ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ -- Εἰς τὸ παράδοξον θαῦμα τῆς ὑπερφυοῦς κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

«Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος. Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται, καὶ κλῖμαξ πρὸς οὐρανὸν ὁ τάφος γίνεται. Εὐφραίνου Γεθσημανῆ τῆς Θεοτόκου τὸ ἅγιον τέμενος. Βοήσωμεν οἱ πιστοί, τὸν Γαβριὴλ κεκτημένοι ταξίαρχον· Κεχαριτωμένη, χαῖρε, μετὰ σοῦ ὁ Κύριος, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ, διὰ σοῦ τὸ μέγα ἔλεος» (α´ αὐτόμελον τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς).

Ἔκθαμβος καὶ ἐξαποροῦσα ἡ θεόφθογγος ὑμνογραφικὴ γλῶσσα τοῦ μυσταγωγικοῦ ὑμνογράφου τῆς ἑορτῆς, πρὸ τοῦ παραδόξου καὶ ἀνερμηνεύτου θαύματος τῆς ὑπερφυοῦς κοιμήσεως τῆς Θεομήτορος, ἐνθέως ἀναφωνεῖ: «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος! Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται». Ἡ Παρθένος, ποὺ ἔγινε πηγὴ καὶ μητέρα τῆς ζωῆς, γιατὶ ἐκυοφόρησε στὴν πανάμωμο μήτρα της τὴν ὄντως ζωὴν τοῦ Σαρκωθέντος Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός, σήμερον «ἐν μνημείῳ ἄπνους τίθεται καὶ ὁ Πανάγιος τάφος της γίνεται ἐπουράνιος κλῖμαξ» «ἡ μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν»!…

Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ πνευματέμφορος ὑμνογράφος συνεχίζων τὶς οὐράνιες ὑμνολογικὲς ἀναβάσεις του πρὸς τὴν Πάναγνον Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἔκθαμβος ἀνακράζει: «Βαβαὶ τῶν σῶν μυστηρίων, Ἁγνή! Τοῦ Ὑψίστου θρόνος ἀνεδείχθης, Δέσποινα, καὶ γῆθεν πρὸς οὐρανὸν μετέστης, σήμερον. Ἡ δόξα σου εὐπρεπής, θεοφεγγέσιν ἐκλάμπουσα χάριτι…» (ἀπὸ τὸ β´ αὐτόμελον τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς).

Δεν ξεχνώ!...

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ ΜΑΣ

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 15 Αυγούστου 2017

Κοίμησις της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Ὅταν ᾖλθε ἡ στιγμὴ τοῦ τέλους τῆς ἐπίγειας ζωῆς τῆς Θεοτόκου, ἄγγελος Κυρίου τῆς τὸ μετέφερε τρεῖς ἡμέρες πρίν. Ἡ χαρὰ τῆς Παναγίας ἦταν πολὺ μεγάλη διότι θὰ πήγαινε νὰ συναντήσει τὸν Υἱό της καὶ Θεό της. Ἀφοῦ λοιπὸν πῆγε καὶ προσευχήθηκε στὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, γύρισε στὸ σπίτι τοῦ Ευαγ. Ἰωάννη καὶ ἔκανε γνωστὴ τὴν κοίμησή της. Μάλιστα ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι λίγο πρὶν τὴν κοίμησή της, οἱ Ἀπόστολοι ποὺ δὲν ἦταν ὅλοι στὰ Ἱεροσόλυμα, μὲ θαυμαστὸ τρόπο μεταφέρθηκαν ὅλοι δίπλα της, εκτός του Απ. Θωμά. Ὅταν ἐκοιμήθη ἡ Παναγία, μὲ ψαλμοὺς καὶ ὕμνους τὴν τοποθέτησαν στὸ μνῆμα τῆς Γεθσημανῆς. Ἀνοίγοντας δὲ τὸ μνῆμα μετὰ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες, ἔκπληκτοι εἶδαν ὅτι ἡ Παρθένος Μαρία, ἀναστήθηκε σωματικὰ καὶ ἀνελήφθη στοὺς οὐρανούς.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’.

Ἐν τῇ γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ κοιμήσει τὸν κόσμον, οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Αὐτόμελον.

Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν· ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.

Μεγαλυνάριον.

Παρέστης Παρθένε ἐκ δεξιῶν, τοῦ Παμβασιλέως, ὡς βασίλισσα τοῦ παντός, περιβεβλημένη, ἀθανασίας αἴγλην, ἀρθεῖσα μετὰ δόξης, πρὸς τὰ οὐράνια.

Χαίρει ο ουρανός ότι υποδέχεται την Θεοτόκον

«Δεύτε άπαντα τα πέρατα της γης, την Σεπτήν μετάστασιν της Θεομήτορος μακαρίσωμεν... Η γαρ των Ουρανών υψηλοτέρα και των Χερουβείμ ενδοξοτέρα και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα, σήμερον την Παναγίαν παρατίθεται ψυχήν και πληρούνται τα σύμπαντα χαράς» (Τροπάριον β' Λιτής της εορτής).

Χαίρει ο ουρανός ότι υποδέχεται την Θεοτόκον, την αειπάρθενον, την μητέρα του φωτός. Χαίρει, γιατί υποδέχεται την θεοχώρητο κόρη και αγνή Θεοτόκο, το κλέος των προφητών, την θυγατέρα του Δαυΐδ. Χαίρει, όταν βλέπη να ανεβαίνη από την γη που είναι έρημος από αρετή και ωραιότητα Εκείνη που ανέτρεψε την κατάρα και την μετέτρεψε σε ευλογία. Χαίρει ο ουρανός, γιατί τιμάται υποδεχόμενος την πάντων Βασίλισσα «εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη» και παρισταμένη στα δεξιά του Σωτήρος. Χαίρει βλέπων «την βάτον την φλεγομένην και μη καιομένην», «την λαβίδα των μυστικών την τον άνθρακα Χριστό συλλαβούσα εν γαστρί» να μετακομίζη εις την άνω Ιερουσαλήμ για ατελεύτητο κατάπαυση. Χαίρει ο ουρανός, γιατί μετέστη προς την ζωήν «η κλίμαξ δι ἧς κατέβη ο Θεός», «η της αμαρτίας αναιρούσα τον ρύπον», «η των ειδώλων ελέγξασα τον δόλον», η Θεοτόκος. Χαίρει και αγάλλεται και σκιρτά βλέπων στον ουρανό τον έμψυχο ναό του Θεού, την τον θείον μαργαρίτην προαγαγούσα, Εκείνη δια της οποίας ελύθη η κατάρα, Εκείνη που Χριστόν προαγαγούσα έγινε αιτία χαράς και έκτοτε αντεισάγεται στον κόσμο αντί της καταδίκης η χάρις, αντί της απωλείας η σωτηρία, αντί του σκότους το φως, αντί του παροδικού το αιώνιον, αντί της αδικίας η δικαιοσύνη, αντί νυκτός η ημέρα, αντί του Βελίαρ ο Χριστός, την Θεομήτορα.

π. Θεόδωρος Ζήσης: Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες ἔχουν ἀσπασθῆ τὴν αἵρεση καὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ λύκους

Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν, προελαύνει ἀκάθεκτη· διαβρώνει συνειδήσεις κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, χωρὶς ἀποτελεσματικὴ ἀντίσταση. Ἐμφανίζεται μὲ ἔνδυμα προβά­του, ὡς δῆθεν ἀγάπη, εἰρήνη, καὶ ἑνότητα πρὸς τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ αἱρετικούς, ἐνῶ πρόκειται γιὰ βαρὺ καὶ ἄγριο λύκο ποὺ κατασπαράσσει τὸ ποίμνιο. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες ἔχουν ἀσπασθῆ τὴν αἵρεση καὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ λύκους· οἱ περισσότεροι εἶναι μισθωτοὶ καὶ δὲν θέλουν νὰ διώξουν τοὺς λύκους γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὴν καλοπέραση, τὶς τιμὲς καὶ τὶς δόξες, ἄλλοι εἶναι δειλοὶ καὶ φοβοῦνται τοὺς λύκους, καὶ μόνον ὀλίγοι ἀγωνίζονται νὰ τοὺς διώξουν.

Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι τὸ ποίμνιο ἀκατήχητο καὶ ἀκαθοδήγητο, ἀνυπο­ψίαστο, δὲν διακρίνει τοὺς λύκους κάτω ἀπὸ τὸ ἔνδυμα τοῦ προβάτου, καὶ ὄχι μόνο δὲν προφυλάσσεται, ἀλλὰ τοὺς τιμᾶ καὶ τοὺς δοξάζει. Στὶς ἐνορίες οἱ ἱερεῖς διστάζουν νὰ ὁμιλήσουν ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκου­μενισμοῦ καὶ νὰ ἐνημερώσουν τοὺς πιστούς, διότι οἱ μὲν ἐξ᾽ αὐτῶν ἄγαμοι ἐπιθυμοῦν νὰ φορέσουν ἀρχιερατικὴ μίτρα, ποὺ δίδεται κατὰ κανόνα σὲ οἰκουμενιστὲς ἢ σὲ καλοπερασάκηδες τῶν συμποσίων καὶ τῶν πολυτελῶν ἀμφίων, οἱ δὲ ἔγγαμοι πρεσβύτεροι ὑπολογίζοντες εὐμενεῖς ἢ δυσμενεῖς τοποθετήσεις, μεταθέσεις καὶ ἄλλες συνέπειες γιὰ τὶς οἰκογέ­νειές τους σιωποῦν καὶ δὲν ἐκδηλώνονται, ἐκτὸς ἐξαιρέσεων  ἐπαινετῶν.

