ΦΡΑΓΚΟΙ, ΡΩΜΑΙΟΙ, ΦΕΟΥΔΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑ

+πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης

       

 Tα Διατάγματα ήσαν επίθεση στην ίδια την καρδιά του Φραγκικού Φεουδαλικού συστήματος, αφού ξερρίζωναν τους πιο σημαντικούς διοικητικούς αξιωματούχους του, δηλαδή τους επισκόπους, θέτοντάς τους υπό τον άμεσο -καθολικό- έλεγχο ενός Ρωμαίου αρχηγού Κράτους.

Οι πανούργοι Φράγκοι, βέβαια, κατάλαβαν τον κίνδυνο πολύ καλά. Πίσω από τα επιχειρήματά τους κατά της εφαρμογής των Διαταγμάτων στην Φραγκία, κρύπτονται δύο Φραγκικές ανησυχίες: Από τη μια πλευρά, αγωνίζονταν μ' ένα Ρωμαίο Πάπα, αλλ' από την άλλη, έπρεπε να πάρουν αυτό τον Πάπα πολύ σοβαρά, διότι οι Βιλλάνοι μπορούσαν να γίνουν επικίνδυνοι για το Φεουδαρχικό κατεστημένο, εάν τους εξωθούσε ο Εθνάρχης τους από τη Ρώμη.

Ο Πάπας Αδριανός Β'(867-872), ο προκάτοχος του Ιωάννη Η', απείλησε προσωπικά να αποκαταστήσει τον Αυτοκράτορα Λουδοβίκο Β' (855-875) στη νόμιμη διεκδίκησή του για την Λοθαριγκία, που την είχε πάρει ο Κάρολος ο Φαλακρός (840-875), ο οποίος είχε στεφθεί από τον Χίνκμαρ της Ρεμς (854-882). ο Χίνκμαρ απάντησε σ' αυτή την απειλή μ' ένα γράμμα προς τον Πάπα. Προειδοποιούσε τον Αδριανό να μην προσπαθήσει "να υποδουλώσει εμάς τους Φράγκους", διότι οι προκάτοχοι του Πάπα "δεν επέβαλαν τέτοιο ζυγό στους προκατόχους μας, και δεν θα μπορούσαμε να το ανεχθούμε...ώστε πρέπει να πολεμήσουμε μέχρι θανάτου για την ελευθερία μας και τα πρωτοτόκια μας".

Τον Χίνκμαρ δεν τον ενδιέφερε τόσο, μήπως οι επίσκοποί του γίνουν σκλάβοι του Πάπα, όσο το ότι ένας Ρωμαίος "θα υποδούλωνε εμάς τους Φράγκους".

      

  Συνεχίζεται.

Saint John Chrysostom : HOMILY XII. ROM. VI. 19.

"I speak after the manner of men because of the infirmity of your

flesh: for as ye have yielded your members (so 4 Mss. Say. the

members of your flesh) servants to uncleanness and to iniquity unto

iniquity; even so now yield your members servants to righteousness

unto holiness.''

SINCE he had required great strictness of life, charging us to be

dead to the world, and to Have died unto wickedness, and to abide

with no notion towards the workings of sin, and seemed to be saying

something great and burdensome, and too much for human nature;

through a desire to show that he is not making any exorbitant

demand, nor even as much as might be expected of one who

enjoyed so great a gift, but one quite moderate and light, he proves it

from contraries, and says, "I speak after the manner of men," as

much as to say, Going by human reasonings; by such as one usually

meets with.

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός : Ἐγκώμιον στὴ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου

Τί εἶναι αὐτό τό μυστήριο τό μέγα, πού συντελεῖται γύρω ἀπό τό πρόσωπό σου, ἱερή Μητέρα καί Παρθένε; «Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου». Ὅσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι θά σέ μακαρίζουν, γιατί μονάχα Σύ εἶσαι ἄξια γιά μακαρισμό!

Καί νά πού ὅλες οἱ γενιές Σέ μακαρίζουν. Ἐσένα εἶδαν οἱ θυγατέρες τῆς Ἱερουσαλήμ, δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας, καί σέ μακάρισαν οἱ βασίλισσες, δηλαδή οἱ ψυχές τῶν δικαίων, καί θά σέ ὑμνοῦν αἰώνια. Γιατί Σύ εἶσαι ὁ θρόνος ὁ βασιλικός, στόν ὁποῖον παραστέκονται Ἄγγελοι κοιτάζοντας τόν Βασιλέα καί Δημιουργό νά κάθεται ἐπάνω του. Σύ ἔγινες Ἐδέμ νοητή, πιό ἱερή καί πιό θεϊκή ἀπό τήν παλιά. Γιατί σ' ἐκείνη τήν Ἐδέμ ἔμεινε ὁ Ἀδάμ ὁ γήϊνος, ἐνῶ σ' Ἐσένα ὁ Κύριος τοῦ οὐρανοῦ. Ἐσένα προεικόνισε ἡ κιβωτός, γιατί Σύ γέννησες τόν Χριστό, τή σωτηρία τοῦ κόσμου, πού καταπόντισε τήν ἁμαρτία καί κατασίγασε τά κύματά της.

Ἐσένα προεικόνισε ἡ βάτος. Ἐσένα εἶχαν ἐπιγράψει προφητικῶς οἱ θεοχάρακτες πλάκες. Ἐσένα προζωγράφισε ἡ κιβωτός τοῦ Νόμου κι Ἐσένα εἶχαν φανερά προτυπώσει ἡ στάμνα ἡ χρυσή καί ἡ λυχνία καί ἡ τράπεζα καί ἡ ράβδος τοῦ Ἀαρών πού 'χε βλαστήσει. Ἀπό Σένα προῆλθε ἡ φλόγα τῆς θεότητος, τό μέτρο καί ὁ Λόγος τοῦ Πατρός, τό γλυκύτατο καί οὐράνιο μάννα, τό ὄνομα τό ἀπερίγραπτο καί πάνω ἀπ' ὅλα τά ὀνόματα, τό φῶς τό αἰώνιο καί ἀπρόσιτο, ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς ὁ οὐράνιος, ὁ καρπός πού δέν γεωργήθηκε, ἀλλά βλάστησε ἀπό Σένα μέ σῶμα ἀνθρώπινο.

Ἐσένα δέν προμηνοῦσε τό καμίνι πού ἔβγαζε φωτιά καί ταυτόχρονα δρόσιζε ἀλλά καί ἔκαιγε κι ἦταν ἀντίτυπο τῆς θείας φωτιᾶς πού μέσα Σου κατοίκησε; Παρά λίγο ὅμως θά ξεχνοῦσα τή σκάλα τοῦ Ἰακώβ. Τί δηλαδή; Δέν εἶναι φανερό σέ ὅλους ὅτι Ἐσένα προεικόνιζε κι ἦταν προτύπωσή Σου; Ὅπως ὁ Ἰακώβ εἶχε δεῖ τίς ἄκρες τῆς σκάλας νά ἑνώνουν τόν οὐρανό μέ τή γῆ καί νά ἀνεβοκατεβαίνουν σ' αὐτήν ἄγγελοι, ἔτσι κι Ἐσύ ἕνωσες αὐτά πού ἦσαν πρίν χωρισμένα, ἀφοῦ μπῆκες στή μέση Θεοῦ καί ἀνθρώπων κι ἔγινες σκάλα, γιά νά κατεβεῖ σ' ἐμᾶς ὁ Θεός, πού πῆρε τό ἀδύναμο προζύμι μας καί τό ἕνωσε μέ τόν ἑαυτό Του κι ἔκανε τόν ἀνθρώπινο νοῦ νά βλέπει τόν Θεό.

Ποῦ θά ἀποδώσουμε ἀκόμη τά κηρύγματα τῶν Προφητῶν; Σ' Ἐσένα, ἄν θέλουμε νά δείξουμε ὅτι εἶναι ἀληθινά! Γιατί, ποιό εἶναι τό Δαυϊτικό μαλλί τοῦ προβάτου πού πάνω του ἔπεσε σάν βροχή ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι συνάναρχος μέ τόν Πατέρα; Δέν εἶσαι Σύ ὁλοφάνερα; Ποιά εἶναι ἐπίσης ἡ παρθένος πού ὁ Ἠσαΐας προορατικῶς προφήτευσε ὅτι θά συλλάβει καί θά γεννήσει Υἱόν, δηλ. τόν Θεό πού εἶναι μαζί μας; Καί ποιό εἶναι τό βουνό τοῦ Δανιήλ, ἀπό τό ὁποῖο κόπηκε πέτρα, ἀγκωνάρι, χωρίς νά ὑποκύψει σέ ἀνθρώπινο ἐργαλεῖο; Ἄς ἔρθει ὁ Ἱεζεκιήλ ὁ θεϊκότατος κι ἄς δείξει τήν κλειστή πύλη πού πέρασε ἀπό μέσα της μόνο ὁ Κύριος καί παραμένει κλειστή.

Ἐσένα, λοιπόν, κηρύττουν οἱ Προφῆτες. Ἐσένα διακονοῦν οἱ Ἄγγελοι καί ὑπηρετοῦν οἱ Ἀπόστολοι. Ἐσένα σήμερα, καθώς ἀναχωροῦσες πρός τόν Υἱό Σου, περιτριγύριζαν ψυχές Δικαίων καί Πατριαρχῶν καί τό ἄπειρο πλῆθος τῶν θεοφόρων Πατέρων, πού συγκεντρώθηκαν ἀπό τά πέρατα τῆς γῆς, σάν μέσα σέ σύννεφο, ψάλλοντας ὕμνους ἱερούς σ' Ἐσένα, τήν πηγή τοῦ ζωαρχικοῦ σώματος τοῦ Κυρίου, πλημμυρισμένοι ἀπό τά θεία συναισθήματα.

Ὦ, πῶς ἡ πηγή τῆς ζωῆς μεταφέρεται πρός τήν ζωή διά μέσου τοῦ θανάτου! Πῶς νά ὀνομάσουμε τό μυστήριο τοῦτο πού σχετίζεται μ' Ἐσένα; Θάνατο; Μά, ἄν καί ἡ πανίερη και μακαρία ψυχή Σου χωρίζεται ἀπό τό ἀμίαντο σῶμα Σου καί αὐτό τό σῶμα Σου παραδίδεται στήν ταφή, ὅμως δέν παραμένει στό θάνατο κι οὔτε διαλύεται ἀπό τή φθορά. Ὅπως ὁ ἥλιος, ὁ ὁλόλαμπρος καί πάντα φωτεινός, ὅταν σκεπαστεῖ γιά λίγο ἀπό τό σῶμα τῆς σελήνης, φαίνεται σάν νά χάνεται καί τό σκοτάδι νά παίρνει τή θέση τῆς λάμψης του, μά αὐτός δέν χάνει τό φῶς του, ἀλλά ἔχει μέσα του τήν πηγή τοῦ φωτός. Ἔτσι κι Ἐσύ, ἄν καί καλύπτεσαι σωματικά ἀπό τόν θάνατο γιά κάποιο χρονικό διάστημα, ἐντούτοις ἀναβλύζεις πλούσια, καθαρά κι ἀτελείωτα τά νάματα τοῦ θείου φωτός καί τῆς ἀθάνατης ζωῆς, ποταμούς χάριτος καί πηγές ἰαμάτων.

Ἐσύ ἄνθισες σάν δένδρο γλυκύτατο κι εἶναι ὁ καρπός Σου εὐλογία στό στόμα τῶν πιστῶν! Γι' αὐτό καί δέν θά ὀνομάσω θάνατο τήν ἱερή μετάστασή Σου, ἀλλά κοίμηση ἤ ἀποδημία ἤ ἐνδημία, γιά νά ἐκφρασθῶ καλύτερα, ἀφοῦ, φεύγοντας ἀπό τήν κατοικία τοῦ σώματος, πηγαίνεις νά κατοικήσεις στά καλύτερα, στά δεξιά τοῦ θρόνου τοῦ Υἱοῦ Σου.

