Ο αποτειχιζόμενος «ερύσατο την Εκκλησίαν μερισμών και σχισμάτων».

Το Ορθόδοξον Πλήρωμα, δια να κατορθώση να διασφαλίση και διατηρήση την ακαινοτομήτως ορθόδοξον ιδιότητα και υπόστασίν του εις τα της Πίστεως, υποχρεούται να διακόψη πάσαν εκκλησιαστικήν κοινωνίαν και μετά των κοινωνούντων τω κακοδοξούντι επισκόπω αυτού, διότι οι κοινωνούντες τω κακοδόξω επισκόπω, γνωρίζοντες καλώς ότι ούτος κακοδοξεί, αντί να προβώσιν εις τας ενδεικνυομένας κανονικάς κατ’ αυτού κυρώσεις προς συνέτησίν του, όλως αντιθέτως αποθρασύνουν και εδραιώνουν αυτόν εις την κακοδοξίαν του, δια της προς αυτόν κοινωνίας αυτών. Ουδόλως δε ωφελεί αυτούς και ουδένα δύναται ενσυνειδήτως να πληροφορήση οιαδήποτε δήλωσις και ομολογία αυτών ότι δεν τυγχάνουν ομόφρονες τω μεθ’ ου κοινωνούν κακοδοξούντι επισκόπω, καθότι η επιτελουμένη αύτη πράξις (της κοινωνίας), Κανονικώς κρινομένη, μαρτυρεί καταφανέστατα πλήρη ενότητα πίστεως, δυνάμει της οποίας δεν δύναται να υποκινηθή το ενδιαφέρον της Εκκλησίας όπως εκφέρη την εν προκειμένω «Κρίσιν» και «Συνοδικήν» Αυτής «Διαγνώμην».

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Ρανάτωσαν ύδωρ νεφέλαι· Ήλιος εν νεφέλη γαρ κούφη, εποχούμενος επέστη, ακηράτοις ωλέμαις, Χριστός εν τω ναώ ως βρέφος· διο πιστοί βοήσωμεν· άσωμεν τω Κυρίω· ενδόξως γαρ δεδόξασται.

Ερμηνεία.

Όλην την υπόθεσιν του Τροπαρίου τούτου ερανίσθη ο Μελωδός από δύο προφητείας του Ησαϊου· η μία μεν λέγει: «Ευφρανθήτω ο Ουρανός άνωθεν, και αι νεφέλαι ρανάτωσαν δικαιοσύνην» (Ησ. με: 8), η άλλη δε «Ιδού Κύριος κάθηται επί νεφέλης κούφης» (Ησ. ιθ: 1). Κατανεφελώσας λοιπόν, δια να ειπώ ούτω, το Τροπάριον ο Μουσουργός λέγει· αι νεφέλαι εκείναι, αίτινες πρότερον επροστάχθησαν να μη βρέξουν βροχήν εις τον αμπελώνα του Ισραηλιτικού λαού, «Και ταις νεφέλαις, φησίν, εντελούμαι του μη βρέξαι εις αυτόν (τον αμπελώνα) υετόν» (Ησ. ε: 6), τώρα ας ράνουν αύται ύδωρ επί της γης, και την ξηρασίαν του αμπελώνος (του Χριστιανικού λαού) Κυρίου ας παρηγορήσουν· επειδή ο της δικαιοσύνης Ήλιος Χριστός, καθήμενος επάνω εις τας αχράντους αγκάλας της Μητρός Του, ως επάνω εις κούφην νεφέλην, της μη εχούσης βάρος αμαρτίας προαιρετικής, προσφέρεται σήμερον εις τον ναόν ως βρέφος τεσσαρακονθήμερον. Τι δε δηλοί τροπολογικώς το «Ρανάτωσαν ύδωρ νεφέλαι;» Ό,τι, κατά τον ανώνυμον ερμηνευτήν, αι νοηταί νεφέλαι: ήγουν αι καρδίαι των ανθρώπων πρέπει να σταλάξουν ύδωρ νοητόν: ήτοι δρόσον θεοφιλών έργων, επειδή ελυτρώθησαν από την ξηρασίαν των αμαρτιών. Νεφέλας δε νοεί ο Μελωδός τους Αγγέλους και Προφήτας και Αποστόλους, ή και τας των δικαίων ψυχάς. Ούτοι, λέγει, ας ράνουσιν ύδωρ: ήτοι ας κηρύττουσι την του Θεού προς ανθρώπους επιδημίαν.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 18 Ιανουαρίου 2015

ΙΒ ΛΟΥΚΑ. Αθανασίου και Κυρίλλου πατρ. Αλεξάνδρειας.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος γεννήθηκε κατὰ τὸ ἔτος 295 μ.Χ. στὴν Ἀλεξάνδρεια ἀπὸ Χριστιανοὺς γονεῖς. Ἔτυχε ἐπιμελημένης ἐκπαιδεύσεως φιλοσοφικῆς καὶ θεολογικῆς. Κατὰ τὴ νεανική του ἡλικία συνδέθηκε μὲ τὸν Μέγα Ἀντώνιο καὶ ἀσκήτευσε μαζί του στὴν ἔρημο.

Στὴν ἀρχὴ χειροθετήθηκε ἀναγνώστης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξανδρείας καὶ τὸ 318 μ.Χ. ἦταν ἤδη διάκονος. Τὸ ἔτος 325 μ.Χ. συνοδεύει τὸν γέροντα Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Ἀλέξανδρο στὴ Νίκαια, ὅπου συγκλήθηκε ἡ Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, «τοῦ χοροῦ τῶν διακόνων ἡγούμενος». Ἐκεῖ, χάρη στὴ μόρφωσή του καὶ μάλιστα στὴ θερμουργὸ καὶ ἀκλόνητη πίστη του, ἀναδείχθηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς θαρραλέους ἀγωνιστὲς κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου.

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ -- Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 18 Ἰανουαρίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

1. Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, θά σᾶς πῶ λίγα λόγια γιά τόν ἅγιο Ἀθανάσιο, Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας, τοῦ ὁποίου τήν μνήμη ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας. Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ἀγαπητοί μου, εἶναι ὁ μεγαλύτερος πατέρας τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας. Φωτίστηκε πολύ ἀπό τόν Θεό, ὥστε αὐτός, περισσότερο ἀπ᾽ ὅλους τούς ἄλλους κατανόησε τό μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τό ἐξέφρασε. Γιά τήν ὑπεράσπιση δέ τῆς ἀλήθειας ὑπέστη διωγμούς καί ἐξορίες, πέντε τόν ἀριθμό. Εἶναι ὁμολογητής καί μάρτυρας. Στό ἀνάστημά του ἦταν κοντός. Ἀλλά ἡ Ἐκκλησία τόν εἶπε «Μέγα» καί τόν παρομοίασε μέ Ἄτλαντα. Τόν εἶπε «ἄτλαντα» Ὀρθοδοξίας! Πραγματικά! Στούς ὤμους του, μόνος αὐτός, κράτησε στήν ἐποχή του ὅλη τήν πίστη!

Πρεσβύτερος Ευστάθιος Κολλάς : Aδελφοί· «Ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι… αγιάσατε πόλεμον… ότι αι ημέραι πονηραί εισί» (Αγία Γραφή)

Λοιπόν, το «κακό συναπάντημα» των «Διαθρησκειακών Συνάξεων» είναι εντελώς άγνωστο στον Ορθόδοξο Χώρο, και οι εναλλασόμενες ονομασίες, (που μας θυμίζουν περιπτώσεις απατεώνων), αλλά και τα διάφορα θέματα που κάθε τόσο εφευρίσκονται, για να δικαιολογήσουν τις συναντήσεις τους, είναι δαιμονικές επινοήσεις του καταδικασμένου ύποπτου Οικουμενισμού, που δυστυχώς, τα σατανικά σχέδιά του προωθούνται από τη διεθνή Μασονία μέλη της οποίας είναι, όπως φημολογείται μετ΄ επιτάσεως και Επίσκοποι «υψηλόβαθμοι» της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Οδηγός για την Φάτνη -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Δεν είναι τυχαία σύμπτωση. Είναι συνδυασμός ευλογημένος, προγραμματισμένος από τη θεία Πρόνοια και πραγματοποιούμενος από την Εκκλησία του Θεού. Αυτή θέσπισε λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, στις 20 Δεκεμβρίου, να τιμούμε τη μνήμη του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου. Τοποθέτησε τον άγιο εκεί, στις παραμονές της μεγάλης γιορτής, ως ένα φως οδηγητικό, ένα πρότυπο και υπόδειγμα, που αποκαλύπτει στον πιστό το μυστικό, για την υποδοχή του ενανθρωπήσαντος Κυρίου και τον χειραγωγεί στην ουσιαστική συνάντηση μαζί του. Το μυστικό του αγίου Ιγνατίου είναι η φλογερή αγάπη του για τον Θεό. Πυρπολείται όλος από την αγάπη αυτή πραγματώνοντας έτσι τη σημασία του ονόματός του. Ιγνάτιος, από την λατινική λέξη ignis, που σημαίνει φωτιά. Φωτιά και λάβα ξεχύνεται η αγάπη του Ιγνατίου μέσα από τα διάφορα περιστατικά της ζωής του και μάλιστα τα τελευταία. Καθώς δέσμιος οδηγείται από την επισκοπική του έδρα, την Αντιόχεια, στην πρωτεύουσα Ρώμη, όπου πρόκειται να μαρτυρήσει, σαν ήλιος πνευματικός ολοκληρώνει την πορεία του από την ανατολή στη δύση. Καταυγάζει το στερέωμα και στηρίζει τους χριστιανούς με το λόγο του και –περισσότερο—με το ηρωϊκό του φρόνημα. Υπέρμετρη, παράφορη η αγάπη του αγίου Ιγνατίου του εμπνέει μία νοοτροπία αλλιώτικη, υπερκόσμια και σχεδόν ακατανόητη για τα δεδομένα αυτού του κόσμου.