Η προστάτιδα του Ελληνισμού

Το έθνος έχει συνδυάσει διαχρονικά τους αγώνες του με την Παναγία

Δεκαπενταύγουστος. Τιμούμε την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δοξάζουμε την Παναγιά μας, τη μεσίτριά μας προς τον φιλάνθρωπο Θεό. Από τους πρώτους αιώνες της Ελληνορθόδοξης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας, το Γένος των Ελλήνων συνέδεσε τους αγώνες του για την ελευθερία με τις θαυματουργικές παρεμβάσεις της Υπερμάχου Στρατηγού.

Ηταν το 626, όταν η Παναγία έσωσε την Κωνσταντινούπολη από την επιδρομή των Αβάρων, κατά την απουσία του αυτοκράτορα Ηρακλείου. Τότε ακούστηκε για πρώτη φορά το πασίγνωστο κοντάκιον «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ», το οποίο ψάλλεται και στις ημέρες μας, μαζί με το υπέροχο ποίημα των Χαιρετισμών.
Επί Τουρκοκρατίας η Μεγάλη Ιδέα της απελευθερώσεως όλων των ελληνικών εδαφών συνδέθηκε με την τιμή προς την Παναγία:

Αποψη: Τι συμβαίνει στη Θράκη; -- του Άγγελου Συρίγου

Η Τουρκία προσπαθεί «συστηματικά να κινητοποιήσει άτομα τουρκικής καταγωγής που διαμένουν σε κράτη-μέλη της Ε.Ε. για ίδιους σκοπούς». Παράλληλα οι τουρκικές υπηρεσίες στο εξωτερικό «ασκούν πίεση» και «παρακολουθούν» κάποια από αυτά τα άτομα. Αυτά δεν τα λέει κάποιος πωρωμένος με θεωρίες συνωμοσίας ή περιδεής με τον νεο-οθωμανισμό του Ερντογάν. Περιέχονται στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 6ης Ιουλίου 2017 για την Τουρκία.

Θα ήταν μεγάλη ανοησία να θεωρήσουμε ότι οι τουρκικές πρακτικές πιέσεως και παρακολουθήσεων περιορίζονται στη Γερμανία ή στην Ολλανδία και δεν αναπτύσσονται και στην ελληνική Θράκη. Ενδεικτικά της καταστάσεως είναι τα τεκταινόμενα στη γειτονική μας Βουλγαρία. Η Τουρκία ενοχλήθηκε από τις θέσεις του κεμαλικού αρχηγού του «Κινήματος Δικαιωμάτων και Ελευθεριών» Αχμέτ Ντογάν, που παραδοσιακά ψήφιζε η μουσουλμανική μειονότητα της χώρας. Με ευθεία παρέμβαση διέσπασε το κόμμα του και δημιούργησε ένα άλλο.

Γιορτή της Μεγαλόχαρης, το Δεύτερο Πάσχα των Ελλήνων -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Η Γιορτή της Μεγαλόχαρης είναι το «Δεύτερο Πάσχα» των Ελλήνων. Την πανηγυρίζει  σύμπας ο Ελληνισμός, πιστοί, άπιστοι, ημίπιστοι. Τα ήθη, έθιμα και παραδόσεις μας ζωντανεύουν ανήμερα της Παναγιάς σε κάθε σημείο της ελληνίδος γης όπου εκκλησιές, εξωκκλήσια, προσκυνήματα στο όνομά Της.

Η Παναγία μητέρα του Θεού είναι οργανικά δεμένη, ταυτισμένη με την ελληνική διάρκεια εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Οι αδιάκοποι και συχνά άνισοι αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία τους ανέδειξαν την Θεομήτορα Υπέρμαχο Στρατηγό τους.

«Νενίκηνται της φύσεως οι όροι» (ωδή θ’) αναφωνεί ο ψαλμωδός και προστρέχει και εμπιστεύεται την Μητέρα του Θεού:

«Πάντων θλιβομένων η χαρά, και αδικουμένων προστάτις, και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις και βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις και ορφανών βοηθός».

Πειραιώς Σεραφείμ: Η Παναγία είναι το εχέγγυο της σωτηρίας, η βεβαίωση και της δικής μας αναστάσεως

Να ποια είναι η απάντηση στον καημό και τον πόνο του θανάτου που μας κατατρέχει και μας απομειώνει τη δύναμη της ζωής και τη χαρά της υπάρξεως. Η ψυχή μας προσλαμβάνεται από τον Κύριο και δημιουργό της και κρατείται στην αγκάλη και τας χείρας Του.

