Μεταξύ αλήθειας και αρετής -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Παν. Αθηνών

Ένα βασικό και ουσιαστικό κριτήριο της γνησιότητας της πνευματικής ζωής του χριστιανού ανθρώπου είναι πάντοτε η σχέση του ή καλύτερα το είδος της σχέσεώς του με τις δύο αυτές ευαγγελικές αξίες·  την αλήθεια και την αρετή!

      Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι κάθε συνειδητός χριστιανός βρίσκεται πάντοτε μεταξύ αλήθειας και αρετής, εφ’ όσον η πνευματική του ζωή αποτελεί προσπάθεια συμμορφώσεώς του με τις δύο βασικές εντολές· α) «γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερωθεί υμάς»^] και β) «έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειος έστι».

        Οι δύο αυτές εντολές είναι όντως βασικές, επειδή εφαρμοζόμενες με «νουν Χριστού» συμπίπτουν στο ίδιο πάντοτε αποτέλεσμα: στην αυθεντική και θεοφιλή βίωση της εν Χριστώ Ιησού τελειότητας.

Η αντίθεση του Βατικανού στην Ελληνική Επανάσταση

Η αντίθεση του Βατικανού στην Ελληνική Επανάσταση,  όπως αυτή αποκαλύπτεται από την αποστολή  του Παλαιών Πατρών Γερμανού στην Ιταλία

Βασίλειος Γ. Βοξάκης, Θεολόγος καθηγητής

         Εφέτος, που εορτάζουμε τα 200 έτη από την Εθνεγερσία, πόσοι από εμάς έχουμε πλήρως συνειδητοποιήσει αυτό που είχε γράψει ο αρχαίος τραγικός ποιητής Ευριπίδης, ότι: «ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν». Και ίσως ν’ αναρωτιούνται κάποιοι, γιατί εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες που ζούμε στον 21ο αιώνα χρειάζεται ν’ αναμοχλεύσουμε την ιστορική μνήμη όλων αυτών των αρκετά μακρινών γεγονότων; Μήπως θα ήταν συμφερότερο ν’ αφήσουμε τον πανδαμάτωρα χρόνο να απλώσει επάνω τους τον βαρύ μανδύα της λήθης; Γιατί άραγε χρειάζεται σ’ εμάς που οδεύουμε προς το μέλλον να στραφούμε να κοιτάξουμε και να κατανοήσουμε το παρελθόν; Η απάντηση είναι ότι αυτό, όχι απλά συνίσταται, αλλά απαιτείται. Έθνη χωρίς Πίστη, σεβασμό στην Παράδοσή τους, και γνώση της Ιστορίας τους μοιάζουν με δέντρα χωρίς ρίζες που έχουν καταντήσει ένα νεκρό κούτσουρο έτοιμο να σωριαστεί στο χώμα.

Οι Οικουμενιστές ομολογούν ότι η Αγία Μεγαλομάρτυς Ευφημία και οι Πατέρες της Τετάρτης Αγίας Οικουμενικής Συνόδου έκαναν λάθος!

Στη Βοστώνη ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, επισκέφτηκε στις 28 Οκτωβρίου τον Αρμενικό ναό του Αγίου Στεφάνου και συμπροσευχήθηκε με τον Μονοφυσίτη καθολικό της Κιλικίας Αράμ τον Α΄. Τότε εξισώνοντας Ορθοδοξία και Μονοφυσιτισμό εδήλωσε μεταξύ άλλων και τα εξής: Τόσον συχνά βλέπομεν ότι κατέχομεν το μεγαλύτερον μέρος της θεολογικής παραδόσεως των δύο εκκλησιών μας από κοινού. Αυτό που μας ενώνει είναι μεγαλύτερον από αυτό που μας διαιρεί. Εις την πραγματικότητα όσα μας διαιρούν είναι δυνατόν να λεχθεί ότι είναι εξωτερικοί ιστορικοί και ανθρώπινοι παράγοντες οι οποίοι έχουν παρεμποδίσει την επαναπροσέγγιση των εκκλησιών μας.

Σ.σ. Σύμφωνα με τον οικουμενιστή Βαρθολομαίο ο Άγιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανός, έχασε την ζωή του φονευθείς από τον Μονοφυσίτη Διόσκορο, χωρίς λόγο, και κατ΄ επέκταση η Αγία Τετάρτη Οικουμενική Σύνοδος έκανε λάθος διότι οι Μονοφυσίτες έχουν την αυτήν Χριστολογία με τους Ορθοδόξους: Βλέπε το κοινό κείμενο Ορθοδόξων και Μονοφυσιτών Σαμπεζύ-Ελβετίας 1990-91.

Συμφωνία Σαμπεζύ Ελβετίας 1990-91:

Η Μικτή Επιτροπή προτείνει άρσιν των α­ναθεμάτων «υπό των Προκαθημένων όλων των Εκκλη­σιών των δύο μερών διά της υπογραφής ειδικής εκ­κλησιαστικής πράξεως, εν τη οποία θα διακηρύσσεται υφ' εκατέρας πλευράς ότι η ετέρα είναι κατά πάντα ορ­θόδοξος», και ότι «η άρσις των αναθεμάτων πρέπει να συνεπάγεται ότι α) αποκαθίσταται αμέσως η πλήρης κοινωνία των δύο πλευρών, β) ουδεμία κατ' αλλήλων καταδίκη του παρελθόντος, συνοδική ή προσωπική, είναι πλέον ενεργός...».

----------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Κατά τήν Ε' Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ὅποιος ἀρνεῖται ν' ἀναθεματίσῃ τούς αἱρετικούς εἶναι ὁ ἴδιος ὑπόδικος δι' ἀναθεματισμόν.

--------------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ἅγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης:
«ὅποιος ἤθελε συμπροσευχηθεῖ μέ ἐκεῖνον ὅπου ἀφορίσθη ἀπό τήν ὁμήγυριν, καί τήν προσευχήν τῶν πιστῶν, κἄν καί δέν ἤθελεν συμπροσευχηθῇ μέσα εἰς τήν ἐκκλησίαν, ἀλλά μέσα εἰς τόν οἶκον ὁ τοιοῦτος ἤ ἱερωμένος εἶναι ἤ λαϊκός ἄς ἀφορίζεται».
Αὐτός πού ἀποκόπτεται ἀπό τήν κοινή λατρεία, δέν εἶναι ἀποδεκτός οὔτε σέ κατ’ ἰδίαν συμπροσευχή.

«ὁ παρών Κανών (ΜΕ΄ Ἀποστολικός) διορίζει ὅτι ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος ἤθελε συμπροσευχηθῆ μονάχα, ἀλλ’ ὄχι καί νά συλλειτουργήση μέ αἱρετικούς ἄς ἀφορίζεται … εἰ δέ καί ἐσυγχώρησεν εἰς τούς αἱρετικούς νά ἐνεργήσουν κανένα λειτούργημα ὡσάν κληρικοί, ἄς καθαιρῆται»

Βαλσάμων:
«ὁ ἀφωρισμένῳ συνευξάμενος ὁπουδήποτε ἀφορισθήσεται, κᾂν ἐπίσκοπος ἐστι, κᾂν λαϊκός … εἰ τις οὔν μετ’ αὐτοῦ συμψάλλῃ ἐν οἴκῳ, ἤ ἐν ἀγρῷ, οὐκ αἰτιαθήσεται . ταυτόν γάρ ἐστι τό ἐν ἐκκλησίᾳ ἤ ἔξωθεν ταύτης συνεύξασθαι μετά τοῦ ἀφωρισμένου . συνομιλεῖν δέ μετά τοῦ ἀφορισμένου οὐ κωλυώμεθα»

ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΓΡΑΦΩ....
π. Γρηγόριος Ζιωγος

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας

 

Τη ΙΑ΄ (11η) Ιουλίου, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και Πανευφήμου ΕΥΦΗΜΙΑΣ,

ότε τον τόμον του της πίστεως όρου των εξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων, των εν Χαλκηδόνι συνελθόντων, τουτέστι της αγίας και Οικουμενικής Δ΄ Συνόδου εκράτυνεν.                                                                                                                                      

Ευφημία η καλλίνικος Μάρτυς του Χριστού ήκμαζε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού και Πρίσκου Ανθυπάτου Ρώμης, εν έτει σπη΄ (288), κατήγετο δε εκ Χαλκηδόνος, θυγάτηρ πατρός μεν Φιλόφρονος καλουμένου, μητρός δε Θεοδοσιανής. Διαβληθείσα λοιπόν  ότι ωμολόγει τον Χριστόν, ετιμωρήθη δια τροχών και πυρός, και δια πολλών άλλων βασάνων· ύστερον δοθείσα εις τα θηρία, ίνα ταύτην σπαράξωσιν, έμεινεν εξ αυτών αβλαβής. Είτα εδήχθη υπό άρκτου, προσευχηθείσα δε παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού εν τω θεάτρω· το δε τίμιον αυτής λείψανον απετέθη εντός θήκης και ενεταφιάσθη εις τόπον τινά πλησίον της Χαλκηδόνος, όπου παρέμεινεν επ’ αρκετούς χρόνους, ιάσεις βρύον παντοδαπάς και θαύματα άπειρα επιτελούν. Μετά παρέλευσιν δε πολλού χρόνου, όταν εξηπλώθη η ευσέβεια εις τον κόσμον, έγινε τοιούτον παράδοξον.

