού, «να φέρουν σε μια ειρηνική λύση τα ζητήματα της διαιρεμένης Ορθοδοξίας στο ουκρανικό έδαφος».