Σημεῖον τῶν καιρῶν καί αὐτό! -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ὁ «Ἀμερικῆς» κ. Λαμπρυνιάδης ἔκαμεν ὁλόκληρον «κήρυγμα» (διάβαζε βλασφημίαν), ὅτι αὐτό πού ἔχει σημασίαν εἶναι ὅτι μέ τήν Θείαν Κοινωνίαν λαμβάνουμε Σῶμα καί Αἷμα Κυρίου, ἐνῷ ὁ τρόπος πού Τό λαμβάνουμε δέν ἔχει σημασίαν! Ὀρθοδοξοφανές ἐπιχείρημα, ἔτσι δέν εἶναι; Ἐξ ἄλλου, ἄρχισαν οἱ πονηροί νά ἐπικαλοῦνται τόν 101ον (ΡΑ') Κανόνα τῆς ΣΤ' Οἰκ. Συνόδου, ὁ ὁποῖος ἀπαγορεύει τήν χρῆσιν τῆς ἱερᾶς λαβίδος ἤ ἄλλου τινός μέσου -- πλήν τῶν χειρῶν τοῦ πιστοῦ -- διά τήν μετάδοσιν τῆς Θείας Κοινωνίας. Κρύβουν, ὅμως, οἱ ἐν λόγῳ βλάσφημοι ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗΝ, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ΒΡΩΜΕΡΑΝ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΝ τῆς ἀποφυγῆς μολύνσεως(!!!) μέ τήν λῆψιν τοῦ Τιμίου Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου! Τό ἴδιο ἔκαμαν καί μέ τήν ἀλλαγήν τοῦ Ἑορτολογίου: Ἐνεφάνισαν μίαν ψευδῆ πραγματικότητα, ὅτι δῆθεν ἦσαν Ὀρθόδοξοι, ἐνῷ ἦσαν μασσῶνοι, καί εἶπαν ὑποκριτικῶς εἰς τόν λαόν ὅτι σκοπός των ἦτο ἡ διόρθωσις τοῦ ἐσφαλμένου Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου, ὁπότε δέν ὑπῆρχε δῆθεν λόγος ἀντιδράσεως, ἐφόσον τό Ὀρθόδοξον δόγμα δῆθεν δέν ἐθίγετο, ἐνῷ ὁ πραγματικός σκοπός των ἦτο ἡ ἕνωσις μέ τούς αἱρετικούς, δηλαδή ἡ προώθησις τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Αὐτό μᾶς τό ἀπεκάλυψαν μερικοί ἀπό αὐτούς μέ βιβλία καί ἄρθρα, ἀλλά καί ἀπεδείχθη περιτράνως ἀπό τά γεγονότα πού ἔλαβον χώραν κατά τίς ἑπόμενες δεκαετίες, ὅπως ἡ εἴσοδος εἰς τό ΠΣΕ (1952), ἕνωσις μέ τούς παπικούς (1965, 1993) καί τούς Μονοφυσίτας (1990), ἀναγνώρισις ὅλων τῶν αἱρετικῶν ὡς «ἐκκλησίες» (2016), συλλείτουργα, πανθρησκειακές συμπροσευχές, βλάσφημες δηλώσεις καί κηρύγματα «πατριαρχῶν» καί πολλῶν ἄλλων ψευδεπισκόπων, ὅπως π.χ. ὅτι «στά ἱερά τζαμιά λατρεύεται ὁ ἀληθινός Θεός» (Θεόδωρος Χορευτάκης, 2020), διανομή τοῦ «ἱεροῦ» Κορανίου ἀπό ὅλους αὐτούς κ.λπ. κ.λπ. Καί οἱ ἀχρικαιρισταί ὀπαδοί τοῦ π. Ἐπιφανίου, ψευδο-αγιορεῖται, ψευδο-άγιοι καί λοιποί ψευδο-χριστιανοί, τρώγουν τό πνευματικόν σανό πού τούς ταΐζουν οἱ Οἰκουμενισταί, κοινωνοῦν ἀκωλύτως μέ αὐτούς, ὡσάν ἡ μόνη ἀλλαγή πού ἐπῆλθε νά ἦτο τό νέον ἡμερολόγιον, καί ἐξαντλοῦν ὅλας των τἀς δυνάμεις νά ψεύδωνται συνεχῶς, νά συκοφαντοῦν καί νά διώκουν ἀπηνῶς τούς Ὀρθοδόξους τοῦ Πατρίου Ἑορτολογίου! Σημεῖον τῶν καιρῶν καί αὐτό!

