Ο ΜΕΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ -- Ὑπὸ τοῦ αειμνήστου ΑΝΔΡΕΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ, ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Ἡ 6η Φεβρουαρίου εἶναι ἡ ἡμερομηνία, τὴν ὁποίαν ἡ Ὀρθόδοξος Καθολικὴ Ἐκκλησία ἡμῶν ὥρισεν εἰς μνήμην Φωτίου τοῦ Μεγάλου. Δι’ ὃ καὶ ἡμεῖς σήμερον, ἀγαλλομένῳ ποδὶ καὶ σκιρτώσῃ καρδίᾳ, προσήλθομεν εἰς τὸν Ἱερὸν τοῦτον Ναόν, ἵνα, ἐν ἱεροπρεπεῖ καὶ κατανυκτικῷ καὶ ἡσυχίῳ μοναστικῷ περιβάλλοντι, τιμήσωμεν τὸν ἑορταζόμενον Ἅγιον, ὅστις, διαγράψας τροχιὰν αἰγλήεσσαν καὶ λαμπροφόρον ἐν τῷ πνευματικῷ στερεώματι τῆς Ἐκκλησίας, κατέστη ἀστὴρ παμφαὴς καὶ πολύφωτος, ἀποστίλβων τὴν θεσπεσίαν μαρμαρυγὴν καὶ τὸ ἀείζωον πνευματικὸν κάλλος τῆς Ὀρθοδοξίας, καταλάμπων δὲ τοῖς ἑαυτοῦ μεγαλείοις ἐν οἷς ἐθαυμάστωσεν αὐτὸν ὁ Κύριος, ἅπαν τὸ οἰκουμενικὸν πλήρωμα τῆς γεραρᾶς καὶ σεπτῆς ἡμῶν Μητρὸς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΘΑ ΠΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ? -- π.Γεώργιος Αγγελακάκης

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑ -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

Διανύοντας τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα, ὅπου ὁ Κύριος περνᾶ ἀπ᾽ ὅλες τίς μορφές τοῦ μαρτυρίου, γιά νά χαρίσει στόν ἄνθρωπο την δυνατότητα τῆς λυτρώσεως καί τοῦ ἁγιασμοῦ, στεκόμαστε γεμᾶτοι δέος μπρός στό Σταυρό καί ἀναρωτιόμαστε· πῶς ζοῦσε Ἐκεῖνος, ὁ Κύριός μας, τό πάθος του; Καί τί σημασία μπορεῖ νά ἔχει αὐτό γιά μᾶς σήμερα; Κανείς δέν εἶναι σέ θέση νά μᾶς πληροφορήσει γιά τό πῶς ἔβλεπε καί πῶς ἔνιωθε τό μαρτυρικό Του τέλος ὁ Ἰησοῦς καλύτερα ἀπό Αὐτόν τόν ἴδιο. Ἀρκετές φορές μιλᾶ γιά τόν σταυρικό Του θάνατο προφητικά, λίγες φορές ὅμως ἐκφράζει ρητά τά συναισθήματά του γι᾽ αὐτόν. Γιά τόν Κύριό μας τό Πάθος Του εἶναι τετραπλᾶ γνωστό, σέ ὅλες τίς διαστάσεις. Εἶναι προεγνωσμένο –τό γνωρίζει, πρίν κἄν τό συλλάβει κανένας. Εἶναι προφητευμένο –τό ἔχουν προείπει μπροστά ἀπό αἰῶνες θεόπνευστοι ἄνδρες. Εἶναι ἤδη προετοιμαζόμενο –ἀπό νωρίς οἱ ἐχθροί του τό σκέπτονται καί τό σχεδιάζουν.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ

Τη ΙΑ΄ (11η) Απριλίου μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΑΝΤΙΠΑ Επισκόπου Περγάμου.

