π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

a) Παράδεισος και Κόλασις

Έκαστος θα ίδη την εν Χριστώ δόξαν του Θεού και θα φθάση εις τον βαθμόν εκείνον της τελειώσεως τον οποίον έχει επιλέξει και δια τον οποίον έχει εργασθή. Ακολουθώντες τον Απ. Παύλον, τον Ευαγγελιστήν Ιωάννην και την ιδικήν των πείραν οι Πατέρες υποστηρίζουν, ότι θα σωθούν εκείνοι που βλέπουν τον αναστάντα Χριστόν εν δόξη εις αυτήν την ζωήν, είτε "δι' εσόπτρου εν αινίγματι" μέσω των αδιαλείπτων εν τη καρδία προσευχών και ψαλμών, είτε "πρόσωπον προς πρόσωπον" μέσω του δοξασμού. Εκείνοι που δεν Τον βλέπουν ούτως εις την ζωήν ταύτην, θα ιδούν την δόξαν Του ως αιώνιον και καταναλίσκον πύρ και σκότος εξώτερον εις την άλλην ζωήν. Η άκτιστος δόξα, την οποίαν έχει ο Χριστός κατά φύσιν από τον Πατέρα, είναι παράδεισος δι' εκείνους, των οποίων η εγωκεντρική και ιδιοτελής αγάπη έχει θεραπευθή και μεταμορφωθή εις ανιδιοτελή αγάπην. Όμως η ιδία δόξα είναι το άκτιστον πύρ το αιώνιον και η κόλασις δι' εκείνους που επέλεξαν να μείνουν αθεράπευτοι μέσα εις την ιδιοτέλειάν των.

Δεν είναι εν προκειμένω σαφείς μόνον η Γραφή και οι Πατέρες, αλλά και αι Ορθόδοξοι εικόνες της Κρίσεως. Το ίδιον το εκπηγάζον εκ του Χριστού χρυσόν φώς της δόξης, μέσα εις το οποίον περικλείονται οι φίλοι Του, γίνεται κόκκινον καθώς κυλά προς τα κάτω, δια ν' αγκαλιάση, αυτή η ιδία θεία αγάπη, τους "κατηραμένους," που την βλέπουν ως δύναμιν κολαστικήν. Αυτή είναι η δόξα και η αγάπη του Χριστού, που καθαρίζει τα αμαρτήματα όλων, αλλά δοξάζει τους μεν και κολάζει τους δέ. Όλοι θα οδηγηθούν υπό του Αγίου Πνεύματος "εις πάσαν την αλήθειαν," δηλαδή θα ίδουν τον Χριστόν μετά των φίλων Του εν δόξη, αλλά όλοι δεν θα δοξασθούν. "Ούς εδικαίωσεν, τούτους και εδόξασεν," κατά τον Απ. Παύλον. Η παραβολή περί του πτωχού Λαζάρου είς τους κόλπους του Αβραάμ και του πλουσίου εις τον τόπον των βασάνων είναι σαφής. Ο πλούσιος βλέπει, αλλά δεν μετέχει (Λουκ. 16:19-31).

Η Εκκλησία δεν στέλνει κανένα εις τον παράδεισον ή εις την κόλασιν, αλλά προετοιμάζει τους πιστούς δια την θέαν του Χριστού εν δόξη την οποίαν θα έχουν όλοι οι άνθρωποι. Ο Θεός αγαπά τον κολασμένον τόσον, όσον και τους αγίους. Θέλει την θεραπείαν όλων, αλλά όλοι δεν δέχονται την θεραπείαν, που Αυτός προσφέρει. Αυτό σημαίνει, ότι η άφεσις αμαρτιών δεν είναι αρκετή προετοιμασία δια να ίδη κανείς τον Χριστόν εν δόξη και να δοξασθή.

Είναι φανερόν ότι η Φραγκο-Λατινική Παράδοσις κατά την οποίαν οι σεσωζμένοι είναι εκείνοι εις τους οποίους ο Χριστός δήθεν κατήλαξε τον Πατέρα του δεν έχει θέσιν εις την Ορθόδοξον Παράδοσιν. Ερμηνεύων το 2 Κορ. 5:19, π.χ., ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος λέγει, "Καταλλάγητε τω θεώ. Και ουκ είπε, καταλάξατε εαυτοίς τον Θεόν, ου γαρ εκείνός εστιν ο εχθραίνων, αλλ' ημείς, Θεός γαρ ουδέποτε εχθραίνει."

Εντός των ως άνω πλαισίων κατενόησε το Ρωμαϊκόν Κράτος την εν τω κόσμω τούτω θεραπευτικήν και τελειωτικήν αποστολήν της Εκκλησίας δια το γενικόν όφελος της κοινωνίας. Άλλως δεν διαφέρουν κατ' ουσίαν μεταξύ των αι θρησκείαι, που υπόσχονται την μετά θάνατον ικανοποίησιν, αντί της εν τω κόσμω τουτω θεραπείας της νόσου της επιθυμίας δι' ευδαιμονίαν.


Συνεχίζεται.

+Father John Romanides :

If someone wants to become a theologian, it is better for him to read the hymns of the Church. Blessed were those of former times, who had neither the University of Athens, nor the University of Thessalonica, where they could study. They had only the liturgical books and the Fathers. They read them and were first class Orthodox theologians.
The University of Athens was founded. Halki [the theological school of the Ecumenical Patriarchate*] was founded. Afterwards, they sent young people [to the West] to study Holy Scripture, biblical criticism, interpretation, and so on. What did [these young students] bring from the West? The theology of the Franks [i.e. the Roman Catholics]! The mistakes of Augustine, which became the foundation of the interpretive tradition of Western Christians [i.e. the Roman Catholics and Protestants] up to the present day. These are what they brought to Greece. But before they brought them here to Greece, they had taken them to Russia.

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Εἶναι γεγονός ὅτι σήμερα οἱ πλεῖστοι τῶν ἁγιορειτῶν προσπαθοῦν νά ξεχάσουν τήν τριετία αὐτή τῆς τελευταίας ἁγιορείτικης ἀποτειχίσεως καί ἄν τούς ἐρωτήσης δι’ αὐτήν ἀπαντοῦν μέ μισόλογα, προφασίζονται ὅτι δένγνωρίζουν ἤ καί τήν ἀρνοῦνται τελείως λέγοντας ὅτι ἦταν κάποια μεμονωμένα κρούσματα τά ὁποῖα κατεστάλησαν καί ὅτι πάντοτε τό ἅγ. Ὄρος στήν πλειοψηφία του ἐμνημόνευε τό σεπτόν ὄνομα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Αὐτά τά ἀκούσαμε πολλές φορές ἀπό στόματα κοινοβιατῶν Πατέρων καί ἐπιφανῶν ἡγουμένων τοῦ ἁγ. Ὄρους. Πολλοί λέγουν ὅτι ἡ ἀθρῶα εἰσροή τεραστίων χρηματικῶν ποσῶν εἰς τό ἅγ. Ὄρος συνετέλεσε και αὐτή ἀπό τήν πλευρά της, εἰς τήν ὑποστολή τῆς σημαίας τῆς πίστεως. Τό πλέον ὅμως λυπηρό καί ἀξιοθρήνητο, τό ὁποῖο σηματοδοτεῖ ἀπό μόνο του τόν ξεπεσμό τῆς Ἀθωνικῆς Χερσονήσου εἰς τά θέματα τῆς πίστεως, εἶναι ὅτι πλέον οἱ μονές κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Πατριαρχείου δέν δίδουν κελιά σέ μοναχούς πού δέν

μνημονεύουν. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπον ἀναπαύονται ὅτι ἀφ’ ἑνός μέν συντελοῦν εἰς τήν εἰρήνη τοῦ Ὄρους καί ἀφ’ἑτέρου ἀσκοῦν ἄριστα τήν εὐλογημένη τους ὑπακοή εἰς τόν πνευματικό τους ἡγέτη καί προϊστάμενο. Κατά τά ἄλλα βεβαίως ὁ χορός τοῦ Οἰκουμενισμοῦ βαστάει καλά, ἐνῶ οἱ Πατέρες στό Ὄρος ἀσχολοῦνται μέ τίς λαμπρές τελετές και ἀγρυπνίες, μέ τήν ἀκριβῆ τήρησι τοῦ Τυπικοῦ, τήν σύνθεσι

καί μελοποίησι καινούριων βυζαντινῶν ὕμνων, τήν συντήρησι τῶν κειμηλίων, τήν συγγραφή καί τά κηρύγματα και φυσικά τή νοερά προσευχή καί ἡσυχία.

Συνεχίζεται.

Tι να πιστέψω ;

Σας παρουσιάζω δύο κείμενα για το ίδιο πρόσωπο. Το ένα κείμενο είναι της Συνόδου των Ενισταμένων και το άλλο του Μητροπολίτου Καστοριάς .κ. Σεραφείμ, του κοινωνούντος με τον αρχιαιρεσιάρχη Οικ. Πατρ. κ. Βαρθολομαίο.

Θαῦμα τῆς Ἁγίας Γεροντίσσης Μυρτιδιωτίσσης

τῆς Ἀσκητρίας τῆς Κλεισούρας († 1974)

Ἀποδεικτικὸ καὶ Βεβαιωτικὸ

τῆς Μοναχικῆς Ἱδιότητος καὶ Ὀνομασίας Αὐτῆς

ΤΟΝ τελευταῖο καιρὸ παρετηρήθη ἔντονος κίνησις, γιὰ τὴν ἐπίσημη

Διακήρυξι τῆς Ἁγιότητος τῆς Ὁσίας Γεροντίσσης Μυρτιδιωτίσσης,

κατὰ κόσμον Σοφίας Χοτοκουρίδου, ἡ ὁποία, καταγομένη ἀπὸ τὸν Πόντο,

ἀσκήτευσε στὴν Μονὴ τῆς Παναγίας στὴν Κλεισούρα τῆς Δυτ. Μακεδονίας

καὶ ἐκοιμήθη ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου (23.4.1974) μὲ τὸ

ἐκκλησιαστικὸ ἡμερολόγιο.

Τὶς ἡμέρες δὲ αὐτές, γίνεται πυρετώδης προσπάθεια τῆς μητροπόλεως

Καστορίας τοῦ νέου ἡμερολογίου, νὰ λάβη χώρα ἡ «Ἁγιοκατάταξις» Αὐτῆς

μὲ τὴν συμμετοχὴ τοῦ οἰκουμενιστοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Στὸ σχετικὸ ὑλικὸ ποὺ κυκλοφορεῖ (κείμενα, εἰκόνες κλπ.), ὑπάρχει

ἡ ἐπίμονος παρουσίασις τῆς Ἁγίας ὡς ἁπλῆς λαϊκῆς, ὡς Σοφίας,

χωρὶς νὰ ἀναγνωρίζεται ἡ Μοναχικὴ Ἰδιότης τῆς Ὁσίας Γεροντίσσης

καὶ χωρὶς καμμία ἀπολύτως ἀναφορὰ στὸ Μοναχικὸ Ὄνομα Αὐτῆς, τ.ἔ.

Μυρτιδιώτισσα.

Τοῦτο βεβαίως δὲν τιμᾶ καθόλου τοὺς νεόκοπους τιμητὲς τῆς Ἁγίας

Γεροντίσσης

καὶ δεικνύει τὸ μέγεθος τῆς πεισμόνου ἀσεβείας των, ἐφ’

ὅσον τολμοῦν μετὰ θάνατον νὰ τὴν «ἀποσχηματίζουν» καὶ «ξε-μοναχιάζουν

». Ὁ Θεὸς νὰ τοὺς συγχωρήση καὶ ἡ Ἁγία Γερόντισσα νὰ μὴ τοὺς

καταλογίση τὸ τόλμημα αὐτό!

Ἡ Ἁγία Γερόντισσα Μυρτιδιώτισσα ἐκάρη νομίμως καὶ κανονικῶς Μοναχὴ

καὶ εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ τονίσουμε τοῦτο ἐμφαντικῶς, ὑπενθυμίζοντες ὅτι

τὸ Μοναχικὸ Σχῆμα εἶναι ἀνεξάληπτος δωρεὰ τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία δὲν

αἴρεται ἀπὸ κανέναν μὲ κανένα τρόπο! Ἡ Ὁσία Γερόντισσα ἐδέχθη τὸ Μέγα

καὶ Ἀγγελικὸ Σχῆμα τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1971, μετονομασθεῖσα ἀπὸ Σοφία σὲ

Μυρτιδιώτισσα Μοναχή, ἀπὸ τὸν τότε Ἀρχιμανδρίτη π. Κυπριανό, μετέπειτα

Μητροπολίτη Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου, Καθηγούμενο

τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης Φυλῆς Ἀττικῆς.

Ἀνάδοχος παρέστη ἡ μακαριστὴ ἤδη Γερόντισσα Μαρία Μυρτιδιώτισσα

Μοναχή, Κτητόρισσα καὶ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ

τῆς Θεοτόκου Οἰνουσσῶν Χίου.

Περιγραφὴ ὅσων θαυμαστῶν ἔλαβαν χώρα κατὰ τὴν πλουσίως εὐλογημένη

ἐκείνη περίστασι, παρατίθεται στὸ βιβλίο τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου

κ. Κυπριανοῦ, Ἡ Γερόντισσα Μυρτιδιώτισσα, Ἡ Ἀσκήτρια τῆς

Κλεισούρας, 1886-1974, Φυλὴ Ἀττικῆς 1998, σελ. 153-159. Ἡ δὲ πνευματικὴ

σχέσις τῆς Ἁγίας Γεροντίσσης μὲ τὸν βιογράφο της Σεβασμ. Μητροπολίτη

κ. Κυπριανὸ ἦταν τόσο θερμὴ καὶ ἀδιάσπαστος, ὥστε ἡ Ἁγία Μυρτιδιώτισσα νὰ διακηρύσση, ὅτι μέσα στὴν καρδιά της, μετὰ τὸν Χριστό μας, ὑπῆρχε ὁ π. Κυπριανός!

Τὸ ἀκόλουθο Θαῦμα, τὸ ὁποῖο γιὰ πρώτη φορὰ δημοσιεύεται, ἀποδεικνύει

καὶ βεβαιώνει πασιφανῶς, ὅτι ἡ Ἁγία Γερόντισσα εἶχε πλήρη

συνείδησι καὶ συναίσθησι τῆς Μοναχικῆς ἰδιότητός της καὶ τοῦ Μοναχικοῦ

ὀνόματός της, ὥστε νὰ ἀπαιτήση νὰ δοθῆ αὐτὸ σὲ παιδὶ ποὺ

θὰ ἐγεννᾶτο μετὰ τὴν πρὸς Κύριον ἐκδημία της...

Τὸ ἀδιαμφισβήτητο αὐτὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι βεβαίως τὸ μοναδικό,

ὁμιλεῖ ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἀποτελεῖ δὲ τιμὴ πρὸς τὴν Ἁγία Γερόντισσα

Μυρτιδιώτισσα καὶ θέτει πρὸ τῶν εὐθυνῶν τους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι πίπτουν

στὸ ἀσυγχώρητο ἁμάρτημα τῆς ἀρνήσεως τῶν Δωρεῶν τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστοριάς κ.κ. Σεραφείμ

«Μηδείς εν τη μοναδική πολιτεία υπέρ φύσιν τινά ακούων ή ορών εξ αγνωσίας εις απιστίαν περιπέσον οπού γαρ ενδημήση ο υπέρ φύσιν Θεός, υπέρ φύσιν λοιπόν τα πλείστα των ανθρώπων γίνονται».

Αυτός ο λόγος του μεγάλου Νηπτικού Πατρός της Εκκλησίας και συγγραφέως της Κλίμακας, του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, «Λόγος περί διακρίσεως», βρίσκει απήχηση και τέλεια εφαρμογή στην βιογραφούμενη ασκήτρια της Κλεισούρας, την Γερόντισσα Σοφία.

Καταγωγή της ο αλησμόνητος Πόντος. Τόπος ασκήσεως της, το φημισμένο Μοναστήρι της Παναγίας. Το όνομά της γνωστότατο σε όλη την περιοχή της Εορδαίας, της Φλωρίνης, της Καστοριάς και της Κοζάνης. Θαυμαστά τα γεγονότα, τα όποια αυτόπτες μάρτυρες έζησαν κοντά στην Γερόντισσα. Γιατί, πράγματι, οπού υπάρχει η παρουσία του Παρακλήτου, εκεί «υπέρ φύσιν τα πλείστα των ανθρώπων γίνονται». Από τον πρώτο καιρό μετά την ενθρόνιση μου στην θεόσωστο επαρχία της Ιεράς Μητροπόλεως Καστοριάς και από τις τακτικές μου επισκέψεις στο Μοναστήρι της Κλεισούρας, το όποιο ανασυγκροτήθηκε την τελευταία περίοδο της ζωής του μακαριστού και αγίου προκατόχου μου κυρού Γρηγορίου, κάτω από την πεπνυμένη ηγουμενία της Γερόντισσας Ανυσίας, άκουσα πολλούς προσκυνητές από την γύρω περιοχή να διηγούνται τα της Γερόντισσας Σοφίας κατορθώματα, την άσκηση, την υψοποιό ταπείνωση, την φιλαδελφία, την αγάπη προς τον πλησίον, την ακτημοσύνη, τις διακριτικές συμβουλές, την δια Χριστόν σαλότητα, καθώς επίσης και άλλα θαυμαστά γεγονότα. Και ήταν διακαής πόθος της Αδελφότητος να μάθει και να καταγράψει κάθε τί με λεπτομέρεια, πού αφορούσε το πρόσωπο της. Και πολύ περισσότερο, να έχει μέσα στο Μοναστήρι τα Τίμια Λείψανα της Γερόντισσας.

Και η Θεοτόκος εξεπλήρωσε αυτές τις δύο επιθυμίες της Αδελφότητος. Βρέθηκε πρώτον ο κάλαμος του π. Πορφυρίου, Μονάχου Σιμωνοπετρίτου, ο όποιος συνέλεξε και κατέγραψε, με την ευλογία του πολυσεβάστου μας Γέροντος του Αρχιμανδρίτου Αιμιλιανού και των Αγίων Γερόντων του Αγίου Όρους, όλα εκείνα πού αφορούσαν το πρόσωπο της.......

Μέγας Αντώνιος : ΛΥΠΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ὅταν ἡ ψυχὴ ἀφομοιωθεῖ καὶ ὑποταχθεῖ στὸ σῶμα, εὐθὺς σκοτίζεται ἀπὸ τὴ λύπη καὶ τὴν ἡδονὴ καὶ χάνεται, διότι καὶ ἡ λύπη καὶ ἡ ἡδονὴ εἶναι ἀκριβῶς σὰν χυμοὶ τοῦ σώματος.

Ἀλλὰ ὁ θεοφιλὴς νοῦς, πράττοντας τὰ ἀντίθετα, λυπεῖ τὸ σῶμα καὶ σῴζει τὴν ψυχή, σὰν γιατρὸς ποὺ κόβει ἢ καίει τὰ σώματα.

π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

2) Αι Σύνοδοι ως Εταιρείαι Ψυχιατρικών Κλινικών

Οφείλομεν να έχωμεν σαφή εικόνα των πλαισίων εντός των οποίων και η Εκκλησία και το Κράτος είδον την συμβολήν των θεουμένων εις την θεραπείαν της νόσου της ανθρωπίνης προσωπικότητος και εις την τελειοποίησίν της, δια να κατανοήσωμεν τόσον την αποστολήν των συνόδων, όσον και τον λόγον, δια τον οποίον η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τας ενεσωμάτωσε εις το διοικητικόν της δίκαιον. Ούτε η Εκκλησία, ούτε το Κράτος είδον την αποστολήν της Εκκλησίας ως απλήν άφεσιν αμαρτιών των πιστών δια την μετά θάνατον είσοδόν των εις τον παράδεισον. Τούτο θα ισοδυνάμη με ιατρικήν συγχώρησιν των νόσων των ασθενών δια την μετά θάνατον θεραπείαν των. Και η Εκκλησία και το Κράτος εγνώριζον καλώς ότι η άφεσις αμαρτιών ήτο μόνον η αρχή της θεραπείας της αναζητούσης την ευδαιμονίαν νόσου της ανθρωπότητος. Η θεραπεία αυτή ήρχιζεν με την κάθαρσιν της καρδίας, έφθανεν εις την αποκατάστασιν της καρδίας εις την φυσικήν της κατάστασιν του φωτισμού και ετελειοποιείτο ο όλος άνθρωπος εις την υπέρ φύσιν καταστασιν του δοξασμού, δηλαδή της θεώσεως. Το αποτέλεσμα της θεραπείας και της τελειώσεως ταύτης δεν ήτο μόνον η κατάλληλος προετοιμασία δια την μετά τον σωματικόν θάνατον ζωήν, αλλά και η μεταμόρφωσις της κοινωνίας εδώ και τώρα από συγκροτήματα εγωϊστικών και εγωκεντρικών ατόμων εις κοινωνίαν ανθρώπων με ανιδιοτελή αγάπην, "ήτις ου ζητεί τα εαυτής."

Συνεχίζεται.

Διαμαρτυρία Σκοπίων για τα αυτοκόλλητα "Αναγνωρίζεται από την Ελλάδα ως ΠΓΔΜ"

Συνεχίζουν τις προκλήσεις τα Σκόπια. Αντιδρούν για τα αυτοκόλλητα που τοποθετούν οι ελληνικές αρχές στα αυτοκίνητα με νέες πινακίδες κυκλοφορίας που εκδίδονται και φέρουν την ένδειξη "ΜΚ"

Διαμαρτυρίας επέδωσε το υπουργείο Εξωτερικών των Σκοπίων προς το Γραφείο Συνδέσμου της Ελλάδας στη χώρα, για τα  αυτοκόλλητα" που επικολλούν στα σύνορα οι αρχές, στις πινακίδες αυτοκινήτων που φέρουν προκλητικά το πρόθεμα "ΜΚ", δηλαδή "Μακεδονία".

Το υπουργείο Εξωτερικών ζητά ουσιαστικά από την Ελλάδα να βάλει τέλος στη συγκεκριμένη ενέργεια, την οποία  χαρακτηρίζει "παράνομη", επισημαίνοντας πως οι νέες πινακίδες κυκλοφορίας των σκοπιανών οχημάτων είναι σύμφωνη με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα.

Στις συνοριακές διαβάσεις της Νίκης, των Ευζώνων και της Δοϊράνης, οι αστυνομικές και τελωνειακές αρχές επικολλούν επάνω στο πρόθεμα "MK", αυτοκόλλητο το οποίο αναφέρει πως "Αναγνωρίζεται από την Ελλάδα ως ΠΓΔΜ".

 Τα Σκόπια αντιδρούν και για την αναφορά του ακρωνυμίου "ΠΓΔΜ" στα αυτοκόλλητα.

Το Γραφείο Συνδέσμου Ελλάδας στα Σκόπια σε ανακοίνωση έκανε ευθέως λόγο για "παραπλάνηση" του λαού της χώρας από τα ΜΜΕ, επισημαίνοντας πως τα αυτοκόλλητα στις πινακίδες με την ένδειξη "ΜΚ" είναι αποτέλεσμα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας που υπογράφηκε από τις δύο πλευρές το 1995.

Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι, σύμφωνα με τα Πρακτικά Μέτρα, κατά την είσοδο στην Ελλάδα Ι.Χ. οχημάτων με τον κωδικό "MK", οι ελληνικές Αρχές θα τοποθετούν, σε ελεύθερο χώρο στο πίσω τζάμι του οχήματος αυτού, αυτοκόλλητο στο οποίο θα δηλώνονται οι ελληνικές επιφυλάξεις σχετικά με τον κωδικό αυτό.

Οι ελληνικές τελωνειακές αρχές εφαρμόζουν πλήρως τον κανονισμό αυτό, τοποθετώντας μάλιστα το αυτοκόλλητο στο πίσω τζάμι των εν λόγω οχημάτων και όχι επί των πινακίδων κυκλοφορίας, σημειώνεται στην ανακοίνωση.

Το Γραφείο Συνδέσμου της Ελλάδας επιθυμεί να υπενθυμίσει ότι οι πολίτες της ΠΓΔΜ είναι ευπρόσδεκτοι στην Ελλάδα.

"Οποιεσδήποτε προσπάθειες να αποθαρρυνθούν να επισκέπτονται την Ελλάδα ή οποιεσδήποτε παραπλανητικές δηλώσεις είναι αντιπαραγωγικές" καταλήγει η ανακοίνωση.

http://news247.gr

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Η πέμπτη είναι: η θεανθρωπίνη αρετή της υπομονής και ταπεινώσεως. Δηλαδή, να υπομένης το κακόν, να μη ανταποδίδης κακόν αντί κακού, να συγχωρής πανεύσπλαγχνα δια τας ύβρεις, τας συκοφαντίας, τας πληγάς. Τούτο είναι του Χριστού: να αισθάνεσαι συνεχώς εσταυρωμένος εις τον κόσμον, διωκόμενος από τον κόσμον, υβριζόμενος και εμπτυόμενος. Ο κόσμος δεν υποφέρει τους χριστοφόρους ανθρώπους, όπως δεν υπέφερε τον Χριστόν. Το μαρτύριον είναι η ατμόσφαιρα, εις την οποίαν ο χριστιανός καρποφορεί. Αυτό πρέπει να διδάσκωμεν εις τον λαόν μας. δια τους ορθοδόξους το μαρτύριον είναι το καθαρτήριον. Χριστιανικόν είναι όχι μόνον να υποφέρης με χαράν τα παθήματα, αλλά και να συγχωρής πανεύσπλαγχνα εκείνους που το προκαλούν, να προσεύχεσαι δι΄ αυτούς εις τον Θεόν, όπως έκαμε ο Χριστός και ο Αρχιδιάκονος Στέφανος. Δια τούτο, προσεύχου: Μακρόθυμε Κύριε, δώσε μου την μακροθυμίαν, την μεγαλοψυχίαν και την πραότητα!   

Συνεχίζεται.