Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ -- ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 10^ῃ Αὐγούστου 2016        

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

 Ἐπισυνάπτεται ἡ Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος τήν ὁποίαν ἀπέστειλε ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης ἡμῶν Μητροπολίτης Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς ἐνδόξου Κοιμήσεως καί Μεταστάσεως τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας.

 ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2016

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΦΑΛΗΡΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ

Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΙΛΟΧΡΙΣΤΟΝ ΛΑΟΝ

ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΣ ΑΥΤΟΥ

* * * * * *

Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητὰ καὶ περιπόθητα,

“ Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας,

ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε·

μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς,

καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.”

Τὰ λόγια τοῦτα καταθέτουμε σήμερα προσευχητικὰ καὶ ὑμνητικά, οἱ χριστιανοὶ σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη, πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τιμώντας τὴν μεγάλη Θεομητορικὴ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεώς Της.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 11 Αυγούστου 2016

Εύπλου διακον., Ανάμνησις θαύματος Αγ. Σπυρίδωνος.

Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 3^ου αἰῶνα μ.Χ., ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Διοκλητιανός.

Γεννήθηκε στὴν Κατάνη τῆς Σικελίας, ὅπου ἦταν καὶ διάκονος τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας. Θερμὸς κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Εὖπλος, προσπαθοῦσε νὰ στερεώσει τὴν πίστη τῶν διωκόμενων χριστιανῶν καὶ τοὺς προέτρεπε νὰ προτιμοῦν τὰ πιὸ φρικτὰ μαρτύρια παρὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό. Διότι «εἰ ὑπομένομεν, καὶ συμβασιλεύσομεν εἰ ἀρνούμεθα. Κακεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς». Ἐάν, δηλαδή, δείχνουμε ὑπομονή, τότε καὶ θὰ βασιλεύσουμε μαζὶ μ’ Αὐτὸν (τὸν Χριστό). Ἐάν, ὅμως, Τὸν ἀρνούμαστε, καὶ Ἐκεῖνος θὰ μᾶς ἀρνηθεῖ.

ΧΛΙΑΡΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΤΙΚΟΙ -- Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι άνθρωποι της εποχής μας εύκολα συμβιβάζονται με ό,τι προβάλλεται ως σύγχρονο, μοντέρνο και προοδευτικό, γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα κάνουν τη ζωή τους πιό ευχάριστη. Δεν έχουν ηθικές αρχές και δέν αντιδρούν. Είναι παθητικοί αποδέκτες των όσων οι επιτήδειοι προτείνουν, αδιαφορώντας αν πολλά από αυτά είναι ηθικά και θεάρεαστα. Την ίδια περίπου νοοτροπία έχουν και οι περισσότεροι χριστιανοί! Ενώ δέχονται τη διδασκαλία του Χριστού και θεωρούν την Εκκλησία Του κιβωτό σωτηρίας, παραμένουν συμβιβασμένοι με το κυριαρχούν κοσμικό φρόνημα, γεγονός που αποκαλύπτει ότι η χριστιανική τους ιδιότητα πολύ λίγο τους επηρεάζει. Γι᾽ αυτό και είναι ιδιαίτερα επίκαιροι οι φοβεροί λόγοι της Αποκαλύψεως προς τον Επίσκοπο της Εκκλησίας της Λαοδικείας: «Οίδά σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει ούτε ζεστός· όφελον ψυχρός ης ή ζεστός. Ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου»(γ´ 15-16 ). Δηλαδή, ξέρω καλά τα έργα σου: δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουν κρύος ή ζεστός! Επειδή όμως δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός αλλά χλιαρός, γι᾽ αυτό θα σε ξεράσω από το στόμα μου. Οι χλιαροί χριστιανοί αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία και αυτό είναι πολύ ανησυχητικό. Δυστυχώς και στούς κληρικούς το ίδιο συμβαίνει.

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΧΛΙΑΡΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΤΙΚΟΙ -- Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυ...": 

Εχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, 

http://www.wallingoff.com/706

Ἐπῆγαν στὸ κελλὶ του αββά Σισώη Ἀρειανοί. Καὶ ἄρχισαν νὰ καταλαλοῦν κατὰ τῶν ὀρθοδόξων!

Ὁ ἀββὰς Σισώης δὲν τοὺς ἀπάντησε. Ἁπλὰ εἶπε στὸν μαθητή του:
- Φέρε τὸ βιβλίο τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου. Καὶ διάβασέ τους το.
Καὶ ὅταν τελείωσε ἡ ἀνάγνωση, τοὺς εἶπε:
- Συμφωνεῖτε; Ὄχι; Ἄντε στὸ καλό.Καὶ τοὺς ἀπέλυσε ἐν  εἰρήνῃ.  Ἤρεμα.  Καὶ εἰρηνικά.

