Τη ΚΑ΄ (21η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΚΟΔΡΑΤΟΥ του εν Μαγνησία.

Κοδράτος ο Απόστολος και Μάρτυς ήτο ανήρ σοφός και πολυμαθής. Γενόμενος δε μαθητής των Αποστόλων, εχειροτονήθη Επίσκοπος των Αθηναίων και πολλούς επέστρεψεν εις την αληθή πίστιν του Χριστού, τους δε σοφούς των Ελλήνων, οίτινες υπερηφανεύοντο μεγάλως δια την σοφίαν των, απεστόμωσε και κατήσχυνε με την χάριν του Θεού και με την δύναμιν των λόγων του.

«Εν τω ονόματι του Ιησού…» του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών

Είναι αλήθεια ότι ή πρώτη σύλληψη, από το λογοκρατούμενο πνεύμα μας, της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού είναι συνήθως μια διαφάνεια νοησιαρχική. Τη διαδικασία της επικλήσεως συλλαμβάνουμε ως καθαρή νοητική λειτουργία. Αλλά αν βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό αγιοπνευματικής εμπειρίας, το πνεύμα μας, καθώς ανοίγει τις πύλες του για να δεχθεί την εικόνα της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού, δεν υποδέχεται μια παράσταση της διανοίας αλλά μια άγιοπνευματική «Θεία Λειτουργία», στην οποία εκφράζεται συνοπτικά όλη η δυναμική λυτρωτική παρουσία της ζωής του Κυρίου. Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι μια τυπική (μηχανική – ψυχολογική) επανάληψη προβολής νοητικών διαφανειών στην οθόνη του πνεύματός μας. Είναι αναμφιβόλως η έκχυση της συνολικής δυναμικής του σωτηριολογικού Του έργου στην καθολική μας ύπαρξη.

οικουμενισμός & μασωνία - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριο

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 21 Σεπτεμβρίου 2018

Τη ΚΑ΄ (21η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΙΩΝΑ.                                                              

Ιωνάς ο Προφήτης ήτο υιός του Αμαθί, καταγόμενος από Γιέτ Καριαθμαούς και κατοικών πλησίον εις την Άζωτον, ήτις ήτο πόλις των Ελλήνων παραθαλάσσιος· προεφήτευσε δε περί τα έτη ωλη΄- ωι΄ (838 – 810) προ Χριστού. Μήτηρ αυτού ήτο η χήρα εκείνη, προς την οποίαν επέμφθη ο Ηλίας, όταν δια προσευχής του εγένετο πείνα εις την Σαμάρειαν, και εις όλην την επικράτειαν των δέκα φυλών. Όθεν και δια την φιλοξενίαν εκείνην ηυλόγησε τον καμψάκην, ήτοι το αγγείον του εκαίου και την υδρίαν του αλεύρου, ώστε ούτε εκενώθη, ούτε ωλιγόστευσεν εν όσω επεκράτει η πείνα. Ούτος δε ο Ιωνάς είναι ο υιός της προρρηθείσης χήρας, τον οποίον παραδόξως ανέστησεν ο Προφήτης Ηλίας εκ των νεκρών.

Τη αυτή ημέρα Κ΄ (20Η) Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Νέος Οσιομάρτυς ΙΛΑΡΙΩΝ ο Κρης ο εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας εν έτει από Χριστού αωδ΄ (1804) ξίφει τελειούται.

Ιλαρίων ο Άγιος Οσιομάρτυς κατήγετο από την περίφημον νήσον Κρήτην, εκ της πόλεως Ηρακλείου, της κοινώς λεγομένης Κάστρον. Ο πατήρ αυτού εκαλείτο Φραντζέσκος, η δε μήτηρ του Αικατερίνα. Είχε δύο αδελφούς, Πολυζώην και Γεώργιον καλουμένους, και δύο αδελφάς. Ανατραφείς από τους γονείς του καλώς και χρηστοηθώς, έμαθε τα ιερά γράμματα και ήτο αγαθής προαιρέσεως, Ιωάννης πρότερον καλούμενος. Έχων θείον ιατρόν, προσελήφθη παρ’ αυτού, όστις απερχόμενος εις Κωνσταντινούπολιν έλαβε μεθ’ εαυτού και τον Ιωάννην, υπό την στέγην του οποίου παρέμεινεν επί δέκα έτη και επέκεινα.

Τη αυτή ημέρα Κ΄ (20η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Ομολογητών ΘΕΟΔΩΡΟΥ και ΕΥΠΡΕΠΙΟΥ, μαθητών του αυτού Αγίου Μαξίμου.

Μάξιμος ο σοφώτατος Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής είναι εκείνος, όστις επρωτοστάτησε δια την συγκρότησιν της εν Ρώμη Συνόδου, ήτις συγκληθείσα υπό του Αγίου Μαρτίνου Πάπα Ρώμης κατά το έτοςχμε΄ (645) ανεθεμάτισε την α΄ρεσιν Κώνσταντος του εγγόνου του Ηρακλείου, του μίαν θέλησιν επί Χριστού δογματίζοντος. Την απόφασιν ταύτην της Συνόδου μαθών ο βασιλεύς, πρώτον μεν έστειλε και έφερεν από την Ρώμην τον Άγιον τούτον Μάξιμον και τους δύο μαθητάς του, Αναστασίους καλουμένους, και ύστερον από πολλάς θλίψεις, όπου τους επροξένησεν, εξώρισεν αυτούς εις την Θράκην· και πάλιν εκείθεν αυτούς μετακαλέσας και βλέπων, ότι ήσαν απτόητοι και πάσης κολακείας ανώτεροι, του μεν Αγίου Μαξίμου και του ενός Αναστασίου, του μεγαλυτέρου, κόπτει τας δεξιάς χείρας και τας γλώσσας, και εξορίζει τούτους ομού με τους άλλους τρεις μαθητάς του εις διαφόρους τόπους.

Τη αυτή ημέρα Κ΄ (20η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Πατέρων ημών και Ομολογητών ΥΠΑΤΙΟΥ Επισκόπου και ΑΝΔΡΕΟΥ Πρεσβυτέρου.

Υπάτιος ο Επίσκοπος και Ανδρέας ο Πρεσβύτερος κατήγοντο από την χώραν των Λυδών, όταν δε ήσαν παιδία επήγαιναν εις εν σχολείον, και με τας συνεχείς νηστείας και αγρυπνίας, τας οποίας έκαμνον, και με την καθαράν ζωήν και την πολλήν ταπεινοφροσύνην και την εις πάντας αγάπην, όπου μετεχειρίζοντο οι αοίδιμοι, υπερέβαλλον όλους τους εκεί μαθητάς· και ο μεν Υπάτιος ηγάπησε την μοναδικήν ζωήν, ο δε Ανδρέας ενεπιστεύθη την διακονίαν της Εκκλησίας.

Διαβάζουμε ἕνα φοβερὸ παράδειγμα φιλαργυρίας καὶ ἴασή της στὸν βίο τοῦ Ὁσίου Παρθενίου Λαμψάκου.

Κάποτε περνώντας ὁ Ὅσιος ἀπὸ κάποια πόλι, βρῆκε τὸν Μητροπολίτη της πολὺ ἄρρωστο. Ὁ Ὅσιος κατάλαβε τὴν αἰτία τῆς ἀσθενείας του, ἡ ὁποία προερχόταν ἀπὸ τὴν φιλαργυρία καὶ μάλιστα ἀδικοῦσε τοὺς πτωχούς, καὶ τοῦ λέγει. «Γνώριζε ὅτι ἡ θλίψη αὐτὴ προῆλθε σὲ σένα ἀπὸ ψυχικὴ ἀσθένεια καὶ μάλιστα ἐπειδὴ ἀδίκησες πτωχούς. Ἐὰν ἀποδώσης τὸ ἄδικο, θὰ γίνης καλὰ καὶ στὴν ψυχή σου καὶ στὸ σῶμα. Ἐὰν ὅμως περιφρονήσης τὰ λόγια μου, οὔτε τὸ σῶμα θὰ γιατρευτῆ, οὔτε καὶ ἡ ψυχή σου». Πράγματι ὁ Ἀρχιερεὺς μετανόησε γιὰ τὴν ἀδικία ποὺ εἶχε κάνει, ἐξομολογήθηκε καὶ κάλεσε τὸν οἰκονόμο του νὰ φέρη τὸ ταμεῖο του. Τότε ὁ Μητροπολίτης τὸ ἔδωσε στὸν Ἅγιο νὰ τὸ κάνη ὅπως θέλει. Ὁ Ἅγιος ὅμως τοῦ εἶπε τὸ ἑξῆς: «Ἐσὺ πρέπει νὰ τὸ μοιράσης μὲ τὰ ἴδια τὰ χέρια σου». Ἔτσι ἔκανε ὁ Μητροπολίτης, μοίρασε ὅσα εἶχε ἄδικα συγκεντρώσει καὶ θεραπεύτηκε τελείως σωματικὰ καὶ ψυχικά.

"ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ (π. Σταυρος Βάιος)" -- Σχόλιο : Ο ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ είπε...

Πατέρα Σταύρο, εξαιρετικό το παρακλητικό γράμμα σας, αλλά όπως από τα πράγματα 

αποδεικνύεται, πολύ δύσκολα θα έλθει αυτή η ποθούμενη Ενότητα των Αληθινών 

Ορθοδόξων. Κάποιοι λέγουν ότι αυτή η Ενότητα θα έλθει όταν Ο Κύριος μας στείλει 

ηγέτες με Αγιοσύνη και Αρετή για να μας Ενώσουν, αλλά μάλλον λανθάνουν, διότι από 

το 1924 μέχρι σήμερα παρουσιάσθηκαν τέτοιοι ηγέτες, για παράδειγμα στην Ελλάδα 

ο Άγιος Χρυσόστομος πρώην Φλωρίνης και στους Ρώσους της διασποράς ο Άγιος 

Φιλάρετος Μητροπολίτης της Συνόδου τους και άλλα πρόσωπα, που δυστυχώς 

πολεμήθηκαν κάποιες φορές ανελέητα, ακόμη και από πρόσωπα υποτιθέμενων 

συνεργατών τους. Και αυτό το γεγονός εξηγείται εύκολα, όταν τα πάθη μας και ιδιαίτερα

 ο εγωϊσμός μας, φανερός ή κρυφός, μας κάνει ανυπάκουους στο Θεό, τότε γιατί μας 

φαίνεται παράξενο γεγονός η ανυπακοή στους Αγίους Του; Το πρόβλημα δεν 

ευρίσκεται τόσο στην έλλειψη Αγίων ηγετών, αλλά στο φρόνημά μας, την ιδέα που 

έχουμε για τον εαυτό μας, όχι αυτό που δείχνουμε ξεγελώντας ενίοτε ακόμη και τον 

εαυτό μας, αλλά το τί πραγματικά είμαστε. Και για να μην νομίζουμε, ότι το γεγονός 

αυτό όταν συμβαίνει σε αγωνιστές δεν θα έχει και μεγάλο προσωπικό κόστος, πιστεύω,

 ότι όποιος Αποτειχισμένος Κληρικός, Μοναχός ή Λαϊκός, Πατρίου και Νεόυ 

Εορτολογίου, δεν φλέγεται από τον πόθο της Ενότητος των Αληθινών Ορθοδόξων, 

δεν είναι γνήσιος δούλος Του Χριστού και ο κόπος και ο αγώνας του, ούτε Την 

Εκκλησία, ούτε τον ίδιο προσωπικά θα ωφελήσει, μάταια κοπιάζει, ο διαχωρισμός 

από τους φιλαιρετικούς είναι το πρώτο Θεοφιλές βήμα και η Ενότητα των Αληθινών 

Ορθοδόξων ή έστω η πραγματική με πόνο και κόστος προσπάθεια γι αυτό το σκοπό, 

το δεύτερο αναγκαίο βήμα, για την ολοκλήρωση του καθήκοντός μας, που απορρέει 

από την πραγματική Αγάπη μας για Τον Κύριό μας.

Εις τα ζητήματα της πίστεως δεν χωρούν ανθρώπινοι συναισθηματισμοί

Αείποτε η Εκκλησία του Χριστού «δια τους λόγους των χειλέων Του εφύλαξεν οδούς σκληράς». Μέσος όρος δεν υπάρχει. Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν. Ή ο από δέκα αιώνων Καθολικισμός περιέπεσεν εις αιρέσεις, οπότε πρέπει να τας αποβάλη και κατόπιν να έλθη προς ένωσιν Δογματικήν και Εκκλησιαστικήν ή δεν έχει αιρέσεις οπότε η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ' όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων, και τα πάντα γίνονται άνω κάτω.

Αλβανία: Συνεχίζει η κυβέρνηση Ράμα να γκρεμίζει σπίτια Ελλήνων στη Χειμάρρα

Το σχέδιο εκδίωξης της ελληνικής μειονότητας από τη Βόρεια Ηπειρο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη από τις αλβανικές Αρχές και την κυβέρνηση Ράμα, η οποία συνεχίζει να γκρεμίζει σπίτια Ελλήνων, τη στιγμή που το επονομαζόμενο «κόμμα των Τσάμηδων» αποφάσισε να συνεργαστεί με το Δημοκρατικό Κόμμα
Μία μονάδα του μηχανικού του αλβανικού στρατού, με σκαπτικά μηχανήματα και βαρέα οχήματα, κινήθηκε το πρωί της Τρίτης στη θέση Γιάλα, του παραλιακού μετώπου της Χειμάρρας, και προχώρησε στο γκρέμισμα ενός οικήματος που ανήκει σε Ελληνες.

Την όλη μεθόδευση σε βάρος της ελληνικής οικογένειας, που κινδυνεύει να χάσει την περιουσία της, όπως και πολλές άλλες, χρεώνεται η υπουργός Αμυνας της Αλβανίας. Η κυβέρνηση του Εντι Ράμα φοβάται ότι θα χάσει στην εξουσία και προχωρά βήμα βήμα με αυθαίρετες αποφάσεις στην εκδίωξη των Ελλήνων και την αρπαγή των περιουσιών τους. Στη θέση του εν λόγω οικήματος επιδιώκεται από την Αλβανία να στηθεί ένα παραλιακό ξενοδοχειακό συγκρότημα.

ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Μόνη απάντηση, η εθνική συσπείρωση απέναντι στην προδοτική συμφωνία, αλλά και στην ωμή κρατική βία

Από τον Γιάννη Κουριαννίδη*

Η δολοφονική συμπεριφορά των δυνάμεων καταστολής της ΕΛ.ΑΣ. εναντίον των πολιτών που διαδήλωναν κατά της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών, έξω από το Βελλίδειο στη Θεσσαλονίκη, αποτέλεσε μέχρι στιγμής την κορύφωση της μεθοδευμένης επιχείρησης της κυβέρνησης να τσακίσει την αποφασιστικότητα και το φρόνημα του ελληνικού λαού, που στέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι στην προδοσία.
Δεν είναι θυμική αυτή η συμπεριφορά ούτε η κλιμάκωσή της. Υπακούει σε συγκεκριμένη μελέτη της κοινωνικής αντίδρασης και της εθνικής αγανάκτησης, και στην εκτίμηση των επιπτώσεων που αυτές μπορεί να επιφέρουν.
Οπως έχουμε ξαναπεί, στο Σκοπιανό οι Ελληνες δεν έχουν αναστολές. Τα κόμματα της Μεταπολίτευσης δεν κατάφεραν να τους ενοχοποιήσουν, ώστε να αποποιηθούν τις ευθύνες τους, όπως έκαναν στο ξεπούλημα της Κύπρου το 1974, τάχα με την ανοχή τους στην επτάχρονη δικτατορία, αλλά και στην εκχώρηση της κρατικής κυριαρχίας μέσω των Μνημονίων, με την ατάκα «μαζί τα φάγαμε».

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