ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ

Τη Παρασκευή της Διακαινησίμου εορτάζομεν τα εγκαίνια του Ναού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών της ΖΩΗΦΟΡΟΥ ΠΗΓΗΣ και Θεομήτορος· έτι δε και μνείαν ποιούμεθα των εν τούτω τελεσθέντων υπερφυών θαυμάτων παρά της Θεομήτορος.

Μάννα, Σιλωάμ και Στοάν Σολομώντος,                                                                                        Πηγήν, Κόρη, σην, εμφανώς πας τις βλέπει.

Ο Θείος Ναός της Ζωοδόχου Πηγής εκτίσθη το πρώτον εν Κωνσταντινουπόλει υπό του βασιλέως Λέοντος Α΄ του μεγάλου (457-474), όστις και Μακέλλης προσεπωνομάζετο. Ούτος ήτο άνθρωπος καλοπροαίρετος και συμπαθητικός την γνώμην, προτού δε ακόμη βασιλεύση, ότε ήτο ιδιώτης, ευρών κατ΄ εκείνον τον τόπον, εις τον οποίον μετά ταύτα ίδρυσε τον Ναόν, τυφλόν τινα, όστις εφέρετο άνω και κάτω πλανώμενος, ήλθε προς αυτόν και τον εχειραγώγει. Ο δε τυφλός κυριευθείς από δίψαν υπερβολικήν παρεκάλει τον χειραγωγόν του, ήτοι τον Λέοντα, θερμώς να του εύρη ύδωρ να καταψύξη την γλώσσάν του. Ευσπλαγχνισθείς δε αυτόν ο καλός Λέων εισήλθεν

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Καλή σου ημέρα αγιοτόκε Ελλάδα μας!

Ο Κοσμάς :

Ο αδελφός Silver θέτει ένα τεράστιο θέμα, που πρέπει οπωσδήποτε να το συζητήσουμε, γιατί απασχολεί πολλούς πιστούς. Συχνά ακούγεται το επιχείρημα, ότι επειδή ορισμένοι επίσκοποι ή Πατριάρχες υποστηρίζουν αιρετικές θέσεις, εμείς δεν θα εγκαταλείψουμε την Εκκλησία!
Τι έχουμε να πούμε στο ζήτημα αυτό;

1. Κατ΄ αρχήν, πρέπει να πούμε, ότι συμφωνούμε απόλυτα με το ότι, επειδή μερικοί, ή όλοι οι επίσκοποι της Ορθοδοξίας κηρύττουν αιρέσεις, οι πιστοί σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται να εγκαταλείψουν την Εκκλησία!
Φαίνεται όμως, ότι αλλοιώς εννοούμε εμείς τα παραπάνω λόγια κι΄ αλλοιώς ο αδελφός Silver, ή άλλοι ομόφρονές του. Αυτό οφείλεται στη διαφορετική αντίληψη, που υπάρχει μεταξύ μας, ως προς το τι είναι η Εκκλησία και που υπάρχει αυτή

Τι είναι η Εκκλησία;

