Ο μασονικός μύθος του Δαρβινισμού -- Συγγραφέας: Διόδωρος Ράμμος, Ἱστορικός - Ἀρχαιολόγος

Email: diodorosrammos@gmail.com

 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος……………………………………….

1  Η πορεία της Επιστήμης στην Ευρώπη…………..

2  Αποκρυφισμός και Επιστήμη στην Αγγλία………….

3  Απορροή και μετενσάρκωση………….

4  Μασονία και καμπαλισμός………….

5  Σιωνισμός και Επιστήμη………….

6  Η θεωρία της εξέλιξης…………..

7  Κάρολος Δαρβίνος……………

8  Δαρβινισμός και Σιωνισμός……

9  Θεωρίες Μέσης Ανατολής…….

10  Η κρατούσα επιστημονική αντίληψη…….

11  Παλαιολιθική εποχή………

12  Η απάντηση της λογικής στον μύθο……..

13  Εποχή των παγετώνων……….

14  Μέθοδοι χρονολόγησης……….

15  Αρχαιολογία των κυττάρων……..

16  Η αληθινή καταγωγή του ανθρώπου…….

Σημειώσεις

Βιβλιογραφία

Πρόλογος

   Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την Επιστήμη και τους επιστήμονες στην Ευρώπη, είναι θρησκευτικός. Η Επιστήμη, ιδίως οι θετικές επιστήμες, μετατράπηκε σε θρησκεία, η Γνώση αντιμετωπίζεται σαν θεά. Τα Πανεπιστήμια είναι οι ναοί της θεάς Γνώσης και οι καθηγητές των Πανεπιστημίων είναι οι ιερείς της θεότητας.

   Η σύγχρονη ευρωπαϊκή Επιστήμη ξεπέρασε σε αλαζονεία και αυταρχικότητα ακόμη και τον Πάπα. Το αλάθητο, από την εποχή του Γαλλικού Διαφωτισμού, πέρασε στον χώρο των επιστημόνων. Ωστόσο, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι δεν έχει κοπεί ακόμη ο ομφάλιος λώρος, που συνδέει την Επιστήμη με τον αποκρυφισμό, τα Πανεπιστήμια με τον Σιωνισμό και τις μασονικές στοές.

   Ουσιαστικά, η ευρωπαϊκή Επιστήμη είναι η συνέχεια του αρχαίου εβραϊκού Γνωστικισμού, που υπόσχεται να κάνει τον άνθρωπο θεό χωρίς τον Θεό, μέσω της Γνώσης. Μέσα από αυτήν την ένοχη σχέση επιστήμης και αποκρυφισμού γεννήθηκε και η περίφημη θεωρία της εξέλιξης, ο δαρβινισμός.

    Πολλοί και αξιόλογοι επιστήμονες, από διάφορους κλάδους, έχουν διατυπώσει κατά καιρούς ενστάσεις ενάντια στον δαρβινισμό, κυρίως όσον αφορά την καταγωγή του ανθρώπου από τον Αυστραλοπίθηκο. Ωστόσο, λίγοι γνωρίζουν το παρελθόν του δαρβινισμού, ότι αυτή η θεωρία είναι μια μεταλλαγμένη ειδωλολατρική αντίληψη της αρχαίας Μέσης Ανατολής, που μέσω του εβραϊκού καμπαλισμού διοχετεύτηκε στις μασονικές στοές της Αγγλίας και από εκεί την παρέλαβε ο διάσημος Κάρολος Δαρβίνος.

      Αυτήν την πορεία θα εξετάσουμε στις σελίδες αυτού του βιβλίου, την διαδρομή από τις δοξασίες των αρχαίων Σουμερίων μέχρι τα σημερινά σχολεία και Πανεπιστήμια, που διδάσκουν ψεύδη, σχετικά με την εμφάνιση του ανθρώπου στην γη και την προέλευσή του.

1. Η πορεία της Επιστήμης στην Ευρώπη

     Η ιστορία της επιστήμης στην Ευρώπη, και γενικότερα στον κόσμο, αρχίζει τον 6^ο αι. π.Χ., με τους μεγάλους Έλληνες φιλοσόφους. Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία έθεσε τις βάσεις σχεδόν για κάθε σύγχρονη επιστήμη, είτε θετική είτε θεωρητική. Το πρώτο Πανεπιστήμιο της ανθρωπότητας ήταν η Ακαδημία, που ίδρυσε ο Πλάτωνας στην Αθήνα το 387 π.Χ., και είχε ως πρότυπο τον πυθαγόρειο θίασο, δηλαδή την εταιρεία-σχολή που ίδρυσε ο Πυθαγόρας στην Κάτω Ιταλία.

      Συνεπώς, η επιστήμη και ο ορθολογισμός είναι δημιουργήματα του ελληνικού πνεύματος, το οποίο χρησιμοποίησε με γόνιμο τρόπο τις γνώσεις που είχαν ως τότε δύο άλλοι λαοί της ανατολικής Μεσογείου, οι Αιγύπτιοι και οι Βαβυλώνιοι. Ωστόσο, οι Έλληνες δεν έφτασαν στο σημείο να λατρέψουν την επιστήμη, να θεοποιήσουν την γνώση, γι΄ αυτό και ονομάζονται φιλόσοφοι, δηλαδή άνθρωποι που αγαπούν την σοφία.

    Οι Έλληνες είχαν την αίσθηση του μέτρου, καταλάβαιναν ότι είναι ωραίο να επιθυμείς την σοφία, αλλά όχι και να την κάνεις σκοπό της ζωής σου, να την λατρεύεις με μανιακό τρόπο. Γι΄ αυτό και οι Έλληνες έφτασαν τις διάφορες επιστήμες και την τεχνολογία σε υψηλό επίπεδο, αλλά μετά δεν επιδίωξαν περαιτέρω άνοδο, με αποτέλεσμα από την ρωμαϊκή εποχή (1^ος αι. π.Χ.) και έπειτα να σταματήσει αυτή η ραγδαία ανάπτυξη των επιστημών, που συντελέστηκε στους προηγούμενους αιώνες.

      Κατά την ρωμαϊκή εποχή, οι Έλληνες, που έχουν ήδη γίνει σοφοί, αναζητούν την ουσία της ζωής όχι τόσο στην γνώση, αλλά στον Θεό. Αναζητούν τον Θεό και Τον ανακαλύπτουν, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, με αποτέλεσμα να αρχίσουν οι Έλληνες να γίνονται Χριστιανοί.

    Την αντίθετη, ακριβώς, πορεία είχε το εβραϊκό έθνος, που από την αρχαιότητα είχε τον Θεό, γνώριζε τον αληθινό Θεό, αλλά Τον αρνήθηκε, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, με αποτέλεσμα να απορρίψουν οι Εβραίοι τον Γιαχβέ, τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης, την θέση της οποίας πήρε το παρανοϊκό Ταλμούδ.

       Παράλληλα, μια ομάδα Εβραίων αποφάσισε να φτάσει στα άκρα, να κηρύξει πόλεμο προς τον αληθινό Θεό, τον Δημιουργό του σύμπαντος, και να δώσει στον Εωσφόρο την θέση του Θεού. Αυτοί οι σατανολάτρες Εβραίοι δημιούργησαν τον Γνωστικισμό, που ήταν δαιμονολατρεία με στοιχεία ελληνικής φιλοσοφίας, ο εβραϊκός αποκρυφισμός μεταμφιεσμένος σε φιλοσοφικό σύστημα.

       Οι γνωστικοί (όπως ονομάστηκαν ήδη στην ρωμαϊκή εποχή) Εβραίοι φορούσαν την μάσκα της επιστήμης, της γνώσης, πίσω από την οποία κρυβόταν η μαγεία, η γνώση και η δύναμη, που παρέχουν οι δαίμονες στον άνθρωπο. Κήρυτταν ότι σκοπός του ανθρώπου είναι η γνώση, ενώ για τον ύψιστο θεό έλεγαν ότι δεν έχει σχέση με την δημιουργία του κόσμου ή του ανθρώπου, απλά υπάρχει, χωρίς να ασχολείται με το υλικό σύμπαν.

        Λίγο αργότερα, τον 3^ο αι. μ.Χ., εμφανίζεται και ο ερμητισμός, που συγγενεύει με τον Γνωστικισμό στην λατρεία της γνώσης και ασχολείται με την αρχαία αιγυπτιακή μαγεία. Οι διάφορες γνωστικές ομάδες και οι ερμητικοί διδάσκουν ότι ο άνθρωπος είναι από μόνος του θεός, δεν χρειάζεται να λατρεύει τον θεό, παρά μόνο να κατακτήσει την απόκρυφη, την κρυμμένη γνώση, που θα τον κάνει θεό.

        Όλες αυτές οι διεστραμμένες θεωρίες, των αρχαίων Γνωστικών, για χίλια χρόνια διατηρήθηκαν κρυφά από ένα τμήμα του εβραϊκού έθνους, το οποίο τις δημοσίευσε στα τέλη του 12^ου αιώνα, δημιουργώντας τον καμπαλισμό (Καμπάλα ή Καμπαλάχ), ο οποίος εξαπλώθηκε στους περισσότερους ταλμουδιστές Εβραίους. Ο καμπαλισμός, όπως και ο ερμητισμός, άρχισαν να γίνονται γνωστοί στους Ευρωπαίους στο τέλος του Μεσαίωνα (15^ος αιώνας), όταν αρχίζει η περιβόητη Αναγέννηση¹.

     Η Αναγέννηση είναι η πρώτη φάση της Νεότερης Εποχής, της νεότερης ευρωπαϊκής ιστορίας. Επικρατεί η αντίληψη ότι η Αναγέννηση σχετίζεται με το ότι οι δυτικοευρωπαίοι ανακαλύπτουν ξανά την γνώση του αρχαίου κόσμου, μέσω των συγγραμμάτων των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων.

    Αυτό είναι μόνο ένα μέρος της αλήθειας. Η υπόλοιπη αλήθεια βρίσκεται στο ότι οι διάφοροι λόγιοι και διανοούμενοι της Ευρώπης ανακάλυψαν την απόκρυφη, την μαγική γνώση, μέσα από τα καμπαλιστικά και ερμητικά συγγράμματα, που άρχισαν να γίνονται γνωστά στους Ευρωπαίους και να μεταφράζονται στα λατινικά και σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.

      Συνεπώς, η διανόηση στην νεότερη δυτική Ευρώπη συνδέθηκε με τον αρχαίο Γνωστικισμό και τον ερμητισμό. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων επιστημόνων, από τα τέλη του 15^ου αιώνα και έπειτα, είναι ερμητικοί, καμπαλιστές ή και τα δύο μαζί. Σε αυτό συνετέλεσε κυρίως το ότι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι θεωρούσαν τα ερμητικά ή τα καμπαλιστικά κείμενα ως αρχαία γνώση και όχι ως μαγεία, το οποίο ασφαλώς ήταν μια φοβερή πλάνη.

    Η αναβίωση, επομένως, του Γνωστικισμού προκάλεσε την έντονη λαχτάρα των Ευρωπαίων να ασχοληθούν με την αναζήτηση της γνώσης και, ιδιαίτερα, της γνώσης των θετικών επιστημών, με τις οποίες ανέπτυξαν μανιακή σχέση, έκαναν σκοπό της ζωής τους να ανακαλύψουν τα μυστικά της φύσης και του σύμπαντος. Γι’ αυτό βλέπουμε να συντελείται αλματώδης ανάπτυξη της φυσικής, της χημείας και των μαθηματικών, που είχε ως επακόλουθο και την τεχνολογική πρόοδο των χωρών της δυτικής Ευρώπης.

    Αν μελετήσουμε τον κατάλογο των Ευρωπαίων διανοουμένων, που ταυτόχρονα με την επιστήμη ασχολούνταν και με τον ερμητισμό ή τον καμπαλισμό, θα διαπιστώσουμε ότι οι περισσότεροι προέρχονται από την Αγγλία ή την Γερμανία². Αυτό οφείλεται στο ότι αυτές οι χώρες ήταν από τις αρχές του 16^ου αιώνα προτεσταντικές, που πρακτικά σημαίνει ότι είχαν αποκοπεί από τον έλεγχο του Πάπα και οι άνθρωποι εκεί δεν κινδύνευαν από την παπική Ιερά Εξέταση, για τις αιρετικές θεωρίες τους.

      Συνεπώς, στις προτεσταντικές χώρες μπορούσαν σχεδόν άφοβα οι λόγιοι να ασχολούνται με τον αποκρυφισμό και, αντίστοιχα, οι Εβραίοι καμπαλιστές δρούσαν και διέδιδαν τις γνωστικές θεωρίες τους στις προτεσταντικές χώρες πολύ πιο άνετα, από ό,τι στα ρωμαιοκαθολικά βασίλεια, όπως της Ισπανίας και της Γαλλίας.

2. Αποκρυφισμός και Επιστήμη στην Αγγλία

     Το πόσο βαθειά είχαν επηρεαστεί από τον καμπαλισμό και τον ερμητισμό οι Άγγλοι επιστήμονες (και όχι μόνο αυτοί) φαίνεται από τον «πατριάρχη» των Βρεταννών λογίων, τον Ιωάννη Ντῆ (John Dee, 1527-1608), ο οποίος ήταν σπουδαίος μαθηματικός. Το 1558 ο Ντη έγινε επιστημονικός σύμβουλος και προσωπικός αστρολόγος της βασίλισσας Ελισάβετ Α΄.

      Αργότερα, ο Ντη ταξίδεψε στην ηπειρωτική Ευρώπη, πέρασε από την Γερμανία και έφτασε μέχρι την Πράγα. Δίδασκε μαθηματικά, αστρονομία και ερμητική μαγεία, δημιουργώντας ενθουσιώδεις οπαδούς, οι οποίοι άρχισαν να ασχολούνται τόσο με τις θετικές επιστήμες όσο και με την ερμητική μαγεία.

      Από τους μαθητές του Ντη προήλθαν οι πρώτοι ροδόσταυροι, δηλαδή προτεστάντες που πίστευαν ότι ο συνδυασμός χριστιανικής πίστης, θετικών επιστημών και ερμητικής μαγείας θα μπορούσε να δημιουργήσει μια καλύτερη Ευρώπη και έναν καλύτερο κόσμο. Το 1619 οι ροδόσταυροι στην Πράγα έκαναν επανάσταση, για να συστήσουν το πρώτο ροδοσταυρικό κράτος, αλλά συντρίφτηκαν από τα παπικά στρατεύματα το 1620³.  

      Επόμενος κρίκος στην αλυσίδα της αγγλικής επιστήμης είναι ο ιατρός  Φλαντ (Robert Fludd, 1574-1637). Ο Φλαντ σπούδασε ιατρική, φαρμακευτική και χημεία, ενώ παράλληλα συνδύαζε ερμητισμό και καμπαλισμό. Επίσης ασχολήθηκε με την αστρολογία και τα μαθηματικά. Σε διάφορα έργα του βλέπουμε απεικονίσεις πιθηκανθρώπων, πλασμάτων που συνδυάζουν στοιχεία ανθρώπινου σώματος με σώμα γορίλλα.

    Το έργο του Φλαντ και κυρίως τα πολύπλοκα σχέδια με τους ομόκεντρους κύκλους, που υποδηλώνουν το σύμπαν και τα επιμέρους στοιχεία του, έχουν συχνά τον πιθηκάνθρωπο στο κέντρο του σύμπαντος, ο οποίος συμβολίζει τον πρώτο άνθρωπο, την προγονική μορφή του ανθρώπου⁴.

Σε άλλη απεικόνιση συμβολίζεται η Μητέρα Φύση (ή η θεά Σοφία, των αρχαίων Γνωστικών), ενώ ο Θεός εικονίζεται εκτός του σύμπαντος και εκτός της δημιουργίας, όπως ακριβώς δίδασκαν οι Γνωστικοί των ρωμαϊκών χρόνων.

       Την ίδια εποχή με τον Φλαντ ζει στην Αγγλία και ο Φράνσις Μπέικον (Francis Bacon), ο οποίος είναι μία ακόμη περίπτωση επιστήμονα και αποκρυφιστή. Ο Μπέικον είχε αντιλήψεις παρόμοιες με αυτές των ροδόσταυρων της Γερμανίας, τις οποίες κατέγραψε στο έργο του «The New Atlantis».

   Το κίνημα του ροδοσταυρισμού στην Γερμανία υπέστη σοβαρό πλήγμα το 1620, κάτι που ανάγκασε αρκετούς ροδόσταυρους να καταφύγουν στην Αγγλία. Προφανώς, οι ροδόσταυροι σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλύτερο να δράσουν κρυφά και να ενσωματωθούν σε άλλες οργανώσεις, μέσα από τις οποίες θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.

   Αυτές οι οργανώσεις στην Αγγλία ήταν τα πανεπιστήμια και ο τεκτονισμός. Σε αυτούς τους δύο χώρους βρήκαν καταφύγιο όχι μόνο ροδόσταυροι, αλλά και άλλοι αποκρυφιστές. Οι παλαιότερες γραπτές μαρτυρίες που έχουμε, σχετικά με την είσοδο αποκρυφιστών σε μασονικές στοές είναι του Σκοτσέζου Ροβέρτου Μόραϋ (Robert Moray)⁵, που έγινε μασόνος το 1641, και του Άγγλου Ηλία Άσμολ (Elias Ashmole), που έγινε μασόνος το 1646.

      Κάπως έτσι, ο τεκτονισμός στην Αγγλία συνδέθηκε, από τα μέσα του 17^ου αιώνα, με τον αποκρυφισμό και τον ροδοσταυρισμό⁶. Λίγο αργότερα, το 1660, ιδρύεται και η Βασιλική Κοινωνία του Λονδίνου για την βελτίωση της γνώσης της Φύσης (Royal Society of London for Improving Natural Knowledge), όπου ιδρυτικά μέλη είναι ο Ηλίας και ο Μόραϋ. Οπότε, αποκρυφισμός, μασονία και επιστήμη γίνονται συγκοινωνούντα δοχεία στην Αγγλία και η Βασιλική Κοινωνία, η Ακαδημία των θετικών επιστημών, γίνεται το έτερον ήμισυ του τεκτονισμού.

      Λίγα χρόνια αργότερα, πρόεδρος της Βασιλικής Κοινωνίας γίνεται ο διάσημος φυσικός, αστρονόμος και μαθηματικός Ισαάκ Νεύτων (Isaac Newton), που ήταν αλχημιστής και πίστευε στον ερμητισμό. Στην απέναντι όχθη, στην Γερμανία, την ίδια εποχή ζει ο άλλος μεγάλος μαθηματικός και πολυτάλαντος επιστήμονας, ο Λάιμπνιτς (Leibniz), ο οποίος πίστευε και στον ερμητισμό και στον καμπαλισμό.

3. Απορροή και μετενσάρκωση

    Η εντατική ενασχόληση των Ευρωπαίων επιστημόνων του 17^ου αιώνα με τον καμπαλισμό, για τον οποίο οι Εβραίοι ισχυρίζονταν ότι είναι η προφορική παράδοση που αποκάλυψε ο Θεός στον Μωυσή, συνέβαλε στο να εισχωρήσουν στην ευρωπαϊκή διανόηση δύο βασικές καμπαλιστικές θεωρίες, που είναι η απορροή και η μετενσάρκωση. Η απορροή (emanation στα Αγγλικά) υποστηρίζει ότι η αρχή των πάντων είναι ο Κέτερ (στέμμα, Keter כֶּתֶר), από τον οποίο απορρέουν, δηλαδή ξεχειλίζουν διάφορες άλλες θεότητες, όπως ένα ποτήρι που ξεχειλίζει από νερό και το νερό που χύνεται δημιουργεί νέες καταστάσεις, δηλαδή το ένα πηγάζει από το άλλο.

  Η όλη θεωρία της απορροής απεικονίζεται από τους καμπαλιστές Εβραίους με ένα σκίτσο, που ονομάζεται το καμπαλιστικό δέντρο της ζωής, που έχει τις ρίζες στον ουρανό και τα κλαδιά προς τα κάτω. Αυτή η ζωγραφιά περνά και στους Ευρωπαίους καμπαλιστές, που το αναπαριστούν στα συγγράμματά τους⁷.

    Παράλληλα με την απορροή (που ήταν θεωρία των αρχαίων Eβραίων Γνωστικών, που είχαν ασπαστεί και οι νεοπλατωνικοί), σπουδαίο ρόλο έπαιζε στο μυαλό των καμπαλιστών και η θεωρία της μετενσάρκωσης (ή μετεμψύχωσης ή μετενσωμάτωσης), η οποία στα εβραϊκά λέγεται γκιλγκούλ (κύκλος, gilgul גלגול).

        Με βάση την μετενσάρκωση ο άνθρωπος γεννιέται και ξαναγεννιέται αναρίθμητες φορές, γίνεται φυτό, ζώο, άνθρωπος (κύκλος των μετενσαρκώσεων), συνεπώς το γένος των ανθρώπων βρίσκεται εδώ και εκατομμύρια χρόνια πάνω στην γη. Σύμφωνα με μια θεωρία της λουριανικής Καμπαλάχ, η ψυχή του ανθρώπου μετενσαρκώνεται τόσες ζωές, όσες χρειάζεται, ώστε να εκπληρώσει τις 613 Εντολές (Mitzvot).

      Σε άλλες θρησκευτικές παραλλαγές της μετενσάρκωσης, όπως στον αρχαίο ινδικό Τζαϊνισμό (Jainism), χρειάζονται 8,4 εκατομμύρια μετενσαρκώσεις, μέχρι να οδηγηθεί η ψυχή στην λύτρωση. Συνεπώς, τόσο οι άνθρωποι, όσο και τα υπόλοιπα πλάσματα της γης πρέπει να υπάρχουν εκατομμύρια χρόνια πριν από την εποχή μας, ώστε να «χωρέσουν» τόσοι κύκλοι μετενσαρκώσεων, από το παρελθόν μέχρι σήμερα.

   Αξίζει να σημειωθεί ότι οι θεωρίες για την μετενσάρκωση εισέβαλαν στην Βρεταννία τόσο από τον χώρο του αποκρυφισμού (καμπαλισμός και ερμητισμός), όσο και από την Ινδία, καθώς οι Άγγλοι άρχισαν να κατακτούν τον 17^ο αιώνα τα ινδικά εδάφη και ήρθαν σε άμεση επαφή με τις θρησκευτικές αντιλήψεις των Ινδών, που άρχισαν να γοητεύουν τους Άγγλους, αλλά και άλλους Ευρωπαίους.

4.  Μασονία και καμπαλισμός

    Στις 24 Ιουνίου του 1717, τα μέλη τριών μασονικών στοών του Λονδίνου αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να σχηματίσουν μια νέα, πιο δυναμική και πιο οργανωμένη στοά, η οποία ονομάστηκε Μεγάλη Στοά (Grand Lodge of London). Με αυτήν την αλλαγή, ο τεκτονισμός στην Αγγλία αποκτά ακόμη μεγαλύτερη επίδραση στην πνευματική και κοινωνική ζωή, γίνεται ένας παράγοντας που επηρεάζει δυναμικά τις εξελίξεις, ακόμη και στο πολιτικό επίπεδο.

  Επιπλέον, η σχέση μασονίας και επιστήμης, που αρχίζει τον 17^ο αιώνα, ισχυροποιείται τον 18^ο αιώνα, καθώς οι περισσότεροι Άγγλοι διανοούμενοι επιθυμούσαν να γίνουν και μέλη κάποιας στοάς. Το 1723 γράφεται το καταστατικό και η ιστορία των ελεύθερων μασόνων, όπως αυτοονομάζονται οι Άγγλοι τέκτονες. Η συγγραφή, με τίτλο: «The Constitutions of the Free Masons» ανατέθηκε στον Σκοτσέζο συγγραφέα James Anderson.

     Το αυξανόμενο κύρος της μασονίας δεν πέρασε απαρατήρητο από τους Εβραίους, που έγκαιρα συνειδητοποίησαν ότι αν μπορούσαν να διεισδύσουν στον τεκτονισμό και να ελέγξουν τους τέκτονες, θα μπορούσαν να αποκτήσουν ένα πολύτιμο εργαλείο, για να πραγματοποιήσουν το σιωνιστικό τους όνειρο, να γκρεμίσουν τον Χριστιανισμό στην Ευρώπη, ώστε να επιβάλουν τον δικό τους ψευδομεσσία και να συστήσουν την παγκόσμια αυτοκρατορία, που χρόνια ονειρεύονταν.

     Μέχρι το 1723 τέκτονες μπορούσαν να γίνουν μόνο Βρεταννοί, αλλά από το 1724 οι Εβραίοι κατάφεραν να εξασφαλίσουν την άδεια να γίνουν μέλη σε μασονικές στοές⁸. Αυτό ήταν και το τέλος της παλαιάς βρεταννικής μασονίας, που σε λίγα χρόνια μετατράπηκε σε εβραϊκή και σιωνιστική μασονία, όπου κυριαρχούσε πλήρως η εβραϊκή Καμπαλάχ. Μέσα στις στοές διοχέτευσαν οι Σιωνιστές όλα τα πνευματικά… σκουπίδια του αρχαίου Γνωστικισμού, όλες τις άθλιες θεωρίες της ειδωλολατρείας και της μαγείας της Μέσης Ανατολής, που με την σειρά τους κατάγονταν από την μυθολογία των αρχαίων Σουμερίων.

       Αυτές οι θεωρίες είχαν επηρεάσει και τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Σχετικά με την προέλευση του ανθρώπου, για παράδειγμα, ο Αναξίμανδρος υποστήριζε ότι η ανθρώπινη ζωή προέρχεται από την θάλασσα. Ο άνθρωπος εξελίχθηκε από ψάρια, που βγήκαν στην στεριά, όταν εξατμίστηκε το νερό. Αυτή η αντίληψη έχει κοινά στοιχεία με τους διάφορους αμφίβιους θεούς, όπως ο σουμεριακός Ένκι, ο βαβυλωνιακός Ωάννης και ο φοινικικός Δαγκόν.

      Σχετικά με την φύση και το σύμπαν, ο Ηράκλειτος έλεγε τα εξής:

«Κόσμον τόνδε, τόν αὐτόν ἁπάντων, οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησεν, ἀλλ' ἦν ἀεί καί ἔστιν καί ἔσται πῦρ ἀείζωον». Ο κόσμος, το σύμπαν υπάρχει από μόνο του, είναι αιώνιο, ούτε κάποιος θεός ούτε άνθρωπος τον έπλασε. Για πολλούς αρχαίους φιλοσόφους το σύμπαν, η φύση είναι έμψυχο και ζωντανό, κάτι σαν απρόσωπος θεός⁹. Από αυτήν την θεωρία γεννιέται και ο πανθεϊσμός των αρχαίων Στωικών, που επαναδιατυπώνεται από τον Εβραίο φιλόσοφο Σπινόζα, που ταύτιζε την φύση με τον Θεό.

    Μέσα από αυτό το πλήθος των μυθολογικών θεωριών, που διδάσκονταν στις μασονικές στοές, προέκυψε η περίφημη θεωρία της εξέλιξης των ειδών, που είχε την εξής αλληλουχία σκέψεων: όλοι οι οργανισμοί κατάγονται από ένα μικροοργανισμό, που χωρίς την μεσολάβηση κάποιου δημιουργού θεού, εξελίχθηκε σε φυτά, ψάρια, ζώα και τελικά στον άνθρωπο.

         Και αυτή η εξέλιξη από φυτό σε ζώο και από ζώο σε άνθρωπο συντελείται εδώ και εκατομμύρια χρόνια, μέσα στο αιώνιο σύμπαν. Αλλά ενώ αυτές οι θεωρίες διδάσκονταν μέσα στον τεκτονισμό, οι μασόνοι δυσκολεύονταν να μεταφέρουν αυτές τις ιδέες έξω από τις στοές, καθώς θα έρχονταν σε ευθεία ρήξη με την κοσμοθεωρία του Χριστιανισμού και τα δεδομένα της Αγίας Γραφής.

     Γι΄ αυτό και την Καμπαλάχ την παρουσίαζαν σαν διδασκαλία του Θεού και ισχυρίζονταν ότι είναι συμβατή με τον Χριστιανισμό. Οι Ευρωπαίοι καμπαλιστές έφταναν στο σημείο να λένε ότι η Καμπαλάχ αποδεικνύει την αλήθεια του Χριστιανισμού και, όπως φαίνεται, κάποιοι το πίστευαν. Σε τέτοια πλάνη έφτασαν οι Ευρωπαίοι της Νεότερης εποχής, να πιστεύουν στον Χριστό και στον Διάβολο ταυτόχρονα!

5. Σιωνισμός και Επιστήμη

       Ωστόσο, τα πράγματα στην Ευρώπη άλλαξαν ραγδαία, από το 1740 και έπειτα, όταν αρχίζει να οργανώνεται ο Σιωνισμός, δηλαδή η οργανωμένη ομάδα Εβραίων καμπαλιστών, που είχαν αποφασίσει να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη και τον κόσμο. Αυτή η ομάδα των Σιωνιστών, των Εβραίων σατανιστών, συμμάχησε το 1740 με μια ομάδα Ευρωπαίων σατανιστών και μαζί εργάστηκαν μεθοδικά, ώστε να πείσουν τους Ευρωπαίους ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ο Θεός, δεν είναι ο Μεσσίας.

     Ο βασικός Ευρωπαίος σύμμαχος των Σιωνιστών ήταν ο Γερμανός κρυφο-σατανιστής μασόνος βασιλιάς Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσσίας (Frederick II of Prussia), ο οποίος οργάνωσε, μεταξύ άλλων, ένα ολόκληρο αντιχριστιανικό επιτελείο επιστημόνων, τους οποίους χρηματοδοτούσε, για να κακολογούν τον Χριστιανισμό.

  Έτσι εμφανίστηκε στην Ευρώπη η πρώτη ομάδα Ευρωπαίων επιστημόνων, όπως ήταν ο Βολταίρος και οι υπόλοιποι Γάλλοι Διαφωτιστές, που πληρώνονταν όχι για να βρουν την αλήθεια ή να διαδώσουν την γνώση, αλλά για να γκρεμίσουν τον Χριστιανισμό, μέσω της επιστήμης¹⁰.          

    Το αντιχριστιανικό πνεύμα στον χώρο της επιστήμης έφτασε σύντομα και στην Αγγλία, με τον μασόνο ιστορικό Γκίμπων (Edward Gibbon), ο οποίος το 1774 έγραψε το περίφημο έργο «The History of the Decline and Fall of the Roman Empire» (Η ιστορία της παρακμής και πτώσης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας), με το οποίο έβγαλε το δηλητήριο που ένιωθε εναντίον του Χριστιανισμού και της Ρωμαίικης αυτοκρατορίας των Ελλήνων, του λεγόμενου Βυζαντίου.

   Επομένως, από τα μέσα του 18^ου αιώνα και έπειτα, χάρη στην δράση των Σιωνιστών, του Φρειδερίκου και των υπόλοιπων μασόνων, έγινε …της μόδας να δημοσιεύει κανείς αντιχριστιανικές θεωρίες, οπότε άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια και οι υπόλοιπες αντιλήψεις, που μέχρι τότε έβρισκε κανείς μόνο στον χώρο του αποκρυφισμού.

6. Η θεωρία της εξέλιξης

     Στα τέλη του 18^ου αιώνα, λίγο μετά τον Γκίμπων, απόψεις ασυμβίβαστες με την Αγία Γραφή δημοσίευσε ο Σκοτσέζος δικαστής, φυσικός φιλόσοφος, γλωσσολόγος και μασόνος Ιάκωβος Μπαρνέτ ή Μονμπόντο (James Burnett, Lord Monboddo 1714-1799), ο οποίος δημόσια διατύπωσε την θεωρία ότι οι άνθρωποι εξελίχθηκαν από τους ουρακοτάγκους¹¹.

       Μετά τον Μονμπόντο, την σκυτάλη παίρνει ο μασόνος Έρασμος Δαρβίνος (Erasmus Darwin, 1731–1802), παππούς του διάσημου Κάρολου Δαρβίνου. Ο Έρασμος ήταν γιατρός, βοτανολόγος, φυσικός φιλόσοφος, μασόνος και μέλος της Βασιλικής Κοινωνίας. Είχε μελετήσει τις απόψεις του Μονμπόντο, τις ενστερνίστηκε και έβαλε έναν ακόμη λίθο, ώστε να κτιστεί το οικοδόμημα της θεωρίας της εξέλιξης.

    Το βασικό επιστημονικό έργο του Έρασμου λέγεται Ζωονομία (Zoonomia or Laws of the Organic Life, 1794), όπου μέσα στις επιστημονικές του παρατηρήσεις εισάγει και μασονικές θεωρίες. Σε κάποιο σημείο αναφέρεται σε εκατομμύρια εποχές (millions of ages), πριν από την αρχή της ιστορίας της ανθρωπότητας στην γη, όπου από ένα ζωντανό νήμα (one living filament, δηλαδή ένα μικροοργανισμό) ξεκίνησε η εξέλιξη των έμβιων όντων¹².

     Εδώ οφείλουμε να κάνουμε την εξής επισήμανση: την εποχή που γράφει ο Έρασμος αυτά τα λόγια, οι Ευρωπαίοι, παρερμηνεύοντας την Βίβλο, είχαν την πεποίθηση ότι γη δημιουργήθηκε το 4004 π.Χ. (από κτίσεως κόσμου χρονολόγηση¹³) και λίγο αργότερα ο άνθρωπος.

    Συνεπώς, η αναφορά του Έρασμου σε εκατομμύρια εποχές, πριν από την εμφάνιση του ανθρώπου στην γη, φανερώνει την ακράδαντη πίστη του στις μασονικές θεωρίες που, όπως προαναφέραμε και σε συνδυασμό με την μετενσάρκωση, είχαν ως δεδομένο ότι τα ζώα και οι άνθρωποι υπάρχουν εδώ και εκατομμύρια χρόνια στην γη.

   Ασφαλώς, όλα αυτά που υποστήριζε ο Έρασμος και οι υπόλοιποι Άγγλοι μασόνοι δεν είχαν κανένα επιστημονικό έρεισμα ή κάποια απόδειξη, απλά ήταν η μεταφορά των αποκρυφιστικών θεωριών στον χώρο της επιστήμης, η έξοδος από τον στενό κύκλο των μασονικών στοών προς το ευρύ κοινό. Οι μασόνοι, όπως και οι αρχαίοι Γνωστικοί, δεν έψαχναν για αποδείξεις, για να επαληθεύσουν την διδασκαλία τους. Θεωρούσαν ότι κατείχαν την αλήθεια, de facto, εκ τῶν πραγμάτων, και ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι ζούσαν σε άγνοια.

    Τις υπόλοιπες αποκρυφιστικές του θεωρίες εξέφρασε ο Έρασμος στο ποίημά του, με τίτλο «The Temple of Nature» (Ο Ναός της Φύσης). Στην εισαγωγή του ποιήματος αναφέρει ότι τα αρχαία Ελευσίνια Μυστήρια ήταν η πηγή της έμπνευσής του¹⁴. Τί να σημαίνει αυτό άραγε;

     Οι καμπαλιστές και οι ερμητικοί πίστευαν στον πανθεϊσμό, δηλαδή θεωρούσαν ότι η φύση είναι θεά, ότι το σύμπαν είναι λογικό και έμψυχο. Γι΄ αυτό και στις μασονικές στοές, μέχρι σήμερα, τιμούν την θεά Δήμητρα και την Αιγύπτια θεά Ίσιδα, οι οποίες ήταν θεότητες της φύσης και της γεωργίας. Αντίστοιχα, οι μασόνοι πιστεύουν ότι οι μασονικές τελετές είναι η συνέχεια των Ελευσίνιων Μυστηρίων (που τελούνταν προς τιμήν της θεάς Δήμητρας) και των μυστηρίων της Ίσιδος.

   Τα ίδια πίστευε και ο Έρασμος, εφόσον ήταν τέκτονας, απλά αποφεύγει να το αποκαλύψει ευθαρσώς και το παρουσιάζει κάπως αλληγορικά. Αφού αναφέρεται στην (θεοποιημένη) Φύση και το Χάος, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η οργανική ζωή ξεκίνησε μέσα στην θάλασσα (Organic life began beneath the waves).

      Για τον Έρασμο, η θεά Φύση δημιουργεί τον πρώτο οργανισμό μέσα στην θάλασσα, από εκεί εξελίσσονται όλα τα έμβια όντα και τελικά η εξέλιξη οδηγεί στην εμφάνιση του ανθρώπου, μέσω κάποιου πιθήκου. Ο άνθρωπος είναι προϊόν μιας εξελικτικής διαδικασίας, που όρισε η φύση, μια διαδικασία εκατομμυρίων χρόνων, και αφήνει να εννοηθεί ότι ο άνθρωπος θα συνεχίσει να εξελίσσεται, μέχρι την τελειότητα.

      Η αισιόδοξη αντίληψη του Έρασμου, ότι η εξέλιξη οδηγεί τα πάντα από το κατώτερο στο ανώτερο, δίνει το μήνυμα στους ανθρώπους ότι στο μέλλον θα εξελιχθούν σε ανώτερα πλάσματα, ο άνθρωπος θα γίνει υπεράνθρωπος, θα γίνει επίγειος θεός! Όλα αυτά, βέβαια, θα συμβούν χωρίς τον Θεό, χάρη στην Μητέρα Φύση.

      Εδώ διαπιστώνουμε μια διαφοροποίηση του Έρασμου και γενικά των Άγγλων μασόνων, από τους Εβραίους καμπαλιστές και τους προγόνους τους, τους αρχαίους Γνωστικούς. Ο εβραϊκός Γνωστικισμός θεωρούσε ότι αυτός ο κόσμος, το υλικό σύμπαν, είναι το δημιούργημα μιας κατώτερης θεότητας, ενός κακού Δημιουργού.

    Επομένως, ο κόσμος είναι η κόλαση, είναι ένα κακό κατασκεύασμα, που πρέπει να καταστρέψουμε. Μέχρι και για το ανθρώπινο σώμα το ίδιο έλεγαν, να το καταστρέψουμε με ασωτίες και ανωμαλίες. Και υποστήριζαν ότι το μόνο που αξίζει είναι η ψυχή, που θα λυτρωθεί μέσω της γνώσης.

    Οι Άγγλοι καμπαλιστές ήταν πιο αισιόδοξοι, από τους Εβραίους συναδέλφους τους, θεωρούσαν ότι το υλικό σύμπαν είναι δημιούργημα ενός κατώτερου αλλά καλού θεού, της Μητέρας Φύσης, και ότι η εξέλιξη (μαζί με την γνώση) θα λυτρώσουν τον άνθρωπο, θα τον οδηγήσουν στον σκοπό της ζωής τους.

7. Κάρολος Δαρβίνος

Με την «επιστημονική» εργασία του Φλαντ, του Μονμπόντο και του Έρασμου Δαρβίνου είχαν μπει τα θεμέλια για να χτιστεί το οικοδόμημα της θεωρίας της εξέλιξης και της καταγωγής του ανθρώπου. Ο Έρασμος πέθανε το 1802, οπότε ο διάσημος εγγονός του, ο Κάρολος (Charles Robert Darwin, 1809-1882) δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει, αλλά από νεαρή ηλικία μελετούσε τα συγγράμματα του παππού του.

   Ενώ ο ίδιος ο Κάρολος δεν είχε ενταχθεί επίσημα σε κάποια τεκτονική στοά, δεν μπόρεσε να αποφύγει την τεράστια επιρροή, που ασκούσε στην Αγγλία η μασονική διανόηση. Αυτή η πολύχρονη παράδοση αποκρυφισμού και θετικών επιστημών στην Αγγλία, που όπως είδαμε αρχίζει με τον Ντη, δηλητηρίασε πλήρως την σκέψη του νεαρού Κάρολου, που ήταν πεπεισμένος ότι ο παππούς του και οι άλλοι μασόνοι-επιστήμονες είχαν δίκιο.

Ξεκίνησε τις σπουδές του στην ιατρική, αλλά τις εγκατέλειψε και στράφηκε στην βιολογία και την φυσική ιστορία. Για τον σκοπό αυτό, αποφάσισε να πάρει μέρος στην αποστολή του ερευνητικού πλοίου Beagle (Μπηγκλ), το οποίο σαλπάρισε το 1831, για να εξερευνήσει τις ακτές της Νότιας Αμερικής.

Με την επιστροφή του στην Αγγλία άρχισε να ετοιμάζει το έργο, που τον έκανε διάσημο σε όλη την Ευρώπη, με τίτλο «On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or the Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life» (Για την καταγωγή των ειδών μέσω της φυσικής επιλογής ή η διατήρηση των ευνοημένων φυλών στον αγώνα για ζωή), το οποίο εκδόθηκε το 1859, μέσα από το οποίο παρουσίαζε ολοκληρωμένη την θεωρία της εξέλιξης των ειδών.

     Λίγα χρόνια αργότερα εκδόθηκε και το έργο του Δαρβίνου για την κοινή καταγωγή του ανθρώπου και του πιθήκου, από αρχαίους πιθήκους. Η αντιμετώπιση που είχε η θεωρία της εξέλιξης ήταν ενθουσιώδης στην Αγγλία. Η μασονική Βασιλική Κοινωνία τον βράβευσε, ενώ ο ίδιος ο Κάρολος αντιμετωπίστηκε σαν μεσσίας, σαν επίγειος θεός. Απέκτησε φανατικούς οπαδούς, όπως ο μασόνος βιολόγος Χάξλεϋ (Thomas Huxley), ενώ σύντομα οι δαρβινικές θεωρίες άρχισαν να υιοθετούνται και από επιστήμονες άλλων πεδίων, όπως της οικονομίας, της πολιτικής κλπ.

    Παράλληλα, η θεωρία της εξέλιξης ή μετάλλαξης (theory of evolution or transmutation) πέρασε με αστραπιαία ταχύτητα στα περισσότερα πανεπιστήμια της δυτικής Ευρώπης¹⁵ και άρχισε να διδάσκεται, τόσο στην επιστήμη της Βιολογίας όσο και της Αρχαιολογίας.

8. Δαρβινισμός και Σιωνισμός

       Ο Δαρβίνος πρόσφερε ακούσια το ωραιότερο δώρο στους Εβραίους Σιωνιστές, που ήθελαν να δώσουν την χαριστική βολή στον Χριστιανισμό¹⁶. Ο ίδιος ο Καρλ Μαρξ, το πρωτοπαλίκαρο του εβραϊκού καμπαλισμού, ενθουσιάστηκε, όταν πρωτοδιάβασε την θεωρία του Δαρβίνου. Αμέσως, η δαρβινική θεωρία έγινε η αγαπημένη διδασκαλία των Σιωνιστών. Όπου και να βρίσκονταν, έκαναν προπαγάνδα υπέρ του Δαρβίνου.