Άνδρας και Γυναίκα, τι ισχύει : ομοτιμία ή ισοτιμία ; -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Γένεσις, κεφ. β΄ : «18 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν. ».

 Όταν ο βοηθός θέλει νά γίνει ΤΟ αφεντικό, επειδή έτσι τόν έμαθαν οι άθεοι, πεφωτισμένοι, διαφωτισμένοι καί λοιποί ξεχαρβαλωμένοι, μέ τήν ισότητα καί τά ανθρώπινα δικαιώματα, τότε τα καταλαβαίνουμε όλα. Εννοώ, αυτά που γίνονται σήμερα, μέ τήν αναίσχυντη υπερηφάνεια μας, τήν θρασύτατη αξιοπρέπεια καί αλληλεγγύη μας, χαρίζοντας τόν σεβασμό μας σέ ανθρώπους ασεβέστατους χωρίς ίχνος ιερού καί οσίου.

Ας πάψουν λοιπόν νά διαμαρτύρονται οι φεμινίστριες, παρέα μέ τούς φεμινιστές άνδρες. Άνδρας καί γυναίκα είναι ομότιμοι καί όχι ισότιμοι, κατά τήν πίστη μας. Αυτή που είχαμε καί χάσαμε.

(Η φωτογραφία από https://www.facebook.com/npressgr/ στίς 21 Ιουνίου 2017, 10:45 πμ)

Σχόλια από ιστοσελίδα f/b

- Maria Solomou: Λάθος. Αυτά στις γραφές τα έγραψαν οι φαλλοκράτες της εποχής τους, με σκοπό την χειραγώγηση των 'απελέκητων΄όχλων και την υποδούλωση των γυναικών . . Η ζήλεια της μητρότητας κλπ κατά τους ειδικούς.. Επίσης σαν γιατρός κ επιστήμων, μάθατε, ξέρετε, πως ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο. Περαστικά σας.

- Απάντηση

Kyprianos Christodoulides : Κυρία ή δις. Μαρία, μέ τίς υπέροχες φωτογραφίες που μάς δείχνετε 

Τό ορθογραφικό λεξικό που χρησιμοποιείτε επιγράφεται «επιστημονικό Λεξικό». Ως εκ τούτου τό λήμμα "πίστη" ερμηνεύεται "θεωρία, πείραμα, απόδειξη". Τό δικό μου άλλα γράφει. Γιά παράδειγμα, αν ένα ανθρώπινο ωάριο ή σπερματοζωάριο ενωθεί μέ τό αντίστοιχο ενός μπαμπουΐνου ή άλλου είδους πιθήκου, τότε, τό πιθανότερο είναι νά μετατραπεί η Γή σέ έναν πλανήτη όπως ο Άρης, ο Κρόνος κλπ. Φυσικά, σέ τόσο βάθος χρόνου, όσο χρειάστηκε η αμοιβάδα νά φτιάξει τόν πίθηκο. Δέν είμαι βέβαιος γιά τό «βάθος χρόνου», μιάς καί τώρα βρισκόμαστε στά τελευταία στάδια επεξεργασίας ωαρίων καί σπερματοζωαρίων ανθρώπου καί μπαμπουΐνου.

 «Αν η καταγωγή μου είναι ο πίθηκος», γράψατε καί είπα ΄φιλοσοφικό΄ τό λήμμα ΄πίστη΄, θά προσπαθήσω νά γίνω Άνθρωπος. Όχι όμως με αισθητικά παρέμβλητα ακάθαρτου συναισθήματος. « καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, ...»

Οικουμενισμός: Το βδέλυγμα της ερημώσεως

ΜΕΤΑΞΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΓΗΣ -- Αθωνικά άνθη

Το Άγιον Όρος έχει ιδιαιτέραν όντως χάριν, ως επίγειος παράδεισος της Θεοτόκου Μαρίας και συνδυάζει πλούτη και κάλλη πνευματικά και φυσικάς απαραμίλλους ωραιότητας, απροσίτους στους χοϊκούς. Κατά την κατ΄ έτος επικρατούσαν τάξιν, τας απογευματινάς ώρας ητοιμάσθησαν οι Μοναχοί να ανέλθουν εις την κορυφήν του Άθω. Οι ιερείς ημφιεσμένοι τα ιερατικά των, φέροντες ιεράς εικόνας και ψάλλοντες ύμνους και ωδάς, οι ιεροδιάκονοι θυμιώντες και ακολουθούντες οι Μοναχοί μετά των λαϊκών, ανερχόμεθα εις το Όρος εις ανάμνησιν της Μεταμορφώσεως του Κυρίου εις το Όρος Θαβώρ, όπου «το πρόσωπον αυτού έλαμψεν ως ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως το φως».  

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ -- Orthodox Hymns

Ώστε όλη συνώκει Θεώ, και Θεός μετά του σώματος εχρημάτιζε· και γην μεν ώκει και το ίχνος κάτω προσήρειδε, της δε απροσίτου Τριάδος, ει δει και τούτο θαρρήσαντα ειπείν, ουκ απελιμπάνετο, υπέρ τα Σεραφείμ και πριν συλλαβείν ορώσα Θεόν.

(Ο σοφός Ψελλός).

Τη Ε΄ (5η) Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΔΩΡΟΘΕΟΥ Επισκόπου Τύρου.

Δωρόθεος ο αοίδιμος εγένετο Επίσκοπος της πόλεως Τύρου, κατά τους χρόνους του Μαξιμιανού εν έτει τγ΄ (303), κατέχων καλώς άπαντα τα κεφάλαια της Παλαιάς και Νέας Γραφής. Και εν όσω μεν έζη ο Διοκλητιανός και ο Λικίνιος, ο Άγιος Ιερομάρτυς Δωρόθεος είχε φύγει από την Τύρον ένεκα του διωγμού και ευρίσκετο εις την Δυσσόπολιν, την ευρισκομένην εις τα μέρη της Θράκης. Αφού δε οι βασιλείς εκείνοι απέθανον, επανήλθε πάλιν εις την Τύρον και εποίμαινε την Αγίαν του Θεού Εκκλησίαν, μέχρι των χρόνων Ιουλιανού του Παραβάτου, εν έτει τξα΄ (361).

Τοῦ Μεγάλου Βασιλείου:

«Καυχιέσαι γιὰ τὰ πλούτη σου καὶ ὑπερηφανεύεσαι γιὰ τοὺς προγόνους σου καὶ τὴν καταγωγή σου; Καὶ χαίρεσαι γιὰ τὴν πατρίδα, ποὺ ἔχεις καὶ γιὰ τὴν ὀμορφιὰ τοῦ σώματός σου καὶ γιὰ τὶς τιμές, ποὺ σοῦ ἀπονέμουν οἱ ἄλλοι; Νὰ προσέχης πολὺ ὅταν καυχέσαι, νὰ προσέχης τὸν ἑαυτόν σου, γιατὶ εἶσαι θνητὸς ἄνθρωπος, διότι “εἶσαι χῶμα καὶ θὰ ἐπανέλθης πάλι στὴν γῆ” μιὰν ἡμέρα».

Η μόνη λύσις εκλογής Ποιμένων

Έχομεν την βεβαιότητα, οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες θα υιοθετήσουν επί τέλους την σωστήν διαδικασίαν εκλογής Ποιμένων. Δι’ όσους εκ των κληρικών και λαϊκών, τυχόν και δεν την γνωρίζουν, τήν αντιγράφομεν από τον Συναξαριστήν της Ορθοδόξου Εκκλησίας ημών, τόμος ΙΒ σελ.521. Ιδού λοιπόν ο μόνος τρόπος εκλογής Ποιμένων:

 Απολιπών τον βίον ο Αρχιερεύς των  Ιεροσολύμων Ζαχαρίας (609-632), συνηθροίσθη όλον το πλήθος εις την Εκκλησίαν και κλείσαντες τάς πύλας του Ναού και σφραγίσαντες επιμελώς, ανέμενον έξωθεν, ίνα ίδωσι ποίον Αρχιερέα και Ποιμένα θέλει τους εξαποστείλει ο Θεός, διότι τοιαύτην καλήν συνήθειαν είχον οι άνθρωποι εκείνοι. Οπόταν δηλαδή ήθελον να εκλέξουν νέον Αρχιερέα, έκλειον καλώς τας θύρας του Ναού και όστις ήθελε δυνηθή να ανοίξη αυτάς διά προσευχής, εκείνον ευθύς ως άξιον εχειροτονούσαν. Τότε λοιπόν, ως υπό θείας Χάριτος οδηγηθείς ο ιερός Μόδεστος, έφθασεν εις τάς πύλας του Ναού και ευθύς διά της προσευχής του αι θύραι ηνοίχθησαν και ο θείος Μόδεστος Αρχιερεύς του Θεού αποκατεστάθη, διά την απλότητα, την καθαρότητα και την αγάπην την οποίαν είχεν εις τον Θεόν. Χειροτονηθείς δε Αρχιερεύς ο Άγιος και αγωνιζόμενος καθ΄ εκάστην έτι περισσότερον, του εδόθη τοιαύτη Χάρις εκ Θεού και τοιαύτη πλουσιωτάτη δύναμις, ώστε εκτός από τα άλλα θαύματα και τας ιατρείας, τας οποίας έκαμεν εις τους ανθρώπους, εθεράπευε και τα ζώα.

Κατοπτρίσθητε Πατέρες, των Ορθοδόξων τοπικών Εκκλησιών, πού ως λύκοι ωρυόμενοι, με διαπλοκάς και μηχανορραφείας, προσπαθείτε να αλώσετε την Ορθοδοξία μας. Μετρήθητε διά του θείου αυτού τρόπου αναδείξεως Ποιμένων. Ζυγίσθητε επί του απαιτουμένου βάρους καθαρότητος των Ποιμένων. Πόσον ελλιπείς θα ευρεθήτε! Ναι! Θα ευρεθήτε τρομακτικώς ελλιπείς και μυστηριώδης τις χείρ θα γράψη και δι’ υμάς  « επί το κονίαμα του τοίχου  του οίκου» υμών ό,τι έγραψε διά τον βασιλέα της Βαβυλώνος Βαλτάσαρ: « Μανή, θεκέλ, φάρες»!

Μαύρ' ειν' η νύχτα στα βουνά, στους κάμπους πέφτει χιόνι.....

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕΣΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ! -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΜΕΡΙΚΟΙ ἀπὸ τοὺς νέους Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶναι πρωτότυποι καὶ ἐφευρετικοί, ὄχι ὅμως καὶ ἀξιομίμητοι. Μονίμως τὸ ἐνδιαφέρον τους εἶναι στραμμένο στὴν ἐξεύρεση περισσοτέρων χρημάτων προκειμένου νὰ ἀναπτύξουν τὸ ποιμαντικό τους ἔργο καὶ νὰ προβληθοῦν ὡς ἄξιοι ἱεράρχες καὶ ἀξιοτίμητοι. Ἔγνοια τους ἐπίσης καὶ ὁ ἐκσυγχρονισμός, ἡ χρήση τῆς τεχνολογίας καὶ τῶν ποικίλων μέσων ἐπικοινωνίας. Ἀναφέρω μιὰ συγκεκριμένη χτυπητὴ περίπτωση, τὴν ὁποία διάβασα στὴν ἐφημερίδα «Ὁ Φάρος τῆς Τήνου», ποὺ ἐπὶ μισὸ περίπου αἰώνα ἐκδίδει ὁ γνωστὸς ἐκδότης Στυλιανὸς Λαγουρὸς (ἐκδόσεις ΤΗΝΟΣ). Στὸ φύλλο λοιπὸν τοῦ Σεπτεμβρίου – Ὀκτωβρίου 2008, σελ. 3, διαβάζω τὸ ἑξῆς ἀποκαλυπτικὸ σημείωμα: «Νὰ προσκυνήσουν στὴν Παναγία τῆς Τήνου μὲ ἕνα… κλίκ τοῦ ποντικιοῦ (νὰ e–προσευχηθοῦν, ἄν προτιμᾶτε), καλεῖ τοὺς ἁπανταχοῦ πιστοὺς ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Σύρου.