Κατά την αποστολικοπατερική Παράδοση, το έχουμε γράψει κι΄ άλλες φορές, Εκκλησία είναι «κοινωνία αγίων», δηλ. των ανθρώπων, που αξιώθηκαν να φτάσουν στην τέλεια πνευματική ζωή, που είναι η θέωση, ή ένωση με το Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν μέλη του σώματος του Χριστού. Επομένως η Εκκλησία είναι το «σώμα του Χριστού»! Η Εκκλησία αυτή είναι άκτιστη, όχι μόνο γιατί η κεφαλή της, που είναι ο Χριστός, είναι άκτιστος, αλλά και τα μέλη της, επειδή έγιναν κατά χάρη θεοί, είναι κατά χάρη άκτιστοι.
Στην κατάσταση αυτή οι άνθρωποι βλέπουν και γνωρίζουν απ΄ τη θεία εμπειρία τους τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών. Δηλαδή, με τον τρόπο αυτό, τους αποκαλύπτεται απ΄ ευθείας από το Θεό η ορθή πίστη. Το γεγονός αυτό αποτελεί και το «κλειδί», με το οποίο ελέγχεται αν ένας πιστός έφτασε στη θέωση, κι΄ επομένως αποτελεί μέλος της Εκκλησίας. Δηλ. αν λέει άλλα πράγματα, από όσα κηρύττουν οι άλλοι θεούμενοι, αυτό σημαίνει ότι ο πιστός αυτός δεν έφτασε στη θέωση, κι΄ επομένως δεν είναι μέλος της Εκκλησίας.
Για να αξιωθεί όμως ένας πιστός να φτάσει στη κατάσταση αυτή της «θεωρίας του Θεού», που είναι όρος σωτηρίας του ανθρώπου, είναι απαραίτητο να διαθέτει ορθή πίστη και ορθό βίο. Ο άγιος Συμεών ο Νέος θεολόγος λέει ότι όποιος δεν αξιώθηκε στη παρούσα ζωή να δει τη δόξα του Θεού, να μην ελπίζει ότι θα τη δει ούτε στη μέλλουσα. Δηλ., δεν σώζεται!
Το λεγόμενο Αθανασιανό Σύμβολο λέει κάτι το πολύ σημαντικό για τη σωτηρία μας. Λέει «όστις βούλεται σωθήναι, προ πάντων χρη αυτώ την καθολικήν κρατήσαι πίστιν, ην ει μη τις σώαν και άμωμον τηρήσειεν, άνευ δισταγμού, εις τον αιώνα απολείται»! Οι Πατέρες δίνουν τεράστια σημασία στο ζήτημα της ύπαρξης ορθής πίστης για να είναι κάποιος μέλος της Εκκλησίας. Ο Μέγας Αθανάσιος λέει ότι αυτός ο οποίος εκπίπτει από την Ορθόδοξη αλήθεια δεν είναι δυνατό να ονομάζεται χριστιανός, «...ούτ΄ αν είη, ούτ΄ αν λέγοιτο χριστιανός»! Ο δε άγιος Γρηγόριος Παλαμάς λέγει για όσους διδάσκουν αιρετικές διδασκαλίες «Ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί, ως μη της αληθείας όντες»!
Συνεπώς, όποιος διδάσκει κακοδοξίες δεν είναι μέλος της Εκκλησίας. Η Εκκλησία ύστερα από όσα ελάχιστα είπαμε πιό πάνω, κατά τους Πατέρες, υπάρχει όπου υπάρχουν οι άγιοι, και άγιοι είναι όσοι διαθέτουν την ορθή πίστη και τον ορθό βίο.

Ο τυφλός προ του Σταυρού

του Ιωάννη Πολέμη

Τι είν' η βοή στο Γολγοθά που κόσμος τρέχει απάνω; 
-Πηγαίνουν να σταυρώσουν δυο μαζί με κάποιον πλάνο. 
-Ποιοι ναν οι δυο, που εκδικητής ο χάρος τους προσμένει; 
-Κλέφτες, φονιάδες, άρπαγες, κακούργοι ξακουσμένοι. 
-Και ποιος ο πλάνος που κι αυτός θα σταυρωθή μαζί τους; 
-Τους Φαρισαίους ρώτησε, είναι δουλειά δική τους! 
-Θα πάω να δω... 

Είπα να δω κι ήρθαν στο νου μου πάλι, 
τα χρόνια που ήμουνα τυφλός. Τυφλός! Εσείς οι άλλοι 
δεν ξέρετε πόσο η ψυχή μέσα στα στήθη είν' άδεια, 
όταν με μάτια ορθάνοιχτα βαδίζει στα σκοτάδια! 
Πως τη θυμούμαι τη στιγμή που εστάθη αυτός μπροστά μου 
και μ' ευσπλαχνίσθη, κι έσκυψε, πήρε πηλό από χάμου 
κι αλείφοντας τα μάτια μου με τον πηλό εκείνο, 
μου είπε να πάω στου Σιλωάμ τη στέρνα να τα πλύνω! 

Όταν τον πρωτοακτίκρυσα τον Φωτοδότη εμπρός μου, 
στην όψη του είδα όλες μαζί τις ομορφιές του κόσμου. 
Μοσχοβολούσε κι έλαμπε το κάθε κίνημά του... 
Φως και τα χείλη, κι η φωνή, τα μάτια κι η ματιά του. 
Στα χείλη του η παρηγοριά, στα μάτια του η ελπίδα... 
Έστρεψα τότε ολόγυρα τα δυο μου μάτια κι είδα 
κάθε που ζει και που δεν ζει, κι είδα παντού γραμμένη 
την όψη του, λες κι ήτανε καθρέπτης του η οικουμένη. 

