Η Προσευχή έκχυσις της ψυχής -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στην ιστορία πολλών προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης βρίσκουμε διδακτικές εικόνες και ορισμούς της προσευχής. Ο Ιακώβ π.χ. μας διδάσκει ότι η προσευχή είναι πάλη με τον Θεό. Ο Μωϋσής και ο Ηλίας μας δείχνουν ότι προσευχή είναι μία συνεχής συνομιλία και ένας ζωντανός διάλογος μαζί του. Ο Δαβίδ νιώθει την προσευχή ως θυμίαμα, που αναδίδεται από την φλογισμένη ευγνώμονη καρδιά. Αλλά το άρθρο αυτό θα σταθεί στην ωραιότατη εικόνα της προσευχής, που μας δίνει η Άννα, η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ. Είχε ΄ρθεί με κατώδυνη ψυχή και δάκρυα στα μάτια προς τον Κύριο, να του ζητήσει μέσα απ΄ τα στείρα σπλάγχνα της ένα παιδί γι΄ Αυτόν. Ανάβλυζαν από την καρδιά της τα λόγια της προσευχής και κινούσαν τα χείλη της, αλλά χωρίς φωνή· φώναζε και βοούσε η ψυχή της.                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

–Τι να κάνω; Όχι, δεν είμαι μεθυσμένη ούτε έχω πιεί, αλλά «εκχέω την ψυχήν μου ενώπιον Κυρίου».  

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Ο αδελφός Μisha απάντησε στις οκτώμισυ ερωτήσεις μου! Οι υπόλοιπες έμειναν στην ουσία αναπάντητες. Συγκεκριμένα: 

1. Η πρώτη ερώτηση έλεγε αν «ο Αθηναγόρας ήταν Ορθόδοξος ή αιρετικός». 
Η απάντηση του Μisha είναι η εξής, που δεν είναι κατ’ ουσίαν απάντηση: 
«απάντησα παραπάνω μέσω του κειμένου του π. Ιουστίνου με τον οποίον συμφωνώ απολύτως και του οποίου την στάση στα εκκλησιολογικά ζητήματα προσπαθώ να μιμηθώ...»! 
Εγώ ζήτησα την προσωπική γνώμη του αγαπητού Μisha, με τον οποίο συζητώ. Δεν ζήτησα τη γνώμη του π. Ιουστίνου Πόποβιτς, στον οποίο στρεψόδικα μας παραπέμπει ο Μisha. Ο π. Ιουστίνος στη συνέχεια μας παραπέμπει αόριστα σε κάποιους αγιορείτες, χωρίς να μας λέει ποιοί είναι αυτοί. Είναι η Ιερή Κοινότητα, ή διάφοροι μεμονωμένοι μοναχοί του Αγίου ΄Όρους; Άντε τώρα να βρεις άκρη!
Περιμένουμε από το φίλο Μisha, να κάνει τον κόπο να δώσει μιά ευθεία, χωρίς περιστροφές απάντηση, προκειμένου να την αξιολογήσουμε μαζί μ’ όλες τις άλλες. 

2. Η δεύτερη απάντηση ανάφερε αν «ο Δημήτριος και Βαρθολομαίος, ήταν Ορθόδοξοι ή αιρετικοί». 
Η απάντηση του Μisha είναι η εξής: 
«για τον Βαρθολομαίο πιστεύω πως κηρύσσει αίρεση πια...για τον Δημήτριο διατηρώ πολλές επιφυλάξεις...» 
Η απάντηση του Μisha για τον Βαρθολομαίο είναι ελλιπής. Είναι η «μισή αλήθεια»! Τι σημαίνει ότι «κηρύσσει αίρεση»; Σημαίνει ότι είναι αιρετικός; Ίσως, όχι! Κι’ αυτό, γιατί τώρα τελευταία οι διάφοροι Οικουμενιστές διδάσκουν ότι μπορεί κάποιος να κηρύττει αίρεση και ταυτόχρονα να είναι όχι μόνο Ορθόδοξος, αλλά και άγιος! 
Γιατί ο Μisha δεν τολμάει να εκθέσει τη γνώμη του. Ο Κύριος μας είπε « έστω ο λόγος υμών ναι ναι, ου ου. το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού εστιν» (Ματθ. 5, 37). Φαίνεται ότι ο Μisha προτιμάει το «εκ του πονηρού περισσόν»! Γι’ αυτό, στο μισό αυτής της ερώτησης, περιμένουμε από τον φίλο Μisha να μας απαντήσει εκ νέου, αλλά ευθέως, κατά την πιό πάνω εντολή του Κυρίου. 
Ως προς την απάντηση του Μisha για τον Δημήτριο, ότι «επιφυλάσσεται», δεν μας ικανοποιεί τούτο ως απάντηση. Κι’ εδώ θέλαμε, ευθέως να είχε διατυπώσει τη γνώμη του. Παραταύτα θα την κρατήσουμε για να τη σχολιάσουμε μαζί τις άλλες, όταν ο Μisha μας απαντήσει στις «αναπάντητες» πιό πάνω ερωτήσεις μας. 

Θεοτόκε Παρθένε - Ψάλουν οι μοναχοί της Σιμωνόπετρας -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 1 Μαρτίου 2017

Ευδοκίας οσιομάρτυρος, Δαμνίνης οσίας, Μαρκέλλου και Αντωνίνης μαρτύρων.

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Εὐδοκία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἠλιούπολη, τῆς ἐπαρχίας Λιβανησίας Φοινίκης καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ (98 – 117 μ.Χ.). Στὸν πρότερό της βίο ζοῦσε ζωὴ ἀκόλαστη μέσα στὰ πάθη καὶ τὴν ἁμαρτία. Ὅμως ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ φώτισε τὴν καρδιά της καὶ μὲ τὶς νουθεσίες κάποιου γέροντος μοναχοῦ, ποὺ ὀνομαζόταν Γερμανός, μετανόησε. Στὴν συνέχεια, ἀφοῦ εἶδε ὀπτασία, προσῆλθε στὸν Ἐπίσκοπο Θεόδοτο καὶ βαπτίσθηκε. Ἡ ὀπτασία ἦταν ἡ ἑξῆς: Παρατηροῦσε Ἄγγελο Θεοῦ νὰ ὁδηγεῖ αὐτὴν πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ ἄλλους Ἀγγέλους νὰ τὴ συγχαίρουν, ἐνῷ τὴν ἴδια στιγμὴ κάποιος μαῦρος οὔρλιαζε καὶ ἔλεγε ὅτι ἀδικεῖται πάρα πολύ, ἐπειδὴ ἡ Εὐδοκία ἔγινε Χριστιανή.

Πέλαγος ἀνεξάντλητον τῶν θείων καὶ ἀπορρήτων χαρισμάτων καὶ δωρεῶν

Ἀκατανόητον θαῦμα, ἀνερμήνευτον ἄκουσμα, μυστηρίου θείου ἀποκεκρυμμένου φανέρωσις, ἀκαταμάχητος προστασία, ἀντίληψις κραταιά, ζωοδόχε πηγή, πέλαγος ἀνεξάντλητον τῶν θείων καὶ ἀπορρήτων χαρισμάτων καὶ δωρεῶν, ὕψος τῶν ἐπουρανίων καὶ ἀσωμάτων Δυνάμεων καὶ τῶν Σεραφεὶμ ὑψηλοτέρα, βάθος τῶν ἀποκρύφων νοημάτων τὸ ἀνεξερεύνητον, ἡ κοινὴ φιλοτιμία τῆς φύσεως, ἁπάντων τῶν καλῶν χορηγία, ἡ μετὰ τὴν Τριάδα πάντων τῶν ποιημάτων Δέσποινα, ἡ μετὰ τὸν Παράκλητον ἄλλος Παράκλητος, καὶ μετὰ τὸν μεσίτην Χριστὸν μεσίτρια τοῦ κόσμου παντός, τὸ ὄχημα ἡλίου τοῦ νοητοῦ, τὸ δοχεῖον τοῦ φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ τοῦ φωτίζοντος πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, ἡ φέρουσα ἐν ἀγκάλαις τὸν τῷ ῥήματι τὰ πάντα φέροντα·

ΧΤΥΠΕΙΣΤΕ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ -- Τοῦ Δημ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτίμου Ἐπόπτου Δημοτικῆς Ἐκπαιδεύσεως

«Δὲν ὑπάρχει γλυκύτερον πράγμα ἀπὸ τὴν Πατρίδα καὶ τὴν Θρησκείαν. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη, πράγμα τζιβαϊρικόν, ὅπου τὸ ἐβαστάξαμε εἰς τὴν τυραγνία τοῦ Τούρκου, δὲν τὸ δίνομεν τώρα, οὔτε τὸ καταφρονοῦμεν οἱ Ἕλληνες» (Στρατηγὸς Μακρυγιάννης).

Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιορτάζουμε τὴν ἐπαναφορὰ τῶν ἱερῶν εἰκόνων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπ᾽ ὅπου εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ, ὕστερ᾽ ἀπὸ καταστροφὲς καὶ διωγμούς, καὶ τὴν ἀποκατάστασή τους στὴν πρωταρχικὴ θέση τους τῆς ἐπικοινωνίας μας μὲ τὸ Θεϊκὸ Λόγο. Ἡ Ὀρθοδοξία, τρόπος ζωῆς, βίωμα καθημερινῆς ἀσκήσεως καὶ ἆθλος ἐλευθερίας, ἀποτελεῖ τὴν πιὸ ἀξιόπιστη μαρτυρία γιὰ τὸ κύρος καὶ τὴ λάμψη, ποὺ ἔχει ἡ Ἐκκλησία μας, μὲ τὴν πνευματική της καθαρότητα, τὴ δημοκρατική της διάρθρωση καὶ τὴν κοινωνική της προοδευτικότητα. Συνοδευόμενη ἀπ᾽ τὴν ὀρθοπραξία μας, μπορεῖ νὰ προσφέρει πολλὰ καὶ νὰ γεμίσει ἐλπίδες, μέσα στὸν ἀβέβαιο σημερινὸ κόσμο. Γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες, ἰδιαίτερα, ἡ εὐρωπαϊκὴ πρόκληση ἔχει τὴν ἀντιστοιχία τοῦ ὁράματος τοῦ Ἀπ. Παύλου: «Διαβὰς εἰς Μακεδονίαν, βοήθησον ἡμῖν».

Ἐσωτερικὴ ὀμορφιὰ Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ -- Τοῦ Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Κάτι πού πολύ λείπει στήν ἐποχή μας. Λιγόστεψε ἡ ἀνθρώπινη εὐαισθησία. Στέρεψε τῆς ψυχῆς ἡ ἀνθηρότητα. Σπάνια συναντάει κανείς τήν αἰσθαντικότητα στό λόγο καί τήν ἔκφραση τῶν ἀνθρώπων. Πάει νά σβήσει τό χαμόγελο ἀπ’ τά χείλη καί τίς καρδιές. Ἡ καταχνιά τῆς μελαγχολίας καί τῆς κατάθλιψης σάν τό μαῦρο σύννεφο σκεπάζει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο. Ἡ ἀναίδεια, ἡ θρασύτητα καί ἡ ἀχρειότητα, εἶναι τά χαρακτηριστικά τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Παντοῦ κυριαρχεῖ τό στοιχεῖο τῆς δύναμης καί τῆς βίας. Ἀλλά, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, «θράσος οὐ κράτος ἔσται». Ἡ θρασύτητα καί ἡ ἀναίδεια δέν εἶναι δύναμη, ὅπως νομίζουν πολλοί. Μᾶλλον προδίδει ἀδυναμία καί ἀναισχυντία. Καί, «θράσος, ἀμαθίας ἔκγονον», προσθέτει ὁ ἴδιος. Ἡ ἀναίδεια, δηλαδή, εἶναι καρπός καί ἀποτέλεσμα ἀμάθειας καί ἀπαιδευσίας. Ὁ ἀναιδής καί ἀνάγωγος, στερεῖται ἠθικῆς ἀγωγῆς καί παιδείας. Ἡ εὐγένεια εἶναι ἡ ὡραιότερη ἔκφραση τῆς διάκρισης.

Η Πρεσβυτέρα Αικατερίνη του π.Νικολάου Μανώλη για την διακοπή του μνημοσύνου [ΒΙΝΤΕΟ 2017].

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η Πρεσβυτέρα Αικατερίνη του π.Νικολάου Μανώλη για ...":

πολύ ωραίο διδακτικό αυτό το επεισόδιο του σήριαλ η αποτείχιση του παπα-νικόλα.

στο 1,55 μετά το χειροκρότημα του ακροατηρίου έχουμε και love story.
στο επόμενο επεισόδιο θα πρέπει να πανηγυρίσουμε, την πρώτη λειτουργία άνευ μνημονεύσεως. άντε να δούμε.
ευχαριστούμε πάτερ για όλα. 

Η προστάτιδα της Θράκης «Παναγία η Κοσμοσώτειρα» στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς την Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017

Για 19η συνεχή χρονιά, από 27 Φεβρουαρίου έως 8 Απριλίου, με την ευκαιρία της εορτής του Ευαγγελισμού, οργανώνεται στην Ενορία Ευαγγελιστρίας Πειραιώς σειρά λατρευτικών ευκαιριών, συζητήσεων, πολιτιστικών και νεανικών εκδηλώσεων, προβολές ταινιών και άλλων ποικίλων δράσεων, με τον γενικό τίτλο «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ».
Στο πλαίσιο φετεινού προγράμματος «Ευαγγελίστρια 2017», ιδιαίτερη ευλογία θα αποτελέσει η φιλοξενία της ιεράς εικόνος της «Παναγίας της Κοσμοσώτειρας», προστάτιδας της Θράκης και των απανταχού Θρακιωτών.

Η ΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ
Η έλευση της εικόνας από τις Φέρες της Θράκης, όπου φυλάσσεται στον ομώνυμο προσκυνηματικό Ναό, θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 3 Μαρτίου, στις 5.15 μ.μ.

