Απάντησις των ΓΟΧ εις την
Ι. Σύνοδον
Κύριε Διευθυντά,
Εις την έγκριτον εφημερίδα
σας, της 3.2. 2006, προεβλήθη απόφασις Συνοδικής Επιτροπής της Νεοημερολογιτικής
Εκκλησίας, σχετικώς με τα μυστήρια της ημετέρας Εκκλησίας, την κανονικήν
εγκυρότητα των οποίων απορρίπτει. Επ’ αυτού παρακαλούμεν όπως δημοσιεύσητε την
κατωτέρω απάντησίν μας. Οι επίσκοποι της κρατικής Εκκλησίας του Νέου
Ημερολογίου δεν διατυπώνουν δια πρώτην φοράν την άποψίν των περί δήθεν
ακυρότητος των μυστηρίων της καθ’ ημάς Εκκλησίας. Πολλάκις εις το παρελθόν έχει
γίνει λόγος περί του θέματος τούτου. Το γεγονός ουδεμίαν εντύπωσιν μάς προξενεί.
Είναι επόμενον να ισχυρίζωνται την θέσιν αυτήν, δια να εμφανίζωνται ότι αυτοί δήθεν
αποτελούν την Εκκλησίαν του Χριστού και ότι αυτοί έχουν έγκυρα τα μυστήρια.
Είναι αυτό το οποίον λέγει ο λαός: «φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθή ο
νοικοκύρης»! «Νοικοκύρης» εις την Ορθοδοξίαν είναι ο πιστός λαός, κατά την
μαρτυρίαν των Ορθοδόξων Πατριαρχών της ανατολής εν έτει 1848. Αυτός φυλάττει
την Πίστιν του και αποκρούει κάθε κακόδοξον διείσδυσιν, όπως επεχειρήθη το 1924
με την επιβολήν του Φράγκικου Ημερολογίου. Ο λαός, ο οποίος φρυκτωρεί επί των
επάλξεων της Ορθοδοξίας και μάχεται κατά του Οικουμενισμού, είναι η μαρτυρική
Εκκλησία μας, η οποία ευρίσκεται εις το στόχαστρον όσων απεστάτησαν από την
παραδοθείσαν Πίστιν! Οι καινοτομήσαντες αρχιερείς το 1924, με την αλλαγήν του
πατροπαραδότου Ημερολογίου, εις τα πλαίσια του Οικουμενισμού των, έπαυσαν ν’
αποτελούν μέλη του Σώματος του Χριστού, που είναι η Εκκλησία Του. Κατά τον
ίδιον τρόπον δεν αποτελούν την Εκκλησίαν του Χριστού, και όσοι, παρά τας
αποφάσεις των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος, δέχονται το Νέον
ή Φράγκικον Ημερολόγιον, ή ενστερνίζονται τας αθέους και ψυχοφθόρους
διδασκαλίας του Οικουμενισμού, δια την διείδυσιν του οποίου εις τον χώρον της Ορθοδοξίας,
πρώτον βήμα υπήρξεν η αλλαγή του Ημερολογίου. Το ότι ο Οικουμενισμός αποτελεί
δεινήν αίρεσιν, ή καλύτερον «παναίρεσιν», διακηρύσσεται και από αυτούς ακόμη τους
ακολούθους του Νέου Ημερολογίου. Αλλ’ εάν ο Οικουμενισμός είναι αίρεσις, την
οποίαν κηρύττουν έργω και λόγω οι εκκλησιαστικοί ηγέται των, από του Αθηναγόρα,
Δημητρίου, Βαρθολομαίου, μηδέ του Χριστοδούλου εξαιρουμένου, είναι δυνατόν ποτέ
η «εκκλησία» των ν’ αποτελή αληθινή Εκκλησίαν Χριστού; Η Εκκλησία του Χριστού
ευρίσκεται μακράν από πάσαν αίρεσιν. Δεν έχει «σπίλον ή ρυτίδα μίαν ή τι των
τοιούτων» (Εφ. 5, 27). Κατά δε την Ζ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον «η αίρεσις χωρίζει
από της Εκκλησίας πάντα άνθρωπον»! Ως εκ τούτου, το 1924 μέλη της Εκκλησίας του
Χριστού ήσαν και είναι μόνον όσοι δεν εδέχθησαν το Νέον Ημερολόγιον, δεν
κοινωνούν με όσους δέχθηκαν αυτό και δεν υπέκυψαν μέχρι σήμερον εις τον
πειρασμόν της αιρέσεως του Οικουμενισμού! Μόνον αυτή η Εκκλησία, είναι η
πραγματική Ορθόδοξος Εκκλησία. Μόνον αυτή έχει χάριν εις τα μυστήριά της.
Ουδεμία άλλη. Και αυτή η Εκκλησία είναι η ημετέρα, η του Πατρώου Ημερολογίου. Η
Εκκλησία των καινοτόμων αρχιερέων του Νέου Ημερολογίου ενόθευσε την Ορθοδοξίαν
και εστερήθη της χάριτος του αγίου Πνεύματος, ως έχει διακηρύξει η
ακαινοτόμητος Εκκλησία μας το 1935 και 1974 δια Συνοδικών αποφάσεών της. Είναι
ευνόητοι, λοιπόν, οι λόγοι δια τους οποίους οι Νεοημερολογίται αρχιερείς, κατά
τακτικά διαστήματα, ως και τώρα, αναμασούν τας αστηρίκτους και αθεολογήτους
αυτάς απόψεις των περί των μυστηρίων μας, διαστρέφοντες την αλήθειαν, προς στήριξίν
των.