Φως η ζωή, χαρά το φως! Ας πάω να δω τον πλάνο 
που θα καρφώσουν στο Σταυρό. Κατά το λόφο επάνω 
κόσμος, περιγελάσματα κι οχλοβοή κι αντάρα 
χίλιες φωνές σαν μια φωνή κι όλες σαν μια κατάρα. 
Που πάει; Σπρώχνει και σπρώχνεται και πνίγεται και πνίγει, 
και σταματά προσμένοντας. Παράμερα ξανοίγει 
τρεις μαυροφόρες που κρατούν μια λιγοθυμισμένη. 
Θε νάναι μάνα η δύστυχη! Ξάφνου, με μιας σωπαίνει 
το πλήθος που ανταριάζονταν. -Γκάπ! Γκούπ! Καρφώνουν, κρότοι 
πνιγμένοι μεσ' στα βογγητά! Υψώνονται οι δυο πρώτοι 
σταυροί• κανείς δεν στρέφεται. Γκάπ! Γκούπ! Ξανακαρφώνουν 
μα βόγγος δεν ακούγεται. Να, και τον τρίτον υψώνουν 
............ ......... ......... ......... ......... ......... ......... ......... ......... ......... .... 
Πως; Συ που μούδωσες το φως, εσένα πλάνο λένε; 
Κι ήταν γραφτό τα μάτια μου να βλέπουν για να κλαίνε; 
Τι να τα κάνω και της γης και τ' ουρανού τα κάλλη; 
Πάρε το φως που μούδωσες και τύφλωσέ με πάλι! 

Byzantine chant - Φωτίζου, φωτίζου

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟΝ Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει στὸ «Συμβουλευτικὸν Εγχειρίδιον» για την Παναγίαν Θεοτόκον την «προστασίαν πάντων των Χριστιανών» ότι είναι το καταφύγιον όλων των πονεμένων και δυστυχισμένων αυτού του κόσμου. Και αυτό γίνεται, διότι: 

«Νυν η Θεοτόκος ως Μήτηρ Θεού αμέσως μετά τον Θεόν ούσα και ασυγκρίτως υπερβάσα όχι μόνον ανθρώπους, αλλά και αυτάς τας πρώτας και ανωτάτας τάξεις των αγγέλων, Χερουβίμ και Σεραφίμ, δι᾽εαυτής διανέμει τον πλούτον όλων των εκ Θεού χαρισμάτων και θείων ελλάμψεων, εις όλους αγγέλους ομού και ανθρώπους, καθώς όλη κοινώς η του Χριστού φρονεί Εκκλησία». 

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς… 

Σημερινή στρατιωτική παρέλαση στη Μόσχα για την "Ημέρα Νίκης"

Ομολογία Πίστεως

12 ΜΑΙΟΥ 2013
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

(Ιωάν. κ΄ 19-31) (Πραξ. ε΄ 12-20)

Χριστός Ανέστη.

Κλεισμένοι στο υπερώο των Ιεροσολύμων ήταν οι δέκα μαθητές (απουσίαζε ο Θωμάς). Και αυτό γιατί τους διακατείχε μεγάλος φόβος μετά από τα όσα έζησαν κατά τη διάρκεια του Πάθους του Διδασκάλου τους. Ιδιαίτερα μετά το μεγάλο γεγονός της Αναστάσεως ο κίνδυνος καταδίωξής τους ήταν ιδιαίτερα έντονος.

Έτσι εξηγείται γιατί το βράδυ της Αναστάσεως ήταν τρομοκρατημένοι και βρίσκονταν σε αμηχανία για το τί έπρεπε να πράξουν. Ξαφνικά όμως και χωρίς να ανοίξει η πόρτα του υπερώου εμφανίσθηκε ο Αναστάς Κύριος και είπε: “Ειρήνη υμίν”. Βέβαια δεν εμφανίσθηκε με το φθαρτό ανθρώπινο σώμα, αλλά με το νέο, το αφθαρτοποιημένο. Η εμφάνιση αυτή συνδέεται πιο πολύ με την ανάγκη να τους ενημερώσει και να τους διαβεβαιώσει ότι το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου, στο οποίο είχαν κληθεί να γίνουν συνεργοί, θα συνεχιζόταν. Για να τους στηρίξει στην πίστη και να μην τους αφήσει περιθώρια αμφιβολιών τους έδειξε τα χέρια και την πλευρά Του για να δουν τα σημάδια των πληγών Του που άφησε στο σώμα Του η Σταύρωση.