Transhistory, όπως transexual

Πηγή : http://kyprianoscy.blogspot.ca/

Κάθε φορά που εμφανίζεται, μία καινούρια ολοκληρωτική κοσμοθεωρία, εμφανίζεται παράλληλα και μια νέα γλώσσα, ώστε τα ιδεολογήματά της να περάσουν στις μάζες, ως κάτι τι το νεωτερικό – το πρωτάκουστον.
Ο μαρξιστικός ολοκληρωτισμός παραδείγματος χάριν, εισήγαγε στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες μία σειρά νεολογισμών [προτσές, εποικοδόμημα, ιστορικός υλισμός, διαλεκτικός υλισμός κ.λπ.] έτσι ώστε να ενδοβάλει στα μυαλά των χουλιγκάνων του, τη βεβαιότητα πως έφερνε στον κόσμο κάτι τις ολότελα καινούριο – κι ας ήταν το μόνο «καινούριο» των μαρξιστών, η αναίδειά τους να θεωρούνται ως η «πρωτοπορία» της διανόησης!

Συλλογιστείτε μοναχά πόσο καλύτερη θα ήταν η κατανόηση των πάσης φύσεως «διαφωτιστών» της μαζικής κουλτούρας, αν αντί των «νεοόρων» που εισήγαγαν, για να ξεγελάνε το πόπολο, χρησιμοποιούνταν οι παραδοσιακές, δοκιμασμένες λέξεις. Αν παραδείγματος χάριν λέγαμε «κοινωνισμός» αντί «σοσιαλισμός» ή «αχταρμάς» αντί «μεταμοντερνισμός» ή «απατεώνας» αντί «βουλευτής» ή «πολυβαρβαρότητα» αντί «πολυπολιτισμικότητα» κ.ο.κ.

ΖΗΛΟΣ ΟΥ ΚΑΤ’ ΕΠΙΓΝΩΣΙΝ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΣΥΧΝΑ ἐμφανίζονται στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἄνθρωποι, ποὺ ὑπερβάλλουν στὴν τήρηση διαφόρων τύπων τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς. Μὲ ἄγρυπνα μάτια παρακολουθοῦν τοὺς πάντες, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, καὶ εὔκολα βγάζουν συμπεράσματα καὶ προβαίνουν σὲ ἐκδηλώσεις διαμαρτυρίας, οἱ ὁποῖες μερικὲς φορὲς εἶναι θυελλώδεις καὶ δυναμικές. Ὁ οὐ κατ᾽ ἐπίγνωσιν ζῆλος τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν, προκαλεῖ δυσάρεστες καταστάσεις, οἱ ὁποῖες κουράζουν τοὺς ἄλλους, ποὺ βρίσκονται στὸν Ἱερὸ Ναὸ γιὰ νὰ λατρέψουν τὸν Θεὸ καὶ νὰ βροῦν παρηγορία. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ πολὺ δύσκολα συμφωνοῦν μὲ κάτι τὸ διαφορετικό. Ὅσο καὶ νὰ προσπαθήσεις, αὐτοὶ ἐμμένουν στὶς ἐσφαλμένες τους ἐντυπώσεις καὶ βιώνουν μία συνεχὴ διαταραχὴ στὴν ψυχή τους. Θέλουν ὅλοι οἱ ἄλλοι νὰ συμφωνοῦν μαζί τους, κάτι ποὺ ποτὲ δὲν πρόκειται νὰ συμβεῖ.

Παναγία η Κασσιωπία

Στα 1530, στη βενετοκρατούμενη Κέρκυρα, ένας τίμιος νέος, ο Στέφανος, γύριζε κάποια μέρα από την πόλη στο χωριό του. 
Στον δρόμο συνάντησε κι άλλους οδοιπόρους, κι έτσι βάδιζαν όλοι μαζί συντροφιά. Κάποια στιγμή διέκριναν μακριά μερικούς νεαρούς, που μετέφεραν αλεύρι από τον μύλο. Η παρέα του Στέφανου μπήκε σε πειρασμό. 
- Δεν τους κλέβουμε το αλεύρι; είπαν μεταξύ τους. Κανείς δεν μας βλέπει. Θα το μοιραστούμε και θα το μεταφέρουμε στα σπίτια μας. 
Όλοι συμφώνησαν, εκτός από τον Στέφανο. 
- Είναι αμαρτία! διαμαρτυρήθηκε. Κι ύστερα, δεν θα ξεφύγουμε την δικαιοσύνη. Θα τιμωρηθούμε σαν ληστές και κακοποιοί. 

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ -- Κασσιανὴ

Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον, καὶ τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται, καὶ Γαβριὴλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διὸ καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σου (Ἀπολυτίκιον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ).

Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου δηλαδὴ ἡ χαρμόσυνη ἀναγγελία ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο Γαβριὴλ στὴν Παρθένο Μαριὰμ ὅτι θὰ γίνει Μητέρα κατὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀπαρχὴ τοῦ κοσμοσωτηρίου γεγονότος τῆς θείας σαρκώσεως. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος χαρακτηρίζει τὴν ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ: «πρώτη καὶ πάνσεπτος ἑορτὴ κατὰ τὴν τῶν πραγμάτων τάξιν καὶ σύνταξιν ὑπάρχουσα, τοῦ θείου Εὐαγγελισμοῦ κλητὴ Ἁγία ἡμέρα περὶ τῆς ἐξ οὐρανοῦ καταβάσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ… Καὶ γὰρ κατελθόντα αὐτὸν ἐκ τῶν οὐρανῶν πιστεύομεν καθὼς καὶ ἀνελθόντα διομολογοῦμεν». Ἡ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καθορίστηκε νὰ ἑορτάζεται κατὰ τὴν 25η Μαρτίου, ἐννέα μῆνες πρὸ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ποὺ καθιερώθηκε τὴν 25η Δεκεμβρίου. Στὴν Ναζαρὲτ, ἡ Ἁγία Ἑλένη ἔκτισε Ἱερὸ Ναό, βασιλική, ἐντὸς τῆς ὁποίας περιείχετο καὶ ὁ κατὰ τὴν παράδοση οἶκος τῆς Θεοτόκου, ὅπου δέχθηκε τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Κοσμάς

Είχα παρακαλέσει τον αγαπητό Μisha να απαντήσει στα κατωτέρω δέκα ερωτήματα για την πρόοδο της συζήτησής μας για την «αγιοποίηση νέων αγίων»: 

1 . Ο Αθηναγόρας ήταν Ορθόδοξος ή αιρετικός; 
2. Οι διάδοχοί του, Δημήτριος και Βαρθολομαίος, ήταν Ορθόδοξοι ή αιρετικοί; 
3. Ο Αθηναγόρας «ήρε» το σχίσμα των Εκκλησιών το1965, δηλ. έκανε την Ένωση των Εκκλησιών; 
4. ΄Οταν ένας Πατριάρχης είναι αιρετικός, είναι αιρετική και η Εκκλησία του; 
5. Λένε οι Πατέρες ότι όσοι «κοινωνούν» με αιρετικούς επισκόπους, ή επισκόπους,που «κοινωνούν» με αιρετικούς, είναι και αυτοί αιρετικοί; 
6. Οι «αγιοποιηθέντες» γεροντάδες κηρύττουν να μην έχουν οι πιστοί «κοινωνία» με τους «κοινωνούντες» με αιρετικούς επισκόπους; 
7. ΄Εχουν να επιδείξουν πραγματικά θαύματα οι «αγιοποιηθέντες» γεροντάδες του Νέου Ημερολογίου; 
8. Η ύπαρξη τυχόν «θείων σημείων» σ’ ‘ένα πρόσωπο, είναι απόλυτη απόδειξη ότι ο Θεός θέλει η Εκκλησία Του να τιμά το πρόσωπο αυτό ως άγιο; 
9. Υπάρχουν πρόσωπα, που λένε ότι διενεργούν «θαυματουργίες» χωρίς να είναι άγιοι; 
10. Γίνονται θαύματα και «εκτός Εκκλησίας»; 

ΥΜΝΟΙ ΤΡΙΩΔΙΟΥ == Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 28 Φεβρουαρίου 2017

Βασιλείου ομολογητού, Προτερίου ιερομάρτυρος αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, Νυμφά και Ευβούλου των αποστόλων, Κύρανας νεομάρτυρος της εκ Βισσώκας (1751).

Ὁ Ὅσιος Βασίλειος ὁ Ὁμολογητὴς ἔζησε καὶ ἔδρασε ἐπὶ τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Λέοντος Γ’ τοῦ Ἰσαύρου (717 – 741 μ.Χ.). Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ὁ Ὅσιος ἀφιερώθηκε στὸν ἀσκητικὸ βίο καὶ ἐκάρη μοναχός. Ἔγινε μαθητὴς καὶ ὑποτακτικὸς τοῦ Ὁσίου Προκοπίου τοῦ Δεκαπολίτου († 27 Φεβρουαρίου). Ἀρχικὰ ζοῦσε σὲ κάποιο ἐρημητήριο καὶ ἀφοῦ προηγουμένως καλλιέργησε μὲ ἐπιμέλεια τὴν ἀσκητικὴ ζωή, ἀργότερα, ὅταν ἀνέκυψε ἡ αἵρεση κατὰ τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ἀντιστάθηκε μὲ πνευματικὴ ἀνδρεία στοὺς εἰκονομάχους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη, τιμωρήθηκε καὶ ὑπέστη πολλὰ βασανιστήρια. Ὅταν δέ, πέθανε ὁ αὐτοκράτορας, ἀπελευθερώθηκε καὶ ἀφοῦ βγῆκε ἀπὸ τὴ φυλακή, φρόντιζε γιὰ τὴν καλλιέργεια τῆς ἀρχαίας ὑγείας τῆς εὐσέβειας, παρακινώντας πολλοὺς πρὸς τὴν ἀρετὴ καὶ ἐπαναφέροντάς τους πρὸς τὴν ὀρθόδοξη πίστη.
Ἔτσι ἀφοῦ ἀγωνίσθηκε ὁ Ὅσιος Βασίλειος, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.

ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ -- του αείμνηστου Στέργιου Ν. Σάκκου Ομ. Καθ. Πανεπιστημίου

Η ΧΑΡΑ καί ὁ πόνος, τό γέλιο καί τό δάκρυ, ἡ εὐφροσύνη καί ἡ ὀδύνη χαρακτηρίζουν δύο καταστάσεις ἐντελῶς ἀντίθετες, ἀλλά καί ἀδιάρρηκτα συνδεδεμένες μέσα στήν καθημερινή μας ζωή. ᾿Αποτελοῦν τίς δύο ὄψεις τοῦ αὐτοῦ νομίσματος. Καί θά ἦταν ἄκριτο ἀλλά καί ἀδύνατο νά ἐξαλείψουμε ἤ ἔστω νά παραβλέψουμε τήν μία ἀπό αὐτές τίς δύο ὄψεις, διότι θά καπηλεύαμε ἔτσι τό νόμισμα, θά ἀχρηστεύαμε τήν ζωή. ᾿Επιφανεῖς καί ἄσημοι, σοφοί καί ἁπλοϊκοί, ἅγιοι καί ἄγριοι γεύονται ἀναπόφευκτα καί τόν πόνο καί τήν χαρά. ᾿Ακόμη καί ὁ θεάνθρωπος Κύριός μας ὑποτάχθηκε σ᾿ αὐτή τήν πραγματικότητα. ῾Η ζωή του, πού φανερώνεται στόν κόσμο μέ τήν ταπείνωση τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ καί καταλήγει στήν δόξα τῆς ἀφθαρτοποιήσεως τοῦ φθαρτοῦ σώματος καί τῆς ἀθανατοποιήσεως τοῦ θνητοῦ ἀνθρώπου, σηματοδοτεῖται ἀπό τόν σταυρό καί τήν δόξα καί περνᾶ ἀπό τό Πάθος στήν ᾿Ανάστασι. ᾿Αλλά ὁ πόνος καί ἡ χαρά τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἔχουν κάτι τό μοναδικό.

Κάποιος πήγε και ρώτησε τον Αββά Μωϋσή:

Βλέπω μπροστά μου έναν πειρασμό και δεν μπορώ να τον νικήσω. Τι να κάνω, πάτερ μου; Και ο άγιος Μωϋσής του αποκρίθηκε: Εάν δεν νεκρωθής, όπως αυτοί, που είναι μέσα στον τάφο, δεν μπορείς να νικήσης.

«ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΝΕΚΡΩΣΙΝ…» -- Τοῦ πρωτ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Με τα ἀπαισιότερα συναισθήματα ἀντιμετωπίζεται συνήθως ὁ θάνατος. Ὁ πολιτισμός μας, γιὰ τὸν ὁποῖο τόσο καυχόμαστε, δὲν μᾶς ἔχει ἐξοικειώσει μὲ τὴ μεγαλύτερη καὶ τραγικότερη πραγματικότητα στὴ ζωή μας, τὸν θάνατο. Οὔτε μᾶς ἔχει συμφιλιώσει μαζί του. Γι᾽ αὐτὸ λείπει στὴ σημερινὴ κοινωνία μία ρεαλιστικὴ φιλοσοφία τοῦ θανάτου. Βέβαια, σ᾽ αὐτὸ συντρέχουν διάφοροι λόγοι. Ὁ ὀλιγόπιστος φοβᾶται τὸν θάνατο, διότι βλέπει τὴν ἀνετοιμότητά του νὰ τὸν ὑποδεχθεῖ. Ὁ ἄπιστος ἢ ἄθεος, ποὺ στηρίζει ὅλες τὶς ἐλπίδες του στὸν κόσμο αὐτό, βλέπει τὸν θάνατο σὰν καταστροφή. Γι᾽ αὐτὸ ἀποφεύγει νὰ μιλεῖ γιὰ τὸν θάνατο ἢ χλευάζει τὸν θάνατο, ἀλλὰ στὸ βάθος τὸν φοβᾶται. Ὅπως τὸν φοβοῦνται οἱ οἰκονομικὰ εὔρωστοι, διότι θὰ τοὺς κάμει νὰ χάσουν ὅσα ἔχουν, ἀλλὰ καὶ οἱ προλετάριοι τοῦ κόσμου μας, μολονότι διατείνονται, ὅτι βλέπουν τὸν θάνατο σὰν σωτηρία.