Άγιον Πνεύμα και Εκκλησία στην Πατερική Παράδοση -- Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Εκ του βιβλίου:

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΘΕΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ

Αρχές και κριτήρια της Πατερικής Θεολογίας

  

1.Η εκτός της Εκκλησίας δράσις του Αγίου Πνεύματος.

α'. Άγιον Πνεύμα και Εκκλησία.

Η ζωή και η ύπαρξις της Εκκλησίας συνδέονται στενώτατα προς την εν αυτή παρουσίαν του Αγίου Πνεύματος. Η Πεντηκοστή, κατά την οποί­αν απεστάλη το Άγιον Πνεύμα εις τους αποστόλους, ίνα μένη εις τον αιώνα μετ' αυτών και οδηγή αυτούς εις πάσαν την αλήθειαν, αποτελεί την γενέθλιον της Εκκλησίας ημέραν· "ει μη Πνεύμα παρήν, ουκ αν συνέστη η Εκ­κλησία, ει δε συνίσταται η Εκκλησία, εύδηλον ότι το Πνεύμα πάρεστιν", παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος εις ομιλίαν του εις την Πεντηκοστήν[1]. Η εσωτέρα υφή και δομή της Εκκλησίας, η όλη υπόστασις αυτής είναι πνευ­ματική.

Τὰ δάκρυα -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη

Ἰσόβιοι συνοδοιπόροι τῆς ζωῆς εἶναι τά δάκρυα. Συνοδοιπόροι, πού - ὅ,τι κι ἄν συµβαίνει- ἀνακουφίζουν καί ξαλαφρώνουν τήν ἀνθρώπινη ψυχή. Πόσο µεγάλη, ἀπέραντη καί ἀκατανόητη ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ! Μυστικά καί ἀόρατα συναισθήµατα µποροῦν νά προκαλέσουν ἀσυναίσθητα καί ἀστραπιαῖα, τούς δακρυγόνους ἀδένες. Ὁπότε ἀκολουθοῦν καί οἱ καταρράκτες τῶν δακρύων. Ἕνα καί µόνο φευγαλέο συναίσθηµα, ἤ µιά ἰσχυρή ἀνάµνηση προσωπικοῦ γεγονότος, εἶναι δυνατό νά δηµιουργήσει συγκλονισµό ψυχῆς. Ἐάν, µάλιστα, ἡ συγκίνηση εἶναι ἰσχυρή, τότε καί τά δάκρυα µεταβάλλονται καί γίνονται κλάµα. Τά δάκρυα εἶναι ἀνάλογα µέ τίς αἰτίες, πού τά προκαλοῦν.

Προσευχή του Οσίου Ανδρέου, του διά Χριστόν σαλού

ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ μὲ τὴν
ΠΡΟΣΕΥΧΗ τοῦ Ὁσίου ΑΝΔΡΕΟΥ τοῦ “διὰ Χριστὸν σαλοῦ”. (9ος αἰ.μ.Χ.)

