Ἐντολὴ
τοῦ Θεοῦ
Στὴν ἐποχή
μας οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στὴ ζωή τους δὲν τηροῦν τὶς ἐντολές.
Ζοῦν χωρὶς ἠθική. Γι᾽ αὐτὸ δὲν μιλοῦν γιὰ τὴν ἀρετὴ τῆς ἁγνότητας ἢ καλύτερα τὴ
χλευάζουν καὶ τὴν περιφρονοῦν. Θεωροῦν ἀφύσικο νὰ εἶναι κανεὶς ἁγνός. Καὶ ὅμως
τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦς αὐτὸ εἶναι. Δίχως τὴν ἁγνότητα δὲν μποροῦμε νὰ ἐλπίζουμε στὴ σωτηρία
καὶ στὴ μέλλουσα μακαριότητα. Ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος μᾶς προτρέπει: «Πλησιάστε τὸν
Θεό, καὶ θὰ σᾶς πλησιάσει κι ἐκεῖνος. Καθαρίστε τὰ χέρια σας οἱ ἁμαρτωλοί, κι ἐξαγνίστε
τὶς καρδιές σας οἱ δίγνωμοι. Θρηνῆστε καὶ πενθῆστε καὶ κλάψτε. Ἂς γίνει τὸ
γέλιο σας πένθος καὶ ἡ χαρά σας θλίψη. Ταπεινωθεῖτε μπροστὰ στὸν Κύριο, κι ἐκεῖνος
θὰ σᾶς ἀνεβάσει ψηλά» (δ´ 8-10). Ὁ δρόμος τῆς ἁγνότητας προϋποθέτει σταθερότητα
στὴν ἀπόφαση. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶσαι ἁγνὸς καὶ κάποτε - κάποτε νὰ στρέφεσαι
καὶ πρὸς τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο. Οἱ δίγνωμοι δὲν εἶναι ἁγνοί. Δὲν μποροῦν νὰ
πετύχουν τὸν ἐξαγνισμό τους καὶ νὰ πλησιάσουν τὸν Θεό. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀπευθυνόμενος
στοὺς Ἐφεσίους, μιλάει γιὰ τὴν τέλεια ἁγνότητα, τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἔχουν οἱ
πιστοὶ ἄνθρωποι: «Ἀφοῦ ἀνήκετε στὸν Θεό, δὲν πρέπει οὔτε κἄν λόγος νὰ γίνεται
μεταξύ σας γιὰ ἀκολασία καὶ κάθε εἴδους ἠθικὴ ἀκαθαρσία καὶ πλεονεξία. Ἐπίσης δὲν
σᾶς ταιριάζει ἡ αἰσχρότητα, τὰ ἀνόητα λόγια καὶ τὰ βρώμικα ἀστεῖα· αὐτὸ ποὺ σᾶς
ταιριάζει εἶναι λόγια εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν Θεό. Γιατί, νὰ τὸ ξέρετε καλά,
κανένας ἀπ᾽ ὅσους ἐπιδίδονται στὴν ἀκολασία, στὴν ἀνηθικότητα, στὴν πλεονεξία -
ποὺ εἶναι οὐσιαστικὰ λατρεία τῶν εἰδώλωνδὲν θὰ ἔχει μερίδα στὴ βασιλεία τοῦ
Χριστοῦ καὶ Θεοῦ» (ε´ 3-5). Ὁ ἁγνὸς ἄνθρωπος εἶναι προσεκτικὸς σὲ ὅλα. Ἀνησυχεῖ
γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς ἀδελφούς του. Ἀποφεύγει καὶ τὶς μικρὲς ἁμαρτίες
καὶ χωρὶς νὰ τὸ ἐπιδιώκει γίνεται τὸ φωτεινὸ παράδειγμα στοὺς ἄλλους. Αὐτὸ ζητοῦσε
καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπὸ τὸν μαθητή του Τιμόθεο, ποὺ σὲ νεαρὴ ἡλικία εἶχε ἀναλάβει
ἔργο κηρυκτικό: «Νὰ γίνεις ὑπόδειγμα γιὰ τοὺς πιστοὺς μὲ τὸ λόγο, μὲ τὴν
συμπεριφορά σου, μὲ τὴν ἀγάπη, μὲ τὴν πνευματικὴ ζωή, μὲ τὴν πίστη, μὲ τὴν ἁγνότητα»
(Α´ Τιμ. δ´ 12).