Του μακαριστοῦ Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου

«Πρέπει νά ὁμολογήσωμεν ὅτι ἔχομεν καί ἡμεῖς τήν "κρίσιν" μας. Κρίσιν ποιμένων καί θεολόγων. Δέν ἔχει, βεβαίως σημασίαν, ἄν τελικῶς δέν θά δυνηθοῦν νά βλάψουν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Βέβαιον ὅμως εἶναι, ὅτι φθείρουν τό ὀρθόδοξον φρόνημα τοῦ λαοῦ μας καί στερεώνουν τούς αἱρετικούς εἰς τάς πλάνας των. Ἀλλά ἐλησμονήσαμεν. Τό νά εἶναι τις Ὀρθόδοξος ποιμήν καί θεολόγος εἶναι μέγα πρᾶγμα. "Γενναίας δεῖται ψυχῆς" κατά Χρυσόστομον. Ποῦ νά εὕρωμεν τούς γενναίους; Ποῦ εἶναι οἱ Πατερικοί; Ποῦ οἱ Μάρτυρες τῆς πίστεως; Φοβούμεθα μήπως εὑρισκόμεθα εἰς τάς ἐσχάτας ἡμέρας. Ἀπαισιοδοξοῦμεν; Ἀλλά πῶς νά ἑρμηνεύσωμεν τό φαινόμενον τῆς τόσον ἐκτεταμένης ἀφασίας, τῆς μειοδοσίας ἐν τῇ πίστει, τῆς ἀπουσίας ζήλου ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, τῆς βαθείας σιωπῆς, ἥτις διαδέχεται τά αἱρετικά κηρύγματα "Ὀρθοδόξων" ποιμένων; ποῦ εἶναι αἱ ἀστραπαί τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας;»

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΤΗΣ Ι.ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Η Ε.Ε. ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ

Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου και η ανάγκη για προστασία των Βορειοηπειρωτών

Την Τετάρτη 15/2/2017 δόθηκε στη δημοσιότητα και αναρτήθηκε στο διαδίκτυο το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την έκθεση της Επιτροπής για την Αλβανία. Το ψήφισμα θυμίζει ότι από τον Ιούνιο του 2014 η Αλβανία θεωρείται επισήμως χώρα υποψήφια για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, επομένως οφείλει να κάνει σημαντικά βήματα για την ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών.
Το Ευρωκοινοβούλιο διαπιστώνει ότι η γείτων έχει μακρύ δρόμο να διανύσει. Ειδικότερα πρέπει να θεσμοθετήσει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, να καταπολεμήσει τη διαφθορά στον δημόσιο τομέα, να πατάξει την εγκληματικότητα, να απαγορεύσει τη συμμετοχή ποινικών καταδίκων σε δημόσια αξιώματα, να περιστείλει το λαθρεμπόριο όπλων κ.ά.

ΔΙΩΓΜΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΚΑΘΕ φορὰ ποὺ θυμᾶμαι —καὶ συμβαίνει αὐτὸ συχνά, σχεδὸν καθημερινά— ὅτι μερικοὶ ἀδελφοὶ διώκονται ὄχι γιατὶ εἶναι ἄδικοι, ὄχι γιατὶ παρανομοῦν, ὄχι γιατὶ καταπατοῦν

θεῖες ἐντολές, ἀλλὰ γιατὶ εἶναι δίκαιοι, εἶναι ζηλωτές, εἶναι ἠθικοὶ καὶ τηροῦν μὲ ἀκρίβεια τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, αἰσθάνομαι καὶ ἐγὼ τὸν πόνο τῶν ἀδελφῶν, τὸν βιώνω ὡς δικὸ μου καὶ ἀγανακτῶ ἀπὸ τὴ συμπεριφορὰ τῶν διωκτῶν, οἱ ὁποῖοι κινοῦνται μὲ συγκαλυμμένη ἐχθρότητα καὶ πάντα στὸ ὄνομα τῆς τήρησης τῆς κανονικῆς τάξης τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πιστῆς ἐφαρμογῆς τῶν ὅσων ἀπὸ αἰῶνες ἰσχύουν στὴν παράδοσή της!

……….

Ὁ ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς

Πρόσφατα ἐξεδόθη ἡ καταδικαστικὴ ἀπόφαση γιὰ τὸν γνωστὸ ἱερομόναχο, ὁ ὁποῖος μάχεται κατὰ τῶν οἰκουμενιστῶν καὶ ἀμφισβητεῖ τὴν ἁγιότητα τοῦ Σμύρνης Χρυσοστόμου. Τὸ μεγάλο του παράπτωμα ἦταν ὅτι δὲν μνημόνευε τὸ Μητροπολίτη του κι ἐκεῖνος τὸν παρέπεμψε στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, μὲ τὴν ἴδια εὐκολία ποὺ ἐπὶ χρόνια παραπέμπει καὶ τοὺς λαϊκοὺς στὰ κοσμικὰ δικαστήρια, γιατὶ δὲν συμφωνοῦν μὲ τοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις του καὶ διαμαρτύρονται μὲ τρόπο γενναῖο καὶ δυναμικό. Ὁ π. Εὐθύμιος εἶναι εὐλαβέστατος κληρικὸς καὶ θαρραλέος. Διατυπώνει τὶς ἀπόψεις του τεκμηριωμένα καὶ ὑπερασπίζεται τὴν Ὀρθοδοξία. Σὲ μιὰ ἐποχὴ μάλιστα ὅπου ὄχι μόνο οἱ λαϊκοὶ ἀλλὰ καὶ οἱ περισσότεροι κληρικοὶ ἔχουν γίνει ἄνθρωποι τοῦ γλυκοῦ καὶ χλιαροῦ νεροῦ, ὁ π. Εὐθύμιος ἀπ᾽ τὴν ἀσκητικὴ του βίγλα ἀνησυχεῖ καὶ ἀντιστέκεται. Καὶ αὐτὸ εἶναι, ποὺ τὸν κάνει ἀξιοθαύμαστο καὶ ἀξιομίμητο. Δυστυχῶς, ἡ ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη ἀποφασίζει μὲ τρόπο παράλογο, πιστεύοντας ὅτι ἔτσι θὰ προστατεύσει κάποιους ἄλλους «ἀθώους» μεγαλόσχημους κληρικούς. Ἡ τακτικὴ αὐτὴ εἶναι θεομίσητη. Ὁ παραλογισμὸς συνεχίζεται μὲ τὸ νὰ ἐπιμένουν οἱ θύτες καὶ διῶκτες ὅτι ὀρθῶς ἐνήργησαν καὶ ἐπιβάλλεται

ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄλλοι, ποὺ δὲν ἔχουμε τὴ δική τους ἐμπάθεια, νὰ δεχτοῦμε καὶ νὰ σεβαστοῦμε τὶς ἐν «Ἁγίῳ Πνεύματι ἀποφάσεις τους». Κάτι τέτοιο εἶναι ἀδιανόητο. Οἱ χριστιανοὶ εἶναι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι δοῦλοι τῶν ἐφήμερων ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων. Γι᾽ αὐτὸ καὶ συμπαρίστανται στοὺς ἀδίκως διωκόμενους ἀδελφοὺς καὶ παραδειγματίζονται ἀπ᾽ τὸ τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζουν τὴν τυφλὴ ἐμπάθεια τῶν διωκτῶν τους. Ἐλπίζω ὅτι κάποτε θὰ δικαιωθοῦν οἱ ἀδελφοί, παρὰ τὴν ἀρνητικὴ στάση τῶν ὑπευθύνων. Ἐξ ἄλλου πάνω ἀπὸ τὶς δολοπλοκίες καὶ τοὺς δικτατορικοὺς τρόπους ἀπονομῆς δικαιοσύνης, ὑπάρχει ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος θὰ τακτοποιήσει ὅλες τὶς ὑποθέσεις καὶ θὰ ἐπουλώσει τὶς πληγές.

Ο τυφλός προ του Σταυρού...

Τι είν' η βοή στο Γολγοθά που κόσμος τρέχει απάνω; 
-Πηγαίνουν να σταυρώσουν δυο μαζί με κάποιον πλάνο. 
-Ποιοι ναν οι δυο, που εκδικητής ο χάρος τους προσμένει; 
-Κλέφτες, φονιάδες, άρπαγες, κακούργοι ξακουσμένοι. 
-Και ποιος ο πλάνος που κι αυτός θα σταυρωθή μαζί τους; 
-Τους Φαρισαίους ρώτησε, είναι δουλειά δική τους! 
-Θα πάω να δω... 

Είπα να δω κι ήρθαν στο νου μου πάλι, 
τα χρόνια που ήμουνα τυφλός. Τυφλός! Εσείς οι άλλοι 
δεν ξέρετε πόσο η ψυχή μέσα στα στήθη είν' άδεια, 
όταν με μάτια ορθάνοιχτα βαδίζει στα σκοτάδια! 
Πως τη θυμούμαι τη στιγμή που εστάθη αυτός μπροστά μου 
και μ' ευσπλαχνίσθη, κι έσκυψε, πήρε πηλό από χάμου 
κι αλείφοντας τα μάτια μου με τον πηλό εκείνο, 
μου είπε να πάω στου Σιλωάμ τη στέρνα να τα πλύνω! 

Όταν τον πρωτοακτίκρυσα τον Φωτοδότη εμπρός μου, 
στην όψη του είδα όλες μαζί τις ομορφιές του κόσμου. 
Μοσχοβολούσε κι έλαμπε το κάθε κίνημά του... 
Φως και τα χείλη, κι η φωνή, τα μάτια κι η ματιά του. 
Στα χείλη του η παρηγοριά, στα μάτια του η ελπίδα... 
Έστρεψα τότε ολόγυρα τα δυο μου μάτια κι είδα 
κάθε που ζει και που δεν ζει, κι είδα παντού γραμμένη 
την όψη του, λες κι ήτανε καθρέπτης του η οικουμένη. 

Φως η ζωή, χαρά το φως! Ας πάω να δω τον πλάνο 
που θα καρφώσουν στο Σταυρό. Κατά το λόφο επάνω 
κόσμος, περιγελάσματα κι οχλοβοή κι αντάρα 
χίλιες φωνές σαν μια φωνή κι όλες σαν μια κατάρα. 
Που πάει; Σπρώχνει και σπρώχνεται και πνίγεται και πνίγει, 
και σταματά προσμένοντας. Παράμερα ξανοίγει 
τρεις μαυροφόρες που κρατούν μια λιγοθυμισμένη. 
Θε νάναι μάνα η δύστυχη! Ξάφνου, με μιας σωπαίνει 
το πλήθος που ανταριάζονταν. -Γκάπ! Γκούπ! Καρφώνουν, κρότοι 
πνιγμένοι μεσ' στα βογγητά! Υψώνονται οι δυο πρώτοι 
σταυροί• κανείς δεν στρέφεται. Γκάπ! Γκούπ! Ξανακαρφώνουν 
μα βόγγος δεν ακούγεται. Να, και τον τρίτον υψώνουν 
............ ......... ......... ......... ......... ......... ......... ......... ......... ......... .... 
Πως; Συ που μούδωσες το φως, εσένα πλάνο λένε; 
Κι ήταν γραφτό τα μάτια μου να βλέπουν για να κλαίνε; 
Τι να τα κάνω και της γης και τ' ουρανού τα κάλλη; 
Πάρε το φως που μούδωσες και τύφλωσέ με πάλι! 

Ιω. Πολέμης 

Στέλιος Παπαθεμελής -- ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

   Εξ αιτίας του γενικότερου ενδιαφέροντος που προκάλεσε η εκδήλωσή μας τής 18/2/17 με θέμα την «Κλιμακούμενη τουρκική απειλή» και ομιλητές τούς:

- Μαρίνο Σιζόπουλο, Πρόεδρο της ΕΔΕΚ

- Γιάννη Μάζη, Καθηγητή Γεωπολιτικής

- Στέλιο Παπαθεμελή, Πρόεδρο Δημοκρατικής Αναγέννησης

προβήκαμε στην ανάρτησή της στο Youtube.

 

 Την βρίσκετε:

- ολόκληρη, χωρίς περικοπές (1.49΄) στο: https://www.youtube.com/watch?v=Hy021DnNpCQ&t=68s

Δημοκρατική Αναγέννηση-Στέλιος Παπαθεμελής, Κοπή Πίτας 18 02 2017 (ολόκληρο)

- και σε αποσπάσματα (10΄) στο: https://www.youtube.com/watch?v=2hC5MxaCcA4&t=47s

Δημοκρατική Αναγέννηση-Στέλιος Παπαθεμελής, Κοπή Πίτας 18 02 2017 (αποσπάσματα)

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΣ

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=53&t=12962

Nηστεία

- Ευλογείτε Γέροντα.

- Ο Kύριος να σε ευλογεί χαρά μου.

- Είστε πολλά χρόνια στο Άγιον Όρος;

- Είμαι εξήντα χρόνια, αλλά τι είναι εξήντα χρόνια για το Θεό; Μια ανάσα είναι.

- Γέροντα θα ήθελα να πείτε δύο πράγματα για τη νηστεία.

- Για να πεις κάτι πρέπει να το βιώνεις, να το ζεις. Μόνο ένας που έχει γεννηθεί κοντά σε θάλασσα ή είναι ναυτικός μπορεί να μιλήσει για τη θάλασσα. Αλλά θα κάνω υπακοή στο θέλημά σου και θα σου πω τί λένε οι πατέρες οι οποίοι ήταν φίλοι της νηστείας.

- Η νηστεία Γέροντα είναι σκοπός;

- Η νηστεία δεν είναι σκοπός, είναι μέσο. Να, σκοπός σου ήταν να έλθεις στο Άγιον Όρος, ήταν ο προορισμός σου. Το καραβάκι που σε έφερε είναι το μέσο. Έτσι και η νηστεία, είναι ένα από τα μέσα που μας έδωσε η αγάπη του Θεού για να Τον ποθούμε. Ο Θεός είναι ο προορισμός μας.

- Πότε εμφανίστηκε η νηστεία;

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Δεν λέει ο αγαπητός Misha ποιοί είναι αυτοί οι λεγόμενοι «Παλαιοημερολογίτες», που ισχυρίζεται ότι είχαν μέχρι πρόσφατα «κοινωνία» με την Υπερόρια αυτή Σύνοδο! Είναι τα μέλη της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου, ή είναι «εκτός αυτής», δηλ. άτομα, τα οποία ακολουθούν μεν το Παλαιό Ημερολόγιο, όμως δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου. Έτσι, ο καλός αδελφός Misha μένει αμετάπειστος, στο ισχυρισμό του περί «κοινωνίας» της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου με τη Υπερόρια Ρωσική Σύνοδο! 

Με αυτά όμως τα δεδομένα δεν γίνεται διάλογος. Η «μισή» αλήθεια, είναι ψέμα. Και με «μισές» αλήθειες» θέλει να κάνει διάλογο ο αδελφός Misha! Καταντά διάλογος «κωφών»! Το ίδιο ισχύει και με το ζήτημα, λεγομένων Παρατάξεων και καθαιρέσεων, που κατά καιρούς διενήργησε η Εκκλησία μετά το 1924, όπως διενεργούσε και πριν απ’ τη χρονολογία αυτή. 
Το ίδιο ισχύει ακόμα και για τους αναθεματισμούς, που σαρκάζει ο καλός αδελφός. Εγώ γνωρίζω ένα μόνο αναθεματισμό, στον οποίο προέβη η Εκκλησία μετά το 1924. Είναι ο αναθεματισμός της Ιεράς Συνόδου του Παλαιού Ημερολογίου, που έκανε το έτος 1998 και τον οποίο θα μου επιτραπεί να καταχωρήσω, επειδή δεν ξέρω κατά πόσο είναι γνωστός ευρύτερα: 


« ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ 
της αιρέσεως του Οικουμενισμού 

Τοις λέγουσιν ότι η Μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία, υπάρχουσα ως Εκκλησία πρωτοτόκων εν ουρανοίς, και καταστάσα σώμα Χριστού κατά την επιδημίαν του αγίου Πνεύματος κατά την αγίαν Πεντηκοστήν, εξέλιπεν εκ του κόσμου, ως κατατμηθείσα εις πολλούς κλάδους, έκαστος των οποίων κατέχει μέρος της αποκαλυφθείσης αληθείας και χάριν μυστηρίων, καθ’ α οι καινοφανείς οικουμενισταί διδάσκουσι, δι’ ο και πρέπει αύτη να επανιδρυθή εκ νέου εξ ημών των ανθρώπων, δια της συνενώσεως πάντων των κλάδων εις ενιαίον δένδρον, ήτοι δια της αφομοιώσεως εις εν όλον πασών των αιρέσεων και σχισμάτων μετά της αληθούς Ορθοδόξου Εκκλησίας ,εν συνεχεία δε και πασών αυτών μετά των άλλων θρησκειών, προς απαρτισμόν μιας πανθρησκείας, η οποία ούτω θ’ αποτελεί την ‘εκκλησίαν’ του Αντιχρίστου, ΑΝΑΘΕΜΑ. 

Ιωακείμ Γ΄, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Μελετίω Μεταξάκη, και Χρυσοστόμω Παπαδοπούλω, τοις πρωτεργάταις των κακοδοξιών του Οικουμενισμού, ΑΝΑΘΕΜΑ. 

Τοις φρυαξαμένοις συνεδρίοις κατά της Ορθοδόξου πίστεως εν Κωνσταντινουπόλει εν έτει 1923 και εν Αγίω Όρει, εν έτει 1930, ΑΝΑΘΕΜΑ. 

Τοις λέγουσι ότι ο Χριστός είχε δύο αγιότητας, θείαν τε και ανθρωπίνην, και ότι προέκοπτε η ανθρωπίνη αγιότης Αυτού, ΑΝΑΘΕΜΑ. 

Τοις αγωνισαμένοις υπέρ της Ορθοδόξου Πίστεως Ιερεμία τω Τρανώ, Σιλβέστρω Αλεξανδρείας, Σωφρονίω Ιεροσολύμων και πάσι τοις λοιποίς τοις μετασχούσι ταις Πανορθοδόξοις Συνόδοις εν έτεσιν 1583, 1587 και 1593, αι οποίαι κατεδίκασαν την ημερολογιακήν καινοτομίαν και απέκοψαν από το σώμα της Εκκλησίας, τους δεχθέντας και δεχθησομένους τούτο, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ. 

Ανθίμω τω Οικουμενικώ Πατριάρχη και τοις μετασχούσι της εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του έτους 1848, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ. 

Πάσι τοις αγωνισαμένοις, έργοις και λόγοις, υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως και κατά των καινοτομιών του νέου Καλενδαρίου και της αιρέσεως του Οικουμενισμού, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.» 

[Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος, ( Νοέμβριος- Δεκέμβριος 1998), σελ. 45]. 

ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΝΟΙΞΟΝ ΜΟΙ...--- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 27 Φεβρουαρίου 2017

Καθαρά Δευτέρα. Προκοπίου ομολογητού, του Δεκαπολίτου, Στεφάνου του Γηροκόμου, Γελασίου, Νησίου μαρτύρων, Θεοδώρου νεομάρτυρος (1795).

Ὁ Ὅσιος Προκόπιος ὁ Δεκαπολίτης ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου (717 – 741 μ.Χ.) καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν πνευματικὴ γενναιότητά του ὡς ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἂν καὶ ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ἀκολούθησε τὸ μοναχισμό, δὲν ἔμεινε στὴν ἀπομόνωση τοῦ κελιοῦ του, ἀλλὰ ἀγωνίσθηκε σθεναρὰ κατὰ τῶν εἰκονομάχων. Γι’ αὐτὸ ὑπέστη πολλὰ βασανιστήρια, μαστιγώσεις, φυλακὲς καὶ ἐξορίες. Διακρίθηκε, ἐπίσης, στὸν ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τῶν αἱρετικῶν Μονοφυσιτῶν.
Ὁ Ἅγιος Προκόπιος φαίνεται ὅτι λίγο μετὰ τὴν ἀποφυλάκισή του κοιμήθηκε, ἐνῷ κατ’ ἄλλους ὑπέμεινε μαρτυρικὸ θάνατο.

«Όπου δικαιολογίαι εκεί το δίκαιον και ου το φιλάνθρωπο» -- του αδελφού μας Κ. Χριστοδουλίδη

1) Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...Η δική μου γνώμη σύμφωνα με αυτά που διάβασα - όλα τα σχόλια- είναι οτι εσείς πάσχετε απο αδιακρισία. Η συμβαίνει κάτι άλλο...
26 Φεβρουαρίου 2017 - 4:12 π.μ.

2) Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε... ΚΧ, έχω την γνώμη ότι κάνετε λάθος στα σχόλιά σας. Εγώ γνωρίζω ότι ο Π. Γρηγόριος κατηχούσε νυχθημερόν το ποίμνιο, άφησε το ησυχαστήριο του και έμενε στην κουζίνα της ενορίας για να προσφέρει τις υπηρεσίες του ολο το 24ωρο! Ήμουν εκεί και τα έζησα! Έβγαζε πύρινα αντί οικουμενιστικα, αντιμασονικα και ορθόδοξα κηρύγματα, η εκκλησία επί των ημερών του γέμιζε μέχρι έξω από πιστούς! Τα απαντητικα σχόλια του ιερέως είναι αληθινά!!!
26 Φεβρουαρίου 2017 - 5:07 π.μ.

3 ) Απάντηση ΚΧ
Μπορεί τα απαντητικά σχόλια του Ιερομόναχου Γρηγορίου Ζιώγου να είναι αληθινά, απάδει όμως του σχήματός του ο τρόπος με τον οποίο εκφράστηκε γραπτώς. «Όπου δικαιολογίαι εκεί το δίκαιον και ου το φιλάνθρωπο», γράφει ο Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός. Εφόσον λοιπόν ο Ιερομόναχος Γρηγόριος Ζιώγος διεκδικεί το επ΄αληθεία δίκαιον, το φιλάνθρωπο των σχολίων του, με αυτές τις ανήκουστες κατηγορίες κατά της Ιεράς Συνόδου Καλλινίκου ( δικά του λόγια : «αιρετικοί λασπολόγοι ρωτήστε την εκκλησία σας για τα παραπάνω» ), εμφανώς απουσιάζει.

Eάν ο διάβολος μετασχηματίζεται εις Άγγελον φωτός, πόσω μάλλον ημείς πρέπει να μετασχηματίζωμεν τον εαυτόν μας…

Έμεινε λοιπόν ο μακάριος Αυξίβιος εις τον τόπον εκείνον ικανόν χρόνον, χωρίς να φανερώση εις κανένα ότι ήτο Χριστιανός, αλλ’ υπεκρίνετο ότι ηκολούθει την θρησκείαν των Ελλήνων συλλογιζόμενος καθ’ εαυτόν, ότι εάν ο διάβολος μετασχηματίζεται εις Άγγελον φωτός, δια να σύρη εις τον εαυτόν του εκείνους, οι οποίοι πείθονται εις αυτόν και δια μέσου των καλών και ευαρέστων λόγων να τους φέρη από το φως εις το σκότος, καθώς κάνουν και οι υπηρέται και ακόλουθοι αυτού, πόσω μάλλον ημείς πρέπει να μετασχηματίζωμεν τον εαυτόν μας ως τους ομοιοπαθείς ανθρώπους, δια να τους αφαρπάσωμεν από την εξουσίαν του σκότους και του διαβόλου και να τους μεταφέρωμεν εις το θαυμαστόν φως της επιγνώσεως του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού!

Μια έκτρωση που δεν έγινε

Τα πρώτα παιδιά που απέκτησε η Ευτυχία Αλεξάνδρου ήταν αγόρια, αλλά δεν επέζησαν. Κατόπιν έφερνε στη ζωή μόνο κορίτσια. 
Το 1939 μετοίκησε οικογενειακώς στο Χαρτούμ του Σουδάν. Εκεί έμεινε πάλι έγκυος, αλλά στενοχωρημένη από τις προηγούμενες εμπειρίες της αποφάσισε να κάνει έκτρωση. 
Το ίδιο βράδυ ,βλέπει στον ύπνο της ένα συγκλονιστικό όνειρο: Ήταν μεγάλη Παρασκευή, κι ετοιμαζόταν να μπει στον Ορθόδοξο ναό της Ευαγγελίστριας του Χαρτούμ. Τη στιγμή εκείνη ο ιερέας, ντυμένος τα άμφιά του και κρατώντας το ιερό Ευαγγέλιο, της είπε: 

ΝΗΣΤΕΙΑ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Α΄ Η σχέση της με την ελπίδα                                                                                                                                                         

Καθώς γύρω μας  αυξάνουν καθημερινά τα καταναλωτικά μας αγαθά, καθώς απολαμβάνουμε συνεχώς και πλουσιώτερη την τροφή και καθώς συσσωρεύονται πάνω μας το ένα μετά το άλλο τα βάρη και οι συμφορές της καλοφαγίας και πολυφαγίας, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο, όλο και καλλίτερα πόσο ωφέλιμη και πόσο αναγκαία είναι η νηστεία. Οι γιατροί και οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι πρέπει η δίαιτά μας να γίνει απλή και λιτή και έμμεσα ή άμεσα αναγνωρίζουν ότι οι διατάξεις της Εκκλησίας για γενική εγκράτεια στο φαγητό και για αποχή κατά καιρούς από ορισμένες τροφές είναι η πιο κατάλληλη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της πλημμύρας των αγαθών στην ζωή μας, είναι η πιο σωστή στάση για την υγεία και για την ευεξία μας. Όλοι συμφωνούν ότι ακόμη κι αν δεν υπήρχε ο θεσμός της νηστείας, θα έπρεπε να εφευρεθεί τώρα και να επιβληθεί για να μας σώσει από τον ολέθριο κίνδυνο του ευδαιμονισμού, που απειλεί να μας καταστρέψει περισσότερο από ό,τι μας απείλησε κάποτε η πείνα, η πενία, η απορία.     

Ἱερὸς Σύνδεσμος Κληρικῶν Ἑλλάδος: ΟΧΙ ΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΚΑΠΗΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΕΙΑΝ ΤΩΝ ΜΑΣΚΑΡΑΔΩΝ

Ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἱεροῦ Συνδέσμου Κληρικῶν Ἑλλάδος πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σελλῆς, εἰς ἀνακοίνωσίν του, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 22 Φεβρουαρίου, ἐκφράζει, ἐκ μέρους τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, τὴν θλῖψιν του διὰ τὴν Ἐκκλησιοκαπηλείαν καὶ τὴν Πατριδοκαπηλείαν τῶν μασκαράδων, ὡς αὐτὴ ἀναδεικνύεται διὰ τῶν Καρναβαλικῶν ἐκδηλώσεων, τὰς ὁποίας ὀργανώνει ἡ τοπικὴ Αὐτοδιοίκησις. Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἀνακοινώσεως ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Μὲ βαθὺ πόνο παρακολουθοῦμε, ὅπως κάθε χρόνο ἔτσι καὶ φέτος, τὴν ἐκ μέρους τῶν κατὰ τόπους Διοικητικῶν φορέων διοργάνωση σʼ ὅλο τὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο μὲ ἐπίκεντρο τὴν Πάτρα, καρναβαλικῶν Ἐκδηλώσεων, μὲ ἀφορμὴ δῆθεν τὴν ἔναρξη τοῦ Τριωδίου. Διερωτώμεθα ὅμως κύριοι διοργανωτὲς αὐτῶν τῶν ἀπολίτιστων “πολιτιστικῶν” καὶ βεβαίως οἰκονομικὰ κερδοφόρων ἑορτασμῶν: Τι πανηγυρίζετε αὐτὲς τὶς ἡμέρες; Διατείνεσθε, “ὅτι ἑορτάζετε τὴν ἔναρξη τοῦ Τριωδίου. Ὅμως τὸ Τριώδιο εἶναι Ἐκκλησιαστικὴ περίοδος, μὲ περιεχόμενο τὴν πνευματικὴ κατάνυξη, τὴν συγχωρητικότητα πρὸς τοὺς συνανθρώπους καὶ τὸν πνευματικὸ ἀγώνα γιὰ αὐστηρότερη τήρηση τῶν Εὐαγγελικῶν διδαχῶν. Τί σχέση ἔχουν οἱ ἐκδηλώσεις σας μ᾽ ὅλα αὐτά; Γιατί καπηλεύεσθε τὴν Ἐκκλησιαστικὴ ὁρολογία; Γιατί ἀμαυρώνετε τοὺς θεσμούς;