Πάτερ, Υἱὲ καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, σύνθρονη Τριάς, ζωοποιέ, ὁμοούσιε καὶ ἀχώριστε, ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουμε “ποῦ τὴν κεφαλὴν κλῖναι”, κάμπτουμε τὰ γόνατα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, τῆς καρδιᾶς καὶ τοῦ πνεύματος, καὶ Σὲ παρακαλοῦμε καὶ Σὲ ἱκετεύουμε, Ὕψιστε Θεέ, ποὺ φέρεις τὸ φοβερὸ ὄνομα Σαβαώθ :

Ἄκουσέ μας Ἀγαθὲ καὶ Ἅγιε Δέσποτα, πλαστουργέ, ποιητά, παντοκράτορ, καὶ δέξου μὲ εὐμένεια τὴν ἱκετήρια προσευχὴ καὶ ταπεινὴ δέησή μας. Καταξίωσέ μας ν’ ἁγιασθοῦμε μὲ τὴ δύναμή Σου καὶ τ’ ὄνομά Σου, οἰκτίρμων, ἐλεήμων, μακρόθυμε καὶ πολυέλεε Κύριε.

Δεῖξε συμπάθεια στὰ παραπτώματα ποὺ κάναμε, εἴτε μὲ λόγο, εἴτε μὲ ἔργο, εἴτε μὲ τὴ διάνοια. Σὲ παρακαλοῦμε, Εὔσπλαγχνε, παράβλεψέ τα καὶ συγχώρησέ τα, ὡς ἀγαθός, ἐλεήμων καὶ πολυέλεος. Μὴ μᾶς ντροπιάσεις καὶ μὴ μᾶς ἀπορρίψεις ἀπὸ τὸ πρόσωπό Σου Ἐσύ, ποὺ ἀπ’ τὴν ὑπερβολική Σου ἀγάπη καὶ τὴν γλυκυτάτη φιλανθρωπία Σου κάμπτεσαι στὶς προσευχὲς τῶν φίλων Σου.

ΑΜΗΝ

Αυτή είναι η μόνη οδός ενώσεως. Η οδός της αληθείας!

Όλαι αι κακοδοξίαι από το Πρωτείον προήλθον. Πρωτείον σημαίνει νόσον πνευματικήν, υποχώρησιν εις το πνεύμα του εωσφόρου. Επομένως η άρσις του Πρωτείου, θα οδηγήση ασφαλώς εις ταπεινώφρονα υποταγήν του παπισμού εις την διαφυλαττομένην διδασκαλίαν της Εκκλησίας. Και ούτως αφ’ εαυτής θα απελευθερωθή η Ρωμαϊκή Καθέδρα από το αλάθητον, το Filioque, το ράντισμα, το Καθαρτήριον, τον ουμανισμόν, τον ορθολογισμόν, δι’ ων κατέστη αιρετική, και θα επανέλθη εις την οικογένειαν των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, «ιματισμένη και σωφρονούσα» πλέον. Και ο Χριστός θα καταλάβη την θέσιν Του, αφ’ ης τον εξετόπισεν ο πάπας. Και εντεύθεν θα έχωμεν την ποθουμένην ένωσιν. Αυτή είναι η μόνη οδός ενώσεως. Η οδός της αληθείας!

«Τι βοάς προς με;»

Το Φως της Πίστεως δεν δίδεται εις τα υπερήφανα πνεύματα, ούτε εις τους οιηματίας, ούτε εις τους «παρ’ εαυτοίς φρονήμους», ούτε εις εκείνους τους Χριστιανούς, οι οποίοι συμβιβάζουν την εγκοσμίαν ευδαιμονίαν με την ευσέβειαν.

Αλλά δίδεται εις τους ταπεινούς, τους κλαίοντας, τους προσευχομένους πολύ, τους πενθούντας εν Κυρίω, τους αγαπώντας τον σταυρόν του Χριστού, τους κακοπαθούντας. Το φως τούτο δίδεται εις τους «μη έχοντας ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούντας» και δια κλαυθμού ιερού βεβαιούντας την προς αυτήν την πόλιν αγάπην των. Εις τους πεινώντας και διψώντας την επιφάνειαν του Χριστού, όπως ο Δαυίδ κλαίων έλεγε : «Πότε ήξω και οφθήσομαι τω προσώπω του Θεού; Εγενήθη τα δάκρυά μου εμοί άρτος νυκτός και ημέρας εν τω λέγεσθαί μοι καθ’ εκάστην ημέραν, που εστιν ο Θεός σου»; Δίδεται εις τον θείον Παύλον και τους αγίους Πατέρας, οι οποίοι εισδύσαντες εις την ουσίαν της ζωής αυτής, δυνάμει της εκπληρώσεως όλων των εντολών – όλων – και της χάριτος του Κυρίου, και διασχίσαντες τα νέφη της υλώδους φύσεως δια της αγάπης, εισήλθον εις τον γνόφον των αλαλήτων και αφάτων μυστηρίων, και εκείθεν επέστρεψαν κλαίοντες εις την γην, με ένα κλαυθμόν που κάμνει τον Θεόν να προσέχη τον κλαίοντα και να τον ερωτά: «Τι βοάς προς με;». «Αρκεί σοι η χάρις μου. Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται».

μ.θ.δ.

Επιδιώκουν νά γίνομε όλοι Σιωνιστές τού ΄ένας θεός γιά όλους΄ -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

«Δέν έχει σημασία πώς κοινωνούμε, αλλά τί κοινωνούμε, δηλαδή, σώμα καί αίμα Χριστού»!

- Kyprianos Christodoulides
ΟΙ ολετήρες τής θρησκείας, Ιεράρχες καί υψηλόβαθμοι Κληρικοί, μάς είπαν : «Δέν έχει σημασία πώς κοινωνούμε, αλλά τί κοινωνούμε, δηλαδή, σώμα καί αίμα Χριστού»! Μάς λένε, δηλαδή, ότι η λαβίδα καί τό δισκοπότηρο είναι άχρηστα, ενώ χρήσιμα είναι ο αγιασμένος οίνος καί άρτος, σέ αίμα καί σώμα Χριστού.

Μέ τό σκεπτικό αυτό, θά έλεγε κανείς, δέν έχει σημασία τό πώς βλέπουμε, αλλά τό τί βλέπουμε. Δέν έχει σημασία πώς ακούμε, αλλά τό τί ακούμε Δέν έχει σημασία τό πώς τρώμε, αλλά τό τί τρώμε καί άλλα συναφή καί σχετικά. Μέ άλλα λόγια, άς ξεχάσουμε τό πώς καί άς ενδιαφερόμαστε μόνο διά τό τί.

Τόσο μυαλό έχουν. Άν τά υλικά μέσα (λαβίδα καί δισκοπότηρο) δέν έχουν καμμίαν σημασία, γιατί τότε νά έχουν σημασία, μάλιστα δέ αγιαστική, ο οίνος καί ο άρτος ; Δέν είναι περιττά κι αυτά ; Δέν μετέχουν τού΄τρόπου΄ «πώς καί τί κοινωνούμε» ; Εφόσον λοιπόν ο ΄τρόπος΄ συμπεριλαμβάνει τόν άρτο καί τόν οίνο, εκτός από λαβίδα καί δισκοπότηρο, τότε δέν μάς χρειάζονται ούτε κι αυτά ! Τό μόνο που έχει σημασία καί μάς χρειάζεται, είναι ο ... αγιασμός διά τού αέρος κατόπιν τής επικλήσεως τού «ένας θεός γιά όλους».

Τοιουτοτρόπως, ο λειτουργός ιερεύς τού αγιασμού (μυστήριον) θά λέγει, απευθυνόμενος είς τόν ένα θεό, τό "ελθέ είς τό αγιάσαι ημάς καί δί εμού (αγιάσαι) παντί τώ λαώ" καί εκεί θά τελειώνουν όλα. Όλοι θά εξέρχονται τού ναού ή τού ευκτηρίου αγιαστικού οίκου πανευτυχείς ! Όλοι αγιασμένοι ! Όχι άλλοι νά έχουν μεταλάβει καί άλλοι όχι, συντηρώντας έτσι διχασμούς, διακρίσεις, αμφιταλαντεύσεις κλπ. μεταξύ τών πιστών. Πράγματα απαράδεκτα γιά τήν εποχή μας. Όλοι θά γίνομε αγιασμένοι καί παράπονο δέν θά έχει πιά κανείς. Τέλος.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2020/06/blog-post_53.html