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας

Στον τελευταίο Παρακλητικό Κανόνα προς την Υπεραγία Θεοτόκο, της ιεράς περιόδου του δεκαπενταύγουστου, χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, την Κυριακή 13 Αυγούστου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.

Ο Ναός της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά πανηγυρίζει την εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου μετά το πέρας της ακολουθίας, ήταν αφιερωμένη στο πρόσωπο της Παναγίας, που είναι «το σκεύος της εκλογής, η αμίαντος και αμόλυντος Κόρη, η άμεσος συνεργός του Θεού στο έργο της θείας οικονομίας», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.

Η Υπεραγία Θεοτόκος, συνέχισε, ενώνει τη ζωή με τον θάνατο και απαντάει στο πιο καυτό ερώτημα που απασχολεί όλους τους ανθρώπους.

Πιο συγκεκριμένα τόνισε:

Του αειμνήστου Παναγιώτου Γκιουλέ

Ιλιγγιά ο ανθρώπινος νους προ του ασυλλήπτου Θεολογικού Μυστηρίου της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και ο ανθρώπινος λόγος μένει άφωνος και σιωπών, γιατί αδυνατεί να εκφράση το ασύλληπτο, απερινόητο, άρρητο και ανέκφραστο αυτό μυστήριο της ευσεβείας!...                                                                                                                                                         

The Church cannot be divided.

Contemporary ecumenism is built on supposition, on a human supposition, that the Church is not one, but many. The Church cannot be divided. From the Church it is possible only to fall away. In truth, the Church is an organism of the God-man, His Body, His Personality, and thus the Church is One, in all worlds. Contemporary ecumenism offers false christ, false messiahs and false prophets. Contemporary ecumenism is clearly secular, communistic and papal, because these share with ecumenism a high regard for the "social", temporal and worldly. For contemporary ecumenism the God-man does not occupy the center, from where we must look first of all for the Kingdom of God and His Righteousness. True unity is not possible through "dialogue", but only by repentance before the God-man and His Body, the Church. Without the God-man Christ, the so-called churches are the abode of Satan (Rev.B:9)

(Father Justin Popovich:The Hidden Conscience Of Orthodoxy: An Interview With Father Peter Milosevich).

Αναγκαίο αμερικανικό αντάλλαγμα για Σούδα η εγγύηση της ασφάλειάς μας --- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Η τοποθέτηση δύο ελληνικής καταγωγής Αμερικανών, του Πρίμπους και του Τζιτζίκος σε θέσεις-κλειδιά του Λευκού Οίκου, είχε χαιρετισθεί ως ευοίωνο σημείο για τη θετική από αμερικανικής πλευράς αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων. Συναισθηματικές υπερβολές. Ούτε η τοποθέτησή τους ήταν εγγύηση, ούτε η απομάκρυνσή τους, αποτέλεσμα, ως γνωστόν, της διαταραγμένης προσωπικότητας του Ντόναλντ Τραμπ, σχετίζεται ευθέως με τις όποιες προσεγγίσεις των αμερικανικών κέντρων απέναντι στα μείζονα εθνικά μας θέματα.

Το έχουμε τονίσει πολλές φορές, η Ομογένεια είναι δύναμη. Και οι Ομογενείς, αξιωματούχοι, επιχειρηματίες, επιστήμονες, είναι κορυφαία δύναμη. Όμως δεν είναι Μηχανισμός. Μηχανισμός επηρεασμού των αμερικανικών κέντρων αποφάσεων υπέρ των ελληνικών θέσεων είναι άλλης διάστασης πρωτοβουλία.

Διαχρονικαὶ θέσεις

Ο Παπισμὸς δεν απεκήρυξε τας κακοδοξίας και τας αιρέσεις του. Ο Οικ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος πραγματοποιεί  την ψευδοένωσιν κάμνων απαραδέκτους υποχωρήσεις και συμβιβασμοὺς μετὰ των Παπικών. Οφείλει όμως να γνωρίζῃ ότι πάσα Ένωσις, αγνοούσα την δογματικὴν ένωσιν εν τη Ορθοδόξω πίστει,  καταδικάζεται ως ανίερον πραξιπόπημα υπὸ της Πανορθοδόξου Εκκλησιαστικής Συνειδήσεως, οι δε Επίσκοποι, οι οποίοι  αποτολμούν πραξικοπηματικὴν ένωσιν,  εκπίπτουν αυτομάτως της Ορθοδόξου Πίστεως και  ευρίσκονται εις την παράταξιν των Εξωμοτών, φέροντες ως άλλοι Βησσαρίωνες, το αιώνιον στίγμα του προδότου της Ορθοδοξίας.