Υπάρχουν χριστιανοί, καλοπροαίρετοι κατά τα άλλα, οι
οποίοι υποστηρίζουν ότι έχουν εμπιστοσύνη στους επισκόπους και θεωρούν αμαρτία
κάθε διαφωνία και αντίδραση σ΄ αυτούς. Μια εσφαλμένη αντίληψη, η οποία έχει
αιχμαλωτίσει πολλούς στις μέρες μας, όπου επικρατεί ποικίλη σύγχυση.
Χρειάζεται, ωστόσο, στο θέμα αυτό να έχουμε όλοι ξεκαθαρισμένη άποψη. «Η υπακοή
στους επισκόπους δεν είναι αδιάκριτη και απροϋπόθετη. Δεν πρέπει να υπακούουμε
αδιάκριτα σε ό,τι λέγουν και ό,τι αποφασίζουν οι επίσκοποι. Αν αυτό ίσχυε, θα
είχε καταλυθή η Ορθόδοξος πίστις, δεν θα
είχαμε αγωνιστάς και ομολογητάς Αγίους. Πόσοι επίσκοποι και πατριάρχες
υιοθέτησαν και δίδαξαν αιρέσεις και πόσες σύνοδοι στην ιστορία της Εκκλησίας
δεν συνήλθαν, για να υποστηρίξουν πλάνες και παρεκκλίσεις από την υγιαίνουσα
διδασκαλία; Έπρεπε το πλήρωμα της Εκκλησίας να κάνει υπακοή και να ακολουθήσει
την πλάνη; Δεν θα υπήρχαν τότε τα υγιή δόγματα, όλα θα τα κατέλυον οι
αιρετικοί».
«Εν συνειδήσει»
π. Θεόδωρος Ζήσης σελ. 75. 
1 σχόλιο:
Δεν έχει άδικο σε αυτό που λέει. Αλίμονο αν άκριτα δεχόμαστε ό,τι μας λέει ο καθένας. Τότε η ανθρώπινη ελευθερία καταργείται. Το αυτεξούσιο του ανθρώπου καταργείται, δεν ενεργούμε εμείς αλλά κάποιος άλλος. Αυτό νομίζω δε το θέλει ο Θεός. Χρειαζόμαστε έναν σύμβουλο, ναι βεβαίως, χρήσουμε υποβαστάζοντα επειδή δε μπορούμε να διακρίνουμε σωστά ποιό δρόμο να ακολουθήσουμε στο βηματισμό μας. Για αυτό χρειαζόμαστε τον πνευματικό, που μας καθοδηγεί στην ορθο-δοξία περί του Θεού και την ορθοπραξία.
Δημοσίευση σχολίου