Εμπειρικαί αποδείξεις της Αναστάσεως -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Η Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι το πιο μεγάλο και πιο σπουδαίο γεγονός, που σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία. Το φως της καταυγάζει όλη την οικουμένη και η προσφορά της δεν ικανοποιεί μόνο τις προσδοκίες του πιστού, αλλά στοχεύει στην ψυχή του κάθε ανθρώπου. Διότι ο κάθε άνθρωπος, είτε πιστεύει είτε όχι, δεν παύει να πιέζεται από το βραχνά του θανάτου, που περιορίζει τη ζωή και φαρμακώνει το είναι του, δεν παύει να διψά και να πεινά, για μια ζωή ατέλειωτη και όμορφη, απρόσβλητη από τον πόνο, γεμάτη χαρά και ελπίδα. Η ανάσταση του Χριστού δεν είναι μυστήριο, ώστε να το προσεγγίσουμε με την πίστη. Είναι ιστορικό γεγονός. Γι΄ αυτό προσκαλεί και προκαλεί να το ψηλαφήσουμε και να το ερευνήσουμε μέσα από τις πάμπολλες μαρτυρίες και αποδείξεις που το βεβαιώνουν πειστικά και αδιάσειστα. Δεν απευθύνεται στο συναίσθημα και στην ευλάβεια μόνο· πρωτίστως ικανοποιεί και πείθει τη λογική, της δίδει τα εχέγγυα για να αναχθεί από το λογικό στο υπέρλογο, να γίνει πίστη. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η ανάσταση του Χριστού δεν στηρίζεται στην πίστη των χριστιανών, αλλά η πίστη των χριστιανών θεμελιώνεται στο γεγονός της αναστάσεως του Χριστού. Η Καινή Διαθήκη, όπως άλλοτε έχω γράψει (Βλ. Αληθώς ανέστη ο Κύριος, Θεσσαλονίκη 2 1998) προσφέρει στον κάθε απροκατάληπτο μελετητή ατράνταχτες μαρτυρίες για την Ανάσταση· προφητικές, ιστορικές, δικαστικές. Αλλά και η Εκκλησιαστική ιστορία, με τα τόσα μαρτύρια των χριστιανών, με τα λείψανα και τα θαύματα των αγίων, αποδεικνύει περίτρανα την δύναμη της αναστάσεως του Ιησού Χριστού.

Resurrection Matins Ode 9 Chanted by monks of IM Vatopaidi -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 11 Μαΐου 2016

Γενέθλια, ήτοι εγκαίνια της Κωνσταντινουπόλεως, Μωκίου ιερομάρτυρος, Διοσκούρου μάρτυρος, Κυρίλλου και Μεθοδίου των ισαποστόλων, νεομάρτυρος Αργύρη (Αργυρού ή Ασημάκη) του εξ Επανωμής Θεσσαλονίκης.

Στὶς 11 Μαΐου τοῦ 330 μ.Χ. τελέσθηκαν τὰ ἐγκαίνια τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς πόλεως τῆς Θεοτόκου, μία ποὺ κατὰ τὸ ἀρχαῖο ἔθος «τὰς πόλεις μετὰ τὴν κτίσιν καθαίρειν εἴθιστο». Ὁ ἑορτασμὸς τότε κράτησε ἐπὶ σαράντα ἡμέρες καὶ διασώθηκε μέχρι σήμερα στὸ Μηνολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ λιτὴ γιὰ τὴν γενέθλια ἡμέρα τῆς Πόλεως ξεκινοῦσε ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ Φόρου καὶ συνεχιζόταν μέχρι τὴν Μεγάλη Ἐκκλησία.

