ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ - Τοῦ κ. Δημητρίου Κ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτ. Ἐπόπτου Δημοτ. Ἐκπαιδεύσεως

«Νά σπουδάζετε τά παιδιά σας να μαθαίνουν ἑλληνικά, διότι καί ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι εἰς τήν ἑλληνικήν και τό Γένος μας εἶναι Ἑλληνικόν»

Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός

Σέ βαρειά σκλαβιά ἔπεσε το Ἔθνος μας τό 1453. Οἱ πνευματικοί ἡγέτες του ἔφυγαν πρός τή Δύση, γιά νά σωθοῦν ἀπ᾽ τίς ὀρδές τοῦ Πορθητῆ. Ἕνα βαθύ πνευματικό σκοτάδι σκέπασε τήν Ἑλλάδα τῶν Θερμοπυλῶν καί τοῦ Μαραθώνα, τῶν Ἀθηνῶν καί τῆς Σαλαμίνας, τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου και τῶν Βυζαντινῶν Αὐτοκρατόρων. Ἡ Πατρίδα τῶν Πατρίδων και τῆς Ἐλευθερίας, ἡ Μάνα τῶν φώτων καί τοῦ πολιτισμοῦ, χωρίς Πατρίδα καί Ἐλευθερία, πνιγμένη στήν ἄβυσσο! Ἡ γεννήτρα Παρθενώνων, βρισκόταν ρακένδυτη και ματωμένη, δούλη καί ταπεινωμένη, μέ ἀκάνθινο στεφάνι στό κεφάλι! Ὁλόκληροι αἰῶνες, νύχτες ἀξημέρωτες σκέπαζαν, μέ τά βαρειά δεσμά τους, τή μαρτυρική Γῆ. Γενεές σκλάβων Ἑλλήνων εἶχαν την καρδιά τους πνιγμένη ἀπ᾽ τό ἀσήκωτο βάρος τῆς τυραννίας, μέ το βλέμμα στραμμένο νοσταλγικά, πρός τή λύτρωση καί τή νίκη. Καταραμένη σκλαβιά!

Ο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΣ «ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟΤΗΤΟΣ» ΚΑΙ «ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΟΣ» -- Τοῦ Μοναχοῦ Ἀββακούμ

Ἡ διάσπαση τῆς Θεολογίας ὑπῆρξε, ἤδη ἀπό τούς πρώτους – μετά τήν Πεντηκοστή– αἰῶνες, προπομπός διάσπασης τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκκόλαμψης αἱρέσεων. Ὡς γνωστόν, στη Δύση ἡ διάσπαση τῆς Θεολογίας (ἀπό τούς χρόνους τοῦ Ἁγ. Αὐγουστίνου–ἰδιαιτέρως ὅμως κατά τη δεύτερη χιλιετία) ἦταν ὁ κύριος παράγοντας καί συνάμα ἡ ἀφετηρία τῆς ἐκκλησιολογικῆς πολυδιάσπασης. Ἡ δέ ἑδραίωση τῆς ἐπιστημονικῆς θεολογίας, ὡς κρατούσης θεολογίας στή Δύση –μέ τίς περίεργες μεθόδους δογματικῆς και ἀπολογητικῆς– συνέβαλε τά μέγιστα στήν κοσμική συρρίκνωση τῆς Θεολογίας καί πιό συγκεκριμένα στή συρρίκνωση καί ὑποβάθμιση τῆς χαρισματικῆς θεολογίας. Στήν κατ᾽ ἀνατολάς Χριστιανοσύνη (Ὀρθοδοξία) κρατοῦσα θεολογία εἶναι ἡ χαρισματική θεολογία, συνυπάρχουσας καί τῆς ἐπιστημονικῆς θεολογίας, ἡ ὁποία ὑπηρετεῖται κυρίως στόν πανεπιστημιακό χῶρο. Στήν Ὀρθοδοξία μας δέν δημιουργεῖται πρόβλημα μεταξύ ἐπιστημονικῆς καί χαρισματικῆς θεολογίας, καθώς δέν πρόκειται για δύο θεολογίες, ἀλλά γιά τή μία και αὐτή Ὀρθόδοξη (πατερική) Θεολογία, μέ κάποιες ὁριοθετήσεις καί κάποιους προσδιορισμούς, ὡς προς τούς φορεῖς καί τούς τρόπους ἔκφρασής της, διαμορφωνόμενων ἔτσι καί ἀντίστοιχων ρόλων (ἐπιστημονικοῦ καί χαρισματικοῦ) τῆς αὐτῆς καί μιᾶς πάντα Θεολογίας.

Περί Ὀρθοδοξίας - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (Α΄ Νηστειῶν)

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

α. Μάρτυρες είναι όσοι πιστοί οδηγήθηκαν στο μαρτύριο. Σε αυτά συνήθως υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Το γεγονός και μόνο το ότι άντεξαν τα βασανιστήριά τους, χωρίς να προδώσουν την πίστη τους στο Χριστό, σημαίνει ότι οι πιστοί αυτοί έφτασαν σε κατάσταση θέωσης. Στην κατάσταση αυτή αναστέλλονται οι φυσικές λειτουργίες του ανθρώπου, οπότε ο άνθρωπος μπορεί να αντέχει το μαρτύριο. Δεν πονάει όταν βασανίζεται, ή πονάει τόσο λίγο, ώστε ο πόνος να είναι υποφερτός. Για το λόγο αυτό, οι μάρτυρες ενώ βασανίζονταν, έψαλλαν και υμνολογούσαν το όνομα του Θεού! 
Οι Μάρτυρες, λοιπόν, δεν οδηγήθηκαν στο μαρτύριο από κάποιο ανθρώπινο πείσμα, γιατί στην περίπτωση αυτή δεν θα άντεχαν με τόση προθυμία και ευχαρίστηση τα βασανιστήριά τους. Το μαρτύριό τους φανερώνει την τέλεια πνευματική κατάσταση της θέωσης, που έφτασαν και γι’ αυτό τα άτομα αυτά τα τιμάμε ως αγίους. Τα άτομα αυτά πολλές φορές θαυματουργούν, ιδιαίτερα κατά τη στιγμή του θανάτου τους. 
Στη Τουρκοκρατία έχουμε περίπου τριάντα πέντε χιλιάδες νεομάρτυρες. Πολλοί από αυτούς σε κάποια στιγμή της ζωής τους είχαν εξωμόσει, είχαν δηλ. αρνηθεί το Χριστό και πίστεψαν στο Μωάμεθ. Όσοι από αυτούς μετανόησαν και επανήλθαν στην Εκκλησία έπρεπε να μαρτυρήσουν για να συγχωρεθεί η άρνησή τους αυτή. Για το λόγο αυτό πήγαιναν συνήθως στο Άγιο ΄Ορος, κοντά σε αγίους γέροντες, οι οποίοι λέγονταν «αλείπτες» για να τους καθοδηγήσουν να φτάσουν στη «θεωρία του Θεού», προκειμένου όταν θα πήγαιναν μόνοι τους στο μαρτύριο να μπορέσουν να το αντέξουν. Οι πνευματικοί αυτοί οδηγοί λέγονταν «αλείπτες», από τους ανθρώπους εκείνους στην αρχαιότητα άλειβαν τους παλαιστές με λάδι, για να μπορούν να ξεγλιστρούν όταν πάλευαν στις παλαίστρες από τα χέρια των αντιπάλων τους. ΄Ετσι, και οι «αλείπτες» στο Άγιο ΄Ορος αναλάμβαναν να αλείψουν με το λάδι του αγίου Πνεύματος τους υποψήφιους μάρτυρες, για να ξεγλιστρήσουν από τις παγίδες του σατανά, να μη δειλιάσουν την ώρα του μαρτυρίου τους και να φέρουν αυτό σε πέρας. Αυτό το μαρτύριο είναι η απόδειξη της αγιότητάς τους. 

ΥΜΝΟΙ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ ΔΩΡΩΝ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 8 Μαρτίου 2017

Θεοφυλάκτου του ομολογήτου επισκόπου Νικομηδείας, Ερμού του αποστόλου.

Ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Δ’ (775 – 780 μ.Χ.). Λόγω τῆς μεγάλης του παιδείας καὶ πρὸς συνέχιση τῶν σπουδῶν του ἦλθε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου γρήγορα ἀπέκτησε φήμη σοφοῦ καὶ δημιούργησε φιλικὲς σχέσεις μὲ ἀνώτερους κρατικοὺς λειτουργοὺς καὶ ἀξιωματούχους, καθὼς καὶ μὲ τὸν μετέπειτα Πατριάρχη Ταράσιο, ποὺ ἦταν τότε πρωτοσηκρίτης. ‘Όταν τὸ ἔτος 784 μ.Χ. ἐξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ Ταράσιος, εἰς διαδοχὴ τοῦ Πατριάρχου Παύλου, ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος μαζὶ μέ τὸν Μιχαήλ, ποὺ ἀργότερα ἔγινε Ἐπίσκοπος Συνάδων, ἀπεστάλησαν ἀπὸ τὸν Ταράσιο σὲ κάποια μονὴ τοῦ Εὔξεινου Πόντου. Λίγο ἀργότερα, πιθανὸν περὶ τὸ ἔτος 800 μ.Χ., ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Νοκομήδειας.

ΔΕΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ

«Τρίωρη δέηση κατά τῶν ἐκτρώσεων τελέστηκε στήν Ἁγία Πετρούπολη ἔξω ἀπό τόν Καθεδρικό ναό τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν στήν Ἁγία Πετρούπολη. Οἱ πιστοί προσευχήθηκαν μπροστά στήν εἰκόνα τῶν Ἁγίων Νηπίων τῆς Βηθλεέμ, πού εἶχαν φονευθεῖ μέ διαταγή τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τιμᾶ τή μνήμη τους στίς 11 Ἰανουαρίου. Στούς περαστικούς προτεινόταν νά ἀνάψουν ἕνα κερί γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τῶν ἀγέννητων βρεφῶν, ἀλλά καί γιά τήν συγχώρηση τῆς ἁμαρτίας τῶν γονέων. Νά σημειωθεῖ ὅτι παρόμοιες ἐκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σέ δεκάδες πόλεις τῆς Ρωσίας. Σχετική στατιστική ἀναβιβάζει σέ 4 χιλιάδες τά βρέφη, πού φονεύονται κάθε μέρα μέ τίς ἐκτρώσεις στή Ρωσία». Εἰς τήν Ἑλλάδα τό ἐπίσημον κράτος ἐνομιμοποίησεν ἀπό εἰκοσαετίας τάς ἐκτρώσεις. Καί τό ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων — δολοφονία τῶν παιδιῶν ἐν ψυχρῷ— δυστυχῶς συνεχίζεται μέ ἀμείωτον ρυθμόν. Ἡ σφαγή τῶν παιδιῶν τῆς Βηθλεέμ ἔγινεν ὑπό τοῦἩρώδου. Σήμερον ἡ σφαγή ἐκτελεῖται ὑπό τῶν ἰδίων τῶν γονέων καί τῶν ἰατρῶν. Τί λόγον θά δώσουν εἰς τόν Θεόν οἱ τοιοῦτοι γονεῖς καί ἰατροί; Μόνον διά τῆς μετανοίας ὑπάρχει ἐλπίς σωτηρίας. Μόνον διά τῆς μετανοίας.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Τα 2 έγγραφα ντροπή του κ.Ανθίμου που τιμωρούν και ασκούν δίωξη στον π.Θεόδωρο Ζήση

Επιβεβαιώθηκε η είδηση του Ιστολογίου Κατάνυξης σύμφωνα με το οποίο μέσα από τα γραφεία της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, απεστάλη σήμερα με courier, “βαρύ” επισκοπικό γράμμα με παραλήπτη τον ομολογητή ομότιμο καθηγητή πρωτοπρεσβύτερο π.Θεόδωρο Ζήση, που την Κυριακή της Ορθοδοξίας διέκοψε τη μνημόνευση του Επισκόπου του, Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.Ανθίμου.

***

Ο  telemaxos doumanis άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Τα 2 έγγραφα ντροπή του κ.Ανθίμου πο...":

Τώρα τι θα κάνουν οι δύο αγαπητοί κληρικοί ?  Κήρυξαν τον επίσκοπο τους αιρετικό , θα αποδεχθούν την ποινή που θα τους υποβάλει ένας αιρετικός επίσκοπος-σύνοδος ?  Και το πιο δύσκολο είναι ότι δεν απαντούν στο ερώτημα :  Ο Άνθιμος και η σύνοδος που ανήκει δεν έγιναν σήμερα αιρετικοί , ούτε κηρύττουν διαδίδουν την αίρεση του Οικουμενισμού σήμερα , από πότε λοιπόν κατάντησαν αιρετικοί?

***

Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Τα 2 έγγραφα ντροπή του κ.Ανθίμου πο...":

4:32 Από τότε που με το έτσι θέλω τους  προσπάθησαν με ύπουλο τρόπο να περάσουν σε κληρικούς και λαό,  τις αποφάσεις της μάζωξης  εκεί στη Κρήτη ως αγιοπνευματικές και δεσμευτικές, απειλώντας όσους δεν τις δεχθούν με διωγμό...  λογικά  θα αποδεχθούν με μεγάλη λύπη τη ποινή  αλλά θα έχουν τη χαρά της καθαρής συνείδησης...

Πανηγυρικό ''Αρχονταρίκι'' του π.Θεοδώρου Ζήση μετά τη Διακοπή Μνημοσύνου (Α'), [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΌ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΚΡΩΝ

Σὲ πρόσφατο ἄρθρο (Ὀρθόδοξος Τύπος - 16 Φεβρ. 2017) ἐκθειάζεται μέχρι παραληρήματος τὸ πρόσωπο καὶ τὸ βιβλίο «Τὰ δύο ἄκρα» τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, ἀπὸ τὸν ἀγιορείτη μοναχὸ Ἀρσένιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου, ὡς αὐθεντία πνευματικῆς διακρίσεως στὴν ἑρμηνεία τῶν ἱερῶν Κανόνων καὶ ἐν γένει τὸν χαρακτηρίζει «ὁδηγὸ τοῦ ἀγῶνος». Ποιὸς εἶναι ὁ ἀγώνας τῶν θαυμαστῶν τοῦ π. Ἐπιφανίου καὶ ποῦ τοὺς ὁδηγεῖ θὰ τὸ δοῦμε στὴ συνέχεια.

   Κρίνεται ἐπάναγκες μὲ τὴν ἐξέλιξη τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων τὶς τελευταῖες δεκαετίες, ἰδιαίτερα σήμερα μετὰ τὴν Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης ποὺ ἀποτελεῖ τὸ ἐπιστέγασμα τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ, νὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ τεράστια βλάβη ποὺ ἐπέφερε τὸ βιβλίο αὐτὸ τοῦ π. Ἐπιφανίου στὴ συνείδηση τῶν πιστῶν τῆς νεοημ/κης Ἐκκλησίας.

Ντροπή! Ο μητροπολίτης Λαγκαδά Ιω. Τασσιάς, με αντιπατερικότητα και δεσποτοκρατία εκδικείται τον π.Φώτιο Βεζύνια

Προχθές, Κυριακή της Ορθοδοξίας, προστέθηκε στους ιερείς της Θεσσαλονίκης που διέκοψαν το μνημόσυνο του μητροπολίτου κ. Ανθίμου, π.Νικόλαο Μανώλη και π.Θεόδωρο Ζήση, και έτερος παραδοσιακός και αγωνιστής ιερέας ο π.Φώτιος Βεζύνιας της μητροπόλεως Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης.

Και ενώ γνωρίζουμε ήδη τη δίωξη που ασκήθηκε κατά του π. Νικολάου από την μητρόπολη Θεσσαλονίκης και περιμένουμε να δούμε το τι μέλλει γενέσθαι με τον π.Θεόδωρο Ζήση (την υπόθεση του οποίου καλύπτουμε με ειδικό ρεπορτάζ), πληροφορηθήκαμε πως ο μητροπολίτης Λαγκαδά Ιωάννης Τασιάς, ενήργησε άμεσα διώκοντας τον πατέρα Φώτιο. Λάβαμε το εξής μήνυμα από φίλη αναγνώστρια του ιστολογίου μας που επιβεβαιώνει το δικό μας ρεπορτάζ:

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΚΙΝΤΖΙ

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου και οι προκλητικές απαιτήσεις των Τούρκων
Στις 3 Μαρτίου 1957, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο «σταυραετός του Μαχαιρά», έπεσε μαχόμενος μόνος εναντίον ισχυρής δυνάμεως Βρετανών καταδρομέων. Αγωνίσθηκε για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και υπήρξε ο υπαρχηγός του Γεωργίου Γρίβα - Διγενή στην ΕΟΚΑ του 1955-1959. Φέτος συμπληρώνονται ακριβώς 60 χρόνια από τη θυσία του και το παράδειγμά του ας είναι δίδαγμα ες αεί για κάθε Έλληνα.

Ο Γρηγόρης γεννήθηκε στη Λύση Αμμοχώστου, που σήμερα κατέχεται από τον Αττίλα. Στο Λύκειο Αμμοχώστου είχε παίξει ως μαθητής τον ρόλο του εθνομάρτυρος Αρχιεπισκόπου Κυπριανού σε θεατρική παράσταση βασισμένη στο ποίημα του Βασίλη Μιχαηλίδη για την 9η Ιουλίου 1821. Αργότερα, όταν κρυβόταν στη Μονή Μαχαιρά ντυμένος καλόγερος για να μην τον βρουν οι Αγγλοι, απήγγειλε στον ηγούμενο της μονής Ειρηναίο στίχους από αυτό το θαυμάσιο ποίημα του Κύπριου βάρδου Βασίλη Μιχαηλίδη.

ΕΝΩΣΙΣ Ή ΥΠΟΤΑΓΗ; --- του αείμνηστου Σεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Δια μίαν νέαν Εκκλησίαν

Μέσα στη χαρακτηριστική των καιρών μας γενική σύγχυση και ανατροπή των εννοιών, γίνεται ένα σοβαρό μπέρδεμα, που προσβάλλει ό,τι ιερότερο σ΄ αυτό τον κόσμο, την αγία μας Εκκλησία, και θέτει σε κίνδυνο ό,τι πολυτιμότερο, τη σωτηρία μας. Ποιο είναι το μπέρδεμα; Θα το εκθέσω απλά· Γνώρισμα της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, είναι η οικουμενικότητα, το να απλώνει, δηλαδή, την αγάπη και να προτείνει τη σωστική δύναμή της σε όλη την οικουμένη. Η Εκκλησία, κατά το παράδειγμα του Κυρίου και Αρχηγού της Ιησού Χριστού, «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. 2, 4). Σε καμμία περίπτωση, όμως και για κανένα λόγο η Εκκλησία δεν αδικεί την αλήθεια, για να εξυπηρετήσει δήθεν την αγάπη, διότι αποκομμένη από την αλήθεια η αγάπη εκφυλίζεται σε απάτη. Αυτή την απάτη προβάλλει εντυπωσιακά και φαντασμαγορικά η αίρεση του Οικουμενισμού. Αν μας ενοχλεί η μαζοποίηση και χυλοποίηση των πάντων κάτω από τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης, δεν είναι λιγότερο επικίνδυνη η μετάλλαξη της οικουμενικότητος της Εκκλησίας στο πονηρό και διάτρητο οικουμενιστικό μοντέλο, που προωθεί ο Οικουμενισμός ανασταίνοντας τον σαρωτικά απέλπιδα συγκρητισμό. Αυτός θα αποτελεί τη βάση της προσχεδιασμένης και ήδη εκκολαπτόμενης νέας εκκλησίας.

ΟΙ ΧΑΛΑΣΟΧΩΡΗΔΕΣ -- του Αλέξ. Παπαδιαμάντη

ΜΙΚΡΑ ΜΕΛΕΤΗ

Α´

Ἀφοῦ περιῆλθον ὅλα τὰ μαγαζεῖα τῆς παραθαλασσίου ἀγορᾶς, ὅπου ἔπιον ὄχι ὀλίγον εἰς ὑγείαν καὶ τῶν δύο ἀντιπάλων μερίδων, ὁ Κωνσταντὴς ὁ Καλόβολος καὶ ὁ Γιάννης τῆς Χρυσάφους κατήντησαν καὶ εἰς τὸ μικρὸν καπηλεῖον τοῦ Δημήτρη τοῦ Τσιτσάνη, ὅπου εἰσελθόντες ἀπῄτουν ἀπὸ τὸν οἰνοπώλην νὰ τοὺς κεράσῃ. Ἀλλ᾽ ὁ κάπηλος ἵστατο συλλογισμένος, καὶ ἠρνεῖτο ἀποτόμως νὰ κεράσῃ, λέγων ὅτι, κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο, δὲν εἶχε σκοπὸν νὰ τὸ κάμῃ φόρα* πρὸς χάριν κανενός, διότι ἄλλοτε, ὁποὺ εἶχε φανῆ φιλότιμος μὲ τὸ παραπάνω, τὴν εἶχε πάθει στὰ γερά. Διότι, ὁ Λάμπρος ὁ Βατούλας καὶ ὁ Μανώλης ὁ Πολύχρονος, αὐτοὶ ποὺ εἶχαν τὸ λύειν καὶ τὸ δεσμεῖν εἰς τὰ δύο κόμματα, τοῦ ἔταζαν «φούρνους μὲ καρβέλια», δώσαντες αὐτῷ οὐχὶ πλείονας τῶν εἴκοσι δραχμῶν μετρητά, ἀπέναντι καθὼς τοῦ εἶπαν, καὶ παρακινήσαντες αὐτὸν νὰ ἐξοδεύσῃ κι ἀπ᾽ τὴ σακκούλα του ὅσα θέλει, ἄφοβα, διότι θὰ πληρωθῇ μέχρι λεπτοῦ, σύμφωνα μὲ τὸν λογαριασμὸν ὃν ἤθελε παρουσιάσει.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Θεοδρομία, ΟΥΤΕ ΑΓΙΑ-ΟΥΤΕ ΜΕΓΑΛΗ-ΟΥΤΕ ΣΥΝΟΔΟΣ [ΒΙΝΤΕΟ 2017]