Το Άγιον Όρος αρχάς του 19ου αιώνος και αρχάς του 21ου :

Τι βοάτε προς με; Δεν βλέπετε ότι καρπόν ου φέρει η άμπελος αύτη;

Ο π. Θεοφάνης είδεν εις όραμά του, εις τας αρχάς του ιθ΄ (19^ου) αιώνος, τη βοηθεία του Οσίου Νείλου, όρασιν φοβεράν και προφητικήν δια τους Αγιορείτας Πατέρας των ημερών μας και δι΄ ολόκληρον την Ελλάδα, της οποίας Σκέπη μοναδική ην και εστίν η Θεοτόκος. Εόρακε ούτος εν πλήθος παλαιών Αγιορειτών Πατέρων λέγοντες: «Ω, ποία ταλαιπωρία συνέβη εις την άμπελον ταύτην ; πως ησθένησαν τα κλήματα όλα ταύτα;» Και πλείστα άλλα τοιαύτα, εκφράζοντες δε ούτοι την ανησυχίαν των δια τους νυν πατέρας τους καλλιεργούντας νωχελικώς και νεωτεριστικώς το Περιβόλιον της Παναγίας. Ηκούσθη κατόπιν φωνή ερχομένη έσωθεν βροντής λέγουσα: «Άρατε την σκέπην ταύτην ότι η άμπελος αυτή ηχρειώθη και ου χρήζει της σκέπης ταύτης». Οι πολιοί ούτοι Όσιοι Πατέρες ήρχισαν βοώντες μεγαλοφώνως: «Παύσον Κύριε την οργήν σου κατά της αμπέλου ταύτης, μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου από την άμπελον ταύτην. Επάκουσον της φωνής του στεναγμού ημών και παύσον την αγανάκτησίν σου, ότι πολλούς και μεγάλους κόπους κατεβάλομεν εις την άμπελον». Και πάλιν φωνή ηκούσθη εκ της βροντής λέγουσα: «Τι βοάτε προς με; Δεν βλέπετε ότι καρπόν ου φέρει η άμπελος αύτη; Ηβουλήθην πέμψας αγγέλους Σατανά του ερημώσαι την άμπελον ταύτην, ότι ατιμίαν αντί καρπόν φέρει». Ο π. Θεοφάνης βλέπει εν συνεχεία Γυναίκα ερχομένην από την Εκκλησίαν της Παναγίας κρατούσαν Βρέφος εις τας αγκάλας Της και είπε προς τους πατέρας εκείνους: «Παύσατε, ω οσιώτατοι πατέρες.  Δεν βλέπετε την άμπελον ότι εξέκλινε και αντί καρπού φέρει εργασίαν ψυχοφθορίας;» Οι δε πατέρες εστράφησαν τότε προς την Θεοτόκον με θρήνον και κλαυθμόν λέγοντες: «Παντάνασσα Δέσποινα, φείσαι της αμπέλου ταύτης της παρά Σου φυτευθείσης. Δέξαι την δέησιν ημών των αναξίων δούλων σου. Μη παραδώσης εις αιχμαλωσίαν την άμπελον ταύτην». Και ευθύς το Βρέφος Αυτής εβόησε: «Που είναι ο καρπός της αμπέλου ταύτης;» και έκαμε νεύμα δια της χειρός Του να συμμαζώσουν το πανίον (την σκέπην). Η δε Κυρία Θεοτόκος εκράτησε την χείρα του Βρέφους και έβαλε την δεξιάν Της εις το στόμα Τούτου και ημπόδισε να ποιήση νεύμα και να κράξη την εγκατάλειψιν του Αγίου Όρους.

Αρχάς του 21ου αιώνος:

Το Περιβόλι της Παναγίας
αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!

Του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.


«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)


Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!

Έτσι οι φύλακες της Ορθoδόξου Παραδόσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού.

Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!

Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.

Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας.

Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού της Παναγίας!

Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και

Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας!

Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας!

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!

Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!

Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού της Παναγίας!

Έκαναν την επιλογή τους!

Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!

