Περί της πιθανῆς ἀναγνωρίσεως της Ἐκκλησίας ΓΟΧ ΘΝΠ Ἑλλάδος, ἐκ του Πατριαρχείου της Ρωσίας. -- του κ. Μαρίνου Ριτσούδη

Μία ἄποψη ὡς ἀπάντηση στήν ἀρθρογραφία ἐπί του δημοσιευμένου στήν Ρομφαία  Κου Μάννη μέ τίτλο, περί Παλαιοημερολογιτῶν (ἡ ἄλλη άποψη)...και στήν τελευταία σημερινή ἐπίσης ἀρθρογραφία, πού δημοσιεύεται στό ἐν τούτω Νίκα.  

https://entoytwnika1.blogspot.com/2019/10/blog-post_49.html?m=1


Ἀπόσπασμα ἐκ του κειμένου του Κου Ν. Μάννη, ἀπό το πρῶτο δημοσίευμα στή ρομφαία.
https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/32203-peri-palaioimerologiton-i-alli-apopsi?fbclid=IwAR1qpVLNq5zQqj1FySETdRrjzpYhVI9Ev3CM68dLcuoURzV5LaeSs7IrWUY


"" Ἡ ἀγάπη ἐκ μέρους των Παλαιοημερολογιτῶν ὡς διάθεση καί ὡς πράξη", γράφει. Συμφωνῶ μαζί του, ἀλλά καί διαφωνῶ. Διότι ἡ ἀγάπη γιά νά θαυματουργήσει θέλει δύο· καί ὅσο ἀγάπη καί ἄν δείξουν οἱ Παλαιοημερολογίτες, ἄν δέν ὑπάρξει ἀγάπη καί ἀπό την ἀπέναντι πλευρά (ἡ ὁποία, δυστυχῶς, τους ἀντιμετώπισε ἐξ ἀρχῆς μέ φοβερή βιαιότητα, ὅπως ἔχει ἀποδειχθεῖ μέ ἀδιάψευστα τεκμήρια [3]) τότε δέν πρόκειται νά ὑπάρξει κανένα θετικό ἀποτέλεσμα. Ἑπομένως καλό εἶναι την ἀγάπη, ἀλλά καί τίς ἄλλες ἀρετές, νά τίς ζητοῦμε πρῶτα ἀπό τον ἑαυτό μας, καί ἔπειτα ἀπό τους ἄλλους.""


Ἐπί του δικοῦ μου σκεπτικοῦ:

Γιά νά ὑπάρξει ἐν Ἁγίω Πνεύματι ἀγάπη θά πρέπει πρωτίστως, το θεμέλιο της ὕπαρξης καί της λειτουργίας, νά εἶναι ἡ Ἁγία Πίστης καί ἀπό τίς δύο πλευρές. Ἐάν δέν ὑπάρχει αὐτή, τότε ὑπάρχουν συμφέροντα καί μόνο συμφέροντα, διότι ἡ πρώτη ἐντολή της Ἀγάπης, εἶναι ἀγαπήσεις Κύριον Τον Θεόν σου, καί ἐάν δέν τηρεῖται ἐν τοίς πράγμασι, μέ τα Ἅγια Δόγματα της Πίστεως, τότε εἶναι συμφωνία γιά κοινά κοσμικά συμφέροντα, ὅπως ἡ ἕνωση Κυπριανιτών - Καλλινίκου.

Ας μέ συγχωρέσουν, το ἀναφέρω γιά λόγους δικαιοσύνης καθώς καί οἱ δύο παρατάξεις συστρατεύθηκαν γιά νά γίνουν ἀποκόμματα του τμήματος των αἱρετικῶν των ἑτεροδόξων καί ετεροθρήσκων του Ὑπουργείου Παιδείας, γιά κοσμικές ἀναγνωρίσεις καί φοροαπαλλαγές. Οὐδείς ἀπό τους μεγαλόσχημους ἀντέδρασε, στήν κοινή πορεία της  προδοσίας των πιστῶν, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό την  αποχριστιανοποίηση στήν Ἑλλάδα.
2ον) Το περί σεναρίου ἐκτυπωθέν, ἡ Ρωσική Ἐκκλησία νά ἀναγνώριζε μία ἀπό τίς παλαιοημερολογίτικες παρατάξεις, εἶναι καθαρά μία προπαγάνδα γιά δημιουργία ἐκδικήσεων καί ἐντυπώσεων.

Εἶναι ἀληθές πῶς ὅταν χάνεται ἡ γνήσια Πίστη των Ἐκκλησιαστικῶν, τότε ἀντί της ἀγάπης των Δογμάτων καί της ἀκριβείας στά της Πίστεως, αὐτή ἡ πορεία μεταμορφώνεται σέ κυνήγι των θησαυρῶν του πλούτου καί της  λιανικῆς δόξας της ἀναγνώρισης.
Ἀναγνώριση καί ἕνωση των ΓΟΧ ΘΝΠ Ἑλλάδος μέ την Ρωσική Ἐκκλησία, γιά νά ἐπιτευχθεῖ, ἔχει μόνο δύο δρόμους.

Ὁ ἕνας δρόμος εἶναι νά γίνουν καθόλα Ὀρθόδοξοι ἑκατέρωθεν,  οἱ ΓΟΧ ΘΝΠ νά ἀποκηρύξουν τα αἱρετικά νομικά πρόσωπα, καί οἱ Ρῶσοι νά ἀποκηρύξουν τον θρησκευτικό Οἰκουμενισμό.
Οἱ ΓΟΧ ΘΝΠ, δέν ἔφτιαξαν τα νομικά πρόσωπα γιά νά τα ἀποκηρύξουν. Το ὑπεραμύνεται καί ὁ ἀρθρογράφος στό σημερινό ἄρθρο του, πού ἀναφέρει, "Την Ἐκκλησία αὐτή των Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων (ἡ ὁποία κατά εὐτυχή συγκυρία ἔχει καί ἀπόλυτη νομική κάλυψη μέ τον Νόμο 4301΄/14)".

Καί πῶς θά τα ἀποκηρύξουν ἄλλωστε, τί θά ποῦνε στό λαό, πῶς πέσαμε θύματα του ἀρχέκακου ὄφεως, καί μπήκαμε κατά λάθος στούς αἱρετικούς, ἤ μήπως μας διέβαλλε ὁ Κος Κτιστάκης καί δέν ἀντιληφθήκαμε πῶς γίναμε μέλη των αἱρετικῶν τῶν ἑτεροδόξων του Ὑπουργείου Παιδείας;

Στήν ἄλλη πλευρά,  τα πολυετή νταλαβέρια του Πατριάρχου της Ρωσίας μέ τον Πάπα, δέν εἶναι καθόλου εὔκολο νά ἀποκηρυχθοῦν ἀναίμακτα καί ἀποφασιστικά, διότι ἐπί της οὐσίας ἀποκηρύσσουν τους ἑαυτούς τους, την συνήθεια της πρώτης καί δευτέρας φύσεως των, ἤτοι την αἵρεση καταρχήν ἐνσωματωμένη στίς χρόνιες πρακτικές μέσα στά παζάρια καί στά ἀλισβερίσια του Οἰκουμενισμοῦ.

Κατά την γνώμη μου ἐντελῶς ἀπίθανο νά συμβῆ.

Βέβαια ἐάν πράγματι ἐπιθυμοῦν ἑκατέρωθεν το νά ὑπάρξει ἀληθινή ἀγάπη καί ἑνότητα ἐν Ἁγίω Πνεύματι, τότε δέν τους ἐμποδίζει αὐτή ἡ αἱματηρή πορεία ὡς πρός την ἐπιστροφή στήν Ἁγία Ἐκκλησία, καί αὐτόματα πρός την ἐν Ἁγίω Πνεύματι, ἕνωση.
Την ὀνομάζω αἱματηρή διότι ἀμέσως ὁ Κος Κτιστάκης ὁ ἀντίχριστος νομικός σύμβουλος των ΓΟΧ ΘΝΠ καί του Πατριαρχείου, - (τον ὀνομάζω ἀντίχριστο γιά λόγους Ἀληθείας καί δικαιοσύνης, διότι ὁ ἴδιος ὑπεραμύνεται σέ συνέδρια καί δημόσιες τοποθετήσεις, την αποχριστιανοποίηση της Ἑλλάδας μέ την ὑποστήριξη της οὐδετεροποίησης της θρησκειας ὡς πρός το Κράτος, ἐφόσον ἐπιμένει γιά την τροποποίηση κατάργηση του ἄρθρου 3 του Συντάγματος), - θά ἐναντιωθεῖ ὑποκινούμενος ἀπό  ἐκεῖνον πού ὑποκλίνεται.
Ὁ Κος Κτιστάκης ἀμέσως  θά εἶναι ὁ πρῶτος πού θά ἀντιδράσει ὅπως καί οἱ ὑπόλοιποι  του νομικοῦ συστήματος περί αὐτοῦ, ἤτοι της Κρατούσας Ἐκκλησίας καί ἄλλων φορέων.
Αὐτή ἡ ἀντίδραση θά φέρει καί την θηριώδη ἀντίδραση του Πατριάρχου Βαρθολομαίου, διότι δέν θά ἀνεχτεῖ μέσα ἀπό την Ἑλληνική ἐπικράτεια τέτοια ὑποστήριξη καί ἕνωση, καθώς τώρα ἡ χλιαρή ἄποψη τοῦ δεσμοῦ των ΓΟΧ ΘΝΠ μέ τον Πατριάρχη μέσω του Κτιστάκη, κρατάει καί τον γέροντα Μεθόδιο της Ἱεράς Μονῆς Εσφιγμένου σέ στάση μή σύλληψης, καί ἀνοχῆς, στό νά κινεῖται κάπως ἐλευθέρα.
Κατά την ἄποψή μου ἔτσι αἰτιολογεῖται καί ἡ χλιαρή στάση της Μονῆς Εσφιγμένου γιά τούς ΓΟΧ ΘΝΠ, πού ἐνῶ ἔχει μεγάλο ζῆλο ἐνάντια στήν κάρτα του πολίτη πού ἀκόμη δέν ἦρθε, γιά τίς θρησκευτικές αἱρετικές νομικές κρατικές κοινότητες πού ἦρθαν στήν ζωή των ΓΟΧ ΘΝΠ, καθεύδουν, καί σιωπηρά τίς ὑποστηρίζουν, οἱ Εσφιγμενίτες.
Ὁ ἄλλος δρόμος της ἕνωσης, εἶναι ἕνωση σέ εἰσαγωγικά, δηλαδή ἡ Ἐκκλησία ΓΟΧ ΘΝΠ Ἑλλάδος, νά ἀναγνωριστεῖ ὅπως εἶναι, ἀπό την πάλι ὅπως εἶναι Οικουμενιστική Πατριαρχική Ρωσία. Βέβαια καί ἀκόμη ἡ ὑπό τύπου αὐτή ἀναγνώριση καί ἄτυπη ἕνωση, θά ἐπιφέρει τον σφοδρό διωγμό ὑπό του Κου Κτιστάκη καί του Κου Βαρθολομαίου, σέ ὅλα τα ἐπίπεδα, γιά λόγους χαμένων γοήτρων, πρακτορίστικων ἐγωισμῶν, γιά λόγους κυριαρχίας,  ἐξουσίας καί ἐκμετάλλευσης. Δέν θά ἐπιτρέψουν τέτοιου εἴδους κυοφορία καί τέτοιων σταγονιδίων ἀνάπτυξης, παρεκτός ἐάν ἔχει δοθεῖ  ἐντολή ἀπό τα μεγάλα κέντρα ἐξουσίας καί ἀποφάσεων. Ἐάν ἔχει δοθεῖ, θά ὑποκλίνονται τα μεγάλα ἐξουσιαστικά κέντρα του Φαναρίου. Ἐάν δέν ὑπάρχει ἡ ἐν λόγω ἐντολή, θά ἔχουμε την χειρότερη μορφή βίας, διότι τα συμφέροντα του διαβόλου ἑκατέρωθεν ἀναπτύσσονται καί δημιουργοῦν πλευρικές καί κάθετες ἀναταράξεις. Στή Λάρισα στήν Ἁγία Παρασκευή στό γυναικεῖο Μοναστήρι γίνεται σάλος καί ἀναταραχή μέ την ἀρχή στήν γνώση τί ἐστί αἱρετικά θρησκευτικά κρατικά πρόσωπα.
Σημειωτέον  εἶναι πώς καί ἡ Κρατοῦσα Ἐκκλησία του νέου ἑορτολογίου θά ἐναντιωθεῖ καί αὐτή, σέ αὐτό το δίπολο της συνεκμετάλλευσης  των δύο λαῶν.

Κατά την ἄποψή μου λοιπόν, οὐδεμία περίπτωση ὑπάρχει νά συμβοῦν τα γεγονότα, κατά τον τρόπο ἀναγνώρισης καί ἕνωσης, εἴτε ἐν Χριστῶ, σέ κοινή πορεία ὁμολογιακῆς Ὀρθοδοξίας, στήν ὁποία ὅλος ὁ κόσμος τοῦ Πατρίου Ἑορτολογίου θά συστρατευθεῖ καί θά χαρεῖ ἰδιαίτερα, ἀλλά οὔτε καί ὁ δρόμος του διαβόλου, της κοινῆς συμφωνίας δηλαδή της ἕνωσης του νομικοῦ οἰκουμενισμοῦ καί του θρησκευτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, διότι μεγάλες φιάλες της ἀποκάλυψης θά ἀνοίξουν καί θά μας ἐξοστρακίσουν, καί τούτη ἡ ἄποψη δέν εἶναι καθόλου προφητική, ἐάν ληφθεῖ ὑπόψη το γεγονός πῶς ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίωνας, ρώτησε υποθετικώς: "Πώς θά ἀντιδροῦσε ἡ Ἐκκλησία της Ἑλλάδος ἐάν ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ἀναγνώριζε μία ἀπό τίς παλαιοημερολογίτικες παρατάξεις;". Ὅπερ σημαίνει πῶς οἱ δηλώσεις τέτοιου εἴδους, γίνονται γιά λόγους Ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσιαστικῆς ὑπεροχῆς, καί ἐκδίκησης, ὄχι γιά λόγους της ἐν Χριστῶ Πίστεως. Χρηστός καρπός μέ ἐργαλεῖα ἀντεκδίκησης, δέν εἶναι δυνατόν νά καρποφορήσει.
Άρα γιά νά καταλήξω, ὁ,τι γράφτηκε καί προωθεῖτε στά μεγάλα δημοσιογραφικά κέντρα, γίνονται γιά λόγους προπαγάνδας καί ἐντυπώσεων γιά νά περισώσουν ἕνα ἴματζ, γιά νά γινόμαστε περισσότερο περήφανοι κατά την κοσμική ἔννοια της ἀναγνώρισης καί πορείας των ΓΟΧ ΘΝΠ στήν Ἑλλάδα ὑπό καταστάσεις πού δέν μας ἔχουν συνηθίσει, ὑπό ἀλλότριες σκοτεινές κοσμικές γωνίες, ὅπως ἀλλότρια των γνησίων Ὀρθοδόξων παραδόσεων, εἶναι καί τα αἱρετικά νομικά θρησκευτικά πρόσωπα.

Τέλος θά ἀφήσω ἀσχολίαστο τήν  κατάληξη της σημερινῆς  ἀνακοίνωσης τοῦ Κου Σεραφείμ Πειραιῶς πού θέτει στό τραπέζι των ἀντιπαραθέσεων, καταρχήν τα ἑξῆς : "Ἡ δέ Συνοδική Ἐπιτροπή Διορθοδόξων καί Διαχριστιανικῶν Σχέσεων ἔχει μελετήσει τίς συνέπειες ἀναγνωρίσεως τῆς ἀκύρου αὐτῆς Αὐτοκεφαλίας, ὅπως εἰσηγήθηκε στήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο, προδήλου κανονικοῦ σφάλματος τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί την βεβαία ἀντίδρασι τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας μέ τήν διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μετά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τήν τυχόν ἀναγνώρισι στήν Ἑλλάδα ἑτέρας θρησκευτικῆς «Δομῆς» ποῦ ἤδη τελεῖ σέ κοινωνία μέ τήν ὑπερόρια στήν Ἀμερική Ρωσσική Ἐκκλησία τῆς πρώην Συνόδου τοῦ Κάρλοβιτς (ROCOR)".

Μαρίνος Ριτσούδης