ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 – Γ ΛΟΥΚΑ --- «Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι»

Αναστάσιμα σαλπίσματα

Αναστάσιμα μηνύματα ελπίδας και χαράς, πηγάζουν από το θαύμα που ξεδιπλώνει μπροστά μας η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Πρόκειται για το θαυμαστό γεγονός της ανάστασης του γιου της χήρας Ναϊν, το οποίο βεβαιώνει ότι ο Ιησούς Χριστός νικά το θάνατο με τη δύναμη της αγάπης.

Η τραγική του όψη

Το γεγονός της ανάστασης του παιδιού της χήρας γυναίκας, δεν προσφέρεται μόνο ως ένα εντυπωσιακό γεγονός για να αποσπά το θαυμασμό μας, αλλά μάς παρακινεί να αντικρίσουμε εν Χριστώ το βαθύτερο νόημα του μυστηρίου του θανάτου και να εντρυφήσουμε σε αυτό.

Πραγματικά, σε ένα πρώτο στάδιο μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο Χριστός φανερώνει το θάνατο ως «παρά φύσιν» κατάσταση που εισήλθε στη ζωή του ανθρώπου με αιτία την αμαρτία. Ο βιολογικός θάνατος που σηματοδοτεί το τέλος της παρούσας ζωής, δεν μπορεί να θεωρείται ως μια φυσική κατάσταση. Ο Θεός δεν δημιούργησε τον άνθρωπο για να καταλήξει στον τάφο, αλλά «μένειν ηθέλησεν εν αφθαρσία». 

Η Παλαιά Διαθήκη επί του προκειμένου διαβεβαιώνει: «Ο Θεός έκτισε τον άνθρωπον επ αφθαρσία και εικόνα της ιδίας αϊδιότητος, φθόνω δε διαβόλου εισήλθεν θάνατος εις τον κόσμον». Και ο Απόστολος Παύλος από την πλευρά του τονίζει: «διά της αμαρτίας εισήλθεν ο θάνατος εις τον κόσμον».

Ο άνθρωπος θα μπορούσε να δεχθεί την κοινωνία της αγάπης του Θεού στην προοπτική της αθανασίας, έξω από την οποία κυριαρχεί ο θάνατος. Δυστυχώς όμως κινήθηκε προς την κατεύθυνση της εκτροπής της κυκλοφορίας της θεϊκής αγάπης, με την παράδοση του εαυτού του στην αμαρτία. Θέλησε να αυτονομηθεί από την αγάπη του Θεού και να στηριχθεί μόνο στις δικές του δυνάμεις. Έτσι, κλείστηκε ερμητικά στον εαυτό του, με εμφανή τα συμπτώματα του εγωισμού και της φιλαυτίας. Εξοβέλισε την παρουσία του Θεού από τη ζωή του. Στην κορυφαία έκφραση της τραγικότητάς του, στηρίχθηκε αποκλειστικά στις φυσικές και βιολογικές του δυνάμεις που από τη φύση τους μοιραία καταλήγουν στην φθορά και στον θάνατο. Προηγήθηκε, λοιπόν, ο «πνευματικός θάνατος», που επέρχεται από το χωρισμό του ανθρώπου από τον Θεό και ακολούθησε ως τραγική συνέπεια ο «φυσικός θάνατος» που συνιστά το χωρισμό της ψυχής από το σώμα.

Η υπέρβαση του θανάτου

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, του οποίου τη μνήμη γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία, στην περικοπή που ξεδιπλώνει ενώπιον μας ονομάζει τον Ιησού «Κύριον». Είναι πράγματι ο Εξουσιαστής της ζωής και του θανάτου. Η αναγκαιότητα να συνδέσει ο άνθρωπος τη ζωή του με την παρουσία του Κυρίου και ειδικότερα με το Σώμα Του που παρατείνεται στον αιώνα, πηγάζει και από την έμφυτη επιθυμία του για να εγκολπωθεί την αιώνια ζωή. Σε αυτήν ακριβώς την προοπτική, η ζωή του καταξιώνεται και αποκτά νόημα, πέραν της τραγικότητας του θανάτου στις κορυφογραμμές της αιωνιότητας.

Αγαπητοί αδελφοί, η σημερινή ευαγγελική περικοπή που ξεδιπλώνει τη θαυματουργή ανάσταση του παιδιού από τον Χριστό, μας καλεί να αντικρίσουμε τη δυναμική της αιώνιας ζωής που αποκαλύπτεται στο παρόν ως κοινωνία αγάπης με τον Θεό. Στην κορύφωση αυτής της κοινωνίας και στην πιο εμπειρική της μορφή, ο Χριστός μας προσκαλεί στο Ευχαριστιακό Δείπνο, στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Η συμμετοχή στο Δείπνο αυτό, μάς καθιστά από τώρα κοινωνούς της αιώνιας ζωής και δέκτες των πιο αναστάσιμων και ελπιδοφόρων μηνυμάτων. Ας ανταποκριθούμε, λοιπόν, στη μεγάλη αυτή προσφορά της αγάπης του Κυρίου μας, μέσα από τη δυναμική της οποίας ο άνθρωπος καταξιώνεται σε σωτήριες και αναστάσιμες προοπτικές, όπως ο νέος της περικοπής, ο οποίος άκουσε το «νεανίσκε, σοί λέγω, εγέρθητι».

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 18 Οκτωβρίου 2015

Λουκά Ευαγγελιστού, Μαρίνου μάρτυρος.

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας. Ἦταν γιατρὸς στὸ ἐπάγγελμα, ὅμως γνώριζε πολὺ καλὰ τὴ ζωγραφικὴ τέχνη. Μάλιστα σὲ αὐτὸν ἀποδίδονται οἱ πρῶτες εἰκόνες τῆς Θεοτόκου μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ βρέφος στὴν ἀγκαλιά της, καθὼς καὶ αὐτὲς τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου.

Στὴν χριστιανικὴ πίστη κατηχήθηκε ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο καὶ ἔκτοτε ἀφοσιώθηκε στὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Περιόδευσε στὴ Δαλματία, Ἰταλία, Βοιωτία κ.ἄ.

Συνέγραψε τὸ τρίτο κατὰ σειρὰ Εὐαγγέλιο τῆς Καινῆς Διαθήκης, καθὼς καὶ τὶς πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Ἀναπαύθηκε εἰρηνικὰ σὲ ἡλικία 80 ἐτῶν.

Ἀργότερα ὁ γιὸς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ὁ Κωνστάντιος διέταξε νὰ μεταφερθεῖ τὸ λείψανο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ νὰ τοποθετηθεῖ κάτω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα τοῦ Ἱ. Ν. τῶν Ἀγ. Ἀποστόλων, μαζὶ μὲ τὰ λείψανα τῶν Ἀποστόλων Ἀνδρέου καὶ Τιμοθέου.

Με ποια δύναμη οι αιρετικοί θαυματουργούν και προφητεύουν; (Αγ. Αναστάσιος Σιναΐτης, Επίσκοπος Θεουπόλεως Αντιοχείας)

http://xristianorthodoxipisti.blogspot.ca/2015/10/blog-post_17.html#more

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ 20η

Με ποια δύναμη αυτοί που πιστεύουν και κάνουν τα αντίθετα, πολλές φορές προφητεύουν και θαυματουργούν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Τα διάφορα σημεία και θαύματα και οι προφητείες πολλές φορές γίνονται και από ανάξιους, σύμφωνα με κάποια ανάγκη ή οικονομία, όπως συνέβη με τον Βαρλαάμ και την εγγαστρίμυθο. Και αλλού, οι  απόστολοι, όταν βρήκαν κάποιον άπιστο, «ο οποίος έδιωχνε δαιμόνια με το όνομα του Χριστού», και τον εμπόδισαν και το ανάφεραν στον Χρι­στό, ο Χριστός τους είπε «Μη τον εμποδίζετε, γιατί όποιος δεν είναι ενα­ντίον σας, είναι με το μέρος σας».

Επομένως, όταν δης να γίνεται ένα θαύμα και από αιρετικούς και από άπιστους, να μην απορήσεις ούτε να μετακινηθείς από την ορθόδοξη πίστη.

Συνέντευξη με τον πατέρα Ιερώνυμο, πρώην αρμένιος ιερέας, βαπτισμένος στην Ορθόδοξη Εκκλησία

Ευχαριστούμε τον αδελφό μας Ιουστίνο γι΄ αυτό το βίντεο.

Βόμβα Μιχαλολιάκου: «Ζητούν να προτείνουμε ονομασία για τα Σκόπια»

Βόμβα έριξε ο Νίκος Μιχαλολιάκος χθες στη Βουλή για το θέμα των Σκοπίων. Ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής αποκάλυψε ότι ζητήθηκε από το ΥΠΕΞ μέσω επίσημης επιστολής απ' όλα τα κόμματα να προτείνουν ονόματα για τα Σκόπια. Παρότι ο κ. Μιχαλολιάκος αναφέρθηκε στο θέμα με επικριτική διάθεση, είναι σημαντικό ότι γι' αυτό το τόσο κρίσιμο ζήτημα ο κ. Κοτζιάς, αντί να προχωρήσει σε «μονομερείς ενέργειες» ανοίγει τον διάλογο με τα κόμματα και μάλιστα χωρίς κανέναν αποκλεισμό. Παράλληλα το κάνει με θεσμικό τρόπο δείχνοντας τη διάθεση συνεννόησης όλου του πολιτικού κόσμου.

«Στο πλαίσιο αυτό και σε συνέχεια της ανταλλαγής απόψεων που είχαμε με τους εκπροσώπους των κομμάτων στην τελευταία συνεδρίαση του ΕΣΕΠ, θα παρακαλούσα να μου γνωρίσετε τις απόψεις του κόμματός σας επί συγκεκριμένων ονομάτων, τα οποία θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως αποδεκτά, καθώς και επί λοιπών ζητημάτων τα οποία κρίνονται, από πλευράς σας, σημαντικά» αναφέρει το σχετικό έγγραφο, το οποίο υπογράφεται από τον κ. Κοτζιά.

Από την πλευρά του πάντως ο κ. Μιχαλολιάκος, αφού προχώρησε στη σχετική καταγγελία, ξεκαθάρισε: «Κανένας συμβιβασμός για τη Μακεδονία μας. Ούτε σύνθετο ούτε παράγωγο ούτε τίποτα. Αν η κυβέρνηση αποφασίσει να πάει σε μια τέτοια λύση, θα έχει μαζί της τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, αλλά θα έχει απέναντί της την πλειοψηφία του λαού». Παράλληλα, ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής τόνισε: «Στη διάρκεια της επίσκεψης του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ συμφωνήθηκε η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Γι΄ αυτόν τον λόγο και ο υπουργός Εξωτερικών Κοτζιάς απέστειλε επιστολή ζητώντας να μάθει τις απόψεις των κομμάτων επί συγκεκριμένων ονομάτων».

Ἡ κοινωνικοπολιτικὴ μαρτυρία τῆς Ἐνορίας* --- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου ∆. Μεταλληνοῦ

ΜΕ ΤΟ κείµενο αὐτὸ θὰ ἐπιχειρηθεῖ ἡ θεώρηση τῆς κοινωνικῆς συγκρότησης τῆς ἀρχαίας ἐκκλησιαστικῆς Ἐνορίας γιὰ τὴν κατάδειξη τῆς σηµασίας της ὡς κοινωνικοῦ προτύπου (Modelo) γιὰ τὴν Ἐκκλησία σήµερα, ἀλλὰ καὶ τὸν κόσµο.

1. Ἐκκλησιολογικὴ καὶ Χριστοκεντρικὴ ὁριοθέτηση                                                  Στήν ἐκκλησιαστική πραγµατικότητα ἡ µικρότερη ἑνότητα, ὁ πυρήνας τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ Ἐνορία.1 Ὡς εὐχαριστιακήσύναξις τῶν πιστῶν ἐµφανίζεται ἡ (κάθε) Ἐνορία, σέ συνάρτηση βέβαια µέ τήν Ἐπισκοπή, στήν ὁποία ὀργανικά ἀνήκει, ὡς «ἡκαθολική ἐκκλησία» (=Ἡ Ἐκκλησία) στόν συγκεκριµένο τόπο καί χρόνο. Ὁ πιστός ζεῖ τό µυστήριον τῆς Ἐκκλησίας στήν ζωή καί πράξη τῆς Ἐνορίας του, στὴν ὁποία ἐντάσσεται µέ τό βάπτισµά του καί µέσα στήν ὁποία, ἀγωνιζόµενος καί ἁγιαζόµενος, ἑνώνεται µέ τόν Χριστό καί τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς του, πραγµατοποιώντας συνεχῶς τήν ἐν Χριστῷ ὕπαρξή του, τὴν ἐκκλησιαστικότητά του. Ὁ λόγος, συνεπῶς, γιά τήν Ἐνορία καί τήν ζωή της εἶναι στὴν οὐσία λόγος γιά τήν ἲδια τήν Ἐκκλησία καί τήν παρουσία της στόν κόσµο. Ἱστορικὰ ἐµφανίζεται ἡ Ἐκκλησία ὡς µία συγκεκριµένη ἐν τόπῳ πραγµατικότητα, ὡς ἐν τόπῳ καὶ χρόνῳ κοινωνία, ὁρατὴ καὶ περιγραπτὴ κατὰ τὴν ἀνθρώπινη πλευρά της. Ὅπου καὶ ὅταν τελεῖται ἡ Θεία Εὐχαριστία, συγκεκριµενοποιεῖται αἰσθητὰ ἡ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας ὡς κοινωνίας.2 Ἡ Θεία Εὐχαριστία, ἄλλωστε, εἶναι τὸ ἐπίκεντρο τῆς ζωῆς της, γιατί κλείνει µέσα της ὅλη τὴ ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐπεκτείνεται καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν Θεία Εὐχαριστία ὡς «λειτουργία µετὰ τὴν λειτουργία», συνεχιζόµενη δηλαδὴ στὴν ζωή τῶν πιστῶν Λειτουργία.3