Παρών και ο Θωμάς

“Μεθ’ ημέρας οκτώ” στον ίδιο χώρο του υπερώου ο Αναστάς Κύριος πραγματοποιεί νέα εμφάνιση,

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης σὲ λόγο του στὴ Μεγάλη Κυριακὴ τοῦ Πάσχα:

«Πότε ἦταν ἀτιμασμένος (ὁ Κύριος); Ὅταν γαύγιζαν τὰ σκυλιὰ καὶ ὁ Δεσπότης ἔδειχνε ἀνοχή. Ὅταν οἱ λύκοι ἅρπαζαν καὶ τὸ πρόβατο δὲν ἔφερνε ἀντίσταση. Ὅταν ὁ ληστὴς δεχόταν πρόσκληση στὴ ζωή, ἐνῶ ἡ ζωὴ τοῦ κόσμου συρόταν στὸν θάνατο. Ὅταν ἔβγαζαν ἐκείνη τὴν ἄτακτη καὶ ὀλέθρια φωνή, “θάνατος, θάνατος, σταύρωσέ Τον. Τὸ αἷμα Του ἐπάνω μας καὶ στὰ παιδιά μας”, οἱ φονιάδες τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Προφητῶν, οἱ πολέμιοι τῆς χάριτος, οἱ ἐχθροὶ     τῆς πίστεως τῶν Πατέρων, οἱ συνήγοροι τοῦ διαβόλου, τὰ γεννήματα τῶν ἐχιδνῶν, οἱ ψιθυριστές, οἱ κατήγοροι, οἱ σκοτισμένοι στὴ διάνοια, ἡ ζύμη τῶν Φαρισαίων, τὸ συνέδριο   τῶν δαιμόνων, οἱ μιαροί, οἱ κακότατοι, οἱ λιθοβολιστές, οἱ μισόκαλοι. Καὶ δίκαια φώναζαν    “θάνατος, θάνατος, σταύρωσέ Τον”, διότι τοὺς βάραινε ἡ παρουσία τῆς Θεότητος μὲ σάρκα   καὶ τοὺς στεναχωροῦσε ὁ ἔλεγχος γιὰ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς τους. Εἶναι συνήθεια οἱ ἁμαρτωλοὶ  νὰ μισοῦν τὴν συναναστροφὴ μὲ τοὺς δικαίους».

Η ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ, ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ 1924

Από τον αδελφό Τηλέμαχο Δουμάνη:

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! 

ΑΓΑΠΗΤΕ ΚΩΣΤΑ ΑΝ ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΝ ΘΕΛΗΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΤΟ! 


Ἡ φρικτή Ἀπόφασις τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ κατά τῆς Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου κατεπατήθη κακοβούλως ὑπό πονηρῶν ἐπιβούλων τῆς Σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ἠγνοήθη ὑπό σκοτεινῶν χαρακτήρων, ὑπεσκάφθη ὑπό ἀνδρεικέλων, τυφλῶν ἐντολοδόχων καί μελῶν τῆς Ἑβραιοσιωνιστικῆς Μασσωνίας, ὅπως ἦσαν ὁ προσκυνητής τοῦ Προτεσταντισμοῦ Προύσσης Δωρόθεος, καί ὁ τρίς καθαιρεθείς καί καθῃρημένος ὤν ἀναρριχηθείς εἰς τόν Θρόνον Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάκης, καθώς καί ὁ δι᾽ ἀριστίνδην Συνόδου, ἀντικανονικῶς, ὑπό πραξικοπηματικῆς Κυβερνήσεως ἐπιβληθείς ἐπί τοῦ Θρόνου τῶν Ἀθηνῶν, Μητροπολίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος.

Οὕτω τόν Ἰανουάριον τοῦ 1920, ἐπί Προύσσης Δωροθέου, τοποτηρητοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἐξηγγέλθη δημοσίως ἡ Ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου ὡς προοπτική Ἑνώσεως μετά τῶν Δυτικῶν.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

H δημοσιογράφος του αλβανικού «Φως στο τούνελ» Αίντα Στίνο πρώτη σε λίστα των τσάμηδων

Γεγονός θεωρήθηκε από τα αλβανικά ΜΜΕ η συμπερίληψη της αλβανίδας δημοσιογράφου Αίντα Στίνο πρωτη στο ψηφοδέλτιο της περιφέρειας Λέζια για το τσάμικο κόμμα PDIU. Μάλιστα η κυρία Στίνο που γνωρίζει άπταιστα ελληνικά καθώς έχει «δουλέψει» καθώς φαίνεται κάποια χρόνια στην Ελλάδα  έκανε και δηλώσεις.

