Επέστη η Ώρα του «ΕΝΟΣ» ! Ενός νεωτέρου Μάρκου Ευγενικού!

Αν κάποιος καλόγηρος, ή κάποιος κληρικός (Διάκονος ή πρεσβύτερος) έκανε κάτι αντίθετον προς τας «αποφάσεις» ή την βούλησιν του οικείου Ιεράρχου (συμπροσηύχετο, αμφιοφορών, εις Λειτουργίαν … Παλαιοημερολογιτών), ασφαλώς θα αντιμετώπιζε  Επισκοπικόν Δικαστήριον, με ενδεχομένας κυρώσεις· τώρα που ένας Επίσκοπος (και ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος είναι Επίσκοπος) παραβιάζει τους Ιερούς περί συμπροσευχής  και συλλειτουργίας με Αιρετικούς,  Κανόνας και έρχεται συνεχώς αντίθετος με την Ορθόδοξον συνείδησιν, δεν πρέπει να υποστή τας συνεπείας των ενέργειών του; Αλλά από ποίους; Αν όμως οι πολλοί σιωπούν, διότι «ηγάπησαν τον νυν αιώνα», επέστη η Ώρα του  «ΕΝΟΣ» !  Ενός νεωτέρου Μάρκου Ευγενικού! Και είμεθα βέβαιοι, ότι δεν θα αργήση!

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ερμηνεία εις τον Κανόνα  ΤΗΣ  ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ.

Ποίημα όντα του αγίου Κοσμά, και πρώτον εις την τούτου ακροστιχίδα.

Ακροστιχίς.

Χριστόν γεγηθώς πρέσβυς αγκαλίζεται.

Ερμηνεία.

Οι μεν άλλοι γέροντες, λέγει ο Ιερός Μελωδός, αγανακτούν και βαρύνονται, όταν ήθελε φορτώση τινάς αυτούς και αυτό το πλέον ελάχιστον φορτίον και ελαφρότατον· εκείνοι γαρ όπου μόλις και μετά βίας βαστάζουν το σώμα των δια την παραλυσίαν των μελών και την εκ του χρόνου γηραλαιότητα, πως δεν ήθελαν λυπηθή, αν επιθέση τινας εις αυτούς και κανέν βάρος; Αλλ΄οι μεν άλλοι γέροντες ούτω κάμνουσιν· ο δε πρέσβυς και δίκαιος Συμεών δεν εστάθη τοιούτος, ουδέ λύπην έδειξε και βάρος ψυχής, αλλά μάλλον γεγηθώς: ήτοι χαίρων και αγαλλόμενος εδέχθη εις τας αγκάλας του τον Δεσπότην Χριστόν, ως ένα γλυκύ φορτίον και ελαφρότατον.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 20 Ιανουαρίου 2015

Ευθυμίου του Μεγάλου, Ευσεβίου, Ευτυχίου.

Ὁ Ὅσιος Εὐθύμιος ὁ Μέγας γεννήθηκε στὴ Μελιτηνὴ τῆς Ἀρμενίας τὸ ἔτος 377 μ.Χ. κατὰ τοὺς χρόνους τῆς βασιλείας τοῦ Γρατιανοῦ (375 – 383 μ.Χ.). Οἱ γονεῖς του Παῦλος καὶ Διονυσία, ἀνῆκαν σὲ ἐπίσημη γενιά. Ἄτεκνοι ὄντες, ἀξιώθηκαν νὰ ἀποκτήσουν παιδί, τὸ ὁποῖο ἀφιέρωσαν στὴ διακονία τοῦ Θεοῦ στὸ ὁποῖο καὶ κατὰ θεία ἐπιταγὴ ἔδωσαν τὸ ὄνομα Εὐθύμιος, ἀφοῦ μὲ τὴν γέννησή του τοὺς χάρισε τὴν εὐθυμία, τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀγαλλίαση.

Σὲ ἡλικία μόλις τριῶν ἐτῶν ὁ Εὐθύμιος ἔχασε τὸν πατέρα του. Τότε ἡ χήρα μητέρα του τὸν παρέδωσε στὸν εὐλαβὴ Ἐπίσκοπο τῆς Μελιτηνῆς Εὐτρώϊο, ὁ ὁποῖος, μαζὶ μὲ τοὺς ἀναγνῶστες Ἀκάκιο καὶ Συνόδιο ποὺ ἔγιναν ἀργότερα Ἐπίσκοποι Μελιτηνῆς, τὸν ἐκπαίδευσε καλῶς καί, ἀφοῦ τὸν κατέταξε στὸν ἱερὸ κλῆρο, τὸν τοποθέτησε ἔξαρχο τῶν μοναστηρίων.

ΦΟΒΕΡΟ ΟΡΑΜΑ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ !!!

ΔΑΝΙΗΛ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1846-1929) -- ΦΩΣ ΣΤΗ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=4&t=10418

Προικισμένος ο γερο-Δανιήλ με έκτακτη ευφυΐα και δίψα μαθήσεως κατέφαγε τα πατερικά βιβλία και εσύλησε τους θησαυρούς του Πνεύματος. Είχε πάλι την ευτυχία να γνωρίσει άνδρες με πολλήν οσιότητα – από τον μπαρμπά Αναστάση μέχρι τον Πατριάρχη Ιωακείμ και τον όσιο Αρσένιο, ενάρετους πατέρες του Όρους – και να ωφεληθεί από την πλούσια πνευματική τους πείρα. Επίσης τα τριάμισυ χρόνια της ησυχίας τον επλούτισαν. Έτσι ο ορίζοντας της ψυχής του καθάρισε, και η σοφία του Θεού, η «ευπρεπεστέρα ηλίου» κατεσκήνωσε μέσα του. Και δεν απέμεινε παρά να τεθεί στην υπηρεσία της αγάπης […] Στην Στίκα της Βορείου Ηπείρου ζούσε ο Δήμος. Ήταν ένας καλός χριστιανός με απλοϊκή πίστη, χτίστης στο επάγγελμα. Μια νύχτα ονειρεύθηκε πως κάπου υπήρχε θαμμένος στην γη ένας Ναός. Ξεσήκωσε λοιπόν όλους τους συμπατριώτες του να πάρουν αξίνες και φτιάρια και ν’ αρχίσουν τις ανασκαφές. Έσκαψαν και έφεραν στο φως την Εκκλησία. Γεμάτος ικανοποίηση ο Δήμος καμάρωνε για το κατόρθωμά του και απελάμβανε με ευχαρίστηση τον θαυμασμό όλων. Και όταν ο πονηρός λογισμός του ψυθίριζε «Ε, Δήμο, εσύ είσαι σπουδαίος άνθρωπος, εσύ είσαι ο εκλεκτός του Θεού…», το δεχόταν χωρίς αντιρήσεις. Σαν χτίστης που ήταν, βρέθηκε αργότερα να δουλεύει στο Άγιον  Όρος σε κάποια οικοδομική εργασία της Ι. Μονής Βατοπεδίου.

«Εμίσησα Εκκλησίαν Πονηρευομένων»

