Του μακαριστοῦ Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου:

«Πρέπει νά ὁμολογήσωμεν ὅτι ἔχομεν καί ἡμεῖς τήν "κρίσιν" μας. Κρίσιν ποιμένων καί θεολόγων. Δέν ἔχει, βεβαίως σημασίαν, ἄν τελικῶς δέν θά δυνηθοῦν νά βλάψουν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Βέβαιον ὅμως εἶναι, ὅτι φθείρουν τό ὀρθόδοξον φρόνημα τοῦ λαοῦ μας καί στερεώνουν τούς αἱρετικούς εἰς τάς πλάνας των. Ἀλλά ἐλησμονήσαμεν. Τό νά εἶναι τις Ὀρθόδοξος ποιμήν καί θεολόγος εἶναι μέγα πρᾶγμα. "Γενναίας δεῖται ψυχῆς" κατά Χρυσόστομον. Ποῦ νά εὕρωμεν τούς γενναίους; Ποῦ εἶναι οἱ Πατερικοί; Ποῦ οἱ Μάρτυρες τῆς πίστεως; Φοβούμεθα μήπως εὑρισκόμεθα εἰς τάς ἐσχάτας ἡμέρας. Ἀπαισιοδοξοῦμεν; Ἀλλά πῶς νά ἑρμηνεύσωμεν τό φαινόμενον τῆς τόσον ἐκτεταμένης ἀφασίας, τῆς μειοδοσίας ἐν τῇ πίστει, τῆς ἀπουσίας ζήλου ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, τῆς βαθείας σιωπῆς, ἥτις διαδέχεται τά αἱρετικά κηρύγματα "Ὀρθοδόξων" ποιμένων; ποῦ εἶναι αἱ ἀστραπαί τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας;»

Κάποτε ο Μέγας Αντώνιος ρώτησε:

«Κύριε, πως συμβαίνει, μερικοί να ζουν λίγο στη γη και άλλοι να φθάνουν σε βαθειά γηρατειά; Και γιατί άλλοι να βρίσκωνται μέσα σε φτώχεια και άλλοι να είναι πλούσιοι; Και πως οι άδικοι μεν πλουταίνουν, ενώ οι δίκαιοι πένονται;».Τότε άκουσε φωνή να του λέγη: «Αντώνιε, κοίτα τον εαυτό σου. Αυτά τα κανονίζει ο Θεός κατά την κρίση του και δεν συμφέρει να τα μάθης».

Δραματικόν ερώτημα. -- Καταργούμεν τον Χριστόν; -- Του Αρχιμ. Αρσενίου Κομπούγια.

Κατάπληξιν μου επροξένησε και έμεινα εκστατικός από την πληροφορία της εφημερίδος «Καθολική» την εφημερίδα των εν Ελλάδι Παπικών. Η πληροφορία κεραυνός, που δικαιώνει πλήρως τους φόβους, ότι η λεγομένη Οικουμενική κίνησις με το λεγόμενον Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών, είναι όντως εφεύρημα του Σατανά. Ο αρχηγός είναι ο ίδιος ο Σατανάς, με διάδοχον κατάστασιν τον ερχόμενον αντίχριστον. Ιδού τι γράφει η εφημερίς «Καθολική»:  «Στις 26-2-85 ημέρα Τετάρτη, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄, εκάλεσε χριστιανούς, Ιουδαίους και Μωαμεθανούς να συναθροισθούν γύρω από έναν μόνον Θεόν». Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Πάπας επεκτείνει την ένωσιν των λεγομένων Εκκλησιών και με ετεροθρήσκους και μάλιστα ακόμη προχωρεί πιο πολύ, να ενωθούμε χριστιανοί, Μωαμεθανοί και Εβραίοι, κάτω από ένα μόνο Θεό! Εννοείται χωρίς Χριστόν και Μωάμεθ. Κύριε ελέησον!

Τη Δ΄ (4η) Αυγούστου, μνήμη της Οσίας μητρός ημών και Μάρτυρος ΕΥΔΟΚΙΑΣ, και της ανακομιδής των λειψάνων αυτής.

Ευδοκία η του Χριστού Αγία Μάρτυς κατήγετο εκ της Ανατολής, αλλ’ αιχμαλωτισθείσα υπό των Περσών μετήχθη εις την Περσίαν, επειδή δε ήτο εξησκημένη εις την θείαν Γραφήν, εδίδασκεν όλους τους αιχμαλώτους· όθεν έγινε γνωστή και φίλη εις τας γυναίκας των Περσών, πολλάς δε εξ αυτών ωδήγησεν εις την θεογνωσίαν. Δια τούτο διεβλήθη εις τους κριτάς και εδάρη με βούνευρα· έπειτα ερρίφθη εν τη φυλακή και έμεινεν εκεί μήνας δύο. Μετά ταύτα πάλιν εκρίθη, επειδή δε ωμολόγησε τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, εδάρη τόσον δυνατά με ράβδους από κλάδους ροδής πλήρεις ακανθών, ώστε αι μεν σάρκες αυτής ανέλυσαν και έπεσαν χαμαί, οι δε δέροντες αυτήν εβάφησαν κόκκινοι εκ των αιμάτων της· είτα έρριψαν πάλιν αυτήν εις την φυλακήν.

Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Η Ελλάδα παρουσιάζει σημάδια διάλυσης, τα οποία τη βραδιά θεάτρου Τσίπρα - Καρτερού έγιναν αποδείξεις

Από τονΣάββα Καλεντερίδη

Το βράδυ της προηγούμενης Δευτέρας χάθηκε ένα ολόκληρο ελληνικό χωριό κυρίως για δύο λόγους: Ο ένας είναι η αδυναμία αυτού του κράτους να συντάξει με το περίφημο Κτηματολόγιο, με το οποίο θα ξεκαθάριζε μια για πάντα τι ανήκει σε ποιον σ’ αυτήν τη χώρα, δασικούς χάρτες, γεγονός που θα έκλεινε σε μεγάλο βαθμό την πόρτα σε αυτό που λέγεται αυθαίρετα. Ο δεύτερος είναι η διαχείριση της κρίσης, που ξέσπασε με την πυρκαγιά, από τις υπηρεσίες του κράτους, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τα κυβερνητικά όργανα που τις εποπτεύουν και τις διοικούν.
Για τον πρώτο λόγο, την κύρια ευθύνη έχουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, χωρίς να απαλλάσσεται των ευθυνών και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ., που κατέλαβε την εξουσία με κύριο όπλο την προπαγάνδα, χωρίς να έχει κανένα σχέδιο για κανέναν τομέα της κυβερνητικής πολιτικής, ούτε φυσικά για αυτόν των αυθαιρέτων. Η ίδια επέλεξε τον εύκολο δρόμο του λαϊκισμού, μη γκρεμίζοντας ούτε ένα αυθαίρετο: δηλαδή, και με την οικολογία και με τους καταπατητές.

Εις την Κοίμησιν της Θεομήτορος -- Του αγίου Νικολάου Καβάσιλα (14ος αιών).

«… Όταν ο Υιός Της διέλυσε την τυραννία του Άδη κι αναστήθηκε, Τον είδε βέβαια και Τον άκουσε και Τον προέπεμψε, όσο ήταν δυνατόν, καθώς έφευγε για τον ουρανό και πήρε, μετά την Ανάληψη, τη θέση Του ανάμεσα στους Αποστόλους και τους άλλους συντρόφους Του, αυξάνοντας έτσι τις ευεργεσίες με τις οποίες Εκείνος ευεργέτησε την ανθρώπινη φύση, «αναπληρώνοντας» δηλαδή, πιο άξια από όλους «τα υστερήματα του Χριστού». Γιατί σε ποιόν άλλο μπορούσε όλα αυτά να ταιριάζουν παρά στη Μητέρα; Ήταν όμως ανάγκη η παναγία εκείνη ψυχή να χωρισθή από το υπεράγιο εκείνο σώμα. Και χωρίζεται βέβαια και ενώνεται με την ψυχή του Υιού Της, με το πρώτο φως ενώνεται το δεύτερο. Και το σώμα, αφού έμεινε για λίγο στη γη, αναχώρησε κι αυτό μαζί με την ψυχή.