Βασιλικότερη του βασιλέως η  κυρία Στίνο δηλώνει πως  συμμετέχει στο PDIU καθώς αυτό ασχολείται με τα εθνικά θέματα και πλέον «Τώρα μετά το Κόσοβο έχει τη σειρά η ανεξαρτησία της Τσαμουριάς»

Αυτό που θα θέλαμε να τονίσουμε είναι πως η κυρία αυτή όπως και πολλοί άλλοι κύριοι και κυρίες από την Αλβανία, πλούτισαν, σπούδασαν, έμαθαν στην Ελλάδα και γενικά έγιναν άνθρωποι και όμως οι αχαριστία τους δεν έχει όρια. 

Ιδού και η κυρία αυτή που έμαθε το επάγγελμα δίπλα στην Νικολούλη ως μία από τις συνεργάτιδες της, τώρα ζητά την διάλυση της Ελλάδας με την ανεξαρτησία της ανύπαρκτης Τσαμουριάς.  Αυτό είναι πρόβλημα συμπατριώτες, όταν άνθρωποι που του βοήθησε τόσο πολύ η Ελλάδα στο τέλος να είναι εχθροί της. Και δυστυχώς αυτοί είναι πολλοί!

http://www.foniortodoksonkoritsas.com/2013/05/h.html#ixzz2So8Bd5Fa

Από το κείμενο του Θεόκλητου Διονυσιάτη: Μελαγχολικές ενοράσεις

....Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητού πού, μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και νά οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Άγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Αγγελος εγένετο άφαντος.

Ορθόδοξος ιεράρχης παίρνει “ευλογία” από ξυρισμένο παπικό “επίσκοπο”;

Κύριε, ελέησον! Τι είναι αυτά τα πράγματα που βλέπω; Ορθόδοξος ιεράρχης παίρνει “ευλογία” από ξυρισμένο παπικό “επίσκοπο”; Ορθόδοξος ιεράρχης προσεύχεται σε χώρο “λατρείας” στο οποίο βρίσκονται είδωλα και μουσικά όργανα; Ορθόδοξος ιεράρχης συμπροσεύχεται με αιρετικούς που αναγνωρίζουν “χειροτονίες” γυναικών και ομοφυλοφίλων “κληρικών”;

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Η ευαγγελική όμως πραγματικότης της Εκκλησίας ευρίσκεται εν τη ιστορία, και εις την Εκκλησίαν ευρίσκονται πολλοί αμαρτωλοί. Μήπως λοιπόν η παρουσία αυτών εν τη Εκκλησία ελαττώνει ή βλάπτει ή καταλύει την αγιότητά της; Όχι με κανένα τρόπον, διότι αμείωτος και άτρεπτος είναι η αγιότης του Χριστού, της κεφαλής της Εκκλησίας, και του Αγίου Πνεύματος, της ψυχής της, ως και επίσης η αγιότης της θείας διδασκαλίας της, της χάριτός της εις τα μυστήριά της και εις τας αρετάς της. Η Εκκλησία περιλαμβάνει εις τας αγκάλας της και τους αμαρτωλούς, και νουθετεί και παιδαγωγεί αυτούς δια να τους προτρέψη και κινήση εις μετάνοιαν και πνευματικήν υγείαν, εις αναγέννησιν και μεταμόρφωσιν. Οι αμαρτωλοί ευρίσκονται εις τον αγρόν της Εκκλησίας, αλλά δεν εμποδίζουν αυτήν να είναι αγία και αγιάζουσα τους ανθρώπους και την κτίσιν. Μόνον οι αμετανόητοι αμαρτωλοί, οι εμμένοντες επιμόνως εν τω κακώ και εν τη θεομάχω εκουσία πονηρία, αποκόπτονται από την Εκκλησίαν είτε δια της ορατής ενεργείας της θεανθρωπίνης εξουσίας της Εκκλησίας είτε δια της αοράτου κρίσεως του Θεού, δια να προστατεύεται και διαφυλάττεται τοιουτοτρόπως η σωτηρία των άλλων μελών της Εκκλησίας και η αγιότης της. Ακριβώς κατά τον λόγον του Αποστόλου Παύλου: «Εξάρατε τον πονηρόν εξ υμών αυτών» (Α΄ Κορ. 5, 13).                                                                                                     
Οι Πατέρες της Εκκλησίας εις τα έργα των και τας συνοδικάς πράξεις των ομολογούσαν την αγιότητα της Εκκλησίας ως την χαρακτηριστικήν και αμετάβλητον ιδιότητά της, οι δε Πατέρες της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου εσφράγισαν δογματικώς και συνοδικώς την καθολικήν ομολογίαν αυτήν εις το θ΄ άρθρον του Συμβόλου της πίστεως. Αι μετέπειτα Οικουμενικαί Σύνοδοι επεβεβαίωσαν τούτο δια της σφραγίδος της συμφωνίας και ομοφωνίας.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ

Τη Παρασκευή της Διακαινησίμου εορτάζομεν τα εγκαίνια του Ναού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών της ΖΩΗΦΟΡΟΥ ΠΗΓΗΣ και Θεομήτορος· έτι δε και μνείαν ποιούμεθα των εν τούτω τελεσθέντων υπερφυών θαυμάτων παρά της Θεομήτορος.

Μάννα, Σιλωάμ και Στοάν Σολομώντος,                                                                  Πηγήν, Κόρη, σην, εμφανώς πας τις βλέπει.

Ο Θείος Ναός της Ζωοδόχου Πηγής εκτίσθη το πρώτον εν Κωνσταντινουπόλει υπό του βασιλέως Λέοντος Α΄ του μεγάλου (457-474), όστις και Μακέλλης προσεπωνομάζετο. Ούτος ήτο άνθρωπος καλοπροαίρετος και συμπαθητικός την γνώμην, προτού δε ακόμη βασιλεύση, ότε ήτο ιδιώτης, ευρών κατ΄ εκείνον τον τόπον, εις τον οποίον μετά ταύτα ίδρυσε τον Ναόν, τυφλόν τινα, όστις εφέρετο άνω και κάτω πλανώμενος, ήλθε προς αυτόν και τον εχειραγώγει. Ο δε τυφλός κυριευθείς από δίψαν υπερβολικήν παρεκάλει τον χειραγωγόν του, ήτοι τον Λέοντα, θερμώς να του εύρη ύδωρ να καταψύξη την γλώσσάν του. Ευσπλαγχνισθείς δε αυτόν ο καλός Λέων εισήλθεν εις το

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Θεοτόκε Παρθένε - Ψάλλουν οι μοναχοί της Σιμωνόπετρας

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ καί πρωτάκουστα, «αἰσχύνης γέμοντα», ἀπό ὀρθοδόξου πλευρᾶς εἶναι ὅσα ἐτελέσθησαν κατά τήν ἐνθρόνιση τοῦ νέου πάπα Φραγκίσκου Α’, προεξάρχοντος δυστυχῶς τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου Α’, μετά τῆς συνοδείας ἐκπροσώπων τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Ὄχι, δέν ἦταν ἐκεῖ παροῦσα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία τῶν μεγάλων ὁμολογητῶν τῆς πίστεως ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ: Τοῦ Μ.Φωτίου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, τῶν ἐπί τοῦ λατινόφρονος πατριάρχου Ἰωάννου Βέκκου μαρτυρησάντων Ἁγιορειτῶν Πατέρων, τῶν ὁσιομαρτύρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καντάρας τῆς Κύπρου, τῶν ἐν τοῖς χρόνοις ἡμῶν σφαγιασθέντων Σέρβων Ὀρθοδόξων ἀπό τούς «Καθολικούς» Οὐστάσι τῇ ὑποκινήσει τοῦ καρδιναλίου, καί τώρα «ἁγίου» τῶν Παπικῶν, Στέπινατς.

Εἶναι δυνατόν οἱ σφαγιασθέντες «ὥσπερ ἄρνες» ἀπό τούς παπικούς νά ἔστειλαν ἐκπροσώπους, χαίροντες ἐπί τῇ ἐνθρονίσει τοῦ σφαγέως των; Εἶναι δυνατόν ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος πού προειδοποίησε τους Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἐπί τῇ ἀφίξει τῶν παπικῶν και φιλοπαπικῶν ἐπί Βέκκου λέγοντας ὅτι «ἔρχονται οἱ ἐχθροί τοῦ Υἱοῦ μου», νά συμμετεῖχε ἐγκρίνοντας τήν ἐνθρόνιση τῶν ἐχθρῶν τοῦ Υἱοῦ Της, χωρίς μέχρι τώρα ἐπί χίλια ἔτη ἀπό τοῦ σχίσματος νά ὑπάρξη ἴχνος μετανοίας;