Αντίπας ο Άγιος Ιερομάρτυς έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Δομετιανού, του κατά τα έτη 81 – 96 βασιλεύσαντος, σύγχρονος ων των Αγίων Αποστόλων. Υπήρχε δηλαδή κατά την εποχήν εκείνην κατά την οποίαν ο θείος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος ήτο εξόριστος εις την Πάτμον, καθώς περί τούτου ο ίδιος ο Θεολόγος γράφει εις την Αποκάλυψιν, μάρτυρα πιστόν ονομάζων τον Αντίπαν.

Ἡ Ἑλληνική φύση κι' οἱ γυάλινοι ἄνθρωποι. -- τοῦ (†) Φώτη Κόντογλου

Ύστερα ἀπὸ πολλὴ ἀπαντοχή, ἦρθε τέλος πάντων ἡ ἄνοιξη. Ἄρχισε ἡ γλυκύτητα τοῦ καλοκαιριοῦ. Ἥλιος! Χαρὰ Θεοῦ! Ὅλα εἶνε χαρούμενα, ὁ οὐρανός, ἡ στεριά, ἡ θάλασσα, τὰ βουνά, τὰ δέντρα, τὰ ζῶα, τὰ πουλιά, οἱ ἄνθρωποι. Ἀκόμα κ᾿ οἱ ἄψυχες καὶ ψυχρὲς πέτρες σὰν νὰ μιλοῦνε, σὰν νὰ τραγουδοῦνε ἀπὸ χαρά. Τώρα δὲν ὑπάρχει κανένα ἄψυχο. Εὐχαριστοῦνε τὸν ζωοδότη ποὺ τοὺς δίνει τὴ ζωή, γιὰ νὰ χαίρουνται. 

Εὐχαριστοῦμε κ᾿ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τὸν Χριστὸ ποὺ ἀναστήθηκε, γιὰ τὸ μεγάλο δῶρο τῆς ζωῆς ποὺ μᾶς χάρισε καὶ γιὰ τὴ φλέβα τῆς χαρᾶς ποὺ ἀναβρύζει μέσα στὴν καρδιά μας, κ᾿ εὐφραινόμαστε ἀπὸ τὴν θαυμαστὴ πλάση του, μαζὶ μ᾿ ὅλα τὰ πλάσματά του.

Ἡ δουλικότης τῆς «Ὀρθοδόξου» Ἡγεσίας ὁδηγεῖ ἀναποτρέπτως εἰς τὴν ἅλωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας -- π. Γεώργιος Μεταλληνός,

Μετὰ τὸ τραγικὸ σχίσμα τοῦ 1054 δὲν θὰ παύση, δυστυχῶς, ἡ Παποσύνη νὰ ἐπιβουλεύεται τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ μὲ ὅλα τὰ δυνατὰ μέσα. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ εἶναι ἀπὸ τὸ 1215/ 1254 ἡ Οὐνία. Στὴν ἴδια κατεύθυνση κινήθηκαν καὶ οἱ Σταυροφορίες ἀπὸ τὸ 1095, ὡς συνάγεται ἀπὸ τὸ κλασικὸ συναφὲς ἔργο τοῦ ἀειμνήστου ἱστορικοῦ - βυζαντινολόγου ἐπιφανοῦς - Στῆβεν Ράνσιμαν (τρίτομο ἔργο του, 1951 - 1954). Τὸ μίσος τοῦ Παπισμοῦ - καὶ γενικότερα τοῦ δυτικοῦ χριστιανικοῦ κόσμου κατὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλληνικότητας κορυφώθηκε μὲ τὴν Δ´ Σταυροφορία (1204). Ἂν λοιπόν ἡ 29η Μαΐου εἶναι ἡμέρα πένθους γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, διότι φέρνει στὴ μνήμη μας τὴν ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς τὸ 1453, ἄλλο τόσο ἀποφρὰς εἶναι γιὰ τὸ Γένος μας καὶ ἡ 13η Ἀπριλίου, διότι κατ᾿ αὐτὴν ἔπεσε ἡ Πόλη τὸ 1204 στοὺς Φράγκους.
-----------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 11 Απριλίου 2020 - 6:33 π.μ.

Ὦ «Βασιλεῦ τοῦ λόγου» (διάβαζε «Διαστροφεῦ τῆς Ἀληθείας»), πού καί μόνον ἡ ἐπιλογή αὐτοῦ τοῦ ψευδωνύμου δείχνει τήν ἔπαρσίν σου, δέν ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι ψεύδεσαι ἀσυστόλως ὅταν γράφῃς: «Τις εγκυκλίους του 1902 και του 1904 κάνει πως δεν τις γνωρίζει!Τις απαντήσεις του π.Ευθυμίου δεν τις καταλαβαίνει!!Τις δικές μας απαντήσεις δεν θέλει να τις ακούσει!!!»; Τίς ἐν λόγῳ ἐγκυκλίους ὄχι μόνον δέν κάμνω ὅτι δέν τίς γνωρίζω, ἀλλά τίς ἐπικαλοῦμαι κατά κόρον στά ἄρθρα μου, διότι ἔτσι ἀποδεικνύω ὅτι τό 1924 ἦτο γνωστόν ὅτι ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἑορτολογίου δέν ἐπεδιώκετο δι' ἀστρονομικούς τάχα λόγους, καί ἄρα δέν ἦτο δῆθεν θέμα δογματικόν, ὅπως διατείνεσθε ὅλοι οἱ ψεῦται καί αἱρετικοί τοῦ τύπου τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ, ἀλλ' ἦτο ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τήν προώθησιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Θά πῇς, ἐπι τέλους, καμμιά ἀλήθεια ἤ μόνον διαστροφές θά κάμνῃς συνεχῶς, ὁπότε θά πρέπῃ ν' ἀλλάξῃς καί τό δαιμονικόν ψευδώνυμόν σου;

Εἰς τό ἄρθρον μου μέ τίτλον «Ἡ δογματική διάστασις τοῦ νέου ἑορτολογίου» γράφω, μεταξύ ἄλλων, καί τά ἑξῆς:

«Ἕκτον, ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου τοῦ 1902 ἔθεσε τό ζήτημα τοῦ ν.ἑ. πρός τάς ὑπολοίπους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, προκειμένου νά ὑπάρξῃ προσέγγισις μέ «τάς δύο μεγάλας τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀναδενδράδας, τόν Καθολικισμόν καί τόν Προτεσταντισμόν». Ὁ Οἰκουμενισμός καί πάλιν τό ζητούμενον! Βεβαίως, αἱ ἀρνητικαί ἀπαντήσεις πολλῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς αὐτήν τήν Ἐγκύκλιον εἶχον ὡς ἀποτέλεσμα τήν Πατριαρχικήν Ἐγκύκλιον τοῦ 1904, εἰς τήν ὁποίαν ἡ ἀφαίρεσις 13 ἡμερῶν ἀπό τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον ἐχαρακτηρίσθη «ἀνόητος καί ἄσκοπος», ὑπ’ οὐδενός λόγου ἐπιβαλλομένη, οὔτε Ἐκκλησιαστικοῦ οὔτε Ἐπιστημονικοῦ! Καί πάλιν, δέν ἀπερρίφθη μόνον ἡ ἀλλαγή τοῦ Πασχαλίου ὡς «ἀνόητος καί ἄσκοπος», ἀλλά καί ἡ διόρθωσις τοῦ Ἰουλιανοῦ μέ τήν ἀφαίρεσιν 13 ἡμερῶν».

Λοιπόν, ὦ Βασιλεῦ τοῦ Ψεύδους, πῶς κάμνω ὅτι δῆθεν δέν γνωρίζω τίς Ἐγκυκλίους τοῦ 1902 καί τοῦ 1904;
---------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὦ Βασιλεῦ τῆς Διαστροφῆς, τῆς Πονηρίας καί τῆς Κακίας, τά Τρικαμηνιστικά αὐτά ψευδο-επιχειρήματα ἔχουν ἀπαντηθῆ πολλές φορές, ἀλλ' ἐσεῖς οἱ ἀμετανόητοι αἱρετικοί τ' ἀναπαράγετε, μή ἔχοντες κάτι τό οὐσιῶδες νά πῆτε! Πόσες φορές πρέπει νά ἐπαναλάβουμε ἀκόμη, ὦ Βασιλεῦ τοῦ Ψεύδους, ὅτι ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ 1920 ἐστάλη μόνον στούς προκαθημένους τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, καθώς καί στούς προκαθημένους τῶν αἱρετικῶν, ἀλλ' ἔγινε γνωστή στό κοινόν ἀπό τά βιβλία τοῦ Καθηγητοῦ Ἰωάννου Καρμίρη μετά τό 1950; Πόσες φορές πρέπει νά ἐπαναλάβουμε ἀκόμη, ὦ Ἐργάτα τοῦ Διαβόλου, ὅτι τό 1902 ἔγινε ΠΡΟΤΑΣΙΣ προωθήσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (διά τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ ν.ἑ., βεβαίως, βεβαίως!) ἀπό τόν Μασσῶνον «πατριάρχην» Ἰωακείμ Γ' πρός τούς προκαθημένους τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΑΠΕΚΡΟΥΣΑΝ, ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑΝ «ΝΑ ΤΑ ΜΑΖΕΨΗ« Ο ΙΩΑΚΕΙΜ Γ' ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΙΟΝ ΤΟΥ 1904! Ἀφοῦ, λοιπόν, «τά μάζεψε» τό 1904, καί ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΔΕΝ ΠΡΟΕΒΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕ ΚΑΙ ΩΣ ΑΝΟΗΤΟΝ ΚΑΙ ΑΣΚΟΠΟΝ, ποῦ εἶδες ἐσύ ὅτι ὑπῆρχε λόγος ἀποτειχίσεως τό 1904; Ἐπιπλέον, ὦ Δοῦλε τοῦ Σατανᾶ, νά σοῦ ὑπενθυμίσω ὅτι τότε ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ «Π/Ηται», ἄρα ποίους κατηγορεῖς, καί μάλιστα χωρίς νά ὑφίσταται καμμία κατηγορία, ὅπως ἐξήγησα παραπάνω; Τίς ἀνοησίες αὐτές πού γράφεις τίς ἐφηῦρεν ὁ πρώην Τρικαμηνιστής ἀερολόγος Ἰ. Ρίζος, ὁ ὁποῖος ἀπέδειξεν ὅτι οὔτε τόν 56ον Κανόνα τῆς ΣΤ' Οίκουμενικῆς δέν δύναται νά διαβάσῃ! Κι ἐσύ, λειτουργῶν ὡς Πολλλαπλασιαστής τῆς Διαστροφῆς καί τοῦ Ψεύδους, ὡς κατέχων τό «ἀξίωμα» τοῦ Βασιλέως εἰς τό «Βασίλειον τοῦ Ἅδου», τίς διαδίδεις!
-----------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 12 Απριλίου 2020 - 8:01 μ.μ.

Ὑποκριτά, σέ τύφλωσε ὁ ἐγωϊσμός καί ἡ αἵρεσις καί ὑποκρίνεσαι ὅτι δέν καταλαβαίνεις τίς ξεκάθαρες ἀπαντήσεις μου! Ναί, ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ 1902 τοῦ Ἰωακείμ Γ' εἶναι αἱρετική, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΕΥΑΣΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟΝ ΤΟΝ ΙΩΑΚΕΙΜ Γ' ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΤΟΥ 1904, ἑπομένως τό θέμα σταμάτησε ἐκεῖ. Ὅποιος ἀποτειχιζόταν τότε θά ἦτο σχισματικός! Τό ἄν ὀνομάζῃ «ἐκκλησίες» τίς αἱρέσεις, αὐτό εἶναι μέν παρέκκλισις ἀπό τήν ἀκρίβειαν, ἀλλά τό κάμνουν γιά τυπικούς λόγους ὅλοι οἱ θεολόγοι, συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Δέν εἶναι ὅπως στό Κολυμπάρι, πού ἀπεφάσισαν ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ ὅτι ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ τίς αἱρέσεις ὡς «ἐκκλησίες». Ἀλλά καί ὅπως τά γράφεις ἐσύ νά εἶναι, πάλι τά δικά μου ἐπιχειρήματα ἐνισχύονται, ἄρα μ' αὐτά πού γράφεις ἀποδεικνύεις πόσον ἀνόητος εἶσαι. Διότι, ἄν ὄντως ἡ αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐκηρύχθη ἐπισήμως ἀπό τό 1904, ἕπεται ὅτι τό 1924, ὅταν πλέον ἄρχισε νά ΥΛΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΙΣΤΟΝ ΛΑΟΝ, ἡ ἀντίδρασις τῶν Ὀρθοδόξων ἦτο ἀκόμη πιό πολύ δικαιολογημένη καί ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ! Ἀντιλαβοῦ, ὦ Διαστροφεῦ τῆς Ἀληθείας;

Αυτός σήμερα, εγώ αύριο

Το γεροντικό αναφέρει ότι: «Ένας από τους πατέρες, βλέποντας κάποιον να αμαρτάνει, έκλαψε πικρά και είπε: Αυτός σήμερα, εγώ αύριο».

π. Θεόδωρος Ζήσης: πλῆθος δαιμονίων δροῦν μέσα στόν χῶρο τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῆς Πολιτείας,

Μετά τήν ἐπίσκεψη τοῦ πάπα πλῆθος δαιμονίων δροῦν μέσα στόν χῶρο τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῆς Πολιτείας, ἀποδομοῦν, δυσφημοῦν, ἐξευτελίζουν τά ἱερά καί τά ὅσια· ἄς ἀναλογισθοῦμε τήν εἰκόνα τῆς ῾Ελλάδος πρό τοῦ πάπα καί μετά ἀπό αὐτόν· πλῆθος σκανδάλων πολιτικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν, διάλυση τῆς οἰκογενείας μέ τά σύμφωνα ἐλεύθερης συμβίωσης καί τούς γάμους ὁμοφυλοφίλων, καθαίρεση τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων, περιθωριοποίηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί μετατροπή του ἀπό ὁμολογιακό καί ὀρθόδοξο σέ θρησκειολογικό καί συγκρητιστικό, ἰσλαμοποίηση τῆς ῾Ελλάδος μέ τά τζαμιά καί τούς μετανάστες, λειτουργικές μεταρρυθμίσεις καί μεταφράσεις, μεταπατερική βλάσφημη καί συναφειακή θεολογία, καύση καί ὄχι ταφή τῶν νεκρῶν, ἐκκοσμίκευση μεγαλύτερη τοῦ κλήρου καί τοῦ Μοναχισμοῦ, ἀποθράσυνση τῶν Σιωνιστῶν καί τῶν Μασόνων, πού προσηλυτίζουν νέους ἀνθρώπους σωρηδόν, ἀκόμη καί στό χῶρο τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῆς Θεολογίας, καί πολλά ἄλλα, «ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός». ῎Οντως τά ἔσχατα εἶναι πολύ χειρότερα ἀπό τά προηγούμενα κατά τό ἀψευδές τοῦ Κυρίου στόμα. «῞Οταν τό ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπό τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται διʼ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καί μή εὑρίσκον λέγει· ὑποστρέψω εἰς τόν οἶκόν μου, ὅθεν ἐξῆλθον· καί ἐλθόν εὑρίσκει σεσαρωμένον καί κεκοσμημένον. Τότε πορεύεται καί παραλαμβάνει ἑπτά ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καί εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καί γίνεται τά ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων»

Δοξαστικό της εξόδου του Μεσολογγίου

«........................