Μια έκτρωση που δεν έγινε

Τα πρώτα παιδιά που απέκτησε η Ευτυχία Αλεξάνδρου ήταν αγόρια, αλλά δεν επέζησαν. Κατόπιν έφερνε στη ζωή μόνο κορίτσια. 

Το 1939 μετοίκησε οικογενειακώς στο Χαρτούμ του Σουδάν. Εκεί έμεινε πάλι έγκυος, αλλά στενοχωρημένη από τις προηγούμενες εμπειρίες της αποφάσισε να κάνει έκτρωση. 
Το ίδιο βράδυ, βλέπει στον ύπνο της ένα συγκλονιστικό όνειρο: Ήταν μεγάλη Παρασκευή, κι ετοιμαζόταν να μπει στον Ορθόδοξο ναό της Ευαγγελίστριας του Χαρτούμ. Τη στιγμή εκείνη ο ιερέας, ντυμένος τα άμφιά του και κρατώντας το ιερό Ευαγγέλιο, της είπε: 
- Είσαι αμαρτωλή! 
Αμέσως η Ευτυχία γονάτισε συγκινημένη και ζήτησε συγνώμη . Τότε ο ιερέας την οδήγησε στο εσωτερικό του ναού, εκεί όπου ήταν ο επιτάφιος, και της είπε: 
- Εγώ δεν είμαι άξιος για να σε συγχωρήσω. Από δω να ζητήσεις συγνώμη. 
Γυρίζει η γυναίκα και βλέπει κοντά στον επιτάφιο την εικόνα της Παναγίας να θρηνεί. Από τα θεία μάτια Της έτρεχαν αληθινά δάκρυα. Κάποια στιγμή γυρίζει προς την Ευτυχία και της λέει: 
- Κοίταξε! Είχα ένα και το έχασα. Πρόσεξε μη χάσεις κι εσύ αυτό που κρατάς μέσα σου. 
Ύστερα ο ιερέας έβγαλε από πάνω του ένα μεγάλο σταυρό, τον πέρασε στον λαιμό της και της είπε: 
- Πρόσεξε μη χάσεις τον σταυρό που φοράς. 
Όταν ξύπνησε, έφερε με κάθε λεπτομέρεια στη μνήμη της το όνειρο. Πείστηκε με αυτό πως έπρεπε με κάθε θυσία να κρατήσει το παιδί της. 
Σε πέντε μήνες γέννησε ένα αγοράκι. Με κατάπληξη είδε αποτυπωμένο στο στέρνο του το σημείο του τιμίου σταυρού. Έταξε τότε στην Παναγία να φέρει το μικρό και να το βαφτίσει στην Τήνο. Δυστυχώς μεσολάβησε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και αναγκάστηκε να το βαφτίσει στο Χαρτούμ. Δεν παρέλειψε όμως να το ονομάσει Ευάγγελο. 
Μεγαλώνοντας το παιδί έμαθε από τη μητέρα του την ιστορία της γεννήσεώς του και ρίζωσε μέσα του η επιθυμία να προσκυνήσει τη Μεγαλόχαρη. 
Κάποια χρονιά, στο πανηγύρι της Παναγίας, ήρθε και ο μικρός Ευάγγελος στην Τήνο, προσκυνητής με την μητέρα του. Ήθελε μάλιστα να παραμείνει όλη τη νύχτα στον ναό, γιατί επιθυμούσε και πίστευε πως θα έβλεπε την Παναγία. 
Ο μεγάλος εσπερινός είχε προχωρήσει και ο δεσπότης κήρυττε κάτω από τον κεντρικό πολυέλαιο. Ξαφνικά βλέπει ο Ευάγγελος από τον γυναικωνίτη, όπου βρισκόταν, ένα δυνατό φως που έλαμπε σαν τον ήλιο κι έπαιρνε κάποτε μια κόκκινη απόχρωση. Συγχρόνως βλέπει να πλησιάζει μία ωραία νέα γυναίκα. Είχε παράστημα ηγεμονικό, φορούσε φωτοστέφανο, και με υψωμένο το δεξί της χέρι ευλογούσε τα πλήθη…

Ἱερεῖς εἰς ἀποτεφρωτήρια!

Εἰς τὴν ἐκ­πομπὴν «Κεραία» ποὺ παρουσιάζει ἡ κ. Ρ. Βιτάλη εἰς τὸ κρατικὸν τηλεοπτικὸν μέσον εἶχε θέμα σχετικῶς μὲ τὴν ἀποτέφρωσιν. Τὸ βάρος ἐδόθη ὑπὲρ τῆς ἀποτεφρώσεως μὲ ἐξαίρεσιν τὴν παρουσίαν τοῦ Ἀρχιμ. Ἀπ. Καβαλιώτη, ὁ ὁποῖος ἐκλήθη εἰς τὴν ἐκπομπήν, διὰ νὰ ὁμιλήση περὶ τῆς θέσεως τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ἦτο ἀπόλυτα σαφής, ἀλλὰ τὸν προέβαλαν μόνο πέντε λεπτά, εἰς τὰ ὁποῖα προφανῶς διεδραμάτισε τὸν ρόλον του καὶ τὸ μοντάζ… Ἔγιναν ὅμως ἀπὸ ἄλλους ὁμιλητὰς σπουδαῖαι ἀποκαλύψεις. Ὁ διευθυντὴς τοῦ ἀποτεφρωτηρίου τῆς Ριτσώνας ἐδήλωσεν ὅτι πολλάκις ἔχουν προσέλθει ἱερεῖς νὰ τελέσουν τρισάγιον πρὶν ἀπὸ τὴν ἀποτέφρωσιν μιᾶς σοροῦ!

--------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ποῖος «ἀρχιεπίσκοπος» καί ποίαν σημασίαν ἔχει ἄν γνωρίζῃ ἤ δέν γνωρίζῃ τά ὡς ἄνω; Ἐφόσον εἶναι σύγχρονος Ἰούδας (εἷς ἐκ τῶν πολλῶν), διατί ἀσχολεῖσθε μέ δαῦτον; Ἀποτειχισθῆτε ἄνευ ἄλλης καθυστερήσεως!

----------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Σε αυτήν την πρόταση κρύβεται η ιστορία του κόσμου

«Ταῦτά πάντα σοι δώσω, ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃς μοι.» Ματθ. (4, 9)
“όλα αυτά είναι ιδικά μου και θα σου τα δώσω, εάν με αναγνωρίσης ως κύριόν σου και πέσης κατά γης και με προσκυνήσης”.

H κορύφωση όλων των πειρασμών που δέχτηκε ο Κύριος από τον διάβολο – το δέλεαρ της εξουσίας.

Κατά συνέπεια αυτὀς ο πειρασμός της εξουσίας ( οικονομικής δύναμης και δόξας ) είναι ο κυρίαρχος στόχος και αξία ζωής του ανθρώπου.

Οποιος προσκυνήσει τον διάβολο θα λάβει το αντίδωρο – εξουσία. Αυτό κυριολεκτικά συμβαίνει στις μασονικές στοές, εκεί μοιράζεται απο τον διάβολο η εξουσία της γής - πολιτική και θρησκευτική - Οποιος τον προσκυνήσει θα μπορεί να συνεργαστεί μαζί του.

Ο Κύριος ήταν ξεκάθαρος απέναντι στον σατανά:

«Ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· γέγραπται γάρ, Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις» (Ματθ. 4,10).

Η απάντηση αυτή αποτελεί το αιώνιο παράδειγμα προς μίμηση για τους πιστούς όλων των αιώνων. Απάντηση ξεκάθαρη που επιφέρει ρίξη με τις αρχές και εξουσίες του αιώνος τούτου.

Για τον Άγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων, σημείο των καιρών ότι ο Αντίχριστος έρχεται, είναι όταν φθάνουν οι κληρικοί να προδίδουν την Εκκλησία.

* Το ποιός πρόδωσε την εκκλησία το είδαμε επανειλημμένως εδω και 18 μήνες και να είστε σίγουροι οτι ακόμα δεν είδατε τίποτα.

π. Γρηγόριος Ζιωγος

Τι μας διδάσκει η Παράδοση; Ποιος ήταν Εκκλησία;

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ή ο Ιωάννης Καλέκας ο λατινόφρων;

O άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ή ο Μητροφάνης και η υπόλοιπη ιεραρχία;

Ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής ή όλα τα Πατριαρχεία της εποχής του;

O άγιος Κύριλλος ή ο Νεστόριος;

45 Holy Martyrs of Nikopolis, Armenia

The Forty-five Martyrs of Nikopolis contested during the reign of Licinius, in the year 315. After many torments, they were burnt alive.