Ἄγγελοι μαζί μέ Ἀρχαγγέλους Σέ μεταφέρουν ἀπό τή γῆ στούς οὐρανούς. Καθώς περνᾶς εὐλογεῖται ὁ ἀέρας καί ὁ αἰθέρας καθαγιάζεται. Χαίροντας ὑποδέχεται ὁ οὐρανός τήν ψυχή Σου. Σέ προϋπαντοῦν οἱ οὐράνιες δυνάμεις μέ ὕμνους ἱερούς καί τελετή χαρμόσυνη: «τίς αὕτη ἡ ἀναβαίνουσα λελευκανθισμένη, ἐγκύπτουσα ὡσεί ὄρθρος;». Εἶσαι ὡραία, λένε οἱ οὐράνιες δυνάμεις, σάν τό φεγγάρι, κι ὅλα τά Χερουβείμ ἐκπλήσσονται καί τά Σεραφείμ Σέ δοξάζουν, Ἐσένα πού δέν ἀνέβηκες μονάχα ὡς τόν οὐρανό, σάν τόν προφήτη Ἠλία, οὔτε μονάχα μέχρι τόν τρίτο οὐρανό, σάν τόν ἀπόστολο Παῦλο, ἀλλά ἔφτασες μέχρις αὐτόν τόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ Σου καί στέκεις κοντά Του μέ πολλή κι ἀνείπωτη παρρησία.

Ἔγινες λοιπόν εὐλογία γιά ὅλον τόν κόσμο, ἁγιασμός γιά τό σύμπαν, ἄνεση γιά τούς κουρασμένους, παρηγοριά γιά τούς πενθοῦντες, θεραπεία γιά τούς ἀρρώστους, λιμάνι γιά τούς θαλασσοδαρμένους, συγχώρηση γιά τούς ἁμαρτωλούς, παρηγοριά γιά τούς λυπημένους, πρόθυμη βοήθεια γιά ὅλους πού σέ ἐπικαλοῦνται, ἀρχή καί μέση καί τέλος ὅλων τῶν ἀγαθῶν πού ξεπερνοῦν τόν νοῦν μας.

Πῶς ὑποδέχθηκε ὁ οὐρανός Αὐτήν πού ἔγινε πλατύτερη ἀπ' αὐτόν; Καί πῶς ὁ τάφος δέχθηκε Αὐτήν πού δέχθηκε μέσα Της τόν Θεό; Ὦ, μνῆμα ἱερό καί θαυμαστό καί σεβάσμιο καί προσκυνητό, πού καί τώρα τό περιποιοῦνται Ἄγγελοι, παρευρισκόμενοι μέ πολύν σεβασμό καί φόβο, καί ἄνθρωποι πού ἔρχονται σ' αὐτό μέ πίστη, τιμώντας το, προσκυνώντας το, φιλώντας το μέ μάτια καί χείλια καί μέ πόθο ψυχῆς, ἀντλώντας πλοῦτο ἀγαθῶν.

Ἐμπρός, λοιπόν, ἄς ταξιδέψουμε νοερά μακριά ἀπ' τή ζωή αὐτή μαζί μέ τήν Παρθένο πού φεύγει ἀπ' τή γῆ αὐτή. Ἐλᾶτε ὅλοι μέ πόθο καρδιακό, ἄς κατεβοῦμε στόν τάφο μαζί μέ τήν Παρθένο πού κατέρχεται σ' αὐτόν. Ἄς παρασταθοῦμε ὁλόγυρα στό ἱερότατο κρεβάτι της. Ἄς ψάλλουμε ὕμνους ἱερούς, τέτοια περίπου λέγοντας μελωδικά ᾅσματα:«Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ. Χαῖρε ἀμνάς πού γέννησες τόν Ἀμνό τοῦ Θεοῦ. Χαῖρε Σύ πού εἶσαι πάνω ἀπό τίς ἀγγελικές δυνάμεις. Χαῖρε ἡ δούλη καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ.
Ἀμήν

Πίστις εις την εν αγίω Πνεύματι διδασκαλίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Ποίο είναι το μήνυμα των αγίων Πατέρων της Ορθοδοξίας μας, εις την εποχήν μας; Πίστις εις την εν αγίω Πνεύματι  διδασκαλίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Και η πίστις αυτή συνεπάγεται την αποδοχήν των δογμάτων και βίωσιν της πνευματικής διδασκαλίας της. Αμεταθέτως και ακλονήτως. Ουδεμία διακονία προς την αγιωτάτην Εκκλησίαν μας είναι τόσον σημαντική σήμερον, όσον ο βαθύς σεβασμός «εις των Αποστόλων το κήρυγμα και των Πατέρων τα δόγματα» και η κατά το δυνατόν οικείωσις δια πράξεως των πνευματικών των εμπειριών.                                                                                                                                             

Η ιταλική La Repubblica : ο Βενέδικτος αποφάσισε να παραιτηθεί για τις διαστάσεις των σεξουαλικών και οικονομικών σκανδάλων στο Βατικανό.

Νέα διάσταση στην υπόθεση της ιστορικής παραίτησης του ποντίφικα δίνει η ιταλική La Repubblica, επικαλούμενη ανώνυμες πηγές. Σύμφωνα με αυτές, ο Βενέδικτος αποφάσισε να παραιτηθεί ύστερα από τη διενέργεια εσωτερικής έρευνας που τον πληροφόρησε για τις διαστάσεις των σεξουαλικών και οικονομικών σκανδάλων στο Βατικανό.

Τρεις καρδινάλιοι, περιλαμβανομένου του πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του Βατικανού, κλήθηκαν να επιβεβαιώσουν τις κατηγορίες για οικονομικές ατασθαλίες, διαφθορά και ευνοιοκρατία που αναφέρονται στα απόρρητα έγγραφα του Βατικανού στην αποκαλούμενη υπόθεση VatiLeaks.

Στις 17 Δεκεμβρίου 2012 παρέδωσαν στον ποντίφικα δύο κόκκινους δερματόδετους τόμους -σχεδόν 300 σελίδων- που περιείχαν «έναν ακριβή χάρτη της απάτης και των πρωταγωνιστών της» στην Αγία Έδρα, αποκαλύπτει η εφημερίδα.

«Ήταν εκείνη τη μέρα, με αυτά τα έγγραφα στο γραφείο του, που ο Βενέδικτος έλαβε την απόφαση που εξέταζε για τόσο καιρό» αναφέρει το δημοσίευμα. Ωστόσο, το γραφείο Τύπου του Βατικανού αρνήθηκε να το σχολιάσει.

Οι πληροφορίες που έλαβε από τους καρδινάλιους αφορούν όλες την παραβίαση της έκτης (ου μοιχεύσεις) και έβδομης εντολής (ου κλέψεις), δήλωσε στην εφημερίδα πρόσωπο «πολύ κοντινό» με τους συγγραφείς της έκθεσης.

Οι καρδινάλιοι λέγεται ότι αποκάλυψαν ένα μυστικό δίκτυο ομοφυλοφίλων, τα μέλη του οποίου διοργάνωναν σεξουαλικές συνευρέσεις σε πολλούς χώρους στη Ρώμη και την Πόλη του Βατικανού και τα οποία είναι εύκολοι στόχοι εκβιασμού λόγω της σεξουαλικής τους ταυτότητας.

Η έκθεση αναφέρεται επίσης στις ύποπτες συναλλαγές που γίνονταν στο Ινστιτούτο Θρησκευτικών Έργων (IOR), την τράπεζα του Βατικανού, όπου την περασμένη εβδομάδα τοποθετήθηκε νέος πρόεδρος ύστερα από εννέα μήνες κατά τους οποίους η θέση ήταν κενή, έγραψε η La Repubblica χωρίς να αναφερθεί σε λεπτομέρειες.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο πάπας Βενέδικτος θα παραδώσει ο ίδιος τα εμπιστευτικά έγγραφα στον διάδοχό του με την ελπίδα ότι θα είναι αρκετά «δυνατός, νέος και άγιος», ώστε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα.

Ο νέος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής

Η  Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος. εξέλεξε για νέο Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής τον πρωτοσύγκελο της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης, Αρχιμ. Παντελεήμονα  Μουτάφη με 29 ψήφους.

-Ο Αρχιμανδρίτης Αρχιμ. Κωνστάντιος Παναγιωτακόπουλος έλαβε 25 ψήφους.

-Ο Μητροπολίτης Βρεσθένης Θεόκλητος έλαβε 23 ψήφους.