«ΙΔΟΥ ΓΑΡ ΑΠΟ ΤΟΥ ΝΥΝ ΜΑΚΑΡΙΟΥΣΙ ΜΕ ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ»

H ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ  αὐτὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐξεπληρώθη κατὰ γράμμα διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Αἱ γενεαὶ τῶν Ὀρθοδόξων ὕμνησαν καὶ ἐμεγάλυναν τὴν Θεοτόκον ὅσον ἦτο δυνατὸν εἰς τοὺς ἀνθρώπους. Πόσαι ἑορταὶ καὶ πανηγύρεις, ὕμνοι καὶ λόγοι διὰ τὴν Θεοτόκον, τὴν Παναγίαν μας; Βεβαίως δὲν ὑπάρχει γλῶσσα ἀνθρώπου, μήτε ὑπερκόσμιος ἀγγελικὸς νοῦς, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ποὺ νὰ μπορῆ ἐπάξια νὰ Τὴν ὑμνήση. Τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τὴν ὕμνησαν μὲ εὐγνωμοσύνη οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ μὲ πόθον καὶ φόβον. Αὐτὴν ποὺ εὐεργέτησεν ὅλην τὴν πλάσιν. Τὴν ἐμακάρισαν τὴν Παναγίαν μας, αἱ γενεαὶ τῶν Ὀρθοδόξων, διότι  Ἐκεῖνον, ποὺ δὲν χωροῦσε ὅλη ἡ κτίσις, Τὸν ἐχώρεσε τὸ ἰδικόν Της σῶμα. Τὴν Παναγίαν ὁ Πατὴρ προώρισε, οἱ Προφῆται φωτισμένοι ἀπὸ Πνεῦμα  Ἅγιον Τὴν προανήγγειλαν, ἡ ἁγιαστικὴ δύναμις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Τὴν ἐκαθάρισε καὶ ἁγίασε. Καὶ ἐγεννήθη ἐκ τῶν πανάγνων, παναχράντων καὶ παναμώμων αἱμάτων τῆς ἁγίας Παρθένου ὁ Χριστός, τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος. Ὁ Χριστός ἀνέλαβε τὸν Ἀδάμ, ὅπως ἦταν πρὶν ἀπὸ τὴν πτῶσιν, ἐλεύθερον ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, τὸν ἔκανε σάρκα Του, γιὰ νὰ μᾶς χαρίση τὴν σωτηρίαν καὶ τὴν θέωσιν. Ἐργαστήριον ὅλων αὐτῶν τῶν ἀπείρων ἀγαθῶν ἀνεδείχθη ἡ ἀειπάρθενος Θεοτόκος. Ἡ Παναγία δι᾽  αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ ἐξαίσιον καὶ ἀκριβὸν δῶρον τοῦ Θεοῦ ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα δῶρα Του. Καὶ ἡ περίοδος αὐτὴ τῆς νηστείας τοῦ 15 Αὐγούστου εἴθε νὰ αὐξήσῃ μέσα μας τὴν ἐλπίδα καὶ ἀφοσίωσιν εἰς τὴν  Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Μέσα εἰς τὰς περιστάσεις καὶ τὰς θλίψεις, τὰς τρικυμίας τοῦ βίου, ἡ Παναγία μας ἂς εἶναι ἡ πιὸ γερὴ καὶ ἀρραγὴς ἄγκυρα.  Ἂς Τῆς παραδώσου με  τὸν νοῦν, τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, ὅλον μας τὸν ἑαυτὸν δοξολογώντας Την μὲ «ψαλμοὺς καὶ ὕμνους καὶ ὠδὰς πνευματικάς», ὅπως εἶναι αἱ κατανυκτικαὶ Παρακλήσεις της. Νὰ τὴν ὑμνοῦμεν ὅσον εἶναι δυνατόν, ἐφικτόν. «Τὸ γὰρ πρὸς ἀξίαν ἀνέφικτον». Κι᾽  ἂν ἡ τιμὴ πρὸς ὅλους τοὺς ἁγίους φανερώνει τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν Κύριον, Τὸν ἀναδείξαντα τοὺς ἁγίους, πῶς νὰ μὴ ὑμνοῦμε ὅσον τὸ δυνατὸν τὴν Παναγίαν μας, ποὺ ἐγέννησε τὸν Κύριον, πῶς νὰ μὴ τήν προτιμοῦμε μὲ πόθον πολὺ κι᾽  ἀπ᾽  αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἀναπνοήν, ποὺ μᾶς δίνει τὴν ζωὴν «τοῦ Θεοῦ μνημονευτέον ἢ ἀναπνευστέον;» (Γρηγ. Θεολόγος). Ἔτσι καὶ γιὰ τὴν Θεοτόκον. «Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ». Ἔτσι θὰ δείξουμε καλύτερα τὴν ἀγάπην μας πρὸς τὸν Κύριον. Σὲ ἐκείνους, ποὺ εὐλαβικὰ Τὴν τιμοῦν φθάνει, πράγματι, τὸ πολυτιμότατον δῶρον τῆς μνήμης Της. Γιατί φέρνει χαρὰ ἀναφαίρετη καὶ βαθύτατη. «Χαρᾶς μου τὴν καρδίαν, πλήρωσον Παρθένε, ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα, τῆς ἁμαρτίας τὴν λύπην ἐξαφανίσασα». Καὶ πράγματι ὅποιος τὸν νοῦν του κάνει μυστικὸν θάλαμον τῆς παναγίας μνήμης Της πλημμυρίζει ἀπὸ χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν. Εἴθε ἡ Παναγία μας νὰ δεχθῆ τὴν Ἱερὰν αὐτὴν Παράκλησίν μας. Μακάρι νὰ ἔχῃ ἐπάνω μας τὰ μάτια Της, νὰ μᾶς ὁδηγῇ ὅπου θέλει, νὰ μᾶς βοηθήσῃ νὰ κόψουμε τὴν ὁρμὴν τῶν παθῶν μας, νὰ καταπαύση τὸν σάλον τῶν ἀδυναμιῶν μας καὶ πρὸς τὸν ἀκύμαντον λιμένα τοῦ θείου θελήματος νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ καὶ νὰ μᾶς ἀξιώσῃ νὰ ἀντικρύσουμε τὴν μελλοντικὴ μακαριότητα, τὴν γλυκεῖαν λάμψιν τοῦ προσώπου τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ Λόγου, ποὺ ἐσαρκώθη ἀπὸ τὴν Παναγίαν, εἰς τὸν Ὁποῖον πρέπει δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις καὶ εἰς τὸν Πατέρα καὶ τὸ Πανάγιον καὶ Ζωοποιὸν Πνεῦμα, τώρα καὶ πάντοτε καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμ.Μάρκου Μανώλη

Ἀλήθεια, σκέφτηκε κανείς πόσο δειλοί εἶναι οἱ Μητροπολίτες μας ἀπέναντι στον Οἰκ. Πατριάρχη, πού πρωτοστατεῖ στον Οἰκουμενισμό και ἐξισώνει την Ὀρθοδοξία με τον Παπισμό και Προτεσταντισμό;

ΠΟΙΟΣ  ΘΑ  ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ;  -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ μας ἡ ἁμαρτία ἔχει ἐξαπλωθεῖ παντοῦ. Ὁ Θεός ἀπουσιάζει ἀπό τη ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Ἐκκλησία δεν συγκινεῖ. Ὁ διάβολος κάνει κουμάντο στους περισσότερους. Γι᾽ αὐτό και οἱ ἀληθινοί κληρικοί δεν μποροῦν να ἡσυχάσουν. Στενοχωροῦνται γιά ὅσα συμβαίνουν και σκέφτονται τρόπους προσέλκυσης τῶν ἀνθρώπων στην Ἐκκλησία και περιορισμοῦ τῆς δράσης τῶν ὀργάνων τοῦ ἀντιχρίστου. Τά ἀποτελέσματα ὡστόσο εἶναι πενιχρά. Παρόλο πού στή μικρή μας πατρίδα ὑπάρχουν πάνω ἀπό ὀγδόντα Μητροπολίτες καί ἀρκετοί βοηθοί ἐπίσκοποι, δεν ἔχει γίνει κάτι σπουδαῖο. Σε αὐτό μερίδιο εὐθύνης ἔχουν και οἱ ἐφημέριοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι μεριμνοῦν μόνο για τους ἐκκλησιαζόμενους, ἐνῶ ἔχουν ξεχάσει το δυσεξαρίθμητο πλῆθος τῶν λεγόμενων χριστιανῶν, πού βρίσκεται  ἐκτός τοῦ Ἱ. Ναοῦ. Γενικά το παράδειγμα τῶν Μητροπολιτῶν και τῶν κληρικῶν δεν φωτίζει πιά. Οὔτε και ἡ Ἱ. Σύνοδος γίνεται σεβαστή. Παρατηρεῖται παντοῦ μια ἁμαρτωλή ἐκκοσμίκευση και ἕνας ἀπαράδεκτος συμβιβασμός. Τό  ἦθος τῶν κληρικῶν εἶναι ὑποβαθμισμένο. Οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου δεν οἰκοδομοῦν πάντα. Ὑπάρχουν πολλές περιπτώσεις ὅπου «οἰκονομοῦν» το κοσμικό φρόνημα τῶν ἀνθρώπων και ἐκφράζουν μια ἀδικαιολόγητη ἀνοχή. Θα ἔλεγα ὅτι ἡ Σύνοδος εἶναι ὄργανο τῶν καταφατικῶν ἀπαντήσεων. Δεν τολμᾶ να πεῖ «ὄχι», γιατί ὑπολογίζει το θόρυβο, πού θα ξεσηκώσουν οἱ δημοσιογράφοι και οἱ πολιτικοί. Λείπει ἡ ἀρετή τῆς παρρησίας. Λείπει ἀκόμα και το πνεῦμα τῆς ὁμολογίας. Ἀλήθεια, σκέφτηκε κανείς πόσο δειλοί εἶναι οἱ Μητροπολίτες μας ἀπέναντι στον Οἰκ. Πατριάρχη, πού πρωτοστατεῖ στον Οἰκουμενισμό και ἐξισώνει την Ὀρθοδοξία με τον Παπισμό και Προτεσταντισμό; Εἶναι πολλά τά κακῶς κείμενα στην Ἐκκλησία μας.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Η παραλυσία μας (Κήρυγμα Στ' Κυρ. Ματθαίου, 31-7-2016) [mp3 - 2016].