       Το σκεπτικό τους ήταν το εξής: οι θεωρίες του Δαρβίνου, που είναι η απόλυτη αλήθεια της επιστήμης, απέδειξαν ότι δεν ισχύουν όσα γράφει η Αγία Γραφή, σχετικά με την δημιουργία του ανθρώπου. Συνεπώς, αυτά που έλεγε τόσα χρόνια η Εκκλησία αποδείχτηκαν ψέματα, παραμύθια. Αλλά, εφόσον η Αγία Γραφή και η Εκκλησία λένε ψέματα, άρα και ο Θεός των Χριστιανών, ο Ιησούς Χριστός, είναι ψέμα.

    Τί ευτυχία για τον Σιωνισμό! Επιτέλους, βρήκαν τον τρόπο να πείσουν τους Ευρωπαίους να μην πιστεύουν στον Χριστό, μέσω της επιστήμης. Οπότε, έπρεπε να κάνουν το παν, ώστε όλοι οι καθηγητές των ανάλογων σχολών να διδάσκουν τον δαρβινισμό και όλοι να πειστούν για την εγκυρότητα της θεωρίας. Και, τελικά, το κατάφεραν!

    Mέχρι και στην Ελλάδα, υπήρχαν Έλληνες μαρξιστές που κήρυτταν την δαρβινική θεωρία, για να πείσουν τους υπόλοιπους Έλληνες να σταματήσουν να πιστεύουν στον Χριστό, όπως μας διηγείται ο νέος Άγιος της Εκκλησίας μας, ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης¹⁷.

   Την εποχή κατά την οποία διατύπωσε ο Δαρβίνος τις αντιλήψεις του, δηλαδή στα μέσα του 19^ου αιώνα, οι Σιωνιστές έλεγχαν σχεδόν πλήρως την Ευρώπη, είτε μέσω των μασονικών στοών είτε μέσω του τραπεζικού συστήματος. Μόνο η τσαρική Ρωσία δεν είχε υποκύψει στους πανίσχυρους Σιωνιστές, κάτι που τελικά έγινε το 1917.

     Και εφόσον ο δαρβινισμός εξυπηρετούσε πλήρως τους στόχους των Σιωνιστών, αμέσως πήραν την σκυτάλη από τους Άγγλους και έδωσαν απεριόριστη ώθηση στον δαρβινισμό, πληρώνοντας συνειδήσεις επιστημόνων ή κλείνοντας στόματα, όπου χρειαζόταν! Ουσιαστικά, οι Σιωνιστές υποχρέωσαν από τότε τον επιστημονικό χώρο της Ευρώπης να εργάζεται, ώστε να επιβεβαιώνει τον δαρβινισμό.

   Αντίστοιχα, κάθε φορά που γινόταν μια ανακάλυψη, που δεν εξυπηρετούσε το σύστημα, έπεφτε χρήμα, για να ξεχαστεί η ανακάλυψη και να συκοφαντηθούν οι αντιφρονοῦντες επιστήμονες! Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των αρχαιολογικών ανασκαφών, που έγιναν στα τέλη του 1920 στην Μεσοποταμία, με τις οποίες εντοπίστηκαν τα ίχνη του κατακλυσμού του Νώε¹⁸.

   Επειδή τα πορίσματα των ανασκαφών επιβεβαίωναν με πανηγυρικό τρόπο την αξιοπιστία της Αγίας Γραφής, το σιωνιστικό επιστημονικό σύστημα αμέσως αμφισβήτησε την αλήθεια της έρευνας και φρόντισε, ώστε σύντομα να ξεχαστούν, γιατί η επιστήμη έπρεπε να αποδεικνύει ότι η Αγία Γραφή λέει ψέματα.

Ο μηχανισμός αυτός λειτουργεί άψογα μέχρι σήμερα. Κάθε φορά που εμφανίζονται επιστήμονες που τολμούν να αμφισβητήσουν τον δαρβινισμό, είτε βιολόγοι, είτε αρχαιολόγοι, είτε φυσικοί, ο «επιστημονικός» μηχανισμός ενεργοποιείται και τους πολεμά με νύχια και με δόντια.

9. Θεωρίες Μέσης Ανατολής

    Αυτό το γνωστικό «πακέτο» αντιλήψεων, με το τελικό συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος είναι ζώο και όχι εικόνα Θεού, είναι απόλυτα σύμφωνο με τις θεωρίες των αρχαίων ειδωλολατρών, της Μέσης Ανατολής. Είναι γνωστό ότι όλες οι αυτοκρατορίες που εμφανίστηκαν στην περιοχή αυτή (Ακκάδιοι, Βαβυλώνιοι, Ασσύριοι, Πέρσες) αντιμετώπιζαν τους λαούς που κατακτούσαν σαν ζώα!

Οι άνθρωποι δεν ήταν πολίτες αυτών των κρατών, ούτε καν υπήκοοι, αλλά δούλοι, δίποδα ζώα. Και ο ηγέτης αυτών των «ζώων» ήταν ο εκάστοτε βασιλιάς με την αυλή του, τους συνεργάτες του. Όπως ακριβώς ο βοσκός είναι ο αρχηγός των ζώων του, του κοπαδιού του, και όπως θέλει τα χειρίζεται, τα ταΐζει, τα σφάζει, έτσι ήταν και ο κάθε Ασσύριος ή Βαβυλώνιος βασιλιάς.

      Αυτή η θλιβερή νοοτροπία έσπασε στην Μέση Ανατολή από τον Μέγα Αλέξανδρο, με τις κατακτήσεις του τον 4ο αι. π.Χ. Ο Αλέξανδρος, ως Έλληνας, δεν είχε αυτήν την απάνθρωπη νοοτροπία και αντιμετώπισε κάθε λαό και κάθε άνθρωπο, που κατακτούσε, ως πρόσωπα, ως ανθρώπους. Για πρώτη φορά, οι λαοί της Μέσης Ανατολής είδαν έναν βασιλιά, που θεωρούσε τους ανθρώπους ως …ανθρώπους και όχι ως κτήνη!

     Γι΄ αυτό και το κατακτητικό έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν μπορεί να συγκριθεί με τις κατακτήσεις οποιουδήποτε άλλου στρατηλάτη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ηθικοποιούμε και εξαγιάζουμε το μέσον, δηλαδή δεν δικαιολογούμε τον πόλεμο και τις αιματοχυσίες.

    Δυστυχώς για όλη την ανθρωπότητα, αυτή η διεστραμμένη αντίληψη, ότι οι άνθρωποι είναι δίποδα ζώα και ότι οι μόνοι άνθρωποι είναι αυτοί που εξουσιάζουν αυτά τα ανθρωπόμορφα ζώα, πέρασε και στους κακούς Εβραίους, δηλαδή τους Γνωστικούς και τους ταλμουδιστές. Οι Γνωστικοί ισχυρίζονταν ότι τα μέλη της ομάδας τους είναι ανώτεροι άνθρωποι, ότι μόνο αυτοί έχουν την γνώση και την δύναμη, ενώ όσοι ήταν έξω από την ομάδα τους ήταν κατώτεροι, αγροίκοι, βέβηλοι.

       Παρόμοιες νοοτροπίες έχει το Ταλμούδ, το οποίο αποδέχτηκαν ως θρησκεία τους οι περισσότεροι Εβραίοι, στην μετά Χριστόν εποχή. Με βάση το Ταλμούδ, η εβραϊκή φυλή είναι ανώτερη από τους γκογίμ (goyim), δηλαδή τα έθνη που δεν είναι Εβραίοι. Επιπλέον, σύμφωνα με κάποιους παράφρονες Ραββίνους, οι Εβραίοι δεν είναι μόνο ανώτεροι, αλλά είναι οι μοναδικοί άνθρωποι του πλανήτη, ενώ τα υπόλοιπα έθνη είναι ανθρωπόμορφα ζώα¹⁹.

      Ισχυρίζονται, συγκεκριμένα, ότι μόνο οι Εβραίοι έχουν μέσα τους το θεϊκό Νεσαμάχ (Neshamah, נשמה), ενώ όλοι οι υπόλοιποι, οι γκογίμ, έχουν μέσα τους το πονηρό Νέφες (Nefesh, נפש). Επίσης, με βάση το καμπαλιστικό βιβλίο Ζόχαρ, το ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο σημαίνει ότι έπλασε τον λαό του Ισραήλ, επομένως οι υπόλοιποι άνθρωποι ούτε είναι πλάσματα του Θεού ούτε κανονικοί άνθρωποι!

   Αυτές οι επικίνδυνες και βαθύτατα ρατσιστικές θεωρίες, όπως ήταν αναμενόμενο, πέρασαν μέσω Καμπαλάχ και στις μασονικές στοές. Ακόμη και σήμερα, οι μασόνοι πιστεύουν ότι από την στιγμή που έγιναν μέλη κάποιας στοάς, αυτόματα έλαβαν το πακέτο της γνώσης, ότι είναι ανώτεροι άνθρωποι, από αυτούς που είναι εκτός τεκτονισμού. Νιώθουν ότι είναι η άρχουσα τάξη της γης, η elite του κόσμου, ενώ οι υπόλοιποι άνθρωποι είναι κάτι σαν γίδια και πρόβατα! 

10. Η κρατούσα επιστημονική αντίληψη

Aφού εξετάσαμε το πῶς μεταφυτεύτηκαν θεωρίες του αποκρυφισμού στην σύγχρονη επιστήμη στην Ευρώπη, ας δούμε και τί μας διδάσκουν για τον άνθρωπο και το σύμπαν. Για τις ηλικίες ανθρώπου, γης και διαστήματος, η κρατούσα επιστημονική αντίληψη δίνει τις εξής χρονολογήσεις: ο άνθρωπος (το γένος Homo) έχει ηλικία περίπου τριών εκατομμυρίων ετών, η γη 4,5 δισεκατομμυρίων ετών και το γνωστό σύμπαν 13,8 δισεκατομμυρίων ετών²⁰.

   Στην επιστημονική ορολογία της Βιολογίας και της Προϊστορικής Αρχαιολογίας, ο άνθρωπος ονομάζεται Homo Sapiens ή άνθρωπος Κρομανιόν (Cro Magnon). Homo είναι λατινική λέξη και σημαίνει άνθρωπος (πληθυντικός Ηomines) και Sapiens (πληθυντικός Sapientes) σημαίνει σοφός, έμφρων, μυαλωμένος. Οπότε, όπου αναφέρεται ο Homo Sapiens σημαίνει ότι έχουμε να κάνουμε με τον σύγχρονο ανατομικά άνθρωπο και κυρίως με τον ίδιο εγκέφαλο, που έχουν οι άνθρωποι.

      Με βάση την σύγχρονη σιωνιστική μυθολογία, που με αυταρχικό τρόπο έχει επιβληθεί στα Πανεπιστήμια, ο σύγχρονος άνθρωπος εμφανίζεται κάπου στην κεντρική Αφρική, λίγο πριν από το 200.000 π.Χ., και είναι προϊόν εξέλιξης από ένα άλλο παλαιότερο είδος, που ονομάζεται Homo Heidelbergensis, που ζούσε στην Αφρική.