Στέκει o Σουλιώτης «o καλός

παράμερα και κλαίει.

—Έρμο τουφέκι σκοτεινό,

τι σ' έχω εγώ στο χέρι;

οπού συ μούγινες βαρύ

κι ο Αγαρηνός το ξέρει;»

Μολονότι τα τουφέκια, είχαν γίνει τόσο βαριά στα εξαντλημένα χέρια των πεινασμένων πολεμιστών, οι ψυχές τους έμεναν ολόρθες, ακμαίες, ανυπόταχτες.

Στην πρόταση του Ιμπραήμ Πασά να του παραδώσουν το Μεσολλόγγι και τα όπλα τους, οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι απάντησαν με τούτη την περήφανη γραφή, που θυμίζει την απάντηση του Παλαιολόγου στον Μωάμεθ και που εκφράζει την προαιώνια, αναλλοίωτη και ακαταδάμαστη ψυχή του Ἑλληνικού Γένους.

Ἔγραφαν οι Μεσολογγίτες:

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς: ἔσφαλαν καί τό ἀντιμετώπισαν ὄχι ὀρθῶς

... Ἐμεῖς λοιπόν ἰσχυριζόμεθα γιά τούς συγχρόνους γέροντες ὅτι, ναί μέν εἶχαν ἁγία βιοτή, ἄσκησι, προσευχή κλπ., πλήν ὅμως εἰς αὐτό τό σημεῖο τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμού ὀλιγώρησαν καὶ ἔσφαλαν καί τό ἀντιμετώπισαν ὄχι ὀρθῶς, μέ συνέπεια νά γίνουν κακό παράδειγμα στοὺς Ὀρθοδόξους.
-------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

π.Ε.Τ.: «εἰς αὐτό τό σημεῖο τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμού ὀλιγώρησαν καὶ ἔσφαλαν καί τό ἀντιμετώπισαν ὄχι ὀρθῶς, μέ συνέπεια νά γίνουν κακό παράδειγμα στοὺς Ὀρθοδόξους».

Λοιπόν, ἐφόσον παραδέχεσαι ὅτι ὑπῆρξαν κακόν παράδειγμα γιά τούς Ὀρθοδόξους, τότε γιατί τούς ἔχεις γιά «ἁγίους», π. Εὐθύμιε; Οἱ Ἅγιοι εἶναι ὁδοδεῖκται, ὡς μιμηταί τοῦ Χριστοῦ, ὄχι κακοί σύμβουλοι! Ἤ μήπως ἐνθουσιάστηκες ἀπό τίς ἀνοησίες πού ἔλεγαν, ὅτι τάχα ὁ Ἀλλάχ εἶναι ὁ Θεός Πατήρ (Παΐσιος), ὅτι δῆθεν πέταγαν στόν τρίτον οὐρανόν καί ἤγγιζαν τήν ... Ἁγίαν Τριάδα (Πορφύριος), «ἔβλεπαν» θησαυρούς καί νερό στήν Κορέα (Πορφύριος), ἔβλεπον μέ «διορατικόν» μάτι ὅτι ὁ Βαρθολομαῖος εἶναι ὁ «καλύτερος πατριάρχης» (Παΐσιος, Ἰάκωβος) κ.λπ.; Δέν ἐντρέπεσαι νά νοθεύῃς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας καί νά δίδῃς αὐτά τά «ὑπερόπλα» στούς Οἰκουμενιστάς; Διότι, ἄν πράγματι οἱ ὡς ἄνω γέροντες ἦσαν ἅγιοι, τότε θ' ἀπετέλουν ἁπτάς ἀποδείξεις ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός δέν βλάπτει, ἐφόσον δύναταί τις ν' ἁγιάσῃ εὑρισκόμενος ἐν κοινωνίᾳ μέ τόν Οἰκουμενισμόν, δηλαδή μέ τόν Σατανᾶν!