Συνταγματικός Πατριωτισμός -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Εις μία καθημαγμένη Ελλάδα όπου οι Θεσμοί, πέραν από την ακαδημαϊκή ρητορική και την συνακόλουθη συγγραφή βιβλίων, περί της ορθής, λυσιτελούς και ευρύθμου λειτουργίας τους, εις τον αντίποδα και εν τοις πράγμασι καρκινοβατούν και δυσλειτουργούν, εξ αυτού του λόγου αφενός η ίδια η Δημοκρατία μας νοσεί εκ βάθρων, αλλά και εξ ετέρου, ουδόλως λαμβάνεται υπόψιν η τυπικής ισχύς της Συνταγματικής έννομης τάξεως.

Ασφαλώς ο δικαστικός έλεγχος της Συνταγματικότητας ενός νόμου κατ’ άρθρο 93 του Συντάγματος ελέγχεται και αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, εν τω πλαισίω εκδίκασης μίας εξατομικευμένης υπόθεσης, όμως ο οικειοθελής σεβασμός προς τις επιτακτικές ή απαγορευτικές διατάξεις του Συντάγματος, εν Ελλάδι, παρέλκει σφόδρα, γεγονός το οποίο καταδηλοί την εγγενή κρατική αντίληψη περί της εννοίας της Δημοκρατίας μας, παρά τις επιφαινόμενες στεντόρειες δήθεν φωνές, του εκάστοτε πολιτικού  περί του αντιθέτου.

Η ελευθερία και το Δημοκρατικό Πολίτευμα, προϋποθέτει κοινωνίες πολιτισμένες και ώριμες να αποδεχθούν ή και να προστατεύσουν την διαφορετική άποψη της μειοψηφίας, ή να προστατεύσουν τα φρονήματα της, καίτοι προσκρούουν προς το ιδεολογικό πρόσταγμα των κατεστημένων κομμάτων.

Εν Ελλάδι, η έλλειψη ορθής λειτουργίας των θεσμών, ως θεμελιακών πυλώνων του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και την εν γένει λαϊκής κυριαρχίας και του έθνους εσχάτως, ανάγεται εκ του γεγονότος ότι η λειτουργία τους, ως θεσμοί της Πολιτείας, έχει αντικατασταθεί καθ’ ολοκληρίαν από τα «συντεταγμένα κοινοβουλευτικά κόμματα» τα οποία δρουν ως οιονεί «μαφιόζικες φράξιες», διαβρώνοντας κατ’ ουσίαν, το  θεσμικά ανεξάρτητο, αυτοδύναμο και αυτόνομο Κράτος.

Οι χρόνιες σοβούσες παθογένειες του συστήματος, οι οποίες ενδημούν και επί των ημερών μας έχουν παγιώσει την ανίατη εν γένει καχεξία της δημόσιας διοίκησης, η οποία δρα ωσεί πραξικοπηματικά,  υπό την έννοια ότι ουδόλως  εξυπηρετεί το συμφέρον του πολίτη, ούτε δρα χρηστά ως επιτάσσει το Σύνταγμα, καθώς και ο κώδικας διοικητικής διαδικασίας, αλλά καταφάσκει και εκλαμβάνει εξυπαρχής και προοιμίου το κράτος ως αναπόσπαστο μέρος και οργανικά συνδεδεμένο τμήμα του βαθέους κράτους, εν άλλοις λόγοις της στυγνής επικρατούσας κομματοκρατίας.

Ως εκ τούτου το Ελλαδικό Κράτος, είναι ένα ολοκληρωτικό κράτος, με μία επίφαση Δημοκρατίας, όπου τα πάντα λειτουργούν τελεσφόρως μόνον ως υποκείμενα σε έμμεσο έλεγχο από τα υφιστάμενα κόμματα και τους διάσπαρτα εγκατεστημένους και ακροβολισμένους έμμισθους εγκαθέτους τους.

Το κράτος ως προαγωγός προδήλως αντισυνταγματικών νόμων, κατ’ ουσίαν αποφασίζει και διατάζει, καθότι για τα καίρια ζητήματα, άπαντα τα κοινοβουλευτικά κόμματα κωφεύουν περί της αληθείας και του δημόσιου συμφέροντος συμμορφούμενα, πέραν από το επίχρισμα της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, αμελλητί και άνευ αντιλογίας, προς τις επιταγές των υπερεθνικών διευθυντηρίων.

Τηρουμένων των αναλογιών, η πρόσφατη, προ ενός μηνός θέσπιση του ακαταδίωκτου για τους λοιμοξιολόγους αποτελεί ανυπερθέτως μία μορφή θεσμικής εκτροπής και βίας, διότι παραβιάζεται καταφώρως η αρχή της ισότιμης μεταχείρισης, διότι «οι δημοσιολογούντες περί της υγείας», δεν ελέγχονται,  δια πράξεις ή παραλείψεις τους, επί τη εκτελέσει των καθηκόντων τους, υποτιμώντας ευθέως ούτως το Ελληνικό λαό, ο οποίος εν προκειμένω  αντιμετωπίζεται ως ανυπόληπτο άθυρμα και πειραματόζωο.

Προσέτι, άξιο μνείας εν προκειμένω καθίσταται  η εκκωφαντική σιωπή των Καθηγητών Πανεπιστημίου, για την περιστολή των θεμελιωδών Συνταγματικών Δικαιωμάτων μας, διότι ενίοτε, παρεμβαίνουν, ελπίζω όχι κατά παραγγελία να διατυπώσουν ευθαρσώς την άποψη τους, πλην όμως εις την συγκυρία αυτήν των εγκλεισμών εν συνδυασμό με τον ψυχολογικό πόλεμο περί της επιβολής ιατρικών πράξεων επί ποινή απόλυσης ή κοινωνικού στίγματος, στους τρόπον τινά «μιαρούς» αντιφρονούντες, κωφεύουν και εθελοτυφλούν

Εν κατακλείδι, ουδείς ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα των πολιτών, η δομή του κράτους εναγκαλίζεται στείρα, με την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία, η οποία σφετεριζόμενη την ληφθείσα λαϊκή εντολή κατά τις εκλογές, αποφασίζει ευθέως ενάντια προς την βούληση του εκλογικού σώματος κατά τούτο, το μόνο όπλο προς την ανθρώπινη αξιοπρέπειά μας είναι η πίστη στον Συνταγματικό Πατριωτισμό με ό,τι νομικές, ιστορικές και πολιτισμικές προεκτάσεις τούτο συνεπάγεται.

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς

Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω