ΑΝΑΓΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΗΘΟΥΣ -- Αθωνικά άνθη

Εκκλησία είναι άθροισμα πιστών ανθρώπων ενωμένων με την κοινήν αγάπη στο Χριστό και ενωμένων μεταξύ τους με την αγάπην, αφού ο Χριστός είναι σαφής: «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιωαν. Ις, 35). Δηλαδή υπέρτατο κριτήριο της ιδιότητος των πιστών και μαθητών του Κυρίου Ιησού είναι η μεταξύ τους αγάπη. Οπότε είναι αληθινή τραγωδία να νομίζει κανείς ότι είναι μαθητής Χριστού και ότι αγωνίζεται για την δόξα του, ενώ είναι γυμνός από την αγάπη στον πλησίον του. Βέβαια οι Χριστιανοί ούτε μηχανές ομόρρυθμα λειτουργούσες είναι, ώστε να ομοφρονούν πάντοτε, αλλά και «ως σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες και υπό του διαβόλου πλανώμενοι», υφίστανται αλλοιώσεις μη καλές, απατώνται λίγο ή πολύ στη διακρίβωση του αληθινού και στην επιλογή τρόπων και μεθόδων ενεργείας και, εφ’ όσον τελούν υπό το κράτος των μη καλών παθών σε ποικίλο βαθμό, επόμενον είναι να νικώνται από τον εχθρό διάβολο και φυσικά να αμαρτάνουν.   

Δεύτε λαοί -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 5 Ιουλίου 2018

Αθανασίου του εν Άθω, Λαμπαδού οσίων.

Τη Ε΄ (5^η Ιουλίου), μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ του εν Άθω και των συν αυτώ αποκτανθέντων εξ μαθητών αυτού.         

Χρήσιμον ήτο πάντοτε να γράφωνται οι βίοι των εναρέτων και αγίων ανδρών, δια την ψυχικήν ωφέλειαν την οποίαν λαμβάνουν οι ακούοντες. Μάλιστα τώρα εις τα τέλη των αιώνων είναι τούτο έτι αναγκαιότερον, ένεκα της φοβεράς αμελείας ην δεικνύομεν, εις σημείον ώστε μετά βίας να δύνανται πολλά και μεγάλα παραδείγματα να παρακινήσουν ημάς προς μικρότατον αγώνα δια την του βίου διόρθωσιν. Ως εκ τούτου, μετά των άλλων ψυχωφελών διηγήσεων, γράφομεν και τούτον τον θαυμάσιον βίον του τρισμάκαρος Αθανασίου, όστις ησκήτευεν εις τον Άθωνα, τον οποίον έγραψαν οι μαθηταί αυτού και αφήκαν εις τους μεταγενεστέρους ως κληρονομίαν εκ θησαυρού πολυτίμου. Ο δε λόγος δεν θα είναι εγκωμιαστικός, αλλά διηγηματικός, μάλιστα προς ωφέλειαν των ακουόντων και όχι ίνα ευφημήσωμεν και επαινέσωμεν τον Άγιον, όστις, επειδή επαινείται υπό των θείων Αγγέλων, δεν χρειάζεται ανθρώπων εγκώμια.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΕΝ.ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» 27.6.2018

 1. Οἱ συγκυρίες εἶναι οὐσιαστικὰ ἄκρως ἀνώριμες, ἀκατάλληλες ἤ μᾶλλον ἀντίθετες πρὸς τοὺς ἑορτασμοὺς τῆς 200ης ἐπετείου τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας. Οἱ ἰθύνοντες ἐπιθυμοῦν μὲ ἐλαχιστότατα ποσὰ νὰ δημιουργηθοῦν ψευδαισθήσεις καὶ ἀπάτες καὶ εἰς τὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα. Αὐτὰ τὰ ἐλαχιστότατα ποσὰ τὰ δίδουν, νὰ τὰ νοσφισθοῦν (κατασπαταλίσουν) καὶ αὐτά, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον,  «ἡμέτεροι» καὶ ἐν γένει «τρωκτικά» μὲ χωρὶς χριστιανικὴ ἤ καὶ ἐθνικὴ ἰδεολογία ὡς π.χ.: διὰ κινηματογραφήσεις, θεατρικὲς παραστάσεις καὶ λοιπά «θέατρα τοῦ παραλόγου», γιὰ νὰ ὑπάρχῃ στάχτη στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων, ὅτι οἱ ἰθύνοντες σὰν ἰσουίτες θὰ διαθέσουν καὶ μερικὰ ψίχουλα διὰ τοὺς πανηγυρισμούς μας!!!...

Τοιουτοτρόπως θὰ βολευθοῦν πάλι ἀρκετοί «ἡμέτεροι».

«O tempora, o mores» (Ὤ καιροί, ὤ ἤθη)!!!!!.....

Τη αυτή ημέρα (4η Ιουλίου), η Αγία ΜΑΡΘΑ η μήτηρ του Οσίου Συμεών, του εν τω θαυμαστώ όρει, εν ειρήνη τελειούται.

Μάρθα η Οσία ήσκει παν είδος αρετής, και εν ταις Εκκλησίαις του Θεού σχολάζουσα εγέννησεν εξ επαγγελίας τον Άγιον Συμεών. Προσηύχετο δε μετά κατανύξεως και ίστατο πάντοτε ορθία, ουδείς δε είδεν αυτήν να καθήση κατά την ημέραν της Κυριακής ή να συνομιλήση εν τω Ναώ μετά τινος. Έτρεφεν αγάπην πολλήν και έδιδεν ελεημοσύνην εν ταπεινότητι.

Η Παναγία η Παντάνασσα η προστάτις της Σικίνου

Η Παναγία η Παντάνασσα είναι η προστάτις της Σικίνου. Για την εύρεση της εικόνας της Θεοτόκου γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Βουρλάκος, Αρχιερατικός Επίτροπος Σικίνου.

«Τα παλιά τα χρόνια, στο μικρό νησί της Σίκινου, που βρίσκεται μεταξύ των νησιών Ίου και Φολεγάνδρου και βόρεια της Σαντορίνης, υπήρχαν πολλές ιδιόκτητες εκκλησίες, οι οποίες είχαν και τον εφημέριό τους. Στον εφημέριο λοιπόν μίας εξ αυτών των εκκλησιών, που ήταν αφιερωμένη στον Τίμιο Πρόδρομο, συνέβη το παρακάτω θαυμαστό γεγονός.

Ένα βράδυ είδε στον ύπνο του μία θαυμάσια και μεγαλοπρεπή γυναίκα, η οποία τον προέτρεπε να πάει στο βόρειο μέρος του νησιού, στη θέση του Καρρά, στο αυλάκι να την παραλάβει. Το πρωί ο Ιερέας διηγήθηκε το όνειρό του στην πρεσβυτέρα και η οποία όμως τον συμβούλευσε να μην δίνει προσοχή στα όνειρα.

Τη αυτή ημέρα (4η Ιουλίου), μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΚΥΠΡΙΛΛΗΣ της συναθλησάσης μετά του Αγίου Θεοδώρου και δια ξεσμών τελειωθείσης.

Η Αγία Μάρτυς κατήγετο εκ της ιδίας πατρίδος εξ ης και ο Άγιος Θεόδωρος, δηλαδή της Κυρήνης. Αύτη, συζευχθείσα και συζήσασα μετά του συζύγου της δύο μόνον έτη, απώλεσεν αυτόν και έμεινε χήρα επί έτη εικοσιοκτώ. Έχουσα δε πόνον εις την κεφαλήν, παρεκάλεσε τους γονείς της να την αφήσωσι να προστρέξη όπως θεραπευθή εις τον Άγιον Θεόδωρον, όστις τότε δια την του Χριστού πίστιν ήτο έγκλειστος εν τη φυλακή. Όθεν μεταβάσα και ιατρευθείσα παρ’ αυτού έμεινε και υπηρέτει τον Άγιον μετά της Λουκίας και Αρόας. Αφού δε εμαρτύρησεν ο Άγιος Θεόδωρος, διεβλήθη η Κυπρίλλα εις τον ηγεμόνα, και ωδηγήθη ενώπιόν του. Επειδή δε δεν επείσθη να θυσιάση εις τα είδωλα, έθεσαν άνθρακας ανημμένους εις την μίαν των χειρών της, και ρίψαντες λίβανον επί των ανθράκων, ηνάγκαζον αυτήν να θυμιάση τα είδωλα.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ - Τοῦ Πρωτ. π. Γεωργίου Μεταλληνού