Ἡ χειροτονία τοῦ νέου Μητροπολίτου θά γίνει τήν Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013 εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου Ἀθηνῶν.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Θεοειδής  τρισενότης  του  ανθρώπου.

Μόνον εν τω Κυρίω Ιησού τω Θεανθρώπω απέκτησεν ο άνθρωπος δια πρώτην φοράν την αίσθησιν της πραγματικής και τελείας ενότητος, του είναι του και δη της τρισενότητος. Εις αυτήν ακριβώς την θεοειδή τρισενότητα, του είναι εύρε και την ενότητα του είναι του, μαζί δε και την θεοειδή αθανασίαν και την αιώνιον ζωήν. Δια τούτο η αιώνιος ζωή είναι η επίγνωσις του Τριαδικού Θεού και η ομοίωσις προς Αυτόν (πρβλ. Ιω. 17,3. Κολ. 2,9-10. Εφ. 3,19. Ματθ. 5,48) και ως εκ τούτου αυτή είναι η κλήσις μας, η ελπίς της κλήσεώς μας, «κλήσεως αγίας» (Β΄Τιμ.  1,9),  «κλήσεως επουρανίου» (Εβρ. 3,1), «κλήσεως του Θεού» (Φιλ. 3,14. Εφ. 1,18. Ρωμ. 11,29). Δια πρώτην φοράν και μόνον εις την Εκκλησίαν του Χριστού αισθανόμεθα με τρόπον ζωντανόν και αθάνατον ότι εκλήθημεν «εν μια ελπίδι της κλήσεως ημών» (Εφ. 4,4). Όλοι οι άνθρωποι έχουν μίαν κλήσιν, και μία ελπίς είναι η ελπίς όλων των ανθρώπων. Η κλήσις αυτή βιούται εμπειρικώς δια της Εκκλησίας και εν τη Εκκλησία «συν πάσι τοις αγίοις», δια μέσου των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών (Εφ. 3, 18-19). Όταν βιούμεν εμπειρικώς την κλήσιν μας τότε και αισθανόμεθα «εν σώμα και εν πνεύμα» «συν πάσι τοις αγίοις», «ούτως οι πολλοί εν σώμά εσμεν εν Χριστώ» (Ρωμ. 12,5), «και γαρ εν ενί Πνεύματι ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν… και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν, και γαρ το σώμα ουκ έστιν εν μέλος, αλλά πολλά… πολλά μεν μέλη εν δε σώμα»(Α΄Κορ. 12,13. 14. 20. 27). «Υμείς δε εστε σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους» (Α΄ Κορ. 12,27). Η ελπίς οδηγουμένη από την πίστιν και την ευαγγελικήν αγάπην μας φέρει προς την πραγμάτωσιν και επίτευξιν της κλήσεώς μας και του σκοπού και νοήματος της ζωής μας, δηλαδή προς την θείαν τελειότητα. Και πάλιν, τούτο πραγματοποιείται μόνον εντός των ορίων του θεανθρωπίνου Σώματος του Χριστού δια μέσου των θεανθρωπίνων δυνάμεών Του, με τας οποίας τρέφονται και από τας οποίας ζουν όλοι οι «σύσσωμοι» αυτού του αγίου και ενός Σώματος, του έχοντος εν εαυτώ το εν πνεύμα, το Πνεύμα το Άγιον, το Πνεύμα της Αληθείας (Ιω. 15,26). Το Πνεύμα αυτό ενώνει τας ψυχάς όλων των χριστιανών εις μίαν ψυχήν, την καθολικήν ψυχήν, όλας τας καρδίας εις μίαν καρδίαν, την καθολικήν καρδίαν, και όλα τα πνεύματα εις εν πνεύμα, το καθολικόν πνεύμα της Εκκλησίας, και εις μίαν πίστιν, την καθολικήν πίστιν της Εκκλησίας. Πρόκειται, εις την πραγματικότητα, περί της ενώσεως και της ενότητος του σώματος και της ενότητος του πνεύματος, εις την οποίαν τα πάντα γίνονται εκ του Πατρός δια του Υιού εν τω Αγίω Πνεύματι. Διότι «ο αυτός εστι Θεός ο ενεργών τα πάντα εν πάσιν» (Α΄ Κορ. 12,6. Ρωμ. 11,36). «Ούτως οι πολλοί εν σώμά εσμεν εν Χριστώ», δια πρώτην φοράν και μόνον εν Χριστώ (Ρωμ. 12,5).

 Συνεχίζεται.

ΦΡΑΓΚΟΙ, ΡΩΜΑΙΟΙ, ΦΕΟΥΔΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑ

+πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης

       

Από κοινού η Παλαιά και η Νέα Ρώμη γνώριζαν, ότι αυτά τα Διατάγματα ήσαν πλαστά. Η Ρωμαϊκή διαδικασία για την εξακρίβωση επίσημων κειμένων δεν μπορεί να αφήσει αμφιβολία γι' αυτό. Συνεπώς, είναι πολύ πιθανόν, ότι πράκτορες της Κωνσταντινουπόλεως, και βεβαίως της Παλαιάς Ρώμης, είχαν κάποια ανάμιξη στη νοθεία. Το ισχυρότερο επιχείρημα που ο Χίνκμαρ, αρχιεπίσκοπος της Ρεμς (845-882), μπορούσε να χρησιμοποιήσει κατά της εφαρμογής αυτών των Διαταγμάτων στην Φραγκία, ήταν ότι ίσχυαν στην Παπική Ρωμανία. Εκανε μια οξεία διάκριση μεταξύ κανόνων των Οικουμενικών Συνόδων, οι οποίοι είναι αμετάβλητοι και εφαρμοστέοι σε ολόκληρη την Εκκλησία, διότι έγιναν με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και νόμων, οι οποίοι έχουν περιορισμένη εφαρμογή σε μία συγκεκριμένη εποχή και μόνον σ'ενα τμήμα της Εκκλησίας. Μπορεί κανείς να καταλάβει, γιατί ο σύγχρονος του Χίνκμαρ Πάπας Ιωάννης Η'(872-882), εξέφρασε στον Πατριάρχη Φώτιο την ελπίδα του, ότι αυτός, ο Ιωάννης, θα μπορούσε να πείσει τους Φράγκους να παραλείψουν το Filioque από το Σύμβολο. Αυτό που δεν μπορούσε να συλλάβει ο Πάπας Ιωάννης, ήταν η έλλειψη δισταγμού, με την οποία οι Φράγκοι αποφάσισαν, ότι οι Ανατολικοί Ρωμαίοι ήσαν μόνον Γραικοί και αιρετικοί, όπως είναι σαφές από τη Φραγκική παράδοση, που τώρα άρχισε να γράφει έργα κατά των λαθών των Γραικών (Contra errores Graecorum).

       

      Συνεχίζεται.

Should I Force Myself in Prayer?

The key to controlling thoughts during prayer is to attack the wandering mind immediately. The moment you detect a stray thought, rise up, be strong and snuff it out. Be firm and aggressive.  It takes much effort.

Here is advice from Saint Theophan:

Kindly read the 19th discourse, concerning a Christian’s duty to force himself to do good. There it is written, “One must force oneself to pray, even if one has no spiritual prayer.” And, “In such a case, God, seeing that a man earnestly is striving, pushing himself against the will of his heart (that is, his thoughts), He grants him true prayer.” By true prayer, St. Macarius means the undistracted, collected, deep prayer that occurs when the mind stands unswervingly before God. As the mind begins to stand firmly before God, it discovers such sweetness, that it wishes to remain in true prayer forever, desiring nothing more

I have stated more than once exactly what efforts must be made: Do not allow your thoughts to wander at will. When they do involuntarily escape, immediately turn them back, rebuking yourself, lamenting and grieving over this disorder. As St. John of the Ladder says, "We must lock our mind into the words of prayer by force."

When you have learned the prayers by heart, as I suggested in my earlier letter, perhaps then you will progress more smoothly.

The most helpful idea is to attend church frequently. There, prayers come more readily because all is directed to that end, but this is not very practicable for you. So, labor at home to accustom yourself to pray attentively and try to remain in God’s presence the rest of the time, as much as possible.

When memorizing the prayers, do not forget to dig into the meaning and to experience the feeling in each word. Then when you say the prayer, the words themselves will hold your attention and warm you into a prayerful attitude.

from Letter 48