Ἡ ἕνωση μέ τούς Φράγγους ἔγινε τό 1965 -- Γράφει ο π. Νικόλαος Δημαράς

Κατά τούς Κανόνες καί τούς Ὅρους τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἐκπίπτουν τῆς Πίστεως, τῆς ἐπισκοπῆς καί τοῦ κλήρου οἱ Λατινόφρονες.

Ὅταν ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει στό Ἱερόν Πηδάλιον “ὅτι τά περισσότερα ἐπιτίμια, τά ὑπό τῶν Κανόνων διοριζόμενα, τρίτου προσώπου ὄντα, προστακτικοῦ μή παρόντος, ἐξ ἀνάγκης χρειάζονται καί β΄ πρόσωπον παρόν (ὅπερ ἐστίν ἡ σύνοδος), διά νά ἐνεργηθοῦν καί ὅρα καί τήν ὑποσημείωσιν τοῦ γ΄ ἀποστολικοῦ” (σελ. λθ΄, “Ὅτι παρά πάντων πρέπει νά φυλάττωνται οἱ θεῖοι Κανόνες ἀπαρασάλευτοι”. Πηδάλιον, Θεσσαλονίκη 1982), καί στήν ὑποσ. 2 τοῦ γ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνος “τά ἐπιτίμια ὁποῦ διορίζουν οἱ Κανόνες, ἤγουν τό καθαιρείσθω, τό ἀφοριζέσθω, καί τό ἀνάθεμα ἔστω, αὐτά, κατά τήν γραμματικήν τέχνην, εἶναι γ΄ προσώπου προστακτικοῦ, μή παρόντος. Εἰς τό ὁποῖον, διά νά μεταδοθῇ ἡ προσταγή αὕτη, ἐξ ἀνάγκης χρειάζεται νά ᾖναι β΄ πρόσωπον παρόν. Τό ἐξηγῶ καλλιώτερα. Οἱ Κανόνες προστάζουσι τήν σύνοδον τῶν ζώντων Ἐπισκόπων, νά καθαίρουν τούς ἱερεῖς ἤ νά ἀφορίζουν, ἤ νά ἀναθεματίζουν τούς λαϊκούς, ὁποῦ παραβαίνουν τού Κανόνας.
--------------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἀπό τήν 7 Δεκεμβρίου 1965, οἱ ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ κοινωνοῦντες μέ τούς ἁπανταχοῦ «πατριάρχας», «ἀρχιεπισκόπους» καί «ἐπισκόπους» πού συμπλέουν μέ τούς Οἰκουμενιστάς εἶναι Οὐνῖται.
--------------------------
Ο/Η Marinos Ritsoudis είπε...

Σωστά τότε έγινε η ενωση όμως το πότε δημοσιεύτηκε η απόφαση στο ποίμνιο είναι η ημερομηνία που ξεκινάει στην συνείδηση του κόσμου η αιτιολογημένη αποτείχιση.

-------------------------------------

Ο/Η Σταύρος Τ. είπε...

Aμάν πια με την διαστρέβλωση των α΄και β΄κανόνων της Γ΄Οικουμενικης….

Περιμενουμε από τον π. Νικόλαο να μιλησει επιτελους για τωρινα, σοβαρα θεματα των σημερινων "ΓΟΧ" κι όχι να αναλίσκεται σε γνωμοδοτήσεις (με πολλά λάθη) περί ενεργεία Σχισματικων νέο/των, περι 7ης Οικουμενικης και περι Οικουμενισμου, βγάζοντας υπερζηλωτικά συμπεράσματα, ενώ ο ίδιος είναι ενωμένος με Κυπριανίτες κι Αγαθάγγελο "ΡΟΕΔ" !!!
Για το Πατριαρχείο Κων/λεως θα συμφωνήσω ότι τα δυσαρεστα μαντάτα πρέπει να τρέχουνε εδώ και καιρό, αλλά η Σύνοδος της αυτοκέφαλης Ελλαδικής Εκκλησίας είναι διακριτή
Τί νόημα έχουνε όμως όλα αυτά για σένα π. Νικόλαε όταν ομιλεις για απώλεια Χαριτος στους νέο/τες λόγω του ημερολογιακού Σχίσματος ;
Υπαρχει λίγη απώλεια και πολύ απώλεια ;
Λίγο άκυρα Μυστήρια και πολύ άκυρα ;

Ὅμως, ἄν ἡ σύνοδος δέν ἐνεργήσῃ ἐμπράκτως τήν καθαίρεσιν τῶν ἱερέων, ἤ τόν ἀφορισμόν, ἤ ἀναθεματισμόν τῶν λαϊκῶν, οἱ ἱερεῖς αὐτοί, καί οἱ λαϊκοί, οὔτε καθηρημένοι εἶναι ἐνεργείᾳ, οὔτε ἀφωρισμένοι ἤ ἀναθεματισμένοι. Ὑποδικοι, ὅμως, ἐδώ μέν εἰς τήν καθαίρεσιν καί ἀφορισμόν ἤ ἀναθεματισμόν, ἐκεῖ δέ εἰς τήν θείαν δίκην”, ἀναφέρεται σέ κανονικές παραβάσεις, οἱ ὁποῖες ρυθμίζονται ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες. Πρόκειται δηλαδή περί Κανονικῶν παραβάσεων. Ὁ Μέγας ἑρμηνευτής δέν περιλαμβάνει τούς Ὅρους τῆς Πίστεως, οἱ ὁποῖοι ἐκφωνοῦνται ὑπό τῶν Οἰκουμενικῶν καί Πανορθοδόξων Συνόδων στήν ἀναφορά του. Ἀλλά καί στό ἴδιο τό κείμενο τοῦ παμμεγίστου Ἁγίου ἀναφέρεται, ὅτι τά περισσότερα ἐπιτίμια, ὄχι ὅλα, χρειάζονται β΄ πρόσωπον παρόν!
Οἱ Ὅροι τῆς Πίστεως ἐκφωνοῦνται καί εἶναι αὐτοενέργητοι, ἰσχύοντες ἀπό τήν στιγμήν, πού διετυπώθησαν καί ἐξεφωνήθησαν γιά ὅλους καί γιά τούς ἤδη κατακριθέντες, ἀλλά καί γιά ὅσους τυχόν τούς παραβοῦν στό μέλλον.
Ἔτσι ὁ Κανών α΄ τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὅρίζει, ὄχι μόνον γιά ἐκείνους πού κατεκρίθησαν ὑπό τῆς Συνόδου, πώς εἶναι ἐκβεβλημένος καί ἀνενέργητος, ἀλλά καί γιά ὅλους ἐκείνους πού μετά τήν ἀπόφασιν τῆς Συνόδου ἤθελαν προστεθῆ (στό μέλλον) στό συνέδριο τῆς ἀποστασίας: “μετά τοῦτο, τῷ τῆς ἀποστασίας συνεδρίῳ προστεθείη” ἤ τυχόν “φρονήσει” (στό μέλλον).
Τά αὐτά ἰσχύουν καί γιά πάλιν γιά τήν μελλοντικήν ἀποστασίαν τῶν Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι εἶτε δέν παρευρέθησαν στήν Σύνοδο καί στήν συνέχεια προστέθηκαν στήν ἀποστασία ἤ θέλουν ἑνωθεῖ μετά ταῦτα ἤ καί ἀφοῦ ὑπέγραψαν καί ἐβεβαίωσαν τήν καθαίρεση τοῦ Νεστορίου, (πάλιν γύρισαν) , ἤθελε προστεθοῦν (στό μέλλον): προστεθεῖναι πειραθεῖεν εἰς τό ἀποστατικόν αὐτοῦ ἅθροισμα, οὗτοι, λέγω, ἐφάνη εὔλογον εἰς τήν Ἁγίαν Σύνοδον, νά ᾖναι ξένοι τῆς ἱερωσύνης καί ἀπόβλητοι τοῦ βαθμοῦ τῆς ἐπισκοπῆς.
Τό ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἑνώνονται μέ τούς προαιωνίους αἱρετικούς τούς Λατίνους, (Ἅγιος Νικόδημος), μέ ἐπίσημες θεσμικές, συνοδικές, δημόσιες ἑνωτικές πράξεις, ὅπως ἔγινε μετά τήν ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας πρός τούς Παπικούς ἀπό τόν τυμπανιαῖον, μασῶνον παναιρετικόν Ἀθηναγόρα καί τήν ψευδοσύνοδόν του (βλ. Μπούμη, Ἡ ἄρση τῶν ἀναθεμάτων...) τό 1965, ὅπου προσετέθη στό τῆς ἀποστασίας συνέδριον τῶν Παπικῶν ὅλη ἡ σύνοδος τοῦ πατριαρχείου τῆς Πόλης καί ἔκτοτε τό πατριαρχείο περιέλαβε στά δίπτυχά του τήν ἀναφοράν τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀντιχρίστου Πάπα. Τό πρωτότυπο τῆς συμφωνίας ἀναφέρει, ὅτι ἤρθη ἡ ἀκοινωνησία, δηλ. τό σχίσμα. Τό ἑλληνικό κείμενο τῆς μετάφρασης δέν ἀναφέρει τίποτε γιά την “excommunication” τοῦ γαλλικοῦ πρωτοτύπου. Οἱ Λατινοφρονες τοῦ Φαναρίου φρόντισαν νά μεταφραστεῖ λανθασμένα μέ τήν λέξη “ἀναθέματα”. (Βλ. Professor der Universität Bonn, Kuppers, Vortrag an der Universität Thessaloniki, von 1971, σέ μετάφραση: “Σήμερα μπορεῖ νά θεωρηθεῖ πραγματική ἡ ἕνωση Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας εἰς πεῖσμα παντός σκεπτικισμοῦ”, βλ καί “Ὀρθόδοξος Τύπος” (137) 01.04.1971. Βλ. καί “Ὀ.Τ.” (432), 21.11.80 Ἀμβροσίου Ἐλευθερουπόλεως {... τό μέν λατινικόν κείμενον -(σ.σ. τό γαλλικόν ἐννοεῖ)- ὁμιλεῖ περί “ἄρσεως ἀκοινωνησίας”, τό δέ ἑλληνικόν περί “ἄρσεως ἀναθεμάτων”}. Ὁ πατήρ Γεώργιος ὁ Μεταλληνός σημειώνει, ἐπίσης, γιά τήν ἕνωση μέ τούς Παπικούς:
«Ἐφαρμόζουμε μία ἐκκλησιαστικὴ πολιτική, λέμε. Ὑπάρχουν ὅρια στὴν ἐκκλησιαστικὴ πολιτική. Ὁ Ἀθηναγόρας ὁ μακαρίτης πρῶτος τὰ ξεπέρασε αὐτὰ τὰ ὅρια. Ἂν εἴμαστε σήμερα σ’ αὐτὸν τὸν κατήφορο, ὀφείλεται στὸν Ἀθηναγόρα. Ἔλεγε, τοὺς κοινωνῶ ὅλους, δὲν ὑπάρχει τίποτα· ἄρα ἀπὸ τὸ 1965 ὑπάρχει -στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο- κοινωνία, ἡ intrercommunio (διακοινωνία) μὲ τοὺς αἱρετικούς, Παπικοὺς καί Προτεστάντες. Λέει ὁ Σακαρέλλος: ἔγινε ἡ Ἕνωση. Καὶ πράγματι ἔγινε ἡ Ἕνωση.” (Βλ. “Κολλυβάδες”, Ἄνοιξη-Καλοκαίρι 2019, σελ. 25. Βλ. καί σὲ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, "Διάλογοι χωρὶς προσωπεῖον", "Ό.Τ.", 12.07.02, τὴν προσλαλιὰ πρὸς κληρικοὺς τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Γερμανίας τοῦ καὶ σωματικὰ πλέον νεκροῦ, τυμπανιαίου μασόνου, πρώην "πατριάρχου" Ἀθηναγόρα: "Πιστεύω, ὅτι θὰ ἔλθει (τὸ κοινὸν ποτήριον). Διότι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ ἔλθει, διότι ἤδη ἔρχεται. Διότι ἤδη εἰς τὴν Ἀμερικὴν μεταλαμβάνετε πολλοὺς ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ποτήριον καὶ καλὰ κάνετε. Καὶ ἐγὼ ἐδῶ, ὅταν ἔρχονται Καθολικοὶ καὶ Προτεστάνται καὶ ζητοῦν νὰ μεταλάβουν τοὺς προσφέρω τὸ Ἅγιον Ποτήριον! Καὶ εἰς τὴν Ρώμην τὸ ἴδιο γίνεται καὶ εἰς τὴν Ἀγγλίαν καὶ εἰς τὴν Γαλλίαν." Βλ. ἐπίσης π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, "Διάλογοι χωρὶς προσωπεῖον", "ΌΤ". 12.07.02. Βλ. καὶ "Ό.Τ." 07.02.03, τὸ κείμενο τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, σχόλιο στὴν "Καθολική"). Τά ἴδια σημειώνει ὁ γνωστός συγγραφέας σεβ. Ἱερόθεος Βλάχος, ὅτι τό πρωτότυπο κείμενο πού παραθέτει στά γαλλικά καί στά ἀγγλικά, ὁμιλεῖ περί ἄρσεως τῆς ἀκοινωνησίας καί ὄχι περί ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων, ὅπως θά δοῦμε στήν συνέχεια, ἀναφερόμενοι στήν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου. (Συνεχίζεται...)