Τὸ ἀλγεινὸν φαινόμενον τῶν δεσποτικῶν πανηγυρισμῶν

ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΑΝΑΜΕ πολλὲς φορὲς ἀπὸ αὐτὴ τὴ στήλη, ὅτι οἱ «δεσποτικὲς φιέστες» ἀποτελοῦν ἀλγεινὸ φαινόμενο τῆς ἐποχῆς μας καὶ προκαλοῦν τὸν πιστὸ λαό, σὲ καιροὺς οἰκονομικῆς κρίσεως καὶ λιτότητας. Παραθέτουμε ἕνα εὔστοχο σχόλιο τοῦ ἀγωνιστῆ κληρικοῦ π. Δανιὴλ Ἀεράκη: «Μιλᾶμε γιὰ παράδοσι. Καὶ ζοῦμε τὸ παράδοξο! Μιλᾶμε γιὰ Ἐκκλησία. Καὶ ζοῦμε πανηγύρια φρικτῆς φιγούρας, τεράστιας σπατάλης, προκλητικοῦ θρησκευτικοῦ “χαβαλέ”! Μιλᾶμε γιὰ τιμὴ μαρτύρων, καὶ ζοῦμε τὴ λάμψι τῆς πολυτέλειας ἀκόμα καὶ στὶς λάρνακες τῶν πάσης φύσεως καὶ προελεύσεως λειψάνων. Δὲν χρειάζεται νὰ δυσκολευθῆτε ψάχνοντας. Οἱ ἱστοσελίδες ἐκεῖ­νες, ποὺ ἔχουν ἀποκλειστικὰ καὶ ἐργολαβικὰ ἀναλάβει νὰ καλύπτουν τὰ λεγόμενα “πολυαρχιερατικὰ συλλείτουργα”, ἐνημερώνουν ἀνὰ μία περίπου ὥρα γιὰ τὸν πλοῦτο τῆς κενοδοξίας καὶ φιγουρομανίας μέσα στὸν ἅγιο χῶρο τοῦ θυσιαστηρίου. Μπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε τὸν Ἐσταυρωμένο τοῦ Γολγοθᾶ, τὸν Ἰησοῦ, τὸν Κύριο τῆς δόξης, νὰ δορυφορῆται τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἀπὸ τριάντα (30) δεσποτάδες, φανταχτερὰ καὶ χρυσοστόλιστα ντυμένους καὶ στεφανωμένους μὲ περίλαμπρες μίτρες; Ἡ ἁγία Τράπεζα εἶναι ὁ Γολγοθάς. Τί δουλειὰ ἔχει ὅλος ὁ ἐπισκοπικὸς συνωστισμὸς γύρω-γύρω, ποὺ τολμοῦν μάλιστα ὡρισμένοι ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ἀποθέτουν τὶς μίτρες τους πάνω στὴν ἁγία Τράπεζα; “Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς”. Δὲν θὰ πρότεινε κανεὶς σὲ ἐπίσκοπο σήμερα νὰ λειτουργῆ μὲ ἀκάνθινο στεφάνι. Τουλάχιστον ὅμως ἂς λειτουργῆ καὶ ἂς παρίσταται στὸ Ναὸ τῆς λατρευτικῆς προσευχῆς καὶ συνάξεως, ὅπως ζητεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, δηλαδή, ἀσκεπὴς (Α΄ Κορ. ια΄ 5)» (Πηγή: Ὀρθόδοξη Φωνή)! Νομίζουμε ὅτι ὁ π. Δανιὴλ δὲν ὑπερβάλλει!

"Oρθ. Τύπος"

5 σχόλια:

Aetios είπε...

Το φαινόμενο τών ξέφρενων πανηγυρισμών ιδιαίτερα σε περιόδους εκλογών Επισκόπων, αποτελεί γηπεδικό φαινόμενο.
Εαν είχαν αληθινοί συναίσθηση τού φορτίου που αναλάμβαναν, ειδικά τούτα τα χρόνια της αποστασίας, θα έπρεπε να φεύγουν και να κρύβονται, να μην εκλεγούν.
Εαν δεν μπορούσαν να αποφύγουν την εκλογή, θα έπρεπε να κλαίνε με μαύρο δάκρυ.

Το ο, τι πανηγυρίζουν σαν τους χούλιγκαν, δηλώνει και την ολική αδυναμία της ενσυναίσθησης του αληθινού βάρους των ψυχών και του προορισμού των.
Με άλλα λόγια παντελή απουσία των ρόλων δηλώνει και την ολική απουσία τού Αγίου Πνεύματος στη ζωή τους.

Εαν τους αδικώ ας με συγχωρήσουν, όμως η ολική παρεκτροπή από το Ορθόδοξο Δόγμα επιβεβαιώνει τους συλλογισμούς μου.

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Δυστυχῶς, αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια! Οὐδόλως τούς ἀδικεῖς, Μαρῖνε! Ὅπως ὀρθῶς ἔχει παρατηρήσει ἕνας ἀδελφός, αὐτοί δέν εἶναι Ἐπίσκοποι, ἀλλά Ἐπίσκοτοι!

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχει ολική παρεκτροπή από το Ορθόδοξο Δόγμα από όλους. Αλλά από μερικούς.

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 12 Νοεμβρίου 2019 - 6:27 π.μ.

Γράφεις: «Δεν υπάρχει ολική παρεκτροπή από το Ορθόδοξο Δόγμα από όλους. Αλλά από μερικούς».

Δεδομένου ὅτι «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ καί οὗτος ἀκοινώνητός ἐστίν», αὐτό πού γράφεις ςεἶναι ὅπως τό «ὀλίγον ἔγκυος»!!!

Ανώνυμος είπε...

Τότε γιατί λέγει ολική;
Τί διαφέρει η μερική απο την ολική;