Το στυγερώτερον έγκλημα εις βάρος της αγίας μας Ορθοδοξίας είναι η ανοχή των Αιρέσεων και των Αιρετικών. Ασεβέστατα κηρύσσονται από Ορθοδόξους (;) ποιμένας αιρέσεις φοβεραί, και ανεμπόδιστα κινούνται Αιρεσιόφρονες Ποιμένες (;) μεταξύ της Ποίμνης του Χριστού! Έπαυσε, φαίνεται, εις ωρισμένους να λειτουργή το αισθητήριον της Ορθοδοξίας και η Εκκλησιαστική συνείδησις  έχει επικινδύνως αμβλυνθή, ώστε να μη διακρίνωνται τα Αγιοπνευματοχάρακτα σύνορα της Ορθοδοξίας από την πλάνην και την Αίρεσιν. Ποίοι άραγε ευθύνονται δια την τραγικήν αυτήν ψυχικήν τύφλωσιν; Κατ΄ αρχήν όλοι· προ παντός όμως οι Ποιμένες!  «Ποιμένες πολλοί διέφθειραν τον αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου…» (Ιερ. 12, 10), θρηνωδεί ο προφήτης Ιερεμίας· και προσθέτει: «Ω οι ποιμένες (…) Υμείς διεσκορπίσατε τα πρόβατά μου και εξώσατε αυτά…» (Ιερ. 23, 1-3).  Δυστυχώς Πατριάρχαι, Αρχιερείς, Επίσκοποι, Ηγούμενοι, με έναν λόγον Ποιμένες εμολύνθησαν από τον Οικουμενισμόν, ώστε να έχουν συνηθίσει εις τας Οικουμενιστικάς βλασφημίας και να μη ενοχλούνται από τα κηρύγματα των Αιρέσεων, δια των οποίων βάλλεται, εξοντωτικώς η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία. Φαίνεται, ότι εις την εποχήν του Υλιστικού Ευδαιμονισμού δεν θεωρείται πλέον υπέρτατος σκοπός της Εκκλησίας η αγιότης, αλλά η κοσμική σκοπιμότης.

Η Θεία Δίκη έρχεται

Σε ποιον αιώνα ζούμε; Είμαστε στο 2015; Αλήθεια, εδώ δίπλα στη γειτονιά μας, γίνονται όλα αυτά τα αποτρόπαια εγκλήματα από τους φανατικούς μουσουλμάνους; Πραγματικά, τι είναι εκείνο που κάνει ψυχρούς παρατηρητές τους λαούς της Βίβλου; Ευρωπαίους και Αμερικανούς. Εδώ έκαναν ολόκληρους πολέμους σε Βιετνάμ και Κορέα στο παρελθόν εναντίον του Κομμουνισμού. Σε Αφγανιστάν και Ιράκ...δήθεν για τα ανθρώπινα δικαιώματα... και για να χτυπήσουν την τρομοκρατία. Τώρα γιατί αδρανούν; Μήπως από μια κακώς νοουμένη υποχωρητικότητα και ανοχή; Όχι ασφαλώς. Αλλά είναι τα συμφέροντά τους και οι σκοτεινές διαδρομές του χρήματος. Και κάτι άλλο: η ασφάλεια του αγαπημένου τους Ισραήλ.

 Δε θα μπορούσαν άραγε το ΝΑΤΟ και ο ΟΗΕ να λύσουν σε μια μέρα όλα αυτά τα ανθρωποκτόνα συστήματα των τέκνων της Άγαρ; Ασφαλώς ναι. Δεν το κάνουν όμως. Ο λεγόμενος προληπτικός πόλεμος και τα προληπτικά χτυπήματα σε ανθρωπιστικές κρίσεις, είναι καθαρά επιλεκτικά και γι΄ αυτό αποφασίζουν μόνο τα γεράκια του πολέμου και τα κοράκια των τραπεζιτών.

Το ναυάγιο του ατμόπλοιου «Χειμάρρα»

Η βύθιση του ατμόπλοιου «Χειμάρρα» στις 19 Ιανουαρίου 1947 στον Νότιο Ευβοϊκό είναι το πιο πολύνεκρο ναυτικό δυστύχημα στη χώρα μας. Έμεινε στην ιστορία ως «Ο Τιτανικός της Ελληνικής Ακτοπλοΐας».
Το επιβατηγό ατμόπλοιο «Χειμάρρα», που ανήκε προηγουμένως στη Γερμανία με την ονομασία «Χέρτα», δόθηκε στη χώρα μας ως πολεμική επανόρθωση και το εκμεταλλευόταν το Δημόσιο.
Απέπλευσε στις 8:30 το πρωί της 18ης Ιανουαρίου 1947, από τη Θεσσαλονίκη για τον Πειραιά, με 544 επιβάτες και 86 άνδρες πλήρωμα. Βρισκόμαστε στο μέσον του Εμφυλίου Πολέμου και το οδικό δίκτυο της χώρας ήταν σε κακή κατάσταση, αν όχι ανύπαρκτο. Έτσι, μια εναλλακτική διαδρομή από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα ήταν μέσω θαλάσσης.