Άγιον Όρος, διχασμός εν όψει -- Του κ. Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού του Πνεπιστημίου Αθηνών

…ο μοναχικός σύλλογος των «αμαθών» και «ασόφων», γνωρίζει αυτά, τα οποία και οι σοφοί ηγούμενοι γνωρίζουν αλλά τα αποσιωπούν, δηλ. την εμπλοκή του Πατριάρχου στην παναίρεση του οικουμενισμού και τις παραχωρήσεις στους αιρετικούς, οι οποίες ακυρώνουν την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας. Γράφουν λοιπόν στους ηγουμένους. «Γνωρίζετε, σεβαστοί πατέρες, καλύτερα από εμάς τις αντορθόδοξες και βλάσφημες ενέργειες, δηλώσεις και αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου...που συνιστούν κραυγαλέα και εμφανή - γυμνή τη κεφαλή - αποδοχή και διδαχή της παναιρέσεως όλων των εποχών, που αθετεί τη μοναδικότητα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και την ταυτίζει με τις αιρέσεις, των οποίων δέχεται τα μυστήρια ως έχοντα και μεταδίδοντα αγιαστική και σώζουσα χάρη. Εκτός της αναγνωρίσεως του Βαπτίσματος των Παπικών και των Λουθηρανών έχουμε και μετοχή στο κοινό ποτήριο με τους Μονοφυσίτες και σε πολλές περιπτώσεις με τους Παπικούς στις Κυκλάδες και στη Διασπορά»!
Τέλος, οι αγιορείτες ηγούμενοι προβλέπουν ενδεχόμενη δημιουργία σχισμάτων στην Εκκλησία, «...φιλόφρονες εκδηλώσεις, όπως αυτές των επισκέψεων του Πάπα στο Φανάρι και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών στο Βατικανό, χωρίς την προϋπόθεση της ενότητας στην πίστη, επιτυγχάνουν αφ' ενός...και αφ' ετέρου να αμβλύνουν το δογματικό αισθητήριο πολλών Ορθοδόξων ˙ επί πλέον δε να εξωθήσουν μερικούς από τους πιστούς και ευλαβείς Ορθοδόξους, που ανησυχούν για όσα ακαίρως και παρά τους Ιερούς Κανόνες γίνονται, σε αποκοπή τους από το σώμα της Εκκλησίας και την δημιουργία νέων σχισμάτων»!
Το ερώτημα, όμως, που προκύπτει από το τελευταίο αυτό μέρος του κειμένου των ηγουμένων είναι:
- Ποιος φωτισμός τους πληροφορεί ότι «οι μερικοί (έστω) πιστοί και ευλαβείς Ορθόδοξοι», υπερασπιστές των Ιερών Κανόνων και της πατερικής παραδόσεως, στην περίπτωση, που, ό μη γένοιτο, δημιουργηθεί σχίσμα, αυτοί θα πρέπει να αποκοπούν από το σώμα της Εκκλησίας;

- Γιατί θέλουμε κάποιους και ευλαβείς και Ορθόδοξους, αλλά έξω από το σώμα της Εκκλησίας; Αν η Διοικούσα Εκκλησία εμμένει στις αιρέσεις, που καταδικάζουν οι Πατέρες και οι Ιεροί Κανόνες, και άρα, στην περίπτωση αυτή, δεν είναι πλέον Εκκλησία αλλά «εκκλησία», δεν θα πρέπει να αποκοπεί η αίρεση από την Εκκλησία; -Πως εννοούν άραγε την Εκκλησία οι κ.κ. Ηγούμενοι; Και αιρετική και Εκκλησία; Ποιος πρέπει να αποκοπεί; από ποιόν; 

Πήγαν κάποιοι στον αββά Αντώνιο και του είπαν:

- Πές μας κάποιο λόγο πώς να σωθούμε. 
Και ο Γέροντας τους λέει: 
- Ακούσατε τί λέει η Γραφή; Σας αρκεί αυτή. 
Aλλά αυτοί είπαν: 
- Θέλουμε και από σένα, πάτερ, να ακούσουμε. 
Και ο Γέροντας τους είπε: 
- Το Ευαγγέλιο λέει: Άν κάποιος σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο. 
- Δεν μπορούμε -του λένε- να το κάνουμε αυτό. 
- Εάν δεν μπορείτε να στρέψετε και το άλλο -λέει ο Γέροντας- υπομείνετε τουλάχιστον το ράπισμα στο ένα. 
- Ούτε αυτό μπορούμε, του απαντούν. 
Ξαναμιλάει ο Γέροντας: 
- Εάν ούτε αυτό μπορείτε, μήν ανταποδίδετε τα ίσα. 
Λένε πάλι: 
- Ούτε αυτό μπορούμε. 
Τότε ο Γέροντας γυρνάει και λέει στον μαθητή του: 
- Κάνε τους λίγο κουρκούτι, γιατί είναι άρρωστοι. Εάν το ένα δεν μπορείτε και το άλλο δεν θέλετε, τί να σας κάνω; 

ΑΛΛΟΙΩΝΕΤΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ

 Ο ἔντιμος τ. Πρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου κ. Βασ. Κόκκινος εἰς ἄρθρον του εἰς τήν «Ἑστίαν»  19/2/2010, μεταξύ τῶν ἄλλων σημειώνει καί αὐτά «Τό κυβερνῶν κόμμα βαρύνεται μέ τό ἐθνικό ἔγκλημα τῆς νομιμοποιήσεως τῶν ἀμβλώσεων καί μάλιστα μέ δαπάνες τοῦ κράτους, διά τοῦ Ν. 1609 τοῦ 1986. Ἀντί δέ νά ἀντιμετωπίσει τό δημογραφικό πρόβλημα τῆς Ἑλλάδος, μέ κατάλληλα μέτρα γιά τήν αὔξηση τῶν γεννήσεων, θέτει σέ πρώτη προτεραιότητα τήν ἀπονομή τῆς ἑλληνικῆς ἰθαγένειας σέ μετανάστες καί λαθρομετανάστες ἀγνώστου συνολικοῦ ἀριθμοῦ... Στήν Ἤπειρο καί τή Θράκη εἶναι δυνατόν νά σχηματισθεῖ ἐπικίνδυνη μουσουλμανική μειονότητα, μέ τάση νά γίνει πλειονότητα μέ ὅλες τίς εὐνόητες συνέπειες. Ἄλλωστε ὁ Ὀζάλ μᾶς ἔχει προειδοποιήσει, προφητεύσας πώς ἡ κατάληψη τῆς Ἑλλάδος εἶναι ζήτημα χρόνου, μέ τήν ὑπογεννητικότητά της... Πολλοί Ἕλληνες ἀγνοοῦν τίς ἐπιπτώσεις καί τόν κίνδυνον ἀφελληνισμοῦ τῆς Χώρας διά τῆς ἀποσυνδέσεως τοῦ συνδετικοῦ κρίκου τοῦ γένους τῶν ἑλλήνων, πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική θρησκεία... Τό κυβερνῶν κίνημα, ἔστω καί τήν ὑστάτη ὥρα, ἄς ἀναλογισθεῖ τίς ἱστορικές εὐθύνες του». 

Των Οσιομαρτύρων Πατέρων των υπό των Λατίνων αναιρεθέντων δια την αγίαν και Ορθόδοξον Πίστιν εν Άθωνος τω Όρει και αλλαχού.

(ων η Σύναξις επιτελείται την Πέμπτην του Αγίου Πμεύματος)

Το ότι ο παπισμός είναι αίρεσις και ο οικουμενισμός παναίρεσις δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία, συμφώνως με τας θείας διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων και Ομολογητών της Ορθοδόξου αγίας ημών Εκκλησίας. Τα ιστορούμενα μαρτύρια των Οσιομαρτύρων Πατέρων, των υπό των Λατινοφρόνων και Λατίνων αναιρεθέντων, είναι ένα φωτεινόν παράδειγμα και ένα φρένο δι΄ όλους ημάς προς αποφυγήν παντός νεωτερισμού και καινοτομίας εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία. Ο μαρτυρικός των θάνατος εις όλους εμάς διασαλπίζει την μεγίστην διαφοράν της Ορθοδοξίας από τον παπισμό, δεν τυγχάνει παρανυχίς, όπως θέλουν να μας παρουσιάσουν οι οικουμενιστές σήμερον. Από απόψεως θεολογικής και σωτηριολογικής αι διαφοραί είναι τόσο μεγάλαι, όση η απόστασις η χωρίζουσα τον Παράδεισον από την κόλασιν. Δι΄ αυτό οι οσιομάρτυρες Άγιοι Πατέρες ούτοι, προτίμησαν τα φρικτά μαρτύρια και τον θάνατον από τον εκλατινισμόν έστω και εις το ελάχιστον, λέγοντες «ημείς βουλόμεθα αποθανείν ή Λατινίσαι ποτέ». Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, δια τους λόγους τούτους τιμά και γεραίρει την μνήμην των εντός του έτους, εις διαφόρους ημερομηνίας συμφώνως με το συναξάριόν της, δοξάζουσα τον Τριαδικόν μόνον αληθινόν Θεόν, τον «θαυμαστόν εν τοις αγίοις αυτού».

Την 22αν Σεπτεμβρίου τους οσιομάρτυρας Ζωγραφίτας.                                        

Την 4^ην Ιανουαρίου τους οσιομάρτυρας Βατοπαιδινούς.                              

Την 13 Μαϊου τους οσιομάρτυρας Ιβηρίτας.                                                                  

Την 19^ην Μαϊου τους οσιομάρτυρας Καντάρας της Κύπρου.                                    

Την 5^ην Δεκεμβρίου τους οσιομάρτυρας Καρεώτας.                                                                                                    

Την Κυριακήν των Αγιορειτών τους 12 οσιομάρτυρας Κουτλουμουσιανούς.                                                       

Την Κυριακήν των Αγιορειτών τους οσιομάρτυρας Ξενοφωντινούς.                                                                                                

Την Ορθόδοξον πίστιν, ασινή εφυλάξατε, των αιρετιζόντων Λατίνων, τας ποινάς μη πτοούμενοι· εν Κύπρω της Καντάρας Μονασταί, εν Άθω τε Ζωγράφου Καρυών, Ξενοφώντος Κουτλουμούσιον συν αυτοίς, Ιβήρων Βατοπαίδιον. Χαίρετε των πατέρων ο χορός, χαίρετε λύχνοι Άθωνος· χαίρετε αληθείας οι φρουροί, εν έργοις αποδείξεσιν.                                                                                                  

H Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

ΖΩΝΤΑ ΖΩΑ

Χάϊντε θύμα, χάϊντε ψώνιο. Χάϊντε σύμβολον αιώνιο. Αν ξυπνήσεις μονομιάς Θά ’ρθει ανάποδα ο ντουνιάς. Κώστας Βάρναλης - «Η μπαλάντα του Κυρ Μέντιου»

Επιστρέφοντας στο κλεινόν άστυ των Αθηνών, χθες 9 Μαΐου του σωτηρίου έτους 2016, και διερχόμενος από την Σπάρτη, είδα μία σειρά φορτηγών αυτοκινήτων γεμάτων με σιωπηλά αμνοερίφια, τα οποία (φορτηγά) έφεραν στο πίσω μέρος τους την πηχυαία επιγραφή «ΖΩΝΤΑ ΖΩΑ». Συνειρμικά, η εικόνα μού θύμισε τον ελληνικό λαό του σήμερα, με την ομοιότητα μάλιστα να τονίζεται ακόμη περισσότερο λόγω του ότι τα φορτηγά διαθέτουν αυτόματο «κόφτη», έτσι ώστε να αυτοελέγχεται η ταχύτητά τους, να αυτό-ευνουχίζονται δηλαδή μέσα στα επιβαλλόμενα ευρωπαϊκά όρια.

Κοπάδια πολιτών με σκυμμένο κεφάλι και με τα κουδούνια στο λαιμό τους χορεύουν στον ρυθμό που τους επιβάλλεται από ένα ποιμένον πολιτικό σύστημα με τα διαπλεκόμενα δίκην σκυλολογιού μιντιακά του φερέφωνα. Τα κοπάδια πληροφορούνται μόνον αυτά που τους σερβίρουν καθοδόν προς το σφαγείο, γαλουχημένα από το τσοπαναριό να μη βλέπουν και να μην ακούνε όλα όσα συμβαίνουν, όταν αυτά συμβαίνει να τους αποκαλύπτονται από «φασίστες» και «ναζιστές», τους οποίους οφείλουν απαραιτήτως να απεχθάνονται και να αποτάσσονται («Αποτάσσεσαι τον Σατανά; Απεταξάμην»). Τελευταία κραυγαλέα περίπτωση η καταγγελία των τελευταίων στην επεισοδιακή συνεδρίαση του κυνοβουλίου, όπου ο κάθε συγκυβερνών παπασκυλόπουλος μπορούσε να γαβγίζει κατά το δοκούν, υπεραμυνόμενος της ασφαλιστικής και φορολογικής σφαγής των επί ματαίω βελαζόντων αμνοεριφίων. Μια καταγγελία που φυσικά και δεν «έπαιξε» στα «μίντια» επικαλυμμένη από τον ορυμαγδό που προκάλεσε η «χρυσαυγίτικη πρόκληση», καθότι αναφέρονταν στην θρασύτατη απόφαση της βουλής των βουλευτών να επιχορηγούνται με άτοκα δάνεια, απόφαση που πάρθηκε πρακτικά την ίδια στιγμή με την απόφαση εκδοράς των «ζώντων (ακόμη) ζώων» της ελληνικής μάντρας.

Ακόμα πιο ανατριχιαστική υπήρξε η χθεσινοβραδυνή τηλεοπτική αποκάλυψη του «Σβαρτσενέγκερ» των επικατάρατων ναζιστών (λέγε με Ηλία) η οποία προέκυψε από την υπουργική απάντηση, σε επερώτησή του σχετικά με το ύψος των δαπανών τού ελληνικού δημοσίου για την υποδοχή, περίθαλψη και σίτιση των λαθροεισβολέων κατά το σωτήριον (δι’ αυτούς) έτος 2015. Κρατηθείτε γερά για να αντέξετε τον λογαριασμό: ένα κόμμα οκτώ (1.8) δισεκατομμύρια ευρώ μας στοίχησαν, το μισό του «κόφτη» που μας επέβαλαν οι ευρωπαίοι στο επίσης χθεσινό εβρωγκρούπ, για τον οποίο πανηγύριζαν οι τσιπραίοι, οι παυλόπουλοι και οι πατατόπουλοι, επειδή ο τσαλακώτος τούς πρόλαβε και τους «τσαλάκωσε», διότι τον εισηγήθηκε αυτοβούλως!!! Τα έκοψε μόνος του δηλαδή πριν να του τα κόψουν!!!

Κόφτε τα όλα τσοπαναραίοι, για να ταΐσετε τους λαθρο-έποικους πριν να κόψουν το λαιμό, πρώτα των αμνοεριφίων σας και μετά τον δικό σας. Τέτοιοι που είμαστε «τέτοιους» χρειαζόμαστε να μας κυβερνούν. Το κομμουνισταριό της οργουελιανής «φάρμας των ζώων» όπου: «όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα (τα κυβερνώντα) είναι πιο ίσα από τα άλλα»…

Χρίστος Γούδης, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Αθηναίων

«Μελετημένο το σχέδιο τής Ποντιακής γενοκτονίας!»

Τι υποστηρίζει ο κ. Πελαγίδης
Νέα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής από τους Τούρκους έγινε με βάση μελετημένο σχέδιο παρουσιάζει ο ομότιμος καθηγητής Ιστορίας Ευστάθιος Πελαγίδης. Τα στοιχεία αποτελούν καρπό πολύχρονης ιστορικής έρευνας και ενδυναμώνουν τις προσπάθειες των Ελλήνων να αναγνωριστεί παγκοσμίως η γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής.

«Οι Νεότουρκοι είχαν σχέδιο για τη γενοκτονία των Ελλήνων ήδη από το 1909. Αποφάσισαν να το υλοποιήσουν σε συνέδριο στη Θεσσαλονίκη έναν χρόνο μετά. Στο συνέδριο συμμετείχε η "σατανική τριανδρία", που αποτελούνταν από τους Ταλάτ, Ενβέρ και Τζαμάλ. Αρχικά προσπάθησαν να εξοντώσουν τους Ελληνες μέσω της πολιτικής αλλοτρίωσης, επεμβαίνοντας σε θέματα θρησκείας και παιδείας» τονίζει στη «δημοκρατία» ο κ. Πελαγίδης.

«Οταν διαπίστωσαν ότι το σχέδιο αυτό δεν αποδίδει, έθεσαν σε εφαρμογή άλλο μέρος του σχεδίου τους: να εξοντώσουν τους Ελληνες χωρίς να φαίνονται. Μέσω αστυνομικών, στρατιωτικών και πολιτικών οργάνων του τουρκικού κράτους άρχισαν να εκτοπίζουν τους Ελληνες. Τότε έγιναν οι οδοιπορίες λευκού θανάτου, κατά τις οποίες οι Ελληνες αναγκάζονταν να μετακινηθούν υπό άσχημες καιρικές συνθήκες προς άγνωστες κατευθύνσεις. Οι περισσότεροι πέθαιναν» σημειώνει.

Μετά τον ο Α΄ Παγκόσμιο ο Κεμάλ ανέλαβε τον ρόλο του σωτήρα του τουρκικού κράτους. Εστίασε στον Πόντο, καθώς από εκεί απουσίαζαν ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα. «Εκεί έγινε το μεγάλο πείραμα του Κεμάλ. Τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων δεν έγιναν από υπηρεσιακούς παράγοντες, αλλά από τα κατώτατα λαϊκά στρώματα που δασκαλεύτηκαν από τον Κεμάλ. Οι Ελληνες ήξεραν το σχέδιο εξόντωσης, αλλά έμειναν στον τόπο τους, έγιναν εθνομάρτυρες» λέει ο καθηγητής.

Ο κ. Πελαγίδης παρουσιάζει τα στοιχεία σήμερα σε πρόγραμμα μαθημάτων Ιστορίας για τον παρευξείνιο Ελληνισμό και τον Ελληνισμό της Β. Ηπείρου.

Θ. Χερχελετζής

Εξίσωση Εκκλησίας και αιρέσεων

Ο Παπισμός διεκδικώντας για τον εαυτό του μέχρι και σήμερα την εκκλησιολογική αποκλειστικότητα, υπεύθυνος και πρωτουργός της διαιρέσεως, δεν διέπραξε το σφάλμα να μετάσχει ως μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και να μεταλλαγεί σε μία από τις πολλές «εκκλησίες». Φραστικά πάντως και υποκριτικά επαινεί την Οικουμενική Κίνηση, την οποία επευλογεί ως προεργασία για την μετά της Ρώμης του Πέτρου και του πάπα ενότητα. Ιδιαίτερα επιχαίρει και συγχαίρει για την συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία αυτοκαταργήθηκε στην πράξη ως η μοναδική ενσάρκωση και συνέχεια της Una Sancta, εκχωρήσασα το ιδικό της πεδίο, την ιδική της ταυτότητα, στην σχισματική και αιρετική Ρώμη, στη Ρώμη του filioque, του πρωτείου εξουσίας του πάπα, των αζύμων, του καθαρτηρίου πυρός, της κτιστής χάριτος και όλων των άλλων καινοτομιών και παρεκκλίσεων.

Και αν όλοι τους ονομάσουν Μακεδονία, δεν θα γίνουν ποτέ χωρίς υπογραφή μας!

Στέλιος Παπαθεμελής

Η Διεθνής των τοκογλύφων πιέζει και διαβουκολεί τις εθνικές κυβερνήσεις. Τραπεζίτες και λοιποί κερδοσκόποι στο εύκρατο κλίμα της άρχουσας παγκοσμιοποίησης προωθούν ελεγχόμενες κυβερνήσεις οι οποίες διαπλεκόμενες με τους ολιγάρχες εξασφαλίζουν την ασυδοσία αυτωνών για τη διαρπαγή του εθνικού πλούτου των λαών, ενώ υλοποιούν αποφάσεις αρεστές στα διεθνή κέντρα και παράκεντρα εξουσίας.

Με τη λεγόμενη «κρίση της τουλίπας» στην Ολλανδία (1636 – 37) εγκαινιάστηκε η μετάλλαξη της αγοράς φυσικών προϊόντων σε χρηματοπιστωτική αγορά – κατόρθωμα τότε των Ολλανδών ανθεμπόρων  (Π. Ρουμελιώτη: Χρυσές τουλίπες, Λιβάνης).  Αυτή η «χρηματοπιστωτική αγορά» των διεθνών αρπακτικών με την επί τα χείρω μετεξέλιξή της και τα όργανά της (κυβερνήσεις και οργανισμούς τύπου ΔΝΤ) ταλανίζουν τους λαούς. «Στυγνή ληστεία και κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής ακριβώς όπως η Μαφία» χαρακτήρισε το ΔΝΤ ο Νόαμ Τσόμσκι (Συνέντευξη, ΒΗΜΑgazino 16/10/11).

Στην αναμέτρηση αυτή κερδίζει πάντως όποιος τολμά και συμπεριφέρεται με τσαμπουκά. Δεν χάνει οπωσδήποτε όποιος αντιστέκεται. Εξαφανίζεται όμως όποιος ενδίδει, παρεκτός αν κρίνεται απαραίτητος…

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σὲ λόγο του γιὰ τὶς ἀρετὲς καὶ τὰ πάθη γράφει:

«Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ρίζα καὶ ἀρχὴ κάθε ἀρετῆς, ἡ δὲ ἀγάπη πρὸς τὸν κόσμο εἶναι πρόξενος κάθε κακίας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀντίθετες μεταξύ τους αὐτὲς οἱ δύο καὶ φθείρονται ἡ μία ἀπὸ τὴν ἄλλη. Ἀλλὰ αὐτῆς τῆς δυάδος τῶν ἀντιθέτων ριζῶν, δηλαδὴ τῆς πρὸς τὸν κόσμο καὶ τῆς πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπης, ρίζα καὶ ἀρχὴ καὶ πρόξενος εἶναι ἄλλη δυὰς ἀγάπης, ποὺ διάκειται κι ἐκείνη ἀσπόνδως καὶ ἀπεχθῶς πρὸς ἑαυτήν. Διότι τῆς μὲν ἀγάπης πρὸς τὸν κόσμο αἰτία γίνεται ἡ πρὸς τὸ σῶμα μας ἀγάπη, καθ᾽ ὅσον τὸν κόσμο τὸν ἀγαποῦμε ἐξ αἰτίας τοῦ σώματος καὶ τῆς εὐπάθειας σχετικὰ μὲ αὐτό. Τῆς δὲ ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ αἰτία γίνεται ἡ ἀγάπη πρὸς τὸ πνεῦμα μας δηλαδὴ πρὸς τὴν ψυχή, καθ᾽ ὅσον ὁ καθένας μας ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ψυχή του καὶ τὴν ἄνεση καὶ τὴν εὐημερία κατὰ τὸν μέλλοντα αἰώνα».