Η πνευματική ένδεια σήμερον και ο διαχρονικός αφελληνισμός, άρχεται εκ του βίαιου ακρωτηριασμού της δαψιλούς Ελληνικής γλώσσης εκ του διαχρονικού ομφαλίου λώρου της, ήτοι την γενέτειρα της, την Αρχαία Ελληνική και εξικνείται άχρι την παραχάραξη της Ελληνικής ιστορίας, δια της υποτιμήσεως της εθνεγερσίας κατά του επαχθούς Οθωμανικού ζυγού και την κατάλυση πάσης δομικής σταθεράς συγκρότησης της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας.
Ο πόλεμος κατά της γλώσσας συνεπάγεται και την απόπειρα διάρρηξης του γόρδιου δεσμού του έθνους μας προς την δυναμική πολιτισμική του ταυτότητα, ήδη εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους, ένθα και ένιοι εκ των πεφωτισμένων της Δύσης μετέπλασαν το όραμα της Μεγάλης ιδέας περί της ανασύστασης της Ρωμιοσύνης εις την οριοθέτηση ενός εδαφικώς περιορισμένου έθνους κράτους, πλήρως εξαρτημένου και απολύτως ελεγχόμενου εκ των προστάτιδων ανθελληνικών δυνάμεων, μεταφυτεύοντας κατά την οικοδόμησή του, (νοείται του Ελλαδικού Κρατιδίου), επείσακτους θεσμούς κατά πιστή μίμηση της Δύσης, προδήλως όμως απάδοντες της οικείας παράδοσης και πολιτισμικής του ιδιοσυστασίας.
Το ανθελληνικό μένος επώαζε, υπό ορισμένων
εξω-εθνικών κύκλων, εδραζομένων υπό διαφόρων υπερ-εθνικών δομών, στοών,
μηχανισμών, οι οποίες ακολούθως βυσσοδομούσαν την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία της
Ιεράς Ελληνικής γλώσσας και επιβουλεύονταν το μεγαλείο του Ελληνο-Χριστιανικού
πολιτισμού, δοθέντος ότι αυτές (οι δομές) εμφορούνταν από ετερόκλητες φιλοσοφικές
πεποιθήσεις.
Οι συγκεκριμένοι αρχιτέκτονες, δηλονότι
«προβατόσχημοι λυκοποιμένες» της επελαύνουσας αυτής δολιοφθοράς της γλώσσης,
ενίοτε ευθέως και άλλοτε δια της τεθλασμένης, διαβρώνοντας την ακαδημαϊκή
εκπαίδευση, καθάπερ δρώντες εν διατεταγμένη υπηρεσία επί τω τέλει ίνα
διαβρώσουν την ελληνική γλώσσα, δίκην
μίας φληναφηματικής προπαγάνδας περί προοδευτισμού, άνευ όμως της μετελεύσεως
ουδενός αρκούντος ιστορικά και πολιτισμικά πειστικού επιχειρήματος.
Η πολιτισμική αυτή γενοκτονία δια της ευθείας
κατακρεούργησης της Ελληνικής γλώσσης,
έτεινε ευήκοον ούς, εις ορισμένα ψευδεπίγραφα ιδεολογήματα της εγχώριας
αριστεράς η οποία κατέστη αυτοκλήτως το προπύργιο ευθείας επίθεσης και
κομματικοποίησης της Ελληνικής γλώσσης, εξαρτώντας την από μαρξιστικά
ιδεολογήματα, αλλά και χαρακτηρίζοντας ιδίως την αρχαία ελληνική γλώσσα ως
νεκρή γλώσσα και την καθαρεύουσα ως δήθεν άρρηκτα συνδεδεμένη με την αστική
τάξη, τον συντηρητισμό, και τον σκοταδισμό.
Απορίας άξιο είναι ότι η Ελλάς βίωσε δύο
ασύλληπτα θεσμικά πραξικοπήματα, και δη μεταπολιτευτικά, δια των οποίων
σύμπασες οι αλληλοδιαδοχικώς εναλλασσόμενες κυβερνήσεις, παρασιώπησαν
επιμελώς κατά συναυτουργία και εκ δόλου,
αφενός το 1976 δια της καταργήσεως της καθαρεύουσας ως επίσημη γλώσσα του
Ελλαδικού Κράτους και εξ ετέρου το 1982, νύκτωρ, δια της καταργήσεως των
πνευμάτων και των τόνων.
Εν άλλοις λόγοις διεπράχθη ένα ειδεχθές έγκλημα
εις τον πυρήνα της Ρωμιοσύνης καταργώντας χιλιάδες χρόνια πολιτισμού, με κωμικά
κίβδηλα επιχειρήματα, πειστήρια δήθεν προοδευτισμού, υπό των φυσικού αυτουργών,
και έκτοτε ουδείς στηλίτευσε πολιτικά το ως άνω άφατο ανοσιούργημα με
αποτέλεσμα σήμερον, να αδυνατούμε να αντιληφθούμε την άπεφθη και ακήρατη γλώσσα των απώτατων προγόνων μας.
Οι ανθελληνικοί ετεροκατευθυνόμενοι, υπό των
άνωθεν διευθυντηρίων, μηχανισμοί, του οιονεί πολιτισμικού «ιμπεριαλισμού» οι
οποίοι, αντί τριάκοντα αργυρίων έχουν καταλάβει άπασες τις καίριες θέσεις εις
την Ελληνική εκπαίδευση αλλά και εν γένει εις τον κρατικό μηχανισμό και τα
Πανεπιστήμια, προάγουν την συκοφάντηση του Ελληνισμού και διώκουν απηνώς
οιονδήποτε αρθρώσει επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη με ιταμούς και αήθεις
χαρακτηρισμούς επιστρατεύοντας πρωτόφαντη ρητορική μίσους εναντίον του.
Η εγκάθετη αυτή έμμισθη αστυνομία σκέψεως
εξουδετερώνει οιοδήποτε αντιφρονούντα μη συντασσόμενο με την ανθελληνική
πολιτική ορθότητα, καταφρονώντας τον
δημοσίως ακριβώς επειδή τον φοβάται μήπως αφυπνίσει την αφιονισμένη μάζα των
πολιτών οι οποίοι καθεύδουν τον νήδυμον ύπνο.
Εν κατακλείδι, τιμή και δόξα εις όσους σύγχρονους
πνευματικούς ταγούς, φυλάττουν Θερμοπύλες,
εις εξ αυτών, καίτοι εν αποδρομή, είναι ανυπερθέτως, ο τέως Πρόεδρος της
Ακαδημίας Αθηνών, ο κ. Αντώνιος Κουνάδης ο οποίος αποτελεί ένα περίλαμπρο
παράδειγμα Έλληνα οραματιστή ο οποίος δια του επίμοχθου έργου του εις την
Ακαδημία Αθηνών, αλλά και εν γένει δια της υπερεκχειλίζουσας αγάπης του δια την
Ελληνική γλώσσα, καταλείπει δεόντως μία ιδιαίτατα σπουδαία παρακαταθήκη δια
ημάς τις επιγενόμενες γενιές, μεταλαμπαδεύοντας ήθος, αξίες ιδανικά, πίστη και
εμβριθή αφοσίωση προς τον Ελληνικό πολιτισμό, την κοιτίδα του παγκόσμιου
πολιτισμού.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου