ΦΡΑΓΚΟΙ, ΡΩΜΑΙΟΙ, ΦΕΟΥΔΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑ

+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Το σχίσμα μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Χριστιανοσύνης δεν έγινε μεταξύ Ανατολικών και Δυτικών Ρωμαίων. Στην πραγματικότητα ήταν μία διάσπαση μεταξύ των Ρωμαίων της Ανατολής και των κατακτητών των Ρωμαίων της Δύσεως.

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατακτήθηκε σε τρία στάδια: Πρώτον από τις Γερμανικές φυλές, που έγιναν γνωστές ως Δυτική Χριστιανοσύνη, από τους Μουσουλμάνους Αραβες και τρίτον από τους Μουσουλμάνους Τούρκους. Σε αντίθεση με αυτό η εκκλησιαστική διοίκηση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εξαφανίσθηκε σταδιακά από τη Δυτικοευρωπαϊκή Ρωμανία, όπως θα δούμε, αλλά επέζησε μέχρι σήμερα στα Ρωμαίικα Ορθόδοξα Πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων.

Ο λόγος είναι, ότι οι κατακτητές των Δυτικών Ρωμαίων χρησιμοποίησαν την Εκκλησία για να καθυποτάξουν το Ρωμαϊκό Εθνος, ενώ υπό τό Ισλάμ το Εθνος των Ρωμαίων επέζησε μέσω της Εκκλησίας. Σε κάθε περίπτωση κατακτήσεως οι Επίσκοποι έγιναν εθνάρχες των κατακτημένων Ρωμαίων (Ρωμηών) εφαρμόζοντας τον Ρωμαϊκό Νόμο εκ μέρους του Αυτοκράτορος της Κωνσταντινουπόλεως. Οσο διάστημα οι επίσκοποι ήσαν Ρωμαίοι, η ενότητα της Εκκλησίας των Ρωμαίων διατηρήθηκε, παρά τις θεολογικές διαμάχες. Το ίδιο συνέβη, όταν εκρωμαϊσθέντες Φράγκοι έγιναν επίσκοποι κατά τη διάρκεια των Μεροβιγκιανών χρόνων και συμμετείχαν μαζί με τους Ρωμαίους επισκόπους στη διοίκηση της Εκκλησίας.

Συνεχίζεται.

Hagia Sophia - Constantinople : The future ORTHODOX cathedral after 600 y

Υπάρχει λύσις;;; Βεβαίως υπάρχει, η μόνη και μοναδική, η Ορθόδοξος!!!

Η μόνη λύσις :

Τελικά για να σταματήσει αυτή η απαίσια κατάσταση, έχομεν την βεβαιότητα, η Σύνοδος των Αγιοταφιτών Πατέρων, θα υιοθετήση την σωστήν διαδικασίαν εκλογής νέου Πατριάρχου. Δι’ όσους εκ των κληρικών και λαϊκών, τυχόν και δεν την γνωρίζουν, τήν αντιγράφομεν από τον Συναξαριστήν της Ορθοδόξου Εκκλησίας ημών, τόμος ΙΒ σελ.521. Ιδού λοιπόν ο μόνος τρόπος εκλογής:

 Απολιπών τον βίον ο Αρχιερεύς των  Ιεροσολύμων Ζαχαρίας (609-632), συνηθροίσθη όλον το πλήθος εις την Εκκλησίαν και κλείσαντες τάς πύλας του Ναού και σφραγίσαντες επιμελώς, ανέμενον έξωθεν, ίνα ίδωσι ποίον Αρχιερέα και Ποιμένα θέλει τους εξαποστείλει ο Θεός, διότι τοιαύτην καλήν συνήθειαν είχον οι άνθρωποι εκείνοι. Οπόταν δηλαδή ήθελον να εκλέξουν νέον Αρχιερέα, έκλειον καλώς τας θύρας του Ναού και όστις ήθελε δυνηθή να ανοίξη αυτάς διά προσευχής, εκείνον ευθύς ως άξιον εχειροτονούσαν. Τότε λοιπόν, ως υπό θείας Χάριτος οδηγηθείς ο ιερός Μόδεστος, έφθασεν εις τάς πύλας του Ναού και ευθύς διά της προσευχής του αι θύραι ηνοίχθησαν και ο θείος Μόδεστος Αρχιερεύς του Θεού αποκατεστάθη, διά την απλότητα, την καθαρότητα και την αγάπην την οποίαν είχεν εις τον Θεόν. Χειροτονηθείς δε Αρχιερεύς ο Άγιος και αγωνιζόμενος καθ΄ εκάστην έτι περισσότερον, του εδόθη τοιαύτη Χάρις εκ Θεού και τοιαύτη πλουσιωτάτη δύναμις, ώστε εκτός από τα άλλα θαύματα και τας ιατρείας, τας οποίας έκαμεν εις τους ανθρώπους, εθεράπευε και τα ζώα.

Κατοπτρίσθητε, Αγιοταφίται Πατέρες, κατοπτρίσθητε «Ορθόδοξοι» Πατέρες των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, πού ως λύκοι ωρυόμενοι, με διαπλοκάς και μηχανορραφείας, προσπαθείτε να αλώσετε την Ορθοδοξία μας. Μετρήθητε διά του θείου αυτού τρόπου αναδείξεως Ποιμένων. Ζυγίσθητε επί του απαιτουμένου βάρους καθαρότητος των Ποιμένων. Πόσον ελλιπείς θα ευρεθήτε! Ναι! Θα ευρεθήτε τρομακτικώς ελλιπείς και μυστηριώδης τις χείρ θα γράψη και δι’ υμάς  « επί το κονίαμα του τοίχου  του οίκου» υμών ό,τι έγραψε διά τον βασιλέα της Βαβυλώνος Βαλτάσαρ: « Μανή, θεκέλ, φάρες»!

Γιατί προτιμούμε τα γήϊνα;

 Στον ΚΒ´Λόγον του Αγίου Συμεών του Ν. Θεολόγου διαβάζω αυτήν 

την απορία, που αφορά στους περισσότερους ανθρώπους και όχι μόνον

στους άπιστους:

«Κλαίω και λυπούμαι υπερβολικά, όταν συλλογιστώ πως έχουμε τέτοιον 

αφέντη πλουσιόδωρον και φιλάνθρωπον, ο οποίος για μόνη την πίστιν 

όπου δείχνουμε στα λόγια του και στις υποσχέσεις του με την πράξη, 

μας χαρίζει τέτοια χαρίσματα, καθώς τα ακούσαμε και τα είδαμε. Κι εμείς 

ασυλλόγιστα, ωσάν τα άλογα ζώα, προτιμούμε καλύτερα την γη και τα 

γήϊνα και τα φθαρτά πράγματα, τα οποία ο Πανάγαθος Θεός για την άκρα 

του ευσπλαγχνία, μας τα δίνει πλουσιοπάροχα για τις ανάγκες του σώματος,

ώστε να κυβερνάται από αυτά μετρίως, όσα του είναι αναγκαία για

να ζη. Και η ψυχή να μη έχει εμπόδιο, αλλά να φροντίζη και να

πολιτεύεται και αυτή καθώς πρέπει και να τρέφεται και αυτή με

την νοερά τροφή και με την χάριν του Αγίου Πνεύματος». 

Λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Υπαπαντή

TOY EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Λόγος εις την Υπαπαντήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εις την Θεοτόκον και εις τον Συμεών.

Δεν φορεί μόνο σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά και περιτέμνεται σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, για να μην έχη πρόφασι η απιστία των Ιουδαίων. Γιατί έρχεται προς τον νόμο για χάρι του ίδιου του νόμου, για να ελευθερώση τους μαθητές του μέσω της πίστεως που βασιζόταν στον νόμο. Και παίρνει σάρκα και περιτέμνεται κι αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Πήρε το ίδιο με αυτούς σώμα, πήρε και την ίδια περιτομή. Έκανε α­ναντίρρητη την συγγένειά Του με αυτούς, ώστε να μη τον αρνη­θούν, Αυτόν, ο οποίος ήταν ο Χριστός που έρχεται από την γενιά του Δαυίδ, και που αυτοί προσδοκούσαν. Έδειξε το γνώρισμα της συγγενείας Του με αυτούς. Γιατί, αν ακόμη και μετά την περιτομή Του έλεγαν «δεν ξέρουμε από πού είναι»[1], εάν δεν είχε περιτμηθή κατά σάρκα, η άρνησίς τους θα είχε κάποια εύλογη πρόφασι.

«Όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ ημέρες»: Γιατί ο νόμος ορίζει την ογδόη ημέρα να γίνεται η περιτομή, και όταν φθάση η ογδόη, έρχεται μέσα ο γιατρός και πιάνει το μαχαιράκι και κάνει τα της τέχνης του. Δεν ισχύει δε τότε η αργία του Σαββάτου λόγω της περιτομής.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ἱερά Μονή ἐξέδωσε βιβλίον μέ θεοσοφικάς δοξασίας

Άλλη μία ἀπίστευτη εἴδηση:

Ὀρθόδοξο μοναστήρι ἐξέδωσε βιβλίο μὲ θεοσοφικὲς δοξασίες! Αὐτὸ ὑποστηρίζει ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Σπηλιόπουλος (Ἱστολόγιο ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ).

Τὸ ἱερὸ ἡσυχαστήριο Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος  στο Μήλεσι Ἀττικῆς, τὸ ὁποῖο

εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὴ Ἱ. Μονὴ, ποὺ ἐγκαταβίωσε στὰ τέλη τῆς ζωῆς του ὁ γέρων

Πορφύριος, ἐξέδωσε, σὲ συνεργασία μὲ τὶς ἐκδόσεις Σταμούλη, τὸ βιβλίο τοῦ Μιχαὴλ

Μιχαήλωφ «Ἡ Μυστικὴ Ἐμπειρία στὴν κατάσταση τῆς ἀνελευθερίας». Ὅπως

ὑποστηρίζει ὁ π. Βασίλειος τὸ βιβλίο εἶναι γεμάτο ἀπὸ θεοσοφικὲς καὶ νεοεποχίτικες

δοξασίες, οἱ ὁποῖες ἀναμειγμένες μὲ τὴν ὀρθόδοξη πνευματικότητα, ἐνέχουν τὸν

κίνδυνο νὰ παρασυρθοῦν οἱ ἀναγνῶστες στὶς πλάνες τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἀκόμη καὶ

ὁ κ. Γεώργιος Ἀρβανίτης, ὁ ὁποῖος προλόγισε τὸ βιβλίο, ὁμολογεῖ πὼς «Δὲν συμμεριζόμαστε ὁρισμένες ἀνατολικὲς ἢ θεοσοφικὲς ἀπόψεις τῶν συγγραφέων, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὁ Μιχαήλωφ ἀντλεῖ τὴν ἐμπειρία του, οἰκοδομεῖ τοὺς συλλογισμούς του

καὶ ἐξάγει τὰ συμπεράσματά του». Θέλουμε νὰ πιστεύουμε πὼς ἡ ἀδελφότητα τῆς σεβάσμιας Ἱ. Μονῆς παρασύρθηκε καὶ ἐξέδωσε τὸ βιβλίο αὐτό. Περιμένουμε νὰ ἀνακαλέσει καὶ νὰ ἀποσύρει τὴν ἔκδοσή του ἢ ἂν αὐτὸ εἶναι ἀδύνατον, νὰ καταγγείλει

τὸ περιεχόμενό του ὡς παραπλανητικό.

«Ο.Τ.» Αρ. Φύλλου 1961

Οραματιζόμαστε την αυγή μιας νέας «Κυριακής της Ορθοδοξίας» να ανατέλλη.

Οι Λατίνοι και οι προτεστάντες, δυστυχώς, εφ’  όσον ακολουθούν πεπλανημένον τρόπον σαρκικής ζωής, δεν πρόκειται να δουν το φως της Ορθοδοξίας και της Θεογνωσίας. Αποθανούνται εν ταις αμαρτίαις των, εκτός εάν ο Θεός,--οις επίσταται κρίμασι—φωτίση το σκότος των. Δια τούτο αδιστάκτως φρονούμε ότι το επαναλαμβανόμενο τροπάριο εκ των Πατριαρχικών χειλέων, «δεν έχομεν διαφοράς, ουδέν μας χωρίζει προς την ένωσιν», μόνο εχθρός των ανθρώπων θα μπορούσε να το είπη, μόνο «ο απ’  αρχής ανθρωποκτόνος» ηδύνατο να το διακηρύξη, μόνο ο Άδης θα ηδύνατο να το εφεύρη, ως αντίθεον. Διότι δεν φθάνει ότι φθείρει το σωτήριο ορθόδοξον φρόνημα των ήδη ορθοδόξων λαών, αλλά στερεώνει εις την δαιμονική πλάνη και αίρεσιν τόσα εκατομμύρια αιρετικών, αυτών που ζουν σήμερα και εκείνων που θα έλθουν μέχρι συντελείας. Εάν κηρύγματα τοιαύτης τρομακτικής σημασίας και από τόσον υψηλάς καθέδρας, μας αφήνουν αδιάφορους, δεν έχουμε κάθε δικαίωμα να υποστηρίζουμε ότι, οι ηγετικήν έχοντες θέση εις την Εκκλησία κληρικοί και λαϊκοί εις κάποιο σημείο εκ των τριών—πίστη, γνώση, βίωση—νοσούν; Αλλ’  υπάρχει ευσεβής κλήρος και λαός, που έχει αντιληφθή την έκταση και το βάθος της κατάστασης. Και φυσικά θα αναλάβη την πρωτοβουλία προς εκκαθάριση της θέσης του. Ζήτημα χρόνου είναι η εκδήλωση μιας ορθοδόξου κίνησης προς αναστολή της φθοράς, που προσγίνεται εις την Εκκλησία από τους ποιμένες και τους διδασκάλους της, των μεν κακώς διδασκόντων, των δε αθλίως σιωπώντων. Αυτός ο κλήρος και ο λαός, αναλαμβάνοντες τις ευθύνες των θα σαλπίσουν το «στώμεν  καλώς εις την βάση της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Κάποιοι Επίσκοποι θα συγκινηθούν και θα ηγηθούν του Ορθοδόξου αγώνα προς περισυλλογή και αναστολή του ενεργουμένου Ουνιτισμού μας. Οραματιζόμαστε την αυγή μιας νέας «Κυριακής της Ορθοδοξίας» να ανατέλλη.

Συνεχώς η ίδια ιστορία. Η ένωση έχει γίνει προ πολλού, και οι αντι-οικουμενιστές .... περιμένουν το "κοινό ποτήριον"!...

Εδώ ο "ορθόδοξος" οικουμενιστής Μητρ. Ιταλίας Γεννάδιος μαζί με τους άλλους παπόδουλους αναγνωρίζουν και προσκυνούν τον αντίχριστο Πάπα, τον αλάνθαστο, τον μόνο αντιπρόσωπο του Χριστού επί της Γης!!!!!!!

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

59. Η Εκκλησία είναι το ζωοποιόν σώμα του Θεανθρώπου Χριστού, και δι΄ Αυτού και εν Αυτώ το σώμα της Αγίας Τριάδος. Η Αγία Τριάς εργάζεται την σωτηρίαν του κόσμου εν τη Εκκλησία δια των ενεργειών της χάριτός Της αι οποίαι και σώζουν έκαστον μέλος της Εκκλησίας από την αμαρτίαν, τον θάνατον και τον διάβολον, πληρούσαι αυτό με την αιωνίαν ζωήν, την αιωνίαν αλήθειαν, την αιωνίαν δικαιοσύνην, την αιωνίαν αγάπην. Η αληθινή Εκκλησία είναι «εν Θεώ Πατρί ημών και Κυρίω Ιησού Χριστώ». Έτσι και έκαστον μέλος της Εκκλησίας μόνον τότε είναι αληθινόν μέλος όταν είναι «εν Θεώ Πατρί ημών και Κυρίω Ιησού Χριστώ», όταν ζη εν Αυτοίς και σώζεται δια της χάριτος Αυτών και της ασκήσεως.

Συνεχίζεται.  

ΦΡΑΓΚΟΙ, ΡΩΜΑΙΟΙ, ΦΕΟΥΔΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑ

     + π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Στο υπόβαθρο της Οικουμενικής Κινήσεως βρίσκεται το γενικά παραδεκτό γεγονός ότι μεταξύ θεολογίας καί κοινωνίας υφίσταται αλληλεπίδραση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε δογματική διατύπωση και να γίνει αιτία δογματικών διαφορών.

     Μέσα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δογματικές διαμάχες ξεσπούσαν συνήθως μεταξύ των Ρωμαίων πολιτών σε μιαν ατμόσφαιρα θρησκευτικού και φιλοσοφικού πλουραλισμού. Με την επίσημη αναγνώριση της Ορθοδοξίας παρατηρούμε, ότι αρχίζουν να χρησιμοποιούνται οι δογματικές διαφορές για την υποστήριξη εθνικιστικών κινημάτων προς απόκτησιν ξεχωριστής ταυτότητας και την αποσκίρτηση από τη Ρωμαϊκή εξουσία, πολιτική και εκκλησιαστική. Και ο Νεστοριανισμός και ο καλούμενος Μονοφυσιτισμός, αν και προωθήθηκαν αρχικά από Ρωμαίους, τελικά υποστηρίχθηκαν από αποσχιστικές τάσεις, που αναπτύχθηκαν σε εθνικές ομάδες, όπως οι Σύροι, οι Κόπτες και οι Αρμένιοι. Πράγματι, τόσο οι Πέρσες, όσο και οι Αραβες φρόντισαν να κρατούν τους Χριστιανούς διαιρεμένους.

            Κατά τον όγδοο αιώνα συναντάμε για πρώτη φορά την αρχή μιας διασπάσεως των Χριστιανών, η οποία, από την αρχή χρησιμοποίησε εθνικά ονόματα, αντί για ονόματα που χαρακτήριζαν την συγκεκριμένη αίρεση ή τον αρχηγό της. Ετσι, σε Δυτικοευρωπαϊκές πηγές βρίσκουμε τη διάκριση μεταξύ μιας Γραικικής Ανατολής και μιας Λατινικής Δύσεως. Σε Ρωμαϊκές πηγές αυτή η ίδια διάκριση συνιστά σχίσμα μεταξύ Φράγκων και Ρωμαίων.

         Εύκολα διακρίνει κανείς καί στις δύο ορολογίες μια εθνική ή φυλετική βάση για το σχίσμα, η οποία πιθανόν να είναι πιο βαθειά και σημαντική για περιγραφική ανάλυση, απ' ότι οι δογματικοί ισχυρισμοί των δύο πλευρών. Το δόγμα μπορεί πολύ καλά να είναι μέρος μιας πολιτικής, στρατιωτικής και εθνικής διαμάχης και, επομένως, γίνεται κατανοητό μόνον, όταν τεθεί στην κατάλληλη προοπτική. Η αλληλεπίδραση μεταξύ δόγματος και εθνικής ή φυλετικής διαμάχης μπορεί να είναι τέτοια, ώστε αυτά τα δύο να μπορούν μεν να διακριθούν, όχι όμως και να χωρισθούν.

Συνεχίζεται.

Αββάς Ισαάκ :

Στήριξε το θάρρος σου στο Θεό, και να μην αρχίσης την εργασία, του καλού έργου με διψυχία, που οδηγεί στη χαυνότητα, για να μη φτάση να γίνη ανώφελος ο κόπος σου και αφόρητη η εργασία της (πνευματικής) καλλιεργείας σου. Άρχισε το αγαθό με ανδρεία και αδίστακτη πίστη στο Θεό…