Ministry of Health in Russia signs abortion deal with Church

(National Right to Life) - The Ministry of Health in Russia has signed an agreement with the Russian Orthodox Church that includes prevention of abortion and provision of palliative care . The agreement signed by Health Minister Veronika Skvortsova and Patriarch Kirill, the head of the Russian Orthodox Churchwas published on the website of the Synodal Department for ROC Church Charity and Social Service.

Article 9 of the 21 article agreement establishes cooperation “on the protection of maternal and child health, including reproductive health, promotion of family values and prevention of abortion.”

The agreement includes joint actions with medical institutions for the
“creation of crisis pregnancy centers at hospitals with the participation of psychologists and participation of representatives of religious organizations of the Russian Orthodox Church in advising women who are planning to terminate the pregnancy, in medical institutions”
and for the provision of space for
“posting information of religious organizations of the Russian Orthodox Church on the stands in medical institutions.”
Additionally, the two parties will also undertake
“joint efforts to provide assistance and support to pregnant women whose prenatal diagnosis indicate to the malformation of the fetus, as well as mothers who give birth to a child with developmental disabilities.”
Under Article 5, the Orthodox Church will cooperate with the Health Ministry in the preparation of health professionals by providing formative instruction on the spiritual foundations of medical activities and by facilitating the interaction of medical organizations with organizations of the Russian Orthodox Church.
Legislation Proposed to Restrict Access to Abortion

π. ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ - Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ


The Monks Of Simonopetra Monastery - Agni Parthene -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 9 Ιουλίου 2016

Παγκρατίου Ιερομάρτ., Διονυσίου ρήτορος.

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν Ἀποστόλων.
Νεαρὸς ἀκόμα, ἐπισκέφθηκε μὲ τοὺς γονεῖς του τὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου καὶ βαπτίσθηκε. Μετὰ τὸ θάνατο τῶν γονέων του, ὁ Παγκράτιος θέλησε νὰ ἀφιερωθεῖ ὁλόψυχα στὸ Χριστὸ καὶ στὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου Του.
Πῶς, ὅμως, θὰ γινόταν αὐτό, μὲ τέτοια περιουσία ποὺ κληρονόμησε ἀπὸ τοὺς γονεῖς του; Τὴν λύση βρῆκε στὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ Κυρίου:

Όσιος Ρωμανός ο μελωδός

Ο όσιος Ρωμανός ο μελωδός, αν και δόκιμος εργάτης της αρετής, ήταν όμως εντελώς άμουσος και κακόφωνος. Κι ήταν τόσο πολύ, ώστε συχνά τον κορόιδευαν και τον περιγελούσαν. 


Πατρίδα του ήταν η Έμεσα της Συρίας, και είχε χρηματίσει διάκονος στη Βηρυττό. Το 496, επί αυτοκράτορος Αναστασίου Αʼ, έρχεται στη Βασιλεύουσα. Εδώ αρέσκεται να συχνάζει και να αγρυπνεί στην εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών, αλλά περισσότερο στον ναό της Κυρίας Θεοτόκου « στα του Κύρου », όπου περνούσε το ημερονύκτιο με αγρυπνίες και προσευχές. 
Στην εκκλησία αυτή υπήρχε εικόνα της 
Kυρίας Θεοτόκου, που τελούσε πάμπολλα θαύματα. Σε αυτή λοιπόν πρόσπεσε ο διάκονος και την παρακαλούσε να του δώσει το χάρισμα της μελωδίας. 
Μια χριστουγεννιάτικη νύχτα παρακολουθούσε ο όσιος στον ναό την αγρυπνία. Στην έκτη ωδή, ενώ βρισκόταν κοντά στον άμβωνα, τον πήρε για λίγο ο ύπνος.
 
Βλέπει τότε τη Κυρία Θεοτόκο να κρατά ένα κοντάκιο,- χαρτί τυλιγμένο κυλινδρικά- και να του λέει:
 
- Πάρε το και φάγε το.
 
Το πήρε πράγματι, και του φάνηκε πως το κατάπιε. Από τη στιγμή εκείνη έλαβε το ποθούμενο χάρισμα. Ξύπνησε αμέσως, ανέβηκε στον άμβωνα κι άρχισε να ψάλλει το τροπάριο « Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει ».
 
Ο όσιος Ρωμανός συνέθεσε πάνω από χίλια κοντάκια, αναφερόμενα σε εορτές δεσποτικές, θεομητορικές και σε μνήμες αγίων.

Η παπική βλασφημία -- σχόλιο του Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Σχετικά με την "και εκ του Υιού" εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος των Παπικών.

Η παπική διαστροφή καταργεί το συνάναρχον της θεότητας του Αγίου Πνεύματος :

"Τὸν συνάναρχον Λόγον Πατρὶ καὶ Πνεύματι, τὸν ἐκ Παρθένου τεχθέντα εἰς σωτηρίαν ἡμῶν, ἀνυμνήσωμεν πιστοὶ καὶ προσκυνήσωμεν, ὅτι ηὐδόκησε σαρκί, ἀνελθεῖν ἐν τῷ σταυρῷ, καὶ θάνατον ὑπομεῖναι, καὶ ἐγεῖραι τοὺς τεθνεῶτας, ἐν τῇ ἐνδόξῳ Ἀναστάσει αὐτοῦ."

Ο εκ Παρθένου τεχθείς, κατά την παπική διαστροφή, συνελήφθη ασπόρως ("επί της γης απάτωρ ... υπό μητρός Παρθένου" εις τα καθ΄ ημάς) υπό ανάρχου Πατρός και συνάναρχου Λόγου. Ιδού όμως τί μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς, κεφ. α΄ : "34 εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω; 35 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα ῞Αγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ."

Το πνεύμα της κακοποιού χριστιανικής Δύσεως, το εκπορευόμενο εκ του πατρός και εκ του υιού, είναι μετά τα εκτεθέντα η ενδεικτικότερη βλασφημία του Παναγίου Πνεύματος.

Του αειμνήστου Γεωργίου Ζερβού, διευθυντού «Ορθοδόξου Τύπου»:

Η πλειοψηφία των Ιεραρχών μας έχει εκπέσει εις την συνείδησιν του πιστού λαού. Όχι μόνον δια την αφωνίαν της εις ζητήματα απογαλακτισμού του Κράτους από την Ορθοδοξίαν αλλά και κυρίως δια θέματα πίστεως. Ο λαός του Θεού διερωτάται εις ποίον «Θεόν» πιστεύουν οι Επίσκοποί του; Ο λαός του Θεού διερωτάται εις ποίαν Εκκλησίαν πιστεύουν και υπηρετούν οι Επίσκοποί του, όταν ανέχωνται και σιωπούν δια την καταπάτησιν των Αποστολικών και άλλων Ιερών Κανόνων, οι οποίοι επεκυρώθησαν υπό Οικουμενικών Συνόδων; Πως υπερασπίζονται την Πίστιν, όταν ανατρέπονται τα πάντα και σιωπούν; Ο πιστός λαός διαπιστώνει ότι η πλειοψηφία των Ιεραρχών δεν υπηρετεί την Ορθοδοξίαν. Είτε ευθέως, είτε εμμέσως, είτε σιωπηλώς, εγκρίνει την προδοσίαν της Πίστεως. Υπηρετεί τον Πάπαν της Ανατολής, τον Πάπα των Αθηνών, τον Πάπαν με τα πολλά και πλούσια Εκκλησιαστικά Ιδρύματα νησιωτικής περιφερείας της Ελλάδος, τον Πάπαν της Δύσεως, τον οποίον προσκυνά και τον αναγνωρίζει πλέον ως Αγιώτατον Επίσκοπον της Πρεσβυτέρας Ρώμης, αλλά όχι την Ορθόδοξον Εκκλησίαν και Πίστιν. Οι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος συμπεριφέρονται δουλικώς έναντι του Φαναρίου, του Αθηνών και του Πάπα της νησιωτικής Ελλάδος, χειροκροτούντες και προσυπογράφοντες την προσχώρησιν εις την αίρεσιν.  

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

…Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί εἶναι ὑλόφρονες, ἄπιστοι, µαταιόδοξοι, συµφεροντολόγοι, φιλήδονοι καί πολλά ἄλλα. Ὡστόσο, πλαισιώνουν τόν Πατριάρχη, δέχονται ὑποκριτικῶς τίς εὐλογίες του καί τόν διαβεβαιώνουν ὅτι εἶναι κοντά του καί ὑποστηρίζουν θερµά τό πολυσχιδές ἔργο του, ἐνῶ δέν γνωρίζουν οὔτε τό ἀλφάβητο τῆς πίστης! Ἀντίθετα, οἱ δεύτεροι, οἱ διαφωνοῦντες, εἶναι ἀσάλευτοι στήν πίστη, φτωχοί, στερηµένοι, πειραζόµενοι καί διωκόµενοι. Ἀντιστέκονται σθεναρά καί ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ οἰκουµενισµός εἶναι κίνηµα δαιµονικῆς ἔµπνευσης, προκειµένου νά παραδοθεῖ ἡ Ὀρθοδοξία στόν παπισµό! Ὅλα τά ἄλλα πού λέγονται εἶναι στάχτη στά µάτια.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ο όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης [ΒΙΝΤΕΟ 2016].


«Κρείσσον γαρ τω θανάτω ακολουθείν ή υμίν, καν μυριάκις πάλιν είπης με αλαζόνα και ανυπότακτον».

Θα θέλαμε πολύ και θα ήταν καλό να υπακούουμε στους επισκόπους και να τους αφήσουμε να οικονομούν  τα της σωτηρίας μας. Επειδή όμως από επισκόπους και ιερείς προέκυψαν οι εχθροί της αληθείας, οι αιρετικοί, είναι απολύτως δικαιολογημένο να δοκιμάζουμε το «κρείττον από του χείρονος» και από τους καρπούς να κρίνουμε αν πρέπει να προστρέχουμε στους επισκόπους ή να χωριζόμαστε από τους ανίερους, όταν τέμνουν διαφορετικούς δρόμους από αυτούς των Αποστόλων και των Αγίων. Δεν δόθηκε η εξουσία στους επισκόπους και σε κανέναν άλλον, να διδάξουν ή να πράξουν διαφορετικά από όσα εκείνοι. Ένας μοναχός Λάζαρος που κατηγορήθηκε επίσης από επίσκοπο «ως λάλος και περιττός και ανυπότακτος» την εποχή του λατινόφρονος πατριάρχου Βέκκου, γράφει στον επίσκοπο: «Κρείσσον γαρ τω θανάτω ακολουθείν ή υμίν, καν μυριάκις πάλιν είπης με αλαζόνα και  ανυπότακτον».                                                                                         

Από τον ΚΒ´Λόγον του Αγίου Συμεών του Ν. Θεολόγου:

«Κλαίω και λυπούμαι υπερβολικά, όταν συλλογιστώ πως έχουμε τέτοιον αφέντη πλουσιόδωρον και φιλάνθρωπον, ο οποίος για μόνη την πίστιν όπου δείχνουμε στα λόγια του και στις υποσχέσεις του με την πράξη, μας χαρίζει τέτοια χαρίσματα, καθώς τα ακούσαμε και τα είδαμε. Κι εμείς ασυλλόγιστα, ωσάν τα άλογα ζώα, προτιμούμε καλύτερα την γη και τα γήϊνα και τα φθαρτά πράγματα, τα οποία ο Πανάγαθος Θεός για την άκρα του ευσπλαγχνία, μας τα δίνει πλουσιοπάροχα για τις ανάγκες του σώματος, ώστε να κυβερνάται από αυτά μετρίως, όσα του είναι αναγκαία για να ζη. Και η ψυχή να μη έχει εμπόδιο, αλλά να φροντίζη και να πολιτεύεται και αυτή καθώς πρέπει και να τρέφεται και αυτή με την νοερά τροφή και με την χάριν του Αγίου Πνεύματος». 

51 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΡΟΜΑΧΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Προφητικά κείμενα τοῦ Φωτίου Κόντογλου

 «Ὁ πάπας µποδίζει, χωρὶς νὰ τὸ θέλει, τὴν καταστροφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας «Ἕνας πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας ἔχει γράψει «ὁ διάβολος πολλάκις ἄκων συνεργεῖ εἰς τὸ νὰ γίνῃ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ». Αὐτὸ ἦρθε στὸν νοῦ μου, μαθαίνοντας πὼς ὁ Πάπας, μ’ ὅλους τοὺς ἐναγκαλισμούς, δὲν ἀφήνει εὐκαιρία ποὺ νὰ μὴ τονίση τὴν πρωτοκαθεδρία Του. Κ ἔτσι, ὁ ἴδιος ὁ ἑωσφόρος τῆς ὑπερηφανείας, μποδίζει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἀπὸ τὸν κίνδυνο τοῦ νὰ συγχωνευθεῖ ἀπὸ τοὺς λατίνους, ἐκεῖ δηλαδὴ ποὺ τὴν πηγαίνει ὁ ἀνάξιος Πατριάρχης. Δόξα τῷ Κυρίῳ, ποὺ μὲ τὴν πανσοφία του μᾶς εὐεργετεῖ καὶ σώζει τὴν ἀληθινὴ πίστη ἀπὸ τὴν καταστροφὴ μὲ τέτοιον ἀπρόβλεπτον τρόπο». (βλ. τό ἰδιόχειρον σημείωμα εἰς τήν 6ην σελίδα) ∆ιά τήν Σύνοδον τῆς Κρήτης «Πρόδρομοι στοὺς νεωτεριστὲς ποὺ φανερώνονται στὶς πονηρὲς μέρες μας, σταθήκανε κάποιοι Ἀρχιερεῖς καὶ Πατριάρχες ποὺ εἴχανε πάρει «προοδευτικὲς» καὶ νεωτεριστικὲς ἰδέες ἀπὸ τὸ «ἐξωτερικό», καὶ θελήσανε νὰ «ἀναμορφώσουν» τὴν Ἐκκλησίαν, διὰ νὰ τὴν προσαρμόσουν εἰς «τὰς ἀπαιτήσεις τῆς ἐποχῆς μας».

Βρέθηκαν δύο ομαδικοί τάφοι αγνοουμένων στην Κερύνεια!

Δημοσίευμα της τουρκοκυπριακής εφημερίδας «Αφρίκα» αναφέρει την ύπαρξη δύο ομαδικών τάφων Ελληνοκυπρίων στα Κατεχόμενα, στην περιοχή της Κερύνειας, οι οποίοι αγνοούνται από τον Ιούλιο του 1974.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, την εποχή εκείνη ένας 17χρονος Τουρκοκύπριος κλήθηκε από τον στρατό να ρίξει, μαζί με άλλους, μπετόν στον δρόμο προς το λιμάνι της Κερύνειας, προκειμένου να υπάρχει πρόσβαση σε αυτό.
Ο μάρτυρας αναφέρει πως Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι, οι οποίοι είχαν μεταφερθεί στο λιμάνι της Κερύνειας με τελικό προορισμό τα Αδανα της Τουρκίας, δολοφονήθηκαν άγρια και θάφτηκαν εκεί.

Απάντηση στις κατηγορίες ότι ο Άγιος Αυγουστίνος ΔΕΝ ήταν Άγιος και υποστήριζε αιρετικές δοξασίες.

Πηγή : http://opaidagogos.blogspot.ca/2016/07/blog-post.html

Προσφάτως είδαμε κάποια διαδικτυακά δημοσιεύματα να στρέφονται με μένος ΚΑΤΑ της αγιότητοςτου Ανδρός, βάσει κυρίως τριών επιχειρημάτων, τα οποία παραθέτουμε, αναιρώντας τα ταυτοχρόνως εν συντομία:



σ.σ. Αγαπητοί διαχειριστές της ιστοσελίδας "Ο Παιδαγωγός" δεν θα ήθελα να γράψω πολλά. Ένα μόνο: θεωρώ την αναδημοσίευσή σας από το ιστολόγιο του αγαπητού "Δάσκαλου" μη φιλική ενέργεια.
Νάστε πάντα καλά.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΑΘΩ.

Ξακουστός χώρος στρατευμένος στον αγώνα κατά των κατηγορημένων παθών και για την κατάκτηση της αρετής, που φθάνει μέχρι τη θέωση της ανθρωπίνης φύσεως, όπως είναι το Άγιον Όρος, είναι επόμενο να αναδεικνύη αγίους και προφήτας. Αυτό το «μεγάλο στοιχείο» της αγιότητος και θεολογίας, που εσχεδίασε και εσάρκωσε ο Άθως, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, λέγει κάπου, ότι «οι Μοναχοί είναι προφήται της Καινής Διαθήκης, οι κήρυκες της ερχομένης βασιλείας». Και ο αγιασμένος Άθως, που εξακολουθεί να ζη την παράδοση, δηλαδή να ανεβαίνει τη θεότευκτη κλίμακα των αρετών, στην κορυφή των οποίων συναντάται ο Θεός «εκτυπώτερον», έχει και σήμερα τους αγίους και τους προφήτας του, που κρύβονται από τα ανάξια μάτια μας να δουν τέτοιες θεωμένες ανθρώπινες υποστάσεις. Αλλά η χάρι του Θεού, δεν ξεύρω πως «οικονόμησε» και επέβλεψε στην ταπείνωσή μας, μας απεκάλυψε ένα από αυτούς τους σαρκοφόρους αγγέλους του, ένα πνεύμα αληθινά λειτουργικό, μια φύση καθαρμένη «ταις των δακρύων της ροαίς», ένα άνθρωπο που εικονίζει τη δόξα του Θεού, αφού από το «κατ΄ εικόνα», που «ετήρησεν αλώβητον», έφθασε στο «καθ΄ ομοίωσιν», όσο είναι «εφικτόν τη ανθρωπίνη φύσει». Ο άγιος και προφήτης αυτός ερημίτης δεν κινδυνεύει να πλανηθή από τα παραπάνω λόγια μας, όχι μόνο γιατί έχει γίνει δυσκίνητος προς κάθε μορφή κακού, αλλά και γιατί βρίσκεται «έξω κόσμου και των του κόσμου» με έννοια ηθική και τοπική, αφού η σπηλιά του είναι τόσο δυσπρόσιτη, όσο και η αρετή του.