Εις Την Υπεραγία Θεοτόκο.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

Σὲ σχέση μὲ τὴν παλαιὰ σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-1439) οἱ ὅροι τώρα εἶναι πιὸ εὐνοϊκοί· ὁ πολὺς κόσμος, ἀκατήχητος καὶ ἀπληροφόρητος σὲ θέματα πίστεως, ἔχει ναρκωθεῖ ἀπὸ τὴν ὑποκριτικὴ καὶ ψεύτικη ἀγαπολογία, ἡ ὁποία ταιριάζει στὸ πνεῦμα τῆς Παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς ἐξαλείψεως τῶν διαφορῶν καὶ ἰδιαιτεροτήτων. Στοὺς ναοὺς τὰ κηρύγματα ἐξαντλοῦνται σὲ κοινωνικὲς ἀναλύσεις καὶ πατριωτικὲς κορόνες ἢ σὲ ρηχοὺς καὶ ὑποκριτικοὺς εὐσεβισμούς. Σπανίως ἀναπτύσσονται θέματα πίστεως μὲ ἀναφορὰ στὶς αἱρέσεις καὶ στοὺς αἱρετικούς, ἰδιαίτερα στὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καὶ στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.  Ἑπομένως δὲν ὑπάρχει ὁ φόβος τῆς ἀποδοκιμασίας καὶ τῆς ἀντιδράσεως τοῦ λαοῦ στὰ τεκταινόμενα, ὅπως ἔγινε στὴν παλαιὰ Φερράρα-Φλωρεντία, ἀφοῦ τώρα ὁ λαὸς ἀγνοεῖ τὰ τῆς πίστεως καὶ ἔχει ὑποστεῖ πλύση ἐγκεφάλου ὑπὲρ τοῦ ψεύτικου ἀγαπισμοῦ τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ ἐναντίον τῆς συνδεδεμένης μὲ τὴν ἀλήθεια ἀγάπης, ἐναντίον τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης, ποὺ δὲν ἀποκρύπτει τὴν πλάνη καὶ τὸ ψεῦδος, ἀλλὰ τὰ φανερώνει, ὥστε νὰ προφυλάξῃ τοὺς πιστούς.

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  θ΄ .  Κατά  Αλφάβητον   αντίστροφον.

Ως εμψύχω Θεού Κιβωτώ, Ψαυέτω μηδαμώς χειρ αμυήτων· Χείλη δε πιστών τη Θεοτόκω ασιγήτως, Φωνήν του Αγγέλου αναμέλποντα, εν αγαλλιάσει βοάτω· Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου.

Ερμηνεία.

Η παρούσα εννάτη Ωδή προβαίνει κατά Αλφάβητον, αντίστροφον όμως: ήτοι αρχίζει μεν από το ω, τελειώνει δε εις το α· περιέχει δε έξ Τροπάρια, από τα οποία το καθέν περιέχει τέσσαρα στοιχεία του Αλφαβήτου· καθώς και η προλαβούσα ογδόη Ωδή. Ουκ εισί δε τα Τροπάρια κατά ανταπόκρισιν, αλλά πάντα λέγονται εκ μέρους του Μελωδού Ιωάννου. Εν τω παρόντι λοιπόν Τροπαρίω αναφέρει ο Ασματογράφος το πρόσταγμα του παλαιού Νόμου, το οποίον ήτον να μη αποτολμά τινάς άλλος να εγγίζη εις την Κιβωτόν του Θεού, πάρεξ οι Λευϊται και Ιερείς, ως καθαροί όντες και αφιερωμένοι τω Θεώ. Και δήλον τούτο εγένετο από την Ιστορίαν του Οζά, όστις, επειδή ανάκιος ων άπλωσε τας χείράς του και επίασε την ιεράν μεν, άψυχον δε εκείνην Κιβωτόν, ευθύς εθανατώθη υπό Θεού, καθώς γέγραπται· «Και εθυμώθη οργή Κύριος τω Οζά, και έπαισεν αυτόν εκεί παρά την Κιβωτόν του Κυρίου ενώπιον του Θεού» (β΄ Βασιλ. στ: 7). Λέγει λοιπόν ούτως ο Μελωδός· το χέρι των απίστων εκείνων όπου δεν εμυήθησαν: ήτοι δεν έμαθον τα της ευσεβούς πίστεως δόγματα, ή είναι εκ των αναξίων και ακαθάρτων, αυτών λέγω το χέρι ας μη εγγίζη με τελειότητα εις την έμψυχον και ζωντανήν Κιβωτόν του Θεού: ήτοι ας μη εξετάζη το της Θεοτόκου απόρρητον και ακατανόητον Μυστήριον με αυθάδη έρευναν του νοός, ίνα μη πάθη και αυτός εκείνο όπου έπαθεν ο Οζά, και εθανατώθη υπό του Κυρίου· μόνον δε τα χείλη των πιστών και ειδότων του Μυστηρίου την δύναμιν ας αναμέλπουσιν ασιγήτως εις την Θεοτόκον μετά ευλαβείας και πίστεως την φωνήν του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, και ας φωνάζουν και αυτοί με αγαλλίασιν και πνευματικήν χαράν της καρδίας. Τι δε να φωνάζουν; Τον χαρμόσυνον ασπασμόν: ήτοι το «Χαίρε κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σου».

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2014

Ωσηέ προφήτη, Ανδρέου οσιομάρτυρος, 20 ιατρών αναργύρων.

Ἦταν γιὸς τοῦ Βεηρεῖ ἀπὸ τὴν Βελεμῶθ τῆς φυλῆς Ἰσάχαρ καὶ ἔζησε τὸν ὄγδοο αἰώνα π.Χ., ἐπὶ βασιλέων τοῦ Ἰούδα, Ὀζίου, Ἰωάθαμ, Ἄχαζ, Ἐζεκία καὶ τοῦ Ἰσραὴλ Ἱεροβοὰμ Β’. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, εἶναι ὁ πρῶτος ἀπὸ τοὺς δώδεκα μικροὺς λεγόμενους προφῆτες.

Ὁ Ὠσηὲ ἦταν ψυχὴ γεμάτη ἀπὸ ζῆλο γιὰ τὸ θεῖο Νόμο, γι’ αὐτὸ καὶ στὸ προφητικό του βιβλίο καταγγέλλει εὐθέως τὸν λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ εἶχε μολυνθεῖ ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρία. Οἱ συμβολισμοὶ του θεωροῦνται δυσεξήγητοι, ἀλλὰ σαφέστατα ἐκδηλώνει τὴν πίστη του στὸν Σωτήρα Χριστό.
Μάλιστα, ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας χρησιμοποίησε μία σπουδαία φράση τοῦ Ὠσηέ, πρὸς τοὺς Φαρισαίους (Ματθ. θ’ 3), ἡ ὁποία λέει: «Ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν καὶ ἐπίγνωσιν Θεοῦ ἢ ὁλοκαυτώματα». Δηλαδή, λέει ὁ Θεὸς μέσω τοῦ Ὠσηέ: «Προτιμῶ τὴν εἰρηνικὴ ἀγάπη σας πρὸς ἐμένα καὶ ὄχι τὶς τυπικὲς θυσίες, καὶ θέλω νὰ ἔχετε ἐπίγνωση τοῦ θείου θελήματος περισσότερο, παρὰ τὰ χωρὶς νόημα καὶ οὐσία ὁλοκαυτώματα ποὺ προσφέρετε».

Ἐπίσης, φράσεις τοῦ Ὠσηὲ χρησιμοποίησαν καὶ οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος στὶς ἐπιστολές τους. Ὁ Ὠσηὲ λέγεται ὅτι ἔζησε 75 χρόνια, καὶ μετὰ παρέδωσε στὸ Θεὸ τὴν δίκαια ψυχή του.

Περί νηστείας –του Μεγάλου Βασιλείου.

Η ζωή των Πρωτοπλάστων εις τον Παράδεισον είναι εικών της νηστείας, όχι μόνον διότι εκεί, μετά των αγγέλων ζώντες οι Πρωτόπλαστοι, κατώρθωσαν τα της ολιγαρκείας να ομοιάζουν προς αυτούς, αλλά και διότι όσα φαγητά εφεύρον μετέπειτα οι άνθρωποι, αυτοί δεν τα μετεχειρίζοντο εκεί εις τον Παράδεισον, ούτε οινοποσίαν, ούτε σφαγήν ζώων, ούτε όσα θολώνουν τον νουν του ανθρώπου. Επειδή δεν ενήστευσαν, εξωρίσθησαν από τον Παράδεισον· ας νηστεύσωμεν, λοιπόν, δια να επανέλθωμεν εκεί.                                  

–Μη μνησθής την παρακοήν της Εύας· μη ακούσης την συμβουλήν του όφεως διαβόλου, ο οποίος σε παρακινεί να τρώγης, δια να μη πάθη τίποτε το σώμα σου.    –Το μεν έλαιον παχύνει τον αθλητήν, η νηστεία ενδυναμώνει τον ασκούμενον εις την εγκράτειαν. Ώστε, όσον αφαιρείς από την σάρκα, τόσον λαμπροτέραν κάμνεις την ψυχήν εκ της πνευματικής δυνάμεως. Διότι η νίκη κατά των αοράτων εχθρών δεν επιτυγχάνεται με τας σωματικάς δυνάμεις, αλλά με την υπομονήν εις τας θλίψεις. Είναι πάντοτε ωφέλιμος η νηστεία εις εκείνους οπού την ενεργούν – διότι ούτε οι δαίμονες τολμούν να βλάψουν την ψυχήν των, αλλά και οι φύλακες άγγελοι προθυμότερον μένουν πλησίον τους, διότι έχουν καθαράν την ψυχήν τους – πολύ δε περισσότερον εις τον καιρόν της Τεσσαρακοστής, ότε το κήρυγμα της νηστείας γίνεται πανταχού.                                                                                         

– Δεν αρκεί δε μόνον η αποχή από τας τροφάς, δια να γίνη η νηστεία αξιέπαινος, αλλά πρέπει να προστεθή και η εγκράτεια εις τους λόγους και τας συναναστροφάς, και να πλησιάζωμεν και εις πνευματικούς ανθρώπους, οπού ημπορούν να μας ωφελήσουν, ώστε η νηστεία η σωματική να αποτελή συνέχειαν της ψυχικής ασκήσεως… Ας νεκρώσωμεν, λοιπόν, τα μέλη μας τα γήϊνα, οπού επιθυμούν την αμαρτίαν και με αντίστασιν, εν λόγοις και έργοις, ας περιορίσωμεν τα πάθη· και δια της αποχής από τα φαγητά, ας νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν από τον Κύριον και αρεστήν εις Αυτόν, καθότι η αποχή από τα φαγητά εμποδίζει τας ατάκτους ορέξεις της κοιλίας και τας αισχράς ορμάς του σώματος. Και ο φιλόπονος εις την αρετήν θα κάμη ταύτα μιμούμενος τους βίους του προφήτου Ηλιού, του Μωϋσέως, του Δανιήλ, του Βαπτιστού Ιωάννου και των λοιπών αγίων, των οποίων δεν είναι ισάξιος όλος ο κόσμος.

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Υπέρ έννοιαν συλλαβούσα Θεόν, Της φύσεως θεσμούς έλαθες Κόρη, Συ γαρ εν τω τίκτειν τα μητέρων διέδρας, Ρευστή φύσις περκαθεστηκεία· όθεν επαξίως ακούεις· Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.

Ερμηνεία.

Ω Κόρη, λέγει, Μαρία, συ συλλαβούσα Θεόν ασπόρως και υπέρ έννοιαν, ελησμόνησες: ήτοι υπερέβης τους όρους και νόμους της φύσεως· διότι εσύ, όταν εγέννησας τον Θεόν Λόγον, διέφυγες τα ίδια των Μητέρων, και μ΄ όλον ότι είσαι φύσις ρευστή: ήτοι ανθρωπίνη και παθητή και φθαρτή· ίδιον γαρ των Μητέρων είναι, όταν γεννήσουν παιδίον, να μη μείνουν πλέον παρθένοι, αλλά να φθείρουν και να χάνουν την παρθενίαν. Δια τούτο συ ως υπέρ φύσιν γεννήσασα, επαξίως ακούεις τόσον παρά του Αγγέλου, όσον και παρά πάντων των πιστευόντων τω τόκω σου. Τι δε ακούεις; «Χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σου». Τα αυτά με τον Μελωδόν πανηγυρίζει και ο Ιεροσολύμων Σωφρόνιος· «Πάσαι μεν γαρ αι γυναίκες Μητέρες γινόμεναι, πρώτον ανδράσι συνέρχονται, και τότε Μητέρες προέρχονται (ήτοι γίνονται)· συ δε Παρθένος τηρουμένη και μένουσα, Μήτηρ εκ θείου γενήση θελήματος. Άλλην επί σοι Θεός καινουργήσει την σύλληψιν· άλλην επί σοι Θεός την απότεξιν δείξει· αδυνατεί γαρ αυτώ το παράπαν ουδέν ων αν εθελήσειε ποιείν· αλλ΄ έργον ευθέως το θέλημα γίνεται, κτισμάτων αυτώ μηδενός αντιπίπτοντος, ων εργάτης εστί δυνατώτατος».