        Οι υποτιθέμενοι πρόγονοι του ανθρώπου είναι κατά σειρά ο Αυστραλοπίθηκος (Australopithecus Αfarensis), ο Άνθρωπος Τεχνίτης (Homο Habilis), ο Όρθιος Άνθρωπος (Homο Erectus), ο Άνθρωπος της Χαϊδελβέργης (Homo Ηeidelbergensis) και τέλος ο σύγχρονος Homo Sapiens. Η μετατροπή του κάθε είδους στο επόμενο (υποτίθεται ότι) έγινε με μεταλλάξεις στο DNA και με την κατάλληλη προσαρμογή στο περιβάλλον.

11. Παλαιολιθική εποχή

Η πρώτη περίοδος της υποτιθέμενης παρουσίας του ανθρώπου στην γη ονομάζεται Παλαιολιθική εποχή και χωρίζεται από τους σύγχρονους επιστήμονες σε τρεις περιόδους, την Κατώτερη Παλαιολιθική εποχή (2,5 εκατ. χρόνια πριν – 80.000 χρόνια πριν), την Μέση Παλαιολιθική (80.000 – 33.000) και την Ανώτερη Παλαιολιθική (33.000 π.Χ. – 10.000 π.Χ.). Θεωρείται ότι όλα αυτά τα χρόνια οι άνθρωποι ζούσαν κατά κανόνα σε σπηλιές, έφτιαχναν λίθινα, ξύλινα και οστέινα εργαλεία και ζούσαν ως κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες. Δεν είχαν μόνιμη εγκατάσταση και δεν παρήγαν την τροφή τους.

   Γύρω στο 700.000 τοποθετείται η ανακάλυψη της χρήσης της φωτιάς, δηλαδή από τότε έμαθαν οι «homines-άνθρωποι» να ανάβουν φωτιά και να θερμαίνονται. Ωστόσο, δεν μπόρεσαν να ανακαλύψουν ούτε την γεωργία ούτε την κτηνοτροφία, με αποτέλεσμα να γυρίζουν σαν τα κοπάδια των ζώων για να βρίσκουν έτοιμη τροφή. Επίσης, σε όλη την διάρκεια της παλαιολιθικής περιόδου οι άνθρωποι δεν κατοίκησαν ποτέ σε ένα μέρος μόνιμα, δεν έχτιζαν σπίτια, αλλά κατοικούσαν σε σπηλιές.

Πριν από 1.800.000 χρόνια ο Homo Erectus άρχισε να εξαπλώνεται και στις υπόλοιπες ηπείρους. Γύρω στο 600.000 π.Χ. εμφανίζεται ένα νέο είδος «πιθηκανθρώπου», ο Homo Heidelbergensis, ο οποίος αρχικά εξελίχθηκε στον Homo Neanderthal, (300.000 – 40.000) που κυριάρχησε στην Ευρώπη.

Τέλος, κάπου στην κεντρική Αφρική, γύρω στο 200.000 π.Χ., όπως προαναφέραμε, ο Homo Ηeidelbergensis εξελίχθηκε στον σύγχρονο άνθρωπο, που από το 120.000 και έπειτα άρχισε να εξαπλώνεται και αυτός στις άλλες ηπείρους. Στην Ευρώπη ο Homo Sapiens εμφανίστηκε το 45.000 π.Χ. και συνυπήρχε με τον Νεάντερταλ ως το 25.000.

     Όλο αυτό το χαριτωμένο παραμύθι της Παλαιολιθικής εποχής τελειώνει γύρω στο 10.000 π.Χ., όταν στα «καλά καθούμενα» οι άνθρωποι που ζούσαν στην  Μέση Ανατολή, στην λεγόμενη Εύφορη Ημισέληνο, αποφάσισαν να ασχοληθούν με την γεωργία και την κτηνοτροφία.

       Αποτέλεσμα αυτής της ξαφνικής αλλαγής ήταν να εγκαταλείψουν τα όρη και τα σπήλαια και το ατέλειωτο κυνήγι, να εγκατασταθούν μόνιμα κοντά σε πηγές πόσιμου νερού (λίμνες, ποτάμια) και να δημιουργήσουν τα πρώτα αγροτο-κτηνοτροφικά χωριά, που εξελίχθηκαν σε πόλεις.

      Αυτή η αλλαγή της στάσης ζωής, όπου ο άνθρωπος παύει να είναι τροφοσυλλέκτης και γίνεται παραγωγός της τροφής του, με όλα τα επακόλουθα (γεωργία, κτηνοτροφία, μόνιμη εγκατάσταση, εξειδίκευση σε τέχνες) ονομάζεται Νεολιθική εποχή.

12. Η απάντηση της λογικής στον μύθο

       Αφού περιγράψαμε εν ολίγοις τί διδάσκει η επιστήμη για τον «παλαιολιθικό» άνθρωπο, ώρα είναι να ασκήσουμε κριτική και να απευθύνουμε ερωτήματα για τον hominem sapientem, τον σοφό άνθρωπο. Αυτοί οι σοφοί άνθρωποι, για 200.000 χρόνια, δεν μπόρεσαν ή δεν σκέφτηκαν να φτιάξουν μια αχυροκαλύβα, να πιάσουν μια κατσίκα να την αρμέξουν, να φτιάξουν ένα κοτέτσι και να τρώνε αυγά από τις κότες.

        Και παρόλο που οι φυσικές συνθήκες στις όχθες του Νείλου ήταν πιο πρόσφορες από αυτές στην Μεσοποταμία, τελικά η γεωργία δεν εμφανίστηκε στον Νείλο ή σε κάποιο άλλο ποτάμι της Αφρικής, αλλά στην Μέση Ανατολή και από εκεί εξαπλώθηκε στην Αφρική και στην Ευρώπη. Ας απευθύνουμε, λοιπόν, κάποια «γιατί» στους σύγχρονους υποκριτές και φαρισαίους, όπως έκανε κάποτε ο Κύριός μας με τα «οὐαί», στους αρχαίους Φαρισαίους.

        Γιατί οι «άνθρωποι» που ζούσαν κοντά στα ποτάμια και τις λίμνες της Αφρικής δεν ανέπτυξαν την γεωργία; Γιατί δεν εμφανίστηκε έστω η κτηνοτροφία, ο νομαδικός ποιμενισμός, που είναι ακόμη πιο εύκολη από την γεωργία; Γιατί εμφανίζεται πρώτα η γεωργία και μετά η κτηνοτροφία;  

       Γιατί οι άνθρωποι ανακάλυψαν την χρήση της φωτιάς εδώ και 700.000 χρόνια, αλλά την καλλιέργεια της γης την πραγματοποίησαν μόλις το 10.000 π.Χ.; Γιατί καμία ανθρώπινη κοινότητα, όλα αυτά τα εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, δεν καλλιέργησε ούτε ένα χωράφι, αλλά αυτό έγινε ξαφνικά στις τελευταίες χιλιετίες;

    Και αν το επεκτείνουμε και στους δήθεν προγόνους του ανθρώπου, τότε έχουμε το εξής δεδομένο: οι πρώτοι άνθρωποι, πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια, άρχισαν να φτιάχνουν πέτρινα εργαλεία και να κυνηγούν ζώα, για να τραφούν, αλλά μόλις τα τελευταία 10.000 χρόνια κατάφεραν να γίνουν αγρότες και βοσκοί.

         Πόσο άφρων πρέπει να είναι κανείς, για να πιστέψει σε αυτήν την ανοησία, σε αυτόν τον παραλογισμό; Και αν ισχύει αυτός ο επιστημονικός μύθος, τότε για ποιον λόγο οι άνθρωποι ξαφνικά εγκατέλειψαν (το 10.000 π.Χ.) αυτόν τον πρωτόγονο τρόπο ζωής, παράτησαν τα σπήλαια και άρχισαν να καλλιεργούν την γη; Γιατί έγινε η λεγόμενη Νεολιθική επανάσταση; Εφόσον ζούσαν μια χαρά στις σπηλιές για εκατομμύρια χρόνια, γιατί στα καλά καθούμενα αλλάζουν ζωή οι άνθρωποι και εμφανίζεται η γεωργία-κτηνοτροφία;

     Η εικόνα, που παρουσιάζει η επιστήμη για το ανθρώπινο γένος, είναι ότι και οι άνθρωποι ζούσαν όπως τα ζώα, με σχεδόν μηδαμινή πολιτιστική εξέλιξη. Χωρίς μόνιμη κατοίκηση, χωρίς τεχνολογική πρόοδο, χωρίς παραγωγή της τροφής του. Στασιμότητα εκατομμυρίων χρόνων, σαν μια ευθεία γραμμή, χωρίς διακυμάνσεις.

       Και ξαφνικά, αυτό το πλάσμα που ήταν στάσιμο για τόσα χρόνια, τα τελευταία 10.000 χρόνια αποφάσισε να δημιουργήσει πολιτισμό, τεχνολογία, να ασχοληθεί με την καλλιέργεια της γης, μέχρι που τελικά κατάφερε να ταξιδέψει και στο διάστημα.

      Και αναρωτιόμαστε εμείς, που δεν πιστεύουμε στον σύγχρονο σιωνιστικό μύθο της εξέλιξης: τί έπαθε και ξύπνησε πολιτιστικά ο άνθρωπος τα τελευταία χρόνια; Είναι δυνατόν για όλη αυτήν την τεράστια χρονική περίοδο ο ανθρώπινος νους να ήταν παγωμένος και μετά να ζεστάθηκε τόσο πολύ, που να έφτασε ως το φεγγάρι; Τόσα χρόνια δεν υπήρξε ποτέ ένας άνθρωπος πιο ευφυής, πιο χαρισματικός από τους άλλους, να κάνει ένα βήμα προόδου; Για 2.500.000 χρόνια βαδίζαμε με την ταχύτητα της χελώνας και ξαφνικά αποκτήσαμε ταχύτητα λαγού και απογειωθήκαμε;

        Απέναντι σε όλα αυτά τα γιατί, σε αυτά τα ερωτήματα, οι αρμόδιοι επιστήμονες, βιολόγοι, παλαιοντολόγοι, αρχαιολόγοι δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις και ή καταφεύγουν στην σιωπή ή επιστρατεύουν ψέματα και δικαιολογίες, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Και η συνήθης δικαιολογία είναι ότι για όλα φταίει ο καιρός!

13. Η εποχή των παγετώνων

   Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η Νεολιθική επανάσταση ήταν αποτέλεσμα της λήξης της εποχής των παγετώνων, που συνέβη λίγο μετά το 11.000 π.Χ. Θεωρούν ότι μέχρι τότε δεν ήταν πρόσφορες οι κλιματολογικές συνθήκες. Πράγματι, το παρελθόν της γης περιλαμβάνει και παγετώδεις περιόδους (glacial periods), κατά τις οποίες ένα μεγάλο μέρος της γης είχε καλυφθεί από πάγους. Εκεί, ασφαλώς, δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί η γεωργία.

      Η κάλυψη, ωστόσο, της γης από πάγους δεν ήταν παγκόσμια. Η ευρύτερη ζώνη γύρω από τον ισημερινό της γης (όπως η σημερινή Αίγυπτος και η Μεσοποταμία) δεν πάγωσε, αλλά ούτε και οι περίοδοι των παγετώνων ήταν συνεχόμενες, καθώς υπήρχαν θερμές παύσεις (μεσοπαγετώδεις, interglacial), που κρατούσαν τουλάχιστον 10.000 χρόνια.

       Για παράδειγμα, μεταξύ 130.000 και 115.000 χρόνια πριν από σήμερα, στη γη είχαμε την Εemian μεσοπαγετώδη περίοδο, κατά την οποία άνετα θα μπορούσαν οι άνθρωποι (αν υπήρχαν στην γη), να ασχοληθούν με την γεωργία και να δημιουργηθεί ο Νεολιθικός πολιτισμός. Aυτήν την εποχή ζούσε στην γη και ο Νεάντερταλ, ο οποίος τελικά φαίνεται ότι ήταν πίθηκος και όχι homo (άνθρωπος), γι’ αυτό δεν μπόρεσε να δημιουργήσει πολιτισμό.

    

14. Μέθοδοι χρονολόγησης

Ας εξετάσουμε, στην συνέχεια, το πῶς χρονολογοῦνται τα διάφορα υλικά κατάλοιπα της Παλαιολιθικής εποχής και αν ισχύουν οι χρονολογήσεις. Σε κάθε αρχαιολογική ανασκαφή, το σημαντικότερο μέσο χρονολόγησης είναι η στρωματογραφία. Θεωρούμε ότι κάθε αντικείμενο, που έχει θαφτεί σε κάποιο στρώμα της γης (στο χώμα), όσο πιο κοντά βρίσκεται στην επιφάνεια της γης, τόσο πιο νέο είναι. Όσο βαθύτερα είναι θαμμένο, τόσο πιο παλαιό είναι.

Ωστόσο, αυτός ο κανόνας έχει και εξαιρέσεις. Για να ισχύει η στρωματογραφία, πρέπει να είναι αδιατάρακτη, δηλαδή το κάθε στρώμα γης να μην έχει «τρυπηθεί», να έχει μείνει ακέραιο. Αν είναι διαταραγμένο, τότε δημιουργούνται προβλήματα.

Ας δούμε ένα παράδειγμα. Σε διάφορα σπήλαια βρίσκονται ανθρώπινα οστά. Στο ίδιο σπήλαιο μπορεί να βρεθούν λίθινα εργαλεία, ίχνη από φωτιά και οστά ζώων. Το πρώτο που πρέπει να εξετάσουμε είναι αν όλα αυτά ανήκουν στο ίδιο στρώμα, διότι το ίδιο σπήλαιο μπορεί να κατοικήθηκε σε διαφορετικές εποχές. Το ότι βρέθηκαν στον ίδιο χώρο δεν σημαίνει ότι ανήκουν στην ίδια χρονική περίοδο.

    Το επόμενο πρόβλημα, που αντιμετωπίζει ο επιστήμονας είναι το πῶς θα ερμηνεύσει τα ευρήματα της ανασκαφής, τί συμπεράσματα θα εξαγάγει. Για παράδειγμα, το ότι βρίσκονται οστά ανθρώπων ή πιθήκων μαζί με πέτρινα εργαλεία, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι τα εργαλεία ανήκαν σε αυτόν τον άνθρωπο ή τα χρησιμοποιούσε αυτός ο πίθηκος.     

   Εκτός από τις αρχαιολογικές μεθόδους έχουμε από το 1949 και τις φυσικές μεθόδους, που γίνονται από επιστήμονες φυσικούς σε ειδικά εργαστήρια. Ο κλάδος αυτός της φυσικής ονομάζεται αρχαιομετρία²¹. Οι διάφορες αρχαιομετρικές μέθοδοι μετρούν τον ρυθμό πρόσληψης ή αποβολής σωματιδίων, από τα διάφορα υλικά.

      Όσον αφορά τους ανθρώπους, έχει παρατηρηθεί ότι από την στιγμή που πεθαίνει ο άνθρωπος, τα οστά του αποβάλλουν άνθρακα και άζωτο, ενώ προσλαμβάνουν ουράνιο και φθόριο, ανάλογα με το περιβάλλον που θάβονται. Ο ρυθμός αύξησης ή ελάττωσης αυτών των στοιχείων βοηθά τον φυσικό να μετρήσει τον παρελθόντα χρόνο.

    Το βασικό μειονέκτημα της αρχαιομετρίας είναι ότι στηρίζεται σε ένα αξίωμα, που δεν ισχύει! Δηλαδή μετράμε την ηλικία των υλικών με το δεδομένο ότι ο ρυθμός, η ταχύτητα πρόσληψης ή αποβολής σωματιδίων, που ισχύει σήμερα στην επιφάνεια της γης ίσχυε και στο παρελθόν, οπότε με εξισώσεις καταλήγουμε σε κάποιο αριθμητικό αποτέλεσμα.

   Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Γνωρίζουμε ότι η γη βομβαρδίζεται αδιάκοπα από την κοσμική ακτινοβολία του σύμπαντος, από ακτίνες γάμμα, οι οποίες έχουν άμεση σχέση με τις μεθόδους αρχαιομετρίας. Ποιος μπορεί, όμως, να γνωρίζει πόση ακτινοβολία δεχόταν η γη στο παρελθόν ή τις διακυμάνσεις της έντασης της ακτινοβολίας;

   Ας δούμε ένα παράδειγμα. Η πιο γνωστή μέθοδος είναι αυτή του ραδιενεργού άνθρακα (C-14), που ανακαλύφθηκε το 1949 από τον Αμερικανό χημικό Willard Libby και άρχισε να εφαρμόζεται επίσημα από το 1955. Ο άνθρακας (ως διοξείδιο, CΟ₂) περνάει στους οργανισμούς (μέσω αναπνοής, τροφής ή φωτοσύνθεσης στα φυτά) μέχρι να πεθάνουν και τότε αρχίζει να μειώνεται, δηλαδή οι νεκροί οργανισμοί αρχίζουν να χάνουν τον άνθρακα, που αποκτούσαν όσο ζούσαν.

     Ειδικότερα, με τον θάνατο του κάθε οργανισμού η ραδιενεργός συγκέντρωση των ατόμων C-14 αρχίζει να διασπάται με σταθερό χρόνο διάσπασης. Μετά από χιλιάδες χρόνια το ποσό του C-14 θα έχει μειωθεί στην μισή ποσότητα και αυτό οι φυσικοί το ονομάζουν χρόνο ημιζωής και μετά από άλλα τόσα χρόνια θα έχει εξαφανιστεί εντελώς από τον οργανισμό.

  Ο χρόνος ημιζωής του C-14 έχει υπολογιστεί σε 5730 χρόνια, ενώ παλαιότερα είχε υπολογιστεί σε 5568 χρόνια. Η παραμένουσα συγκέντρωση του C-14 συγκρίνεται με την αρχική συγκέντρωση του ζώντος οργανισμού, ώστε να καθοριστεί ο χρόνος που πέρασε από τον θάνατο. Με τον C-14 μπορούμε να χρονολογήσουμε αντικείμενα μέχρι 35.000 χρόνια πριν από σήμερα.

    Βέβαια, για να είναι σωστή η μέτρηση, χρειάζεται να ισχύει μια εκτεταμένη βάση δεδομένων, όπως το ότι η συγκέντρωση του C-14 στην ατμόσφαιρα σε οποιοδήποτε μέρος πρέπει να είναι σταθερή, διά μέσου των αιώνων, ή το ότι την στιγμή του θανάτου ενός οργανισμού, το δείγμα θα έχει μία ειδική ενεργότητα C-14 ίση με αυτήν της ατμόσφαιρας.

    Αν κάποιο από τα παραπάνω δεδομένα δεν ισχύει, τότε η αναγωγή στο παρελθόν είναι λανθασμένη και το αποτέλεσμα της μέτρησης του εργαστηρίου μπορεί να είναι εντελώς λάθος, δηλαδή να «πέφτουμε έξω» χιλιάδες χρόνια.

   Παρόμοια προβλήματα έχουν και οι υπόλοιπες μέθοδοι, όπως η θερμοφωταύγεια, ο αρχαιομαγνητισμός, οι χρονολογήσεις με ουράνιο, άζωτο και φθόριο, η ρακεμοποίηση αμινοξέων κλπ. Δεν υπάρχει αλάνθαστη, τέλεια μέθοδος αρχαιομετρίας και τα εργαστήρια αρχαιομετρίας δεν είναι… μαντεία, σαν τα μαντεία των αρχαίων Ελλήνων, όπου πήγαιναν οι άνθρωποι και ζητούσαν θεϊκούς χρησμούς.

   Αλλά δυστυχώς, οι Σιωνιστές απαιτούν να αντιμετωπίζουμε σαν μάντεις, σαν ανθρώπους με θεϊκές δυνάμεις τους φυσικούς, και τα αποτελέσματα των εργαστηρίων να θεωρούνται ισχυρότερα και από θεϊκές αποκαλύψεις! Και όλα αυτά, χωρίς να έχουμε την δυνατότητα να ελέγχουμε την αξιοπιστία του αποτελέσματος, αφού ελάχιστοι άνθρωποι παγκοσμίως έχουν γνώσεις αρχαιομετρίας, που είναι ένας πολύ εξειδικευμένος κλάδος της φυσικής.

     Όταν άρχισε να εφαρμόζεται η αρχαιομετρία, οι δυνάμεις του Σιωνισμού ήταν κυρίαρχες σε Ευρώπη και Αμερική. Είχαν επιβάλει τους γνωστικούς μύθους του δαρβινισμού παντού, εντός και εκτός πανεπιστημίων, οπότε οι μετρήσεις των φυσικών θα έπρεπε υποχρεωτικά να συμβαδίζουν με τις εκατομμύρια εποχές και τις τερατώδεις χρονολογήσεις.

        Ποιος φυσικός επιστήμονας θα τολμούσε να βγάλει αποτελέσματα αντίθετα στα δαρβινικά δεδομένα; Όποιος και να το έκανε, θα έθετε την επαγγελματική του σταδιοδρομία σε κίνδυνο, καθώς θα έπρεπε να κοντράρει με το αδίστακτο σιωνιστικό σύστημα. Και τί βλέπουμε από τότε;

       Ότι, ως διά μαγείας, τα εργαστήρια αρχαιομετρίας βγάζουν αποτελέσματα, που επιβεβαιώνουν την δαρβινική θεωρία! Και να τολμήσει κάποιος φυσικός να ανακοινώσει αποτέλεσμα, που να ανατρέπει τον δαρβινισμό, το σύστημα θα φροντίσει να αμφισβητήσει την μέτρηση και να ξεχαστεί σύντομα ο «αιρετικός» επιστήμονας, που τόλμησε να κλονίσει το δόγμα του δαρβινισμού.

15. Αρχαιολογία των κυττάρων

      Εκτός από την αρχαιομετρία, στην σύγχρονη επιστήμη επιστρατεύτηκε και η μοριακή βιολογία, προκειμένου να «αποδειχθεί» η καταγωγή του ανθρώπου από τους πιθήκους. Με την ανακάλυψη του DNA και τις μελέτες που γίνονται στα χρωμοσώματα των ανθρώπων, ξεκίνησε και η προσπάθεια της γενετικής διερεύνησης της καταγωγής του σύγχρονου ανθρώπου.

      Οι έρευνες επικεντρώθηκαν στο DNA του χρωμοσώματος Υ (που έχουν οι άνδρες) και του μιτοχονδριακού  DNA (που έχουν οι γυναίκες). Το εμπόδιο, ασφαλώς, στο να βρεθεί η αλήθεια ήταν το ότι τα αποτελέσματα των ερευνών θα έπρεπε να «ικανοποιούν» την επιστημονική δικτατορία, που έχουν επιβάλει οι Σιωνιστές. 

     Αυτό που εξετάζεται κυρίως είναι το μοριακό ρολόι, δηλαδή ο ρυθμός μετάλλαξης των αλληλουχιών του DNA, με βάση τον οποίο υπολογίζεται η ηλικία κάθε ανθρώπινου σκελετού (ή οστού, αφού σπάνια βρίσκονται ακέραιοι σκελετοί).

      Ωστόσο, εφόσον κάνουμε αναγωγή στο παρελθόν, πάλι ισχύει το πρόβλημα των δεδομένων στο παρελθόν. Ό,τι ισχύει σήμερα στην γη, ίσχυε με τον ίδιο τρόπο στο βάθος του χρόνου; Επομένως, οι γενετικές μεταβολές που συμβαίνουν σήμερα συνέβαιναν με τον ίδιο ρυθμό και στο παρελθόν;

   Αν η ταχύτητα των μεταλλάξεων ήταν διαφορετική κατά διαστήματα, τότε πάλι έχουμε μετρήσει τον χρόνο με λανθασμένο τρόπο. Και τα 200.000 χρόνια, που υποτίθεται ότι είναι η ηλικία του σύγχρονου ανθρώπου πάνω στην γη, να είναι μερικές χιλιάδες χρόνια²².

16. Η αληθινή καταγωγή του ανθρώπου

         Οι διάφοροι υποτιθέμενοι πρόγονοι του ανθρώπου, από τον Αυστραλοπίθηκο μέχρι τον Hominem Heidelbergensim, ήταν πίθηκοι, όχι άνθρωποι. Όρθιοι πίθηκοι, καθήμενοι πίθηκοι, πίθηκοι με καμπούρα, πίθηκοι επιδέξιοι, και τί δεν επινόησαν οι Σιωνιστές, για να μας πείσουν ότι ο άνθρωπος εξελίχθηκε από τον πίθηκο και δεν πλάστηκε από τον Θεό!

    Μία από τις μεγαλύτερες επιστημονικές απάτες είναι ο ισχυρισμός ότι οι μεταλλάξεις στο DNA προκάλεσαν την μετατροπή των πιθήκων σε ανθρώπους. Είναι αλήθεια ότι συμβαίνουν μεταλλάξεις στην φύση, αλλά είναι ψέμα ότι δημιουργούν νέα ή και ανώτερα πλάσματα.

     Αν πάρουμε έναν χιμπαντζή, τον κλείσουμε σε ένα θάλαμο και τον… ταράξουμε στην ακτινοβολία, ώστε να του προκαλέσουμε μετάλλαξη, το πιο πιθανό είναι ότι θα βγάλουμε έναν χιμπαντζή (αν βγει ζωντανός!) με άλλο τρίχωμα, με μεγαλύτερα δόντια, με μικρότερα αυτιά. Αλλά, όπως και να είναι, πάλι χιμπαντζής θα είναι, ούτε γορίλλας ούτε ουρακοτάγκος!

    Η μετάλλαξη δεν θα μεταμορφώσει τον πίθηκο σε άλλο ζώο, πόσο μάλλον σε άνθρωπο. Το ίδιο βλέπουμε στην περίπτωση που μια έγκυος γυναίκα χρειάζεται να βγάλει ακτινογραφία στην κοιλιά. Οι ακτίνες Χ μπορεί να προκαλέσουν μετάλλαξη στο έμβρυο, αλλά το αποτέλεσμα της μετάλλαξης θα είναι μάλλον καταστροφικό (τερατογένεση, καρκίνος κλπ).

    Αν οι μεταλλάξεις ήταν ευεργετικές, θα βομβαρδίζαμε με ακτινοβολία τα ζώα και τους ανθρώπους, για να προκύψουν νέα καλύτερα είδη. Αλλά κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Όσο και αν συγγενεύει το DNA του ανθρώπου με το DNA του πιθήκου, δεν μπορεί να αλλάξει το σώμα ενός πιθήκου και να γίνει ανθρώπινο.

  Οπότε, όλα τα κρανία, που μας παρουσιάζουν τα μουσεία Φυσικής Ιστορίας ανά τον κόσμο, που υποτίθεται ότι δείχνουν την εξέλιξη των σκελετών των «πιθηκανθρώπων» σε άνθρωπο, είναι κρανία πιθήκων, που μάλλον εξέλιπαν στο πέρασμα του χρόνου, όπως και οι δεινόσαυροι, που δεν επιβίωσαν μέχρι σήμερα. 

    Ανάμεσα στον πίθηκο και τον άνθρωπο υπάρχει χάσμα μέγα, μια αγεφύρωτη διαφορά, που έθεσε ο ίδιος ο Θεός, υπάρχει όριο, ὅ οὐ παρελεύσεται (Ψαλμός 103,9), δεν θα το ξεπεράσει ποτέ ο πίθηκος, ώστε να εξελιχθεί σε άνθρωπο. Και, ασφαλώς, ο πίθηκος δεν έχει αθάνατη ψυχή μέσα του, όπως συμβαίνει σε κάθε άνθρωπο.

    Τα ζώα, πέρα από τις βιολογικές διαφορές που έχουν με τους ανθρώπους, έχουν και το εξής βασικό, έχουν συγκεκριμένα όρια στην σκέψη τους, στον εγκέφαλό τους, πέρα από τα οποία δεν μπορούν να προοδεύσουν, γιατί έτσι όρισε ο Θεός. Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι συναναστρέφονται με ζώα, άλογα, βόδια, σκύλους, γάτες, αλλά το μυαλό αυτών των ζώων δεν επηρεάστηκε από την σχέση με τον άνθρωπο, ώστε να αρχίσουν να σκέπτονται ανθρώπινα.

   Τα ζώα θα παραμείνουν ζώα, όσες μεταλλάξεις και αν συμβούν. Θα ενεργούν πάντα, μέσα στα συγκεκριμένα όρια, που τους έβαλε ο Θεός. Ενώ ο άνθρωπος δεν είναι το ίδιο. Έχει άλλον εγκέφαλο και άλλες δυνατότητες προόδου, έχει λογική. Αυτή είναι η τεράστια διαφορά ανάμεσα στον νου των ανθρώπων και τον νου των ζώων. Η λογική των ανθρώπων έχει τεράστιες δυνατότητες εξέλιξης, ενώ η σκέψη των ζώων έχει στενούς περιορισμούς.

    Γι΄ αυτό ο άνθρωπος ξεκίνησε από απλός γεωργός και βοσκός και έφτασε μέσα σε λίγες χιλιάδες χρόνια να ταξιδεύει στο διάστημα. Μέσα σε λίγες χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος έκανε απίστευτα βήματα προόδου, από τον πολιτισμό της Νεολιθικής εποχής έφτασε στην σημερινή ηλεκτρονική εποχή. Επομένως, τα χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια στασιμότητας είναι ένα ψέμα, ένα παραμύθι των Ευρωπαίων και των Εβραίων αποκρυφιστών, που πίστευαν ή και πιστεύουν στην απορροή, στην μετενσάρκωση και στο έμψυχο σύμπαν.

    Η ηλικία του ανθρώπου δεν είναι ούτε 200.000 χρόνια ούτε 2.000.000, είναι λίγες χιλιάδες χρόνια²³. Οι πρώτοι άνθρωποι ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι, δηλαδή η παρουσία του ανθρώπου στην γη ταυτίζεται με την Νεολιθική εποχή. Κατά την λεγόμενη Παλαιολιθική εποχή δεν υπήρχαν άνθρωποι στην γη, παρά μόνο μαϊμούδες και άλλα ζώα, γι’ αυτό και δεν υπάρχει πολιτισμός.

  Ο άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, γλώσσας, θρησκείας, πλούτου, είναι δημιούργημα της αγάπης του Θεού. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε απόγονοι του Αδάμ και της Εύας, οπότε όλοι είμαστε αδέλφια, ως προς τον κοινό μας πρόγονο. Και ενώ όλοι πλαστήκαμε κατ’ εικόναν Θεοῦ και καθ’ ὁμοίωσιν, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι δυστυχώς, που ζουν και ενεργούν καθ’ ομοίωσιν Διαβόλου. Μη γένοιτο!  

Σημειώσεις

1.   Για την σχέση της ευρωπαϊκής επιστήμης με τον Γνωστικισμό έχουμε κάνει εκτενή αναφορά στο βιβλίο μας Από την Συναγωγή στην Μασονία, σελ. 62-67

2.   Κατάλογο με τους πιο γνωστούς Ευρωπαίους λογίους, που ταυτόχρονα ασχολήθηκαν με τον αποκρυφισμό, μπορεί να βρει κανείς στο τέλος του βιβλίου μας Γίνε θεός χωρίς τον Θεό.

3.   Το ροδοσταυρικό κίνημα στην Ευρώπη του 17^ου αιώνα αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας της Αγγλίδας ιστορικού Frances Yates, The Rosicrucian Enlightenment, 1972, που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά με τίτλο Ροδοσταυρικός Διαφωτισμός, Εκδόσεις Κουκκίδα, 2010.

4.   Εικόνες από τα έργα του Φλαντ βλέπε στην ιστοσελίδα  https://doorofperception.com/2018/10/robert-fludd/

5.   Βλέπε Yates 1972, σελ. 267

6.   Για την εμφάνιση της μασονίας στην Αγγλία βλέπε Webster 1924, κεφ. 6, The Grand Lodge Era και Yates 1972, κεφ.15, Rosicrucianism and Freemasonry

7.   Άφθονο υλικό για την προέλευση, την εμφάνιση και την διάδοση της εβραϊκής Καμπαλάχ (ή Καμπάλα), υπάρχει στα έργα τοῦ Εβραίου ιστορικού Gershom Sholem.

8.   Βλέπε Vladimir