The church of Panagia Megalochari is located on a hill above Chora, the capital of Tinos. Many pilgrims cover this distance on their knees, from the port to the church, those who keep a solemn promise to the Virgin Mary. As the path is very rough and their knees can get injured, a long red carpet has been laid from the entrance of the church to the port, only for this reason.
Τήν ἀνεκάλεσε στήν τάξη ὁ Ἀρχηγός ΓΕΕΘΑ τό βράδυ τῆς Ἀναστάσεως ἔξω ἀπό τόν Μητροπολιτικό Ναό Ἀθηνῶν
ΑΠΟ ΤΟ δημοτικό σχολεῖο οἱ
Ἕλληνες μαθαίνουμε νά τιμᾶμε τήν σημαία καί νά στεκόμεθα σέ στάση προσοχῆς, ὅταν
ἀνακρούεται ὁ ἐθνικός ὕμνος. Δέν θά ἐχρειάζετο ὡς ἐκ τούτου ἰδιαιτέρα «ἐκπαίδευσις»
γιά νά μάθουν νά τηροῦν τήν βασική αὐτή ἀρχή οἱ συμπολῖτες μας πού ἐκλέγονται
γιά νά ὑπηρετήσουν σέ δημόσια ἀξιώματα. Πόσω μᾶλλον στήν θέση τοῦ ἀνωτάτου ἄρχοντος.
Καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι μέχρι τήν τελευταία διετία «παραστρατήματα» δέν ὑπῆρξαν.
Κάποιοι μπορεῖ νά ἐπέδειξαν καθ’ ὑπερβολήν προσήλωση στά θέσμια, ἀλλά αὐτό μᾶλλον
συνέτεινε στήν καλλιέργεια τοῦ ἐθνικοῦ αἰσθήματος καί τοῦ σεβασμοῦ. Τώρα
τελευταῖα μᾶς ἔμελλε νά διαπιστώσουμε ὅτι κάποιοι εἶναι ἀνεπίδεκτοι μαθήσεως.
Ἡ κ. Σακελλαροπούλου δέν ἔμαθε τίποτε ὅσον ἀφορᾶ τόν σεβασμό πρός τόν ἐθνικό ὕμνο. Ἀπό τήν στιγμή ὅμως πού ἐπελέγη γιά τό ἀνώτατο ἀξίωμα, ὤφειλε νά μάθει τίς ὑποχρεώσεις της. Καί στρατιωτικό γραφεῖο ἔχει ἡ Προεδρία καί γραφεῖο Πρωτοκόλλου, στελεχωμένα μέ πρόσωπα κατ’ ἐξοχήν κατάλληλα νά τήν καθοδηγήσουν καί νά τήν προστατεύσουν ἀπό τίς «ἀβλεψίες». Τί μπορεῖ νά καταφέρουν ὅμως ὅταν κάποιος εἶναι ἀνεπίδεκτος μαθήσεως;
Modern man, tired from the various celebrations that typically end up fulfilling societal conventions, faces Christmas without approaching it internally. Most people, even the otherwise religious ones, see Christmas as a big family feast, which offers the opportunity to bring together scattered family members around Christ laying in the manger, under the Christmas tree that came out of the closet to be decorated in a corner of our house for a few days. But today, each one of us is called to ask himself the question: What does Christmas mean to me? One makes personal a broader question: “Why did God become man?” —a question that occupied the greatest minds of history.
“… so we might receive adoption as sons” (Gal. 4:5)
BOOK I CHAPTER VI
Concerning the Word and the San of God: a reasoned proof.
So then this one and only God is not Wordless. And possessing the Word, He will have it not as without a subsistence, nor as having had a beginning, nor as destined to cease to be. For there never was a time when God was not Word: but He ever possesses His own Word, begotten of Himself, not, as our word is, without a subsistence and dissolving into air, but having a subsistence in Him and life and perfection, not proceeding out of Himself but ever existing within Himself. For where could it be, if it were to go outside Him? For inasmuch as our nature is perishable and easily dissolved, our word is also without subsistence. But since God is everlasting and perfect, He will have His Word subsistent in Him, and everlasting trod living, and possessed of all the attributes of the Begetter.
4. Η Εκκλησία επί αιώνες ανέχονταν τις παπικές κακοδοξίες;
1. Μία απ’ τις σοβαρώτερες
κατηγορίες, που έχουν εκτοξεύσει κατά καιρούς οι ηγέτες του Νέου Ημερολογίου
εναντίον όσων έμειναν πιστοί στο Παληό είναι ότι η Εκκλησία δεν είναι
«αυτόφωρο» δικαστήριο, για να δικάζει αμέσως τα σφάλματα των Πατριαρχών και
επισκόπων! Για να στηρίξουν την άποψή τους αυτή, λένε, ότι στο παρελθόν η
Εκκλησία ανέχονταν επί τρεις αιώνες τις δογματικές παρεκτροπές του παπισμού! Συγκεκριμένα,
ισχυρίζονται:
α. Ότι το «πρωτείο» και το «Φιλιόκβε», το δόγμα δηλ. ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται «και εκ του Υιού», δεν εμφανίστηκε το 1054, αλλά επί αιώνες διδάσκονταν όλα αυτά στη Δύση. Λένε, ότι η προσθήκη του Φιλιόκβε μπήκε για πρώτη φορά στο «Σύμβολο της Πίστεως» το έτος 589 μ.Χ. από την Σύνοδο του Τολέδου στην Ισπανία. Και όμως, λένε, η Εκκλησία «κατ’ οικονομία» ανέχονταν και τον πάπα και τις κακοδοξίες του!
Ιωάννης ο Θεολόγος ο θείος Απόστολος και Ευαγγελιστής, ο ηγαπημένος του Κυρίου Μαθητής, εγεννήθη μεν εις Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, μετέστη δε προς Κύριον, κηρύττων τον λόγον του Θεού εν Εφέσω εις γήρας βαθύ επί των ημερών του βασιλέως Τραϊανού (98-117). Όταν δε ο μακάριος Ιωάννης επρόκειτο να μετατεθή από της παρούσης ζωής, εις εκείνην την αιωνίαν και άληκτον, προγνωρίσας τούτο δια της εν αυτώ ενοικούσης θείας Χάριτος, παραλαβών τους μαθητάς αυτού ήλθεν έξω της πόλεως Εφέσου εις σημείον όπου και υπέδειξεν ο ίδιος να ανοιγή ο τάφος του. Εισελθών δε εν αυτώ μόνος έτι ζων, εκοιμήθη εκεί εν Κυρίω. Έκτοτε ο τάφος ούτος ανεδείχθη άλλη κολυμβήθρα του Σιλωάμ, επειδή ο Πανάγαθος και φιλάνθρωπος Κύριος ημών όχι μόνον εδόξασε τους Αγίους, τους δια την αγάπην Του προθύμως αγωνισθέντας, ήτοι τους ιερούς Αυτού Μαθητάς και Αποστόλους, τους Προφήτας και Μάρτυρας και όλους τους Αυτώ ευαρεστήσαντας, αξιώσας τούτους της Βασιλείας των ουρανών και των αιωνίων αγαθών, αλλά και δια της δωρεάς θείων Χαρίτων και δια πολλών θαυμάτων λαμπρούς και τότε απέδειξεν, έτι δε και τώρα και πάντοτε αποδεικνύει και τους τόπους εκείνους, εις τους οποίους διέτριψαν ή ετάφησαν ούτοι.
Το δέκατο τρίτο χρόνο της βασιλείας του Ρωμανού ( 920-944μ.Χ.), ζούσε στη Βασιλεύουσα (Κων/πολη) κάποιος άνδρας, που υπηρετούσε σαν ένας από τους πιο έμπιστους φύλακες του βασιλικού κοιτώνα του Αλεξάνδρου, προκατόχου του Ρωμανού στο θρόνο. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος προτίμησε τη μοναχική ζωή. Έγινε μοναχός με τ' όνομα Κοσμάς, και αργότερα ηγούμενος του μοναστηριού που βρίσκεται κοντά στο Σάγαρη ποταμό. Κάποτε όμως τον χτύπησε μια πολύ βαριά αρρώστια, που τον ταλαιπωρούσε για πολύ καιρό.
Συμπλήρωνε ήδη πέντε μήνες σ' αυτή τη φοβερή δοκιμασία, όταν μια μέρα, γύρω στην τρίτη ώρα, συνήλθε λίγο, ανασηκώθηκε μαλακά πάνω στο μικρό του κρεβάτι και ανακάθησε, στηριζόμενος από το ένα μέρος κι από το άλλο στους αδελφούς που τον διακονούσαν.
Outside of Constantinople, towards the district of the Seven Towers, there was in ancient times a very large and most beautiful church named in honour of the Theotokos; it had been built about the middle of the fifth century by the Emperor Leo the Great (also called "Leo of Thrace," he is commemorated on Jan. 20). Before he became Emperor, he had encountered there a blind man, who being tormented with thirst asked him to help him find water. Leo felt compassion for him and went in search of a source of water but found none. As he became downcast, he heard a voice telling him there was water nearby. He looked again, and found none. Then he heard the voice again, this time calling him "Emperor" and telling him that he would find muddy water in the densely wooded place nearby; he was to take some water and anoint the blind man's eyes with it. When he had done this, the blind man received his sight. After Leo became Emperor as the most holy Theotokos had prophesied, he raised up a church over the spring, whose waters worked many healings and cured maladies by the grace of the Theotokos; from this, it came to be called the "Life-giving Spring." The Church of Christ celebrates the consecration of this church on this day.