Τρόφιμος και Θαλλός οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους
Διοκλητιανού (384 – 305) και Μαξιμιανού (286 – 305) των βασιλέων, ηγεμονεύοντος
δε του Ασκληπιού εν Λαοδικεία. Κατήγοντο δε οι Άγιοι ούτοι εκ τινος πόλεως
Στρατονίκης καλουμένης, ήτις και Στρατονίκεια ωνομάζετο και ευρίσκετο εις την
της Μικράς Ασίας επαρχίαν της Καρίας της τουρκιστί καλουμένης νυν Αϊδενελλί.
Κατά τον καιρόν λοιπόν εκείνον και δη εν έτει 298, κινηθέντος διωγμού κατά των Χριστιανών, συνελήφθησαν και οι Άγιοι ούτοι δια την εις Χριστόν πίστιν και ελιθοβολήθησαν επί αρκετάς ώρας, όμως υπό της θείας Χάριτος φυλαττόμενοι έμειναν αβλαβείς. Τούτο το θαυμάσιον βλέπων ο ηγεμών και οι μετ’ αυτού ησχύνθησαν και αφήκαν προς ολίγον ατιμωρήτους τους Μάρτυρας. Μετά δε ταύτα διαβληθέντες και πάλιν οι Άγιοι παρέστησαν εις το κριτήριον και τον μεν Χριστόν Θεόν αληθή ομολογήσαντες ενώπιον πάντων, τα δε είδωλα εμπαίξαντες και τον τύραννον ελέγξαντες, εκίνησαν αυτόν εις οργήν. Δια τούτο κρεμάσαντες κατά προσταγήν αυτού τους Αγίους γυμνούς επί ξύλου εξέσχισαν τας σάρκας αυτών. Οι δε Άγιοι, προσευχόμενοι, εχλεύαζον τους ειδωλολάτρας. Όθεν εξήψαν περισσοτέραν την οργήν του τυράννου, ο οποίος διέταξε να τελειωθώσι με σταυρικόν θάνατον. Όταν λοιπόν οι Μάρτυρες ώδευον εις τον τόπον της τιμωρίας, ηκολούθει αυτούς πλήθος πολύ. Σταυρωθέντες δε οι Άγιοι προσηύχοντο και ωμίλουν εις τον λαόν εκείνα τα οποία συνέφερον εις τας ψυχάς των ανθρώπων. Το δε πλήθος εβιάζετο να εγγίση τα ιερά των Αγίων σώματα και άλλοι μεν επροθυμοποιούντο να λάβωσι ρανίδας εκ των αιμάτων των, άλλοι δε ναλάβωσι τα μανδήλιά των, άλλοι τα δακτυλίδια και άλλοι άλλα τινά είδη, χάριν ευλογίας και αγιασμού προς αποτροπήν παντός πάθους και ασθενείας. Τελευταίον δε ευλογήσαντες οι Άγιοι όλους τους εκεί παρευρισκομένους Χριστιανούς, παρέδωκαν τας ψυχάς των τω Κυρίω και έλαβον παρ’ Αυτού τους στεφάνους του Μαρτυρίου. Τότε ευσεβείς τινές Χριστιανοί, λαβόντες τα άγια αυτών Λείψανα, ετύλιξαν αυτά με σινδόνας και τα ενεταφίασαν εν τόπω ιερώ. Τότε και η γυνή του άρχοντος Ασκληπιού μετέβη και ερράντισε με μύρα και αρώματα την θήκην των αγίων Λειψάνων και ήπλωσεν επ’ αυτών πολύτιμον σινδόνα. Τέλος, ο Ζώσιμος και ο Αρτέμιος, οι ευλαβείς και πιστοί Χριστιανοί συμπατριώται των Αγίων, έλαβον την θήκην των αγίων Λειψάνων και μετακομίσαντες εν τη ιδία αυτών πατρίδι Στρατονίκη, απεθησαύρισαν αυτήν εις απόστασιν ενός μιλίου προ της πόλεως, εις τόπον λεγόμενον Λατομεία.
Κατά τον καιρόν λοιπόν εκείνον και δη εν έτει 298, κινηθέντος διωγμού κατά των Χριστιανών, συνελήφθησαν και οι Άγιοι ούτοι δια την εις Χριστόν πίστιν και ελιθοβολήθησαν επί αρκετάς ώρας, όμως υπό της θείας Χάριτος φυλαττόμενοι έμειναν αβλαβείς. Τούτο το θαυμάσιον βλέπων ο ηγεμών και οι μετ’ αυτού ησχύνθησαν και αφήκαν προς ολίγον ατιμωρήτους τους Μάρτυρας. Μετά δε ταύτα διαβληθέντες και πάλιν οι Άγιοι παρέστησαν εις το κριτήριον και τον μεν Χριστόν Θεόν αληθή ομολογήσαντες ενώπιον πάντων, τα δε είδωλα εμπαίξαντες και τον τύραννον ελέγξαντες, εκίνησαν αυτόν εις οργήν. Δια τούτο κρεμάσαντες κατά προσταγήν αυτού τους Αγίους γυμνούς επί ξύλου εξέσχισαν τας σάρκας αυτών. Οι δε Άγιοι, προσευχόμενοι, εχλεύαζον τους ειδωλολάτρας. Όθεν εξήψαν περισσοτέραν την οργήν του τυράννου, ο οποίος διέταξε να τελειωθώσι με σταυρικόν θάνατον. Όταν λοιπόν οι Μάρτυρες ώδευον εις τον τόπον της τιμωρίας, ηκολούθει αυτούς πλήθος πολύ. Σταυρωθέντες δε οι Άγιοι προσηύχοντο και ωμίλουν εις τον λαόν εκείνα τα οποία συνέφερον εις τας ψυχάς των ανθρώπων. Το δε πλήθος εβιάζετο να εγγίση τα ιερά των Αγίων σώματα και άλλοι μεν επροθυμοποιούντο να λάβωσι ρανίδας εκ των αιμάτων των, άλλοι δε ναλάβωσι τα μανδήλιά των, άλλοι τα δακτυλίδια και άλλοι άλλα τινά είδη, χάριν ευλογίας και αγιασμού προς αποτροπήν παντός πάθους και ασθενείας. Τελευταίον δε ευλογήσαντες οι Άγιοι όλους τους εκεί παρευρισκομένους Χριστιανούς, παρέδωκαν τας ψυχάς των τω Κυρίω και έλαβον παρ’ Αυτού τους στεφάνους του Μαρτυρίου. Τότε ευσεβείς τινές Χριστιανοί, λαβόντες τα άγια αυτών Λείψανα, ετύλιξαν αυτά με σινδόνας και τα ενεταφίασαν εν τόπω ιερώ. Τότε και η γυνή του άρχοντος Ασκληπιού μετέβη και ερράντισε με μύρα και αρώματα την θήκην των αγίων Λειψάνων και ήπλωσεν επ’ αυτών πολύτιμον σινδόνα. Τέλος, ο Ζώσιμος και ο Αρτέμιος, οι ευλαβείς και πιστοί Χριστιανοί συμπατριώται των Αγίων, έλαβον την θήκην των αγίων Λειψάνων και μετακομίσαντες εν τη ιδία αυτών πατρίδι Στρατονίκη, απεθησαύρισαν αυτήν εις απόστασιν ενός μιλίου προ της πόλεως, εις τόπον λεγόμενον Λατομεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου