Σερβική Μοναστική αδελφότητα διέκοψε κοινωνία με το οικουμενιστικό Πατριαρχείο Σερβίας

5/6/2012


Σε αντίποινα η Σερβική "Εκκλησία" κατέλαβε το Γυναικείο Μοναστήρι και εξεδίωξε τις μοναχές οι οποίες παραμένουν πιστές στον Ομολογητή Επίσκοπο Αρτέμιο.  Σκηνές απάνθρωπης βίας των οικουμενιστών κληρικών με τη συμπαράσταση της τοπικής αστυνομίας εναντίον της Ηγουμένης και της συνοδείας της.




The Serbian website Novinar reports the following actions being taken by Mother Jelena of the Serbian Convent of Ovcara. In a statement to their local diocesan Bishop, Chrysostom of Zica, the Abbess of the Monastery of the Ascension stated the following reasons:

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ 15ου ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩTΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

Μοναχός Ιωσήφ

Άγιον Όρος.

Εκεί ο Άγιος κατακρίνει ως παρατηρητάς του χρόνου και ατιμαστάς και υβριστάς των 318 Πατέρων της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου όπου ενομοθέτησαν το Πασχάλιο και το προσηρμοσμένο σε αυτό Εορτολόγιο, αυτούς τους αθεόφοβους τολμηματίας όπου εποίησαν σχίσμα στην Εκκλησία ένεκα ακρίβειας του χρόνου, και όχι αυτούς όπου αδιαφόρησαν δια τον χρόνο και προτίμησαν την ενότητα της Εκκλησίας, δηλαδή τους παλαιοημερολογίτας! Οποία διαστροφή στα λόγια των Αγίων, και το φοβερότερον, από στόματα όπου ανήκουν στο αντιοικουμενιστικό λεγόμενο στρατόπεδο των νεοημερολογιτών! Ας δούμε όμως τι μας λέγει ο άγιος Νικόδημος: «Χρόνων ακρίβειαν, και ημερών παρατήρησιν δεν ηξεύρει η του Χριστού Εκκλησία…  αλλά επειδή εις την πρώτην σύνοδον εσυνάχθησαν οι Πατέρες και εδιώρισαν πότε να γίνεται το Πάσχα, τιμώσα η Εκκλησία πανταχού την συμφωνίαν και ένωσιν, εδέχθη τον διορισμόν οπού εκείνοι έκαμαν. Λοιπόν, έπρεπε κατά τον Χρυσόστομον, να προτιμήσουν και οι Λατίνοι την συμφωνίαν και ένωσιν της Εκκλησίας, περισσότερον από την παρατήρησιν των χρόνων (της ισημερίας δηλαδή οπού εκατέβη τώρα εις τας 11 Μαρτίου, ούσα επί της πρώτης συνόδου εις τας κα΄ Μαρτίου) και όχι να ατιμάζουν τους 318 εκείνους Πατέρας, οπού ενομοθέτησαν τούτο κατά Θείον φωτισμόν, νομίζοντες τούτους ως ανοήτους, και υβρίζοντες εις την κοινήν μητέρα πάντων ημών Εκκλησίαν, διότι λέγει ακολούθως (ο χρυσούς ρήτωρ) αν και η Εκκλησία έσφαλλε, βέβαια δεν ήθελε κατορθωθή τόσον μεγάλον καλόν, από την ακριβή ταύτην φύλαξιν του καιρού, όσον μεγάλον κακόν ήθελε προξενηθή από την διαίρεσιν αυτήν και το σχίσμα το από της καθολικής Εκκλησίας.

Συνεχίζεται.

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Εἰς αὐτό τό θέμα πρέπει νά ἀναφέρωμε ὅτι οὐδεμίαν σχέσι ἔχει τό Πασχάλιο πρός οἱοδήποτε ἡμερολόγιο, ἁπλῶς δύναται ὡς κινητή ἑορτή νά προσαρμοσθῆ σέ ὅλα τά ἡμερολόγια. Τό ὅτι δέν ἔχει οὐδεμία σχέσι πρός τά ἡμερολόγια, φαίνεται ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖον οἱ Πατέρες ἐδιώρισαν νά εὑρίσκεται ἡ ἡμέρα τῆςἈναστάσεως. Γράφει εἰς τό Σύνταγμα τῶν Κανόνων ὁ Ματθαῖος Βλάσταρις, ἐξηγῶντας τόν τρόπο εὑρέσεως τῆς ἡμέρας τοῦ Πάσχα:

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ!

Μετά τήν πρόσφατη διαμαρτυρία μου στό διαδίκτυο καί σέ ἀρμόδιες ἀρχές σχετικά μέ τίς σχολικές ἐπισκέψεις σέ ἰουδαϊκές συναγωγές (http://hristospanagia3.blogspot.gr/2012/05/blog-post_9530.html ), ἀλλά καί ἔν ὄψει τῆς ριζικῆς «μετάλλαξης» τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν πού μαγειρεύει τό Ὑπουργεῖο Παιδείας  ἀπό ὁμολογιακό, σέ πολυθρησκειακό-γνωσιολογικό, ἀπευθύνομαι ἀγαπητοί Γονεῖς σέ ἐσᾶς καί σᾶς ἐνημερώνω τά ἑξῆς:

Βάσει τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος:

Οἱ γονεῖς ἔχουν τό δικαίωμα νά ἐπιλέγουν τό θρήσκευμα τῶν τέκνων τους, ἀποτελεῖ σημαντικό μέρος τῆς ἐπιμέλειάς τους καί προστατεύεται ἔμμεσα ἀπό τό Σύνταγμα στό ἄρθρο 21, ὅπου κατοχυρώνεται ἡ προστασία τῆς οἰκογένειας. Ἡ ἐπιλογή θρησκείας εἶναι τόσο σημαντική, ὥστε ὁ Ἄρειος Πάγος ἔχει δεχθεῖ ( ΑΠ 1321/1992 ) ὅτι ἀκόμη κι ἄν ἀφαιρεθεῖ ἡ ἐπιμέλεια ἀπό τόν ἕνα γονέα, ἡ ἐπιλογή τοῦ θρησκεύματος τοῦ τέκνου, ἐξακολουθεῖ νά ἀνήκει στόν πυρήνα τῆς γονικῆς μέριμνας καί πρέπει νά γίνει κι ἀπ’ τούς δύο γονεῖς. Μόνο σέ περίπτωση ἀσυμφωνίας ἀνάμεσα στούς δύο γονεῖς, ἀναλαμβάνει νά ἀποφασίσει τό Δικαστήριο ἀντί γιά αὐτούς καί μέ βάσει τό μεγαλύτερο συμφέρον τοῦ παιδιοῦ ( ΑΚ 1512 ).

Ἐπίσης στό ἄρθρο 13 παρ. 2 τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, ἀπαγορεύεται ὁ προσηλυτισμός! Προσηλυτισμός εἶναι ἡ μέ ἀθέμιτα μέσα προσπάθεια διείσδυσης στή θρησκευτική συνείδηση τοῦ ἄλλου καί ὁ προσεταιρισμός της. Μέσα στόν ὅρο «ἀθέμιτα μέσα», περιλαμβάνονται ὅλοι οἱ δόλιοι τρόποι προσέγγισης ὅπως: οἰκονομικές παροχές καί ὑποσχέσεις, κατάχρηση θέσης ἐξουσίας, ὁποιαδήποτε παράνομη συμπεριφορά, ἐκμετάλλευση τῆς ἀπειρίας - ἀδυναμίας τοῦ ἄλλου κλπ. Σ’ αὐτό τό τελευταῖο, προσπίπτει ἡ περίπτωση τῶν ἀνήλικων μαθητῶν! Ἡ παρουσίαση ἄλλων θρησκειῶν ἐκτός τῆς ἐπικρατούσης στό ἔθνος μας Ὀρθόδοξης Πίστεως ὡς «καλές», ἀποτελοῦν προσηλυτισμό στήν ἄπειρη καί ἀδύναμη κρίση τους καί ἐναντιώνονται στό νόμιμο δικαίωμα τῶν γονιῶν τους νά ἐπιλέγουν τά θρησκευτικά πιστεύω τῶν παιδιῶν τους. Μήν ξεχνᾶμε, ὅτι τό ἴδιο τό Ἑλληνικό Σύνταγμα συντάσσεται ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ!

Βάσει τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαίου:

Ἡ Εὐρωπαϊκή Σύμβαση τῶν Δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου στό ἄρθρο 2 Α’ Πρόσθ. Πρωτ. ΕΣΔΑ, ὁρίζει ὅτι τό κράτος ὀφείλει «νά σέβεται το δικαίωμα τῶν γονέων νά ἐξασφαλίζουν τή μόρφωση καί ἐκπαίδευση τῶν τέκνων τους σύμφωνα μέ τίς δικές τους θρησκευτικές καί φιλοσοφικές πεποιθήσεις».

Ὡς ἐκ τούτου λοιπόν καί σύμφωνα μέ τά παραπάνω νομίμως κατοχυρωμένα ἀγαπητοί Γονεῖς, ἔχετε κάθε δικαίωμα δυναμικῆς παρέμβασης στά Σχολεῖα, στά Γραφεῖα Ἐκπαίδευσης, στό Παιδαγωγικό Ἰνστιτοῦτο, στό Ὑπουργεῖο Παιδείας, στήν Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων, στήν Ἀνώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητῶν, στήν Ἱερά Σύνοδο, στούς Ἐπισκόπους τῆς πόλης σας καί σέ ὅποια ἄλλη ἀρμόδια γιά τό θέμα ἀρχή, ὥστε νά διαμαρτυρηθεῖτε-ἀποτρέψετε, τόν ὀργανωμένο ἀποχριστιανισμό τῶν παιδιῶν σας ἀπό τή Νέα Ἐποχή, πού «νοιάζεται» γιά ἐσᾶς….ΧΩΡΙΣ ΕΣΑΣ!

Οἱ συντριπτικά ἐλάχιστες μειονότητες ἀλλόθρησκων πολιτῶν, καθώς καί οἱ μεμονωμένες περιπτώσεις ἀλλόθρησκων μαθητῶν πού φιλοξενοῦνται στή χώρα μας, ἐπί δεκαετίες γνωρίζουν τά νόμιμα δικαιώματά τους, τά ἐπικαλοῦνται καί τά διεκδικοῦν καταφεύγοντας ἀκόμη καί σέ ἔνδικα μέσα, προκειμένου νά προασπίσουν τά πιστεύω τους…ΚΑΙ ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΝ!

Ἐμεῖς, ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν Ὀρθόδοξων Ἑλλήνων ( 98% τοῦ πληθυσμοῦ )….ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

«Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ

ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»

( Ματθ. η’, 22 )

Ἄν δέ θέλουμε νά ξυπνήσουμε μία μέρα στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα ὡς ξένοι κι ἀνεπιθύμητοι...Ἄν θέλουμε  νά συνεχίσουμε νά εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί Ἕλληνες μέ τίς δικές μας παραδόσεις, πρέπει νά ὁμολογοῦμε Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν καί νά προασπίσουμε τώρα περισσότερο ἀπό ποτέ, τήν πανταχόθεν βαλλόμενη Πίστη μας! Γιά νά ἔχουν εὐλογημένο αὔριο τά παιδιά μας στόν τόπο τους!

Καλόν ἀγώνα!

Μέ τιμή,

Μ.Σ. Ἐκπαιδευτικός

Η ζωή της Εκκλησίας δεν είναι μία στοχαστική ή διανοητική λειτουργία, αλλά είναι εμπειρία πνευματική.

Πράξη και θεωρία συνδέονται άρρηκτα μέσα στην Ορθόδοξη Παράδοση. Για τον λόγο αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας κάθε προσπάθεια αλλοιώσεως του περιεχομένου της Ορθόδοξης θεολογίας, από τους διαφόρους αιρετικούς την είδαν προσπάθεια αλλοιώσεως και παραχαράξεως της πνευματικής εμπειρίας και ζωής της Εκκλησίας. Η ζωή της Εκκλησίας δεν είναι μία στοχαστική ή διανοητική λειτουργία, αλλά είναι εμπειρία πνευματική. Αυτή την κοινή εμπειρία οι Πατέρες προσπάθησαν να διασφαλίσουν με την Παράδοση. Η Παράδοση λοιπόν είναι οδηγός.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

«ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ» ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ

Οι άνθρωποι κατεδίκασαν τον Θεόν εις θάνατον, ο Θεός όμως δια της αναστάσεώς Του «καταδικάζει» τους ανθρώπους εις αθανασίαν. Δια τα κτυπήματα τους ανταποδίδει τους εναγκαλισμούς, δια τας ύβρεις τας ευλογίας, δια τον θάνατον την αθανασίαν. Ποτέ δεν έδειξαν οι άνθρωποι τόσον μίσος προς τον Θεόν, όσον όταν Τον εσταύρωσαν, και ποτέ δεν έδειξεν ο Θεός τόσην αγάπην προς τους ανθρώπους, όσην όταν ανέστη. Οι άνθρωποι ήθελαν να καταστήσουν τον Θεόν θνητόν, αλλ΄ ο Θεός δια της αναστάσεώς Του κατέστησε τους ανθρώπους αθανάτους. Ανέστη ο σταυρωθείς Θεός και απέκτεινε τον θάνατον. Ο θάνατος ουκ έστι πλέον. Η αθανασία κατέκλυσε τον άνθρωπον και όλους τους κόσμους του.                                                                                                                                              Δια της αναστάσεως του Θεανθρώπου η ανθρωπίνη φύσις ωδηγήθη τελεσιδίκως εις την οδόν της αθανασίας, και έγινε φοβερά και δι΄ αυτόν τον θάνατον. Διότι προ της αναστάσεως του Χριστού ο θάνατος ήτο φοβερός δια τον άνθρωπον, από δε της αναστάσεως του Κυρίου γίνεται ο άνθρωπος φοβερός δια τον θάνατον. Εάν ζη δια της πίστεως εις τον Αναστάντα Θεάνθρωπον ο άνθρωπος, ζη υπεράνω του θανάτου. Καθίσταται απρόσβλητος και από τον θάνατον. Ο θάνατος μετατρέπεται εις «υποπόδιον των ποδών αυτού»: «Που σου, θάνατε, το κέντρον; Που σου, άδη, το νίκος;» (πρβλ. Α΄ Κορ. 15, 55-56). Ούτως, όταν ο εν Χριστώ άνθρωπος αποθνήσκη, αφήνει απλώς το ένδυμα του σώματός του δια να το ενδυθή εκ νέου κατά την ημέραν της Δευτέρας Παρουσίας.                                                                                                                              Μέχρι της αναστάσεως του Θεανθρώπου Χριστού ο θάνατος ήτο η Δευτέρα φύσις του ανθρώπου, η πρώτη ήτο η ζωή, και ο θάνατος η Δευτέρα. Ο άνθρωπος είχε συνηθίσει τον θάνατον ως κάτι το φυσικόν. Αλλά με την ανάστασίν Του ο Κύριος ήλλαξε τα πάντα: η αθανασία έγινεν η Δευτέρα φύσις του ανθρώπου, έγινε κάτι το φυσικόν εις τον άνθρωπον, και το αφύσικον κατέστη ο θάνατος. Όπως μέχρι της αναστάσεως του Χριστού ήταν φυσικόν εις τους ανθρώπους το να είναι θνητοί, ούτω μετά την ανάστασιν έγινε φυσική δι΄ αυτούς η αθανασία. 

Μέγας Αντώνιος : ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΑΡΕΤΗΣ

Αὐτοὶ ποὺ λένε ὅτι θέλουν νὰ ζήσουν τὴν ἐνάρετη καὶ εὐλαβῆ καὶ ἔνδοξη ζωή, δὲν πρέπει νὰ κρίνονται ἀπὸ τὸ πλαστὸ ἦθος (ἐξωτερικὴ συμπεριφορά), οὔτε ἀπὸ τὴν ψεύτικη πολιτεία, ἀλλὰ νὰ κρίνονται ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ ἔργα τους, ὅπως οἱ τεχνίτες, ζωγράφοι καὶ ἀνδριαντοπλάστες, διότι αὐτὰ δείχνουν θετικὰ τὴν ἐνάρετη καὶ θεοφιλῆ πολιτεία τους καὶ ἀπὸ τὸ ἐὰν ἀποστρέφονται σὰν παγίδες ὅλες τὶς πονηρὲς ἡδονὲς (πράγμα ποὺ δείχνει ἀρνητικὰ τὴν ἐνάρετη πολιτεία τους).

Ο μέγας πατήρ ἡμῶν καί ὁμολογητής Θεόδωρος ὁ Στουδίτης : πλήν ὅτι μολυσμόν ἔχει ἡ κοινωνία ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἂν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων!

Καί ὁ μέγας πατήρ ἡμῶν καί ὁμολογητής Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ταῦτα λέγει πρός τινα, διά τῆς τιμίας αὐτοῦ ἐπιστολῆς :

“ἔφης δε μοι ὅτι δέδοικας εἰπεῖν τῷ πρεσβυτέρῳ σου, μή ἀναφέρειν τόν αἱρεσιάρχην, καίτοι περί τούτου εἰπεῖν σοι τό παρόν, οὐ καταθαρρῶ · πλήν ὅτι μολυσμόν ἔχει ἡ κοινωνία ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἂν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων”.

((Ἐπιστολή Ἁγιορειτῶν πρός τόν Βασιλέα Μιχαήλ τόν Παλαιολόγον, εἰς: Δοκίμιον Ἱστορικόν Μοναχοῦ Καλλίστου Βλαστοῦ, ἐκδ. 1896, σελ. 97-107).

Στην Ορθόδοξη αγιοτόκο Ελλάδα μας : Καθηγήτρια προς μαθήτρια : "Πρέπει να αισθάνεσαι ενοχές γιατί είσαι χριστιανή"!

ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ

Εἶναι θλιβερὰ ὅσα συµβαίνουν στὰ σχολεῖα τῆς Πατρίδος µας, στὰ ὁποῖα προεξάρχοντες εἶναι δυστυχῶς Ἕλληνες ἐκπαιδευτικοί, στοὺς ὁποίους ἐµπιστευόµαστε τὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν µας. Ἀναφέρουµε τέσσερα τέτοια περιστατικά, ὅπως µᾶς τὰ κατήγγειλαν ἀναγνῶστες µας..

α) Φιλόλογος καθηγήτρια ἀπευθυνοµένη σὲ πιστὴ µαθήτρια, τέκνο εὐσεβοῦς οἰκογενείας, εἶπε µέσα στὴν τάξη µπροστὰ σ᾽ ὅλους τους συµµαθητὲς καὶ τὶς συµµαθήτριές της «Πρέπει νὰ αἰσθάνεσαι ἐνοχὲς γιατί εἶσαι χριστιανή»! Ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς τάξεως ἔµειναν ἄφωνα.

β) Ἔξω ἔβρεχε. Καὶ δὲν µποροῦσε νὰ γίνει κοινὴ προσευχή. Καὶ ὁ καθηγητὴς ἅρπαξε τὴν εὐκαιρία. «Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ προσευχόµαστε στὸ σχολεῖο», εἶπε στὴν αἴθουσα διδασκαλίας. Ὁ µαθητὴς Λυκείου ὅµως τοῦ ἀντέτεινε µὲ εὐγένεια: «Ὄχι, κ. καθηγητά, ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ γίνει ὁπωσδήποτε µέσα στὴν τάξη». Ὁ καθηγητὴς ὄµως ἀρνήθηκε ἐπίµονα!

γ) Σὲ µαθητικὴ ἐκδροµὴ στὴν Ζάκυνθο οἱ µαθητὲς τῆς Α´ Λυκείου βρέθηκαν µπροστὰ στὸ ἱερὸ Λείψανο τοῦ θαυµατουργοῦ ἁγίου Διονυσίου (Ζακύνθου). Ἐλάχιστα ὅµως παιδιὰ πλησίασαν καὶ µὲ εὐλάβεια ἀσπάστηκαν τὸ ἱερὸ Λείψανο. Τὰ ὑπόλοιπα ἀρνήθηκαν νὰ πλησιάσουν καὶ νὰ τὸ ἀσπασθοῦν. Ἔνιωσαν ἐντελῶς ἀµήχανα, ἀφοῦ κανένας δὲν τὰ δίδαξε τί δύναµη ἔχουν τὰ ἱερὰ Λείψανα τῶν ἁγίων µας.

δ) Καθηγητὴς θεολόγος σὲ Γυµνάσιο τοῦ Πειραιᾶ ἐκφράζοντας τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιµετωπίζει στὸ ἔργο του ἀπὸ συναδέλφους τοῦ σχολείου του ἀνέφερε καὶ τοῦτο: Στὸ σχολεῖο του ὑπάρχει ἤδη ἀπὸ κατασκευῆς τοῦ κτηρίου ἰδιαίτερο διαµέρισµα ποὺ διαµορφώθηκε ἀπὸ ἐτῶν καὶ διακοσµήθηκε µὲ εἰκόνες, γιὰ νὰ λειτουργεῖ ὡς χῶρος ἠρεµίας καὶ προσευχῆς, γιὰ ὅσα παιδιὰ θὰ ἤθελαν νὰ καταφεύγουν σ᾽ αὐτόν. Ὁ χῶρος αὐτὸς ἔδινε παρηγοριὰ καί στήριγµα, καί ὅσα παιδιὰ κατέφευγαν ἐκεῖ γιὰ ὀλιγόλεπτη προσευχὴ ἀντλοῦσαν δύναµη. Ὅµως ὁ χῶρος αὐτὸς «ἐνοχλοῦσε» κάποιους συναδέλφους τοῦ θεολόγου. Καὶ τί ἔκαναν, νοµίζετε; Τὴν «ἐνόχλησή» τους ἐξέφρασαν καταθέτοντας µἠνυτήρια ἀναφορὰ κατὰ τοῦ θεολόγου!

Τέτοια συµβαίνουν στὰ σχολεῖα µας.
Ἀσφαλῶς δὲ καὶ ἄλλα παρόµοια. Δὲν χρειάζεται βέβαια νὰ ρωτήσουµε τί κάνει τὸ ἀρµόδιο Ὑπουργεῖο. Διότι αὐτὸ µεριµνᾶ γιὰ τὴν ἐπιβολὴ ἑνὸς ἑρµαφρόδιτου θρησκειολογικοῦ µαθήµατος, στὸ ὁποῖο ἡ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐξισώνεται µὲ τὶς πλάνες τοῦ Ἰσλὰµ καὶ ὅλες τὶς ἀνατολικὲς θρησκεῖες, δηλαδὴ τὸν σατανισµὸ µὲ ποικίλες µορφές, διότι, ὅπως λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, «οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιµόνια». Εἶναι ὅµως καιρὸς νὰ ξεσηκωθοῦν οἱ γονεῖς καὶ ὅσοι πονοῦν αὐτὴ τὴν χώρα, ποὺ σήµερα προσφέρει τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ µὲ τὶς ἱεραποστολές της στὴν Ἀφρικὴ καὶ στὴν Ἀσία.

πηγή: «Ο ΣΩΤΗΡ» (ἀρ. τ. 2047, 15.06. 2012)

Μετά από 64 χρόνια στο ΠΣΕ, ιδού τα αποτελέσματα των οικουμενιστών : οι αιρετικοί προτεστάντες ...έγιναν Ορθόδοξοι!!!