+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.

34) Η εν λόγω συμφωνία βασίζεται κυρίως εις παρερμηνείαν της προσευχής του Κυρίου στο Ιωάννου 17. Το Βατικανό και οι Διαμαρτυρόμενοι, μαζί με ορισμένους Ορθοδόξους, φαντάζονται ότι ο Χριστός προσεύχεται εδώ δια κάποιαν ένωσιν διηρημένων Εκκλησιών. Αντιθέτως ο ενσαρκωθείς Κύριος της Δόξης προσεύχεται εδώ ίνα οι μαθηταί Του και οι μαθηταί αυτών "ώσιν έν" εν τη θεωρία της Δόξης Του (τήν οποίαν έχει κατά φύσιν από τον Πατέρα Του) αφού θα γίνουν από την ημέραν της Πεντηκοστής μέλη του Σώματός Του. Η Εκκλησία των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης συναναστήθηκε ψυχικώς μετά του Χριστού κατά την μετά της ψυχής Του Κάθοδον στον Άδη και ταυτίσθηκε με το Σώμα του Χριστού την ημέραν της Πεντηκοστής όταν έγιναν μέλη Του και οι απόστολοι, προφήτες και πιστοί. Οι προφήται της Παλαιάς Διαθήκης δοξασθέντες είδαν την άκτιστον δόξαν του Λόγου. Κατά τον ίδιον τρόπον ο βαπτιστής Ιωάννης και οι απόστολοι είδαν και αυτοί την δόξαν του ενσαρκωθέντος Λόγου, αλλά εν σαρκί, από καιρού εις καιρόν μέχρι την Ανάληψιν, αλλά όχι ακόμη ως μέλη του Σώματος του Χριστού. Έγιναν μέλη του Σώματος του Χριστού την ημέραν της Πεντηκοστής.

35) Έτσι η Πεντηκοστή είναι η τελική μορφή του δοξασμού των πιστών και συνιστά τον πυρήνα της ιστορίας του Σώματος του Χριστού, της οποίας τα μέλη είναι οι βαδίζοντες την στενήν οδόν μέσω της τεθλιμένης πύλης της καθάρσεως και του φωτισμού της καρδίας ίνα φθάσουν εις τον δοξασμόν. Τα υποψήφια μέλη είναι οι εισέτι μη βαπτισθέντες ή οι βαπτισθέντες αλλά ασθενείς, άρρωστοι και πνευματικώς νεκροί (1 Κορ. 11;28-30). Η προσευχή του Ενσάρκου Μεγάλης Βουλής Αγγέλου εις το Ιωάννου 17 είναι δια την εκπλήρωσιν των προφητειών, διδασκαλιών και επαγγελιών Του στην Παλαιάν και την Καινήν Διαθήκην, ειδικά αυτών που αναφέρονται στο Ιωάννου 16;13 δια την υπό του Αγίου Πνεύματος καθοδήγησιν "εις πάσαν την Αλήθειαν," δηλαδή εις τον Χριστόν σύν τη Εκκλησία Του μεταβαλλομένη στο Σώμα Του από την ημέραν της Πεντηκοστής. Μέχρι την γενικήν ανάστασιν αυτός ο δοξασμός είναι εκείνος που επαναλαμβάνεται ιστορικώς εις την ζωήν καθενός των αγίων και στον οποίον δεν ημπορεί να προστεθή τίποτε και ούτε να γίνη βαθύτερα κατανοητός. Η εμπειρία αυτή της θεώσεως υπερβαίνει πάντα τα ρήματα και τα νοήματα ανθρώπων και αγγέλων και ακόμη και αυτών που είναι μέσα στην Αγίαν Γραφήν.

      Συνεχίζεται.

“Απήλθε λυπούμενος”

(Ματθ. ιθ΄ 16-26)                                                                         (Α΄ Κορ. ιε 1-11) 

Η κατάκτηση του ουρανού

Tο ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού κήρυσσε ο Ιησούς Χριστός σε περιοδείες που έκανε και ερχόταν σε επικοινωνία με το λαό “διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και θεραπεύων πάσαν νόσον”.  Όπου μιλούσε όλοι τον άκουαν με θαυμασμό. Τον πλησίαζαν πονεμένοι άνθρωποι για να θεραπεύσει ασθενείς τους ή για να συζητήσουν μαζί Του. Εκείνος βέβαια άλλους ευεργετούσε, ενώ σε άλλους έλεγε: “ουκ οίδατε τι αιτείσθε”.  Ανάμεσα σ΄ εκείνους που πλησίασαν τον Χριστό ήταν και ένας νέος που πήγε κοντά Του για να πληροφορηθεί πώς θα μπορέσει να κληρονομήσει την αιώνια ζωή.  Τα πρώτα λόγια του έδειχναν ότι τον συνείχε ιερός πόθος.  Μάλλον όμως θα σκέφθηκε να δοκιμάσει τί απάντηση θα του έδινε ο Χριστός.  Αυτό μαρτυρεί ότι η διάθεση του δεν ήταν ειλικρινής, αγνή και άδολη. Την εκδοχή αυτή στηρίζει και η αντίδραση του νέου στην υπόδειξη του Χριστού.  Μόλις την άκουσε, “απήλθε λυπούμενος”, δηλαδή σταμάτησε την προσπάθεια του και απομακρύνθηκε οριστικά από τον Ιησού.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Κυριακή Ζ' Ματθαίου.

Published on Jul 21, 2012 by simeronwordpress

Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/B1ABA583.el.aspx

Σήμερα τιμούνται οι άγιοι:

Κυριακή 26 Αυγούστου. Ἀδριανός, Ἀδριανή, Ναταλία

Ὁ Ἅγιος Ἀδριανός, ὁ ὁποῖος ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ, ἦταν παντρεμένος μὲ τὴν Ναταλία. Μία μέρα λοιπὸν εἶδε 23 χριστιανούς, νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ μαρτυρήσουν γιὰ τὴν πίστη τους. Ὁ Ἀδριανὸς ἐντυπωσιάστηκε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἄκουσε καὶ δήλωσε στοὺς εἰδωλολάτρες ὅτι εἶναι καὶ αὐτὸς χριστιανός. Ἀμέσως τὸν ἔπιασαν καὶ τὸν ἔκλεισαν στὴν φυλακή. Ἐκεῖ πῆγε ἡ Ναταλία νὰ τοῦ συμπαρασταθεῖ καὶ νὰ τοῦ πεῖ νὰ μὴν λυγίσει. Στὴν συνέχεια, ἀφοῦ ὑπέμεινε πολλὰ καὶ φρικτὰ βασανιστήρια παρέδωσε τὸ πνεῦμα του. Ἀξιοσημείωτο εἶναι, ὅτι ὅταν οἱ εἰδωλολάτρες ἐπιχείρησαν νὰ τοῦ κάψουν τὸ σῶμα, ξέσπασε μία δυνατὴ νεροποντὴ ἡ ὁποία ἔσβησε τὴ φωτιά. Τὸ σῶμα τοῦ ἐνταφιάστηκε ἀπὸ τὴν γυναῖκά του τὴν Ναταλία, ἡ ὁποία μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ θάφτηκε δίπλα του, ἀφοῦ μαρτύρησε καὶ αὐτὴ γιὰ τὸν Χριστό.

Οἱ Ἅγιοι 23 Μάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ μαρτύρησαν διὰ ξίφους μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Ἀδριανό.
Τὰ ὀνόματα τοὺς εἶναι: Ἀνατόλιος, Ἄνθιμος, Ἀντίοχος, Γεντήλιος, Ἐλευθέριος, Ἐρμογένης, Εὐήθιος, Εὐρετός, Εὐτύχιος, Θεαγώνης, Θεόδωρος, Θῦρσος, Ἰωάννης, Καρτερᾶς, Κλαύδιος, Κυριάκος, Μαρίνος, Μαρδώνιος, Μηνώδιος, Πλάτων, Συνετός, Τρωάδιος καὶ Φαρέτριος (†4ος αἰ.).

Οἱ Ἅγιοι Ἀττικὸς καὶ Σισίνιος οἱ Μάρτυρες

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
Ἴσως συνελήφθησαν μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Ἀδριανὸ στὴ Νικομήδεια.

Ὁ Ὅσιος Ἰβιστίων

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ἅγιος Ἀδριανός ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Ἀδριανός, διαφορετικὸς ἀπὸ τὸν προηγούμενο, ἔζησε τὰ χρόνια τοῦ βασιλιὰ Λικίνιου. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη καὶ ἦταν γιὸς τοῦ Βασιλιὰ τῆς Ρώμης Πρόβου, ὁ ὁποῖος βασίλευε τὸ 276.

Ὁ Ἀδριανὸς διέμεινε, μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του Δομέτιο, ὁ ὁποῖος ἀργότερα ἔγινε ἐπίσκοπος μετὰ τὸν Τίτο, στὸ Βυζάντιο. Ποθῶντας νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὸν Χριστὸ , πῆγε στὴν Νικομήδεια καὶ καταφέρθηκε ἐναντίον τοῦ Λικινίου ποὺ ταλαιπωροῦσε τὸν ρωμαϊκὸ στρατό, ἐναντίον τῶν χριστιανῶν.
Ὁ Λικίνιος τὸν συνέλαβε καὶ τὸν βασάνισε ἄγρια καὶ στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισε.

Ὁ Ὅσιος Τιθόης

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
(Γιὰ τὸν Ὅσιο αὐτόν, γίνεται λόγος στὸν Εὐεργετινό).

Ὁ Ὅσιος Ἰωάσαφ γιὸς τοῦ βασιλιὰ τῆς Ἰνδίας Ἄβενιρ

Γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ Ὁσίου Ἰωάσαφ βρίσκουμε σὲ κάποιο διήγημα, ποὺ ἐπιγράφεται «Βαρλαάμ», καὶ ἀποδίδεται στὸν Ἰωάννη τὸ Δαμασκηνό. Τὸ περιεχόμενο συνοπτικὰ ἔχει ὡς ἕξης:

Ἐπὶ μεγάλου Κωνσταντίνου ὑπῆρχε στὶς Ἰνδίες κάποιος βασιλιάς, ποὺ τὸν ἔλεγαν Ἀβενίρ. Σ’ αὐτὸν λοιπόν, εἶπαν κάποιοι ἀστρολόγοι ὅτι ὁ νεογέννητος γιός του Ἰωάσαφ, κάποτε θὰ ἀσπασθεῖ τὴν χριστιανικὴ θρησκεία. Γιὰ νὰ ματαιώσει αὐτὴ τὴν «προφητεία» ὁ Ἀβενίρ, ἔκλεισε τὸ βασιλοπαίδι σὲ ἕνα ἀπομακρυσμένο παλάτι μαζὶ μὲ ὑπηρέτες καὶ δασκάλους, καὶ τοὺς συνέστησε νὰ μὴ ποῦν τίποτα στὸ παιδὶ γιὰ τὴν πίστη τῶν χριστιανῶν.

Ἐκεῖ ὁ Ἰωάσαφ μεγάλωσε καὶ τοῦ δόθηκε μεγάλη μόρφωση. Ἀλλὰ τοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὁ περιορισμὸς μέσα στὸν ὁποῖο ζοῦσε, καὶ ἀπαίτησε νὰ μάθει τὴν αἰτία. Κανεὶς ὅμως δὲν τοῦ ἔλεγε τίποτα. Αὐτὸς ὅμως, μετὰ ἀπὸ πολλὲς παρακλήσεις πρὸς τὸν πατέρα του, κατάφερε καὶ τὸν ἔπεισε νὰ βγαίνει ἔξω ἀπὸ τὸ παλάτι ἀλλὰ ὑπὸ αὐστηρὴ ἐπιτήρηση.

Σὲ κάποιο περίπατό του ὅμως, συνάντησε δυὸ φτωχοὺς γέρους, ποὺ τοὺς ἔδωσε γενναία ἐλεημοσύνη καὶ αὐτοὶ συγκινημένοι τοῦ ἀποκάλυψαν τὸ μυστικὸ τοῦ περιορισμοῦ του. Ἀπὸ τότε ὁ Ἰωάσαφ διψοῦσε νὰ μάθει γιὰ τὴ χριστιανικὴ θρησκεία.
Καὶ ὁ Θεὸς εὐλόγησε καὶ ἔμαθε, ἀπὸ κάποιον χριστιανὸ ἱερέα τὸν Βαρλαάμ, ποὺ κατάφερε νὰ μπεῖ στὸ παλάτι μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ πραγματευτῆ. Τελικὰ ὁ Ἰωάσαφ βαπτίστηκε, ἔκανε χριστιανὸ καὶ τὸν πατέρα του, ἀργότερα ἔγινε μοναχὸς καὶ δίδαξε στὴ χώρα του τὸ Εὐαγγέλιο.

Ὁ Ἅγιος Γελάσιος

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

 Είναι Ευαγγέλιον, παναληθινόν Ευαγγέλιον—όχι ιδικόν μου, αλλά των αγίων του Θεού—ότι, ο άνθρωπος είναι ένα μεγάλον μυστήριον, ιερόν μυστήριον του Θεού. Τόσον μεγάλον και τόσον ιερόν, ώστε ο ίδιος ο Θεός έγινεν άνθρωπος, δια να μας ερμηνεύση όλον το βάθος του ανθρωπίνου μυστηρίου. Η αλήθεια του Ευαγγελίου, η παναλήθεια είναι ότι ο Θεός έγινεν άνθρωπος δια να κάμη τον άνθρωπον θεόν κατά χάριν. Αυτήν την παναλήθειαν ευαγγελίζονται βροντόφωνα οι αρχιστράτηγοι του Ευαγγελίου του Θεανθρώπου: ο άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, ο Χρυσόστομος ο Παμμέγιστος, ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Αυτούς ακολουθούν και όλοι οι άλλοι άγιοι ευαγγελισταί, όλη η Εκκλησία του Χριστού. Ο Κύριος και Θεός και Σωτήρ μας Ιησούς Χριστός, γενόμενος εξ αμέτρου φιλανθρωπίας άνθρωπος, ηγίασε τον άνθρωπον, τον εχριστοποίησε, τον εθέωσε. Πολέμησε και ενίκησε εν αυτώ και δι΄ αυτόν κάθε τι άθεον και αντίθεον: την αμαρτίαν, τον θάνατον και τον διάβολον, και ανύψωσε τον άνθρωπον υπεράνω όλων των ουρανών, μέχρι του Τριαδικού Θεού.                                                                         
Όλα αυτά ποίοι τα μαρτυρούν; Όλοι οι άγιοι από τον πρώτον μέχρι του τελευταίου. Καθένας απ΄ αυτούς, με ολόκληρον την ζωήν του μαρτυρεί δι΄ αυτήν την αλήθειαν: ότι μέσα εις την αγίαν του Χριστού Εκκλησίαν ο άνθρωπος δια των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών μεταμορφώνεται εις «θεόν κατά χάριν», εις κατά χάριν θεάνθρωπον.                                 

Η μεταμόρφωσις του ανθρώπου εις θεάνθρωπον κατά χάριν δια του Θεανθρώπου Χριστού, η μετάπλασίς του εις θεόν κατά χάριν, είναι, κατά την διδασκαλίαν των αγίων Πατέρων, τέχνη τεχνών, επιστήμη επιστημών, φιλοσοφία φιλοσοφιών. Δι΄ αυτό οι άγιοι Διδάσκαλοί μας την κατά το Ευαγγέλιον ζωήν ονομάζουν αληθινήν φιλοσοφίαν, αληθινήν σοφίαν. Ο δε άγιος Μακάριος ο Μέγας ονομάζει τους αγίους «φιλοσόφους του Αγίου Πνεύματος». 

     Συνεχίζεται.  

Το γλύψιμο πάει σύννεφο: Ο Προικοννήσου για τον ερχομό του Οικ. Πατριάρχη στην Κρήτη

Όπως γράφει ο αδελφός Xpnstos στο:
 http://athos.forumup.gr/viewtopic.php?t=3405&highlight=&mforum=athos

συμφωνούμε απόλυτα διότι η κατάσταση είναι εμετική με τους προδότες Οικουμενιστές.

Να ταυτίζει τον αιρεσιάρχη κ. Βαρθολομαίο με τους Ομολογητάς της Πίστεώς μας, ε, αυτό δεν υποφέρεται πλέον! 

Που είσαι Προφήτη Ηλία; τους 450 ιερείς, ευνοούμενους των ανακτόρων που έτρωγαν στὴν τράπεζα της Ιεζάβελ τους "τακτοποίησες", αυτούς εδώ τους προδότες που τρώγουν από την τράπεζα των Ορθοδόξων τι θα κάνεις; και όπως καλώς γνωρίζεις  "οι τοιούτοι τω Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ ου δουλεύουσιν, αλλά τη εαυτών κοιλία, και δια της χρηστολογίας και ευλογίας εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων"(Ρωμ. 16, 18)....

Παραθέτουμε το απαίσιο κείμενο: 

Η μεγαλώνυμη πόλη των Χανίων ετοιμάζεται και πάλι να υποδεχθεί τον Πρώτο της Ορθοδοξίας, τον Ύπατο του Γένους, τον Οικουμενικό Πατριάρχη ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ. 

Καλλύνεται λαμπρύνεται, περιβάλλεται στολισμό ευπρεπείας, για να κοσμηθεί ακόμη μια φορά από την Ευσεβή Πηγή του Γένους, για να υψωθεί ανάμεσα στις πόλεις της Εκατομπόλιδος Μητρίδος με τη σύντομη φιλοξενία του Μεγάλου Φίλου των Κρητών Ιμβρίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως! 

Συνταιριαστές καμπάνες θα σημάνουν το βράδυ της 1ης Σεπτεμβρίου, της εκκλησιαστικής Πρωτοχρονιάς δηλαδή, για να δώσουν το μήνυμα στους ευσεβείς Χανιώτες ότι η ιστορική πόλη τους ξανά ευλογείται από τη μεγαλύτερη αγιαστική χείρα που έχει η επίγεια Εκκλησία. 

Κλήρος και λαός, όλοι οι «νουν Χριστού έχοντες» προγεύονται ήδη της χαράς και της ευφροσύνης. Δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις κοντά σου, έστω για ένα διήμερο, Εκείνον που πέρα από την εν τύπω και τόπω φανέρωση του Χριστού στις μέρες μας, είναι ταυτόχρονα και η προσωποποίηση ονείρων και οραμάτων μεγάλων της Ρωμηοσύνης. 

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ και μάλιστα ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ, θα πη Χριστός περιπολών εν σαρκί ανάμεσά μας! Θα πη Θυρωρός της Χώρας των Ζώντων και Οικονόμος της Χάριτος! Πηδαλιούχος του μεγάλου σκάφους, της Εκκλησίας. Αλλά θα πη και Πονεμένη Ρωμηοσύνη και ευγένεια και αρχοντιά κι αξιοπρέπεια του Γένους! 

Αετός μεγαλοφτέρουγος Δικέφαλος, που αποσκεπάζει κάτω από τα φτερά του τα ιερά και τα όσια που μας κληροδότησαν οι Πατέρες μας. Και λαμπάδα ουρανόμπογη αναμμένη θα πη, που από το αείφωτο Φανάρι τηλαυγίζει Φως Χριστού και Φως Ορθοδοξίας στα πέρατα της Οικουμένης. 

Οικουμενικός Πατριάρχης θα πη, κοντά σ΄ όλα τ΄ άλλα, Πνευματικός Προστάτης της Κρήτης, Πνευματικός Πατέρας των Κρητών! 

Έρχεται ο Πατριάρχης μας στα Χανιά, καλεσμένος από τον σεμνό και σ΄ όλα άξιο Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνό, για να τιμήσει πρώτα-πρώτα το μεγάλο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος των Τζαγκαρόλων, που φέτος συμπληρώνει τετρακόσια χρόνια φωτεινής παρουσίας στ’ Ακρωτήρι. Μοναστήρι Πατριαρχικό και Σταυροπηγιακό με χρυσές σελίδες ιστορίας στη μακραίωνη πορεία του. 

Έρχεται όμως και για να εγκαινιάσει τον καινούργιο ναό του επίσης ιστορικού Πατριαρχικού και Σταυροπηγιακού Μοναστηριού της Χρυσοπηγής, που τις τελευταίες δεκαετίες μεταλλαγμένο σε υποδειγματικό Γυναικείο Κοινόβιο λαμπρύνει το όνομα του Ορθοδόξου Μοναχισμού στη δυτική γωνιά της Κρήτης, αληθινό Σεμνείο και σέμνωμα ταυτόχρονα των Χανίων κι όλης της Ορθοδοξίας. 

Θα εγκαινιάσει το ναό της Μεταμορφώσεως του Χριστού, θυμίζοντάς μας πως πρέπει όλοι μας καθημερινά να μεταμορφωνόμαστε από άτομα σε πρόσωπα! 

Από ιδιοτελείς εγωκεντρικές μονάδες σε ανοιχτές αγκαλιές συγνώμης, σύμπνοιας, αγάπης και αλληλεγγύης! 

Από εμπαθείς και σκλάβους των αδυναμιών μας σε απελεύθερους Ιησού Χριστού δια της πίστεως, της μετανοίας και της πρακτικής εφαρμογής των κελευσμάτων του Ευαγγελίου της Αγάπης. 

Μεταμορφώσεως δια της πρακτικής χριστιανικής αρετής, πού είναι η μόνη ελπίδα για τη σωτηρία της σάπιας και αποσυντιθέμενης κοινωνίας μας. Το Εγώ να γίνεται: Εμείς! Το θέλω να γίνεται: Θέλει ο Θεός! Θέλει η Πατρίδα! Θέλει η Ανθρωπιά κι η Σπλαχνικότητα!... 

Έρχεται ο Πατριάρχης και φέρνει μαζί του ακριβό κανίσκι την ειρήνη του Θεού, την «πάντα νουν υπερέχουσαν»! 

Την ευλογία της Εσταυρωμένης Μητέρας Εκκλησίας, της Εκκλησίας των του Χριστού Πενήτων. Την ευχή της Παναγίας της Παμμακαρίστου, της Οδηγητρίας, της Υπερμάχου Στρατηγού του Γένους! 

Τους άγιους χαιρετισμούς και την αγάπη των μεγάλων στοιχείων της Ρωμηοσύνης που βασίλεψαν στη Βασιλεύουσα είτε με την τίμια κορόνα τους, είτε με την αγιότητά τους, με τη θεόσοφη διδασκαλία τους, με την ομολογία τους, με το αίμα του μαρτυρίου τους. 

Τη μυρωμένη ανάσα του Βοσπόρου, το άγιο Φως του Μεγάλου Μοναστηριού της του Θεού Σοφίας, τη δροσιά των Αγιασμάτων, τα μαρμαρωμένα όνειρα και τις αείζωες ελπίδες!... 

Έρχεται ολοφώτεινος, γεμάτος χάρη και αγάπη κι ευλογία, να δη για μια ακόμη φορά τα τέκνα του, τους οικογενείς του, την εν Χανίοις εκλογάδα τοῦ Χριστού, την ευκλιματούσα Άμπελο της Δυτικής Κρήτης! 

Λοιπόν, «πανηγυριζέτωσαν οι Θεόφρονες»! Χαρὰ και ευλογία στα Χανιά, χαρά και ευλογία στην Κρήτη! «Ευλογημένος ο Ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» Πατριάρχης ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ο Α΄, ο Φιλόκρης!... 

+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.

Εκκλησιολογία

32) Εθίξαμεν το πρώτον σκέλος της εν λόγω συμφωνίας που είναι η προπαγανδιστική ερμηνεία των Φραγκο-Λατίνων δια τα γεγονότα του σχίσματος που την διέπει και την οποίαν αφελώς δέχθηκαν οι Ορθόδοξοι. Το δεύτερον σκέλος στο οποίον βασίζεται η εν λόγω συμφωνία είναι η παρερμηνεία της προσευχής του Κυρίου στο κεφ. 17 του Ευαγγελίου του Ιωάννου. Το δε τρίτον σκέλος της είναι η άλλη όψις του ιδίου μυστηρίου της Πεντηκοστής που είναι η πλήρης απουσία των Βιβλικών και Πατερικών θεμελίων των μυστηρίων του Σώματος του Χριστού.

33) Ούτε από τον 7ον αιώνα, όταν έδιωξαν τους Ρωμαίους προκατόχους τους, μέχρι το 1054, και ούτε μετά, δεν είχαν ποτέ οι Φραγκο-Λατίνοι επίσκοποι και πάπες την παραμικράν γνώσιν ή το ενδιαφέρον, δια την θεραπείαν της ανθρωπίνης προσωπικότητος μέσω της καθάρσεως και του φωτισμού της καρδίας και του δοξασμού (θεώσεως). Η θεραπεία αυτή είναι το θεμέλιον της Εκκλησίας ως του Σώματος του Χριστού. Αντιθέτως το Βατικανό διατηρεί ακόμη την γνωστήν του μαγικήν αντίληψιν περί της αποστολικής διαδοχής και παραδόσεως την οποίαν πολλοί Ορθόδοξοι επίσης αποδέχονται από την εποχήν των λεγομένων μεταρυθμίσεων του Πέτρου του Μεγάλου. Δια τον λόγον αυτόν δεν βλέπουν πλέον μεγάλην διαφοράν μεταξύ του Βατικανού και της ιδικής τους μορφής Ορθοδοξίας, κυρίως όσον αφορά εις τα μυστήρια.

      Συνεχίζεται.