1.Οἱ σχέσεις ἐξουσίας κάθε μορφῆς εἶναι πάντα κεντρικὸ πρόβλημα τῆς κοινωνίας, στὸ ὁποῖο ἐμπλέκεται ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ πράγματα ὁ χῶρος τῆς Θρησκείας. Μολονότι ὁ Χριστιανισμὸς στὴν αὐθεντικὴ του ἔκφραση δὲν εἶναι θρήσκευμα – ἁπλὴ δηλαδὴ Ἱστορικὴ πραγμάτωση τοῦ φαινομένου τῆς θρησκείας, ἀλλὰ «ὁδός» (Πράξ. 9, 20), τρόπος δηλαδὴ ὑπάρξεως, ποὺ ὁδηγεῖ στὴ «θέωση», ὅπως νοεῖται χριστιανικὰ ἡ σωτηρία, ἡ διαπλοκὴ του μέ τὶς δομὲς τοῦ κόσμου εἰσήγαγε στὴν ὀργάνωσὴ του καὶ τὴν ἔννοια τῆς ἐξουσίας. Στὴν Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, ἀναγνωρίζεται ὁ θεόσδοτος χαρακτήρας τῆς ἐξουσίας, «ἵνα μὴ ὁ κόσμος εἰς ἀκοσμίαν ἐμπέσῃ» (Ἰσίδωρος Πηλουσιώτης, 5ος αἰ. Ε.Π. 78, 657), ἐλέγχεται ὅμως συχνὰ ἡ πτωτικὴ κατανόηση καὶ χρήση της. Γι᾽αὐτὸ ὑπογραμμίζεται ἡ σχετικότητα καὶ ὁ πνευματικός της χαραχτήρας γιὰ τὴν Ἐκκλησία (πρβλ. Α΄ Κορ. 9, 12. Β´Κορ. 10, 8. Β´Θεσ. 3, 9 κ.ἄ.). Στὴν Κ.Δ. φανερώνεται ἐξ ἄλλου ἡ δαιμονικότητα τῆς ἐξουσίας τοῦ κόσμου (πρβλ. τὸ διάλογο τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν Πιλάτο – Ἰωάν. 18, 28 ἑ.) καὶ προβάλλεται ὁ διακονικὸς καὶ ἀπελευθερωτικὸς χαραχτήρας τῆς «ἐξουσίας» τοῦ Χριστοῦ (Ματθ. 10, 1 καὶ παράλ., 28, 18 κ.ἄ.).

Τη αυτή ημέρα (4η Ιουλίου), μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ Επισκόπου Κυρήνης.

Θεόδωρος ο Άγιος Ιερομάρτυς, ο Επίσκοπος Κυρήνης, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει 699, καταγόμενος εκ της Κυρήνης της εν Λιβύη, εκ της οποίας κατήγετο και Σίμων ο Κυρηναίος, ον ηγγάρευσαν ίνα άρη τον Σταυρόν του Κυρίου. Γενόμενος δε ο Άγιος ούτος Θεόδωρος άριστος καλλιγράφος και γράψας, δια των ιδίων του χειρών, βιβλία, τα οποία απεθησαύρισεν εις τας Εκκλησίας του Θεού, διεβλήθη ένεκα τούτου υπό του ιδίου υιού του, Λέοντος ονόματι, εις τον ηγεμόνα Διγνιανόν, ότι δηλαδή κατέχων βιβλία τινά πείθει πολλούς ειδωλολάτρας να αποστρέφωνται την λατρείαν των ειδώλων και να επιστρέφωσιν εις την πίστιν του Χριστού. Ωδηγήθη λοιπόν ο Άγιος έμπροσθεν του ηγεμόνος, ενώ ηκολούθουν αυτόν πολλοί Χριστιανοί, εν οις ήσαν και η Αγία Λουκία, η Αγία Αρόα και η Αγία Κυπρίλλα.

ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ «ΙΕΡΟΝ ΚΑΙ ΟΣΙΟΝ»!

Του Αρχιμ. Τιμοθέου Γ. Παπασταύρου, Ιεροκήρυκος Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

Ουκ έστιν έως ενός

Όταν πριν από κάποιους μήνες, έγραψα την “ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΟΔΥΡΟΜΕΝΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ”, έσπευσαν πολλοί, άλλοι να με συγχαρούν, – τους οποίους ευχαρίστησα και ευχαριστώ – άλλοι να μου τονίσουν το “επικίνδυνον του ατοπήματος“ και άλλοι να με επιπλήξουν και να με απειλήσουν. Σ’ αυτούς τους τελευταίους, απάντησα πρώτον μεν, με την περιφρόνησή μου και δεύτερον, με το να κρατώ την συγκεκριμένη επιστολή μου, επί δέκα και πλέον ημέρες σε “πρώτο πλάνο”, στην ηλεκτρονική μου σελίδα και να υπάρχη ακόμη μέχρι σήμερα, σε περίοπτη θέση και να μπορή ο καθένας να την “ανοίξη”. Τις απειλές τους – τους το είπα άλλωστε και τους το επαναλαμβάνω, να πάνε να τις κάνουν όπουδήποτε αλλού και όχι σε μένα. Αν θίγωνται από το περιεχόμενο, … υπάρχει και εισαγγελέας! Δεν πρόκειται να δεχτώ εκ νέου, υποδείξεις και παρατηρήσεις και τους το επαναλαμβάνω, ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΖΩ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΘΕΟΝ και δεν πρόκειται ποτέ και κανείς, να μου … υπαγορεύη το τι θα λέγω, το τι θα γράφω και κυρίως το τι θα σκέφτωμαι. Ας μη σπεύσουν … λοιπόν!
Πόσα κακά και φοβερά δεν συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες!