Τοῦ Δρ. κ. Ἀνδρέου
Ράλλη*
Ἀπὸ τὴν κήρυξη τῆς πανδημίας τοῦ
Covid-19 ἀπὸ τὸν Παγκόσμιο Ὀργανισμὸ Ὑγείας (ΠΟΥ) τὸν Μάρτιο τοῦ 2020, ἔχουν
σημειωθεῖ θεμελιώδεις ἀλλαγὲς στὴν κοινωνία καὶ οἱ νόμοι ἔκτακτης ἀνάγκης ποὺ ἐπιβλήθηκαν
ἀπὸ τὶς ἐθνικὲς κυβερνήσεις παγκοσμίως μὲ τὸ πρόσχημα τῆς προστασίας τῆς
δημόσιας ὑγείας. Ἡ μετάβαση σὲ μία ἐποχὴ μετὰ τὸν Covid-19 εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα
περιορισμοὺς στὴν ἐλευθερία καὶ τὰ ταξίδια καὶ τὴ συγκέντρωση, καθὼς καὶ
περιορισμοὺς στὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου, τὸ κλείσιμο ἐπιχειρήσεων καὶ σχολείων καὶ
τὸν περιορισμὸ ὑγιῶν ἀτόμων. Ἐπὶ τοῦ παρόντος, ὑπάρχει ἔλλειψη ἐπιστημονικῆς
συναίνεσης σχετικὰ μὲ τὶς δικαιολογίες ποὺ δίνονται ἀπὸ παγκόσμιους ὀργανισμούς,
ὅπως ὁ ΠΟΥ, τὸ CDC καὶ ἐθνικὲς κυβερνήσεις, γιὰ τέτοιους δραστικοὺς κοινωνικοὺς
μετασχηματισμοὺς ἀπὸ τὸ status quo ἀπὸ τὴν ἐποχὴ πρὶν ἀπὸ τὸν Covid-19.
Ἐπιστήμονες, ὅπως ὁ καθηγητὴς Luc Montagnier, ὁ παγκοσμίου φήμης ἰολόγος
καὶ βραβευμένος μὲ Νόμπελ γιὰ τὴν ἀνακάλυψη τοῦ HIV), ὁ Dr Sucharit Bhakdi
(πρώην ἐπικεφαλῆς τοῦ Ἰνστιτούτου Μικροβιολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Mainz) καὶ
ὁ Dr. Micheal Yeadon (πρώην Ἀντιπρόεδρος τῆς Pfizer) ὑποστηρίζουν ὅτι τὰ μέτρα ἔκτακτης
ἀνάγκης γιὰ τὴν ὑγεία, συμπεριλαμβανομένης τῆς ἐπιβολῆς ἐντολῶν γιὰ «ἐμβόλιο»
Covid-19 ποὺ ὁρίζονται ἀπὸ τὸν ΠΟΥ καὶ τὶς ἐθνικὲς κυβερνήσεις, ἀποτελοῦν ἀπειλὴ
γιὰ τὴ Δημοκρατία καὶ τὶς Πολιτικὲς Ἐλευθερίες καὶ δὲν βασίζονται σὲ ἐπιστημονικὰ
δεδομένα, ἀλλὰ σὲ μία παγκόσμια πολιτικὴ ἡμερήσια διάταξη.
