Εἶναι τό σαράκι τοῦ σύγχρονου κόσμου. Ταλαιπωρεῖ μικρούς και
μεγάλους. Τρυπώνει στήν καρδιά τοῦ ὑπερήλικα γέροντα, πού ταράσσεται μέ τήν
κάθε μικροαδιαθεσία, ἀλλά καί τοῦ μικροῦ μαθητῆ, πού ἀναστατώνεται ἀπό τίς ἀλλαγές
τῶν σχολικῶν προγραμμάτων, τοῦ φοιτητῆ, πού πιέζεται ἀπό την ἐντατική μελέτη,
καί τοῦ νεαροῦ ἐπιστήμονα, πού μελαγχολεῖ με τόν περιορισμό τῶν προοπτικῶν να βρεῖ
μιά θέση, γιά τήν ὁποία τόσα χρόνια μόχθησε. Κατατρύχει τον «πετυχημένο» ἐπιχειρηματία,
πού τρέχει καί δέν φθάνει νά διεκπεραιώσει τίς πολλές ὑποθέσεις, να προλάβει
τίς ἀλλαγές τοῦ χρηματιστηρίου, γιά νά ἐπενδύσει συμφερώτερα τά κεφάλαιά του, ἀλλά
και τόν φτωχό μεροκαματιάρη καί τον ταλαίπωρο ἄνεργο, πού ἀντιμετωπίζουν σοβαρό
τό πρόβλημα τοῦ ἐπιούσιου, τῆς στέγης καί τόσα ἄλλα. Ἐπίσημοι καί ἀφανεῖς,
μορφωμένοι καί ἀγράμματοι, φτωχοί και πλούσιοι, εἴμαστε ὅλοι ἐκτεθειμένοι στήν ἀγωνιώδη
μέριμνα, στό ἄγχος, πού σωστά χαρακτηρίσθηκε ὡς ἡ ἀσθένεια τοῦ αἰώνα
μας.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Σάββατο, 12 Σεπτεμβρίου 2015
Αυτονόμου, Δανιήλ, Θασίου.
Ὁ Ἅγιος Αὐτόνομος
ἦταν ἐπίσκοπος στὴν Ἰταλία καὶ εἶχε στὴν ἐπισκοπὴ του πλούσια χριστιανικὴ δράση.
Ὅταν ἄρχισε ὁ
διωγμὸς τοῦ Διοκλητιανοῦ ἐγκατέλειψε τὴν θέση του, καὶ πῆγε στοὺς Σώρεους τῆς
Μ. Ἀσίας. Ἐκεῖ ἐγκαταστάθηκε στὸ σπίτι ἐνὸς χριστιανοῦ, τοῦ Κορνηλίου καὶ
συνέχιζε νὰ διδάσκει τὸ Εὐαγγέλιο.
Στὴν συνέχεια μετέβη στὴν Λυκαονία καὶ στὴν Ἰσαυρία γιὰ νὰ συνεχίσει τὸ ἔργο του.
Στὴν συνέχεια μετέβη στὴν Λυκαονία καὶ στὴν Ἰσαυρία γιὰ νὰ συνεχίσει τὸ ἔργο του.
Πρὶν
ξεκινήσει τὸ ταξίδι του χειροτόνησε διάκονο τὸν Κορνήλιο.
Ὕστερα ἀπὸ καιρὸ
ὅταν ἐπέστρεψε στοὺς Σωρεούς καὶ εἶδε τὸ πολὺ καλὸ ἔργο ποὺ εἶχε κάνει νὰ
ἀσπαστοῦν τὸν χριστιανισμὸ πολλοὶ ἄνθρωποι, τὸν χειροτόνησε ἱερέα.
Ἀφοῦ ἐπισκέπτεται
πολλὲς περιοχὲς στὸν Εὔξεινο Πόντο ἐπιστρέφει πάλι κοντὰ στὸν Κορνήλιο καὶ τὸν
χειροτονεῖ ἐπίσκοπο. Τὸ θεάρεστο ἔργο ποὺ ἔχει κάνει ὁ Ἅγιος Αὐτόνομος ἐνοχλεῖ
τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ τὸν σκοτώνουν μὲ λιθοβολισμὸ τὴν ὥρα ποὺ λειτουργοῦσε
μέσα στὸ ναό.
Η ΕΝΔΟΣΤΡΕΦΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ
«Ψυχής δε κίνησίς εστι κυκλική, η εις εαυτήν
είσοδος από των έξω, και των νοερών αυτής δυνάμεων η ενοειδής συνέλιξις ώσπερ
εν τινι κύκλω το απλανές αυτή δωρουμένη». Διονύσιος Αρεοπαγίτης.
Ίσως
να μη είναι ανωφελές να λεχθή, ότι κακώς απεδόθη εις τον άγιον Γρηγόριον η
ενδοστρεφής προσευχή, και ότι κάκιστα συνεδέθησαν μετά του ονόματός του, ως
«παλαμισμός», τα ειρωνικά παρωνύμια «ομφαλοσκοπία –ομφαλοψυχία». Ηγνόησαν οι
τοιαύτα φρονήσαντες ορθολογισταί, ότι εις την Ορθόδοξον Θεολογίαν υφίσταται
συνεχής εσωτερική ενότης. Τοιαύτη δ’ ενότης, οίαν οφείλομεν να ανακαλύπτωμεν
πανταχού των επί μέρους ιερών κειμένων της Καινής Διαθήκης. Διότι το Πνεύμα το
Άγιον, όπερ εσόφισε τους αμέσους μαθητάς του Κυρίου, αυτό το ίδιον Πνεύμα
εφώτισε και τους Πατέρας. Η υφισταμένη ποικιλία εν τη διδασκαλία των Πατέρων
ουδόλως αίρει την εσωτερικήν ταυτότητα αυτής. Διότι το Πνεύμα όχι μόνον «όπου
θέλει πνει» αλλά και «όπως θέλει πνει», «λαλούν, ενεργούν, διαιρούν τα
χαρίσματα». Μόνον εφ’ όσον αναγνωρίζομεν το αλληλένδετον και το ομόφωνον της
διδασκαλίας των αγίων Πατέρων, ως έκφανσιν του Αγίου Πνεύματος εν τη ανελίξει
της ιστορίας, ευρισκόμεθα εντός των όρων της Ορθοδόξου πίστεως.
Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ. -- από το «Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιον» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου:
« Η καρδία είναι κέντρον υπερφυσικόν.
Διότι η υπερφυσική Χάρις του Θεού, ην ελάβομεν δια του αγίου Βαπτίσματος, εις
την καρδίαν ευρίσκεται, ως εις καθέδραν και θρόνον. Και μαρτυρούσι τούτο πρώτον
αι Γραφαί. Ο γαρ Κύριος λέγει: “Η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστι” (Λουκ. ΙΖ´
21). Και ο Παύλος “Εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας
υμών, κράζον, Αββά ο Πατήρ” (Ρωμ. Β´ 15). Και πάλιν “Η αγάπη του Θεού εκκέχυται
εν ταις καρδίαις υμών” (Γαλ. Δ´ 6). Και αλλαχού “ Ινα δώη υμίν κατά τον πλούτον
της δόξης αυτού, δυνάμει κραταιωθήναι δια του Πνεύματος αυτού εις τον έσω
άνθρωπον, κατοικήσαι τον Χριστόν δια της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών” (
Εφεσ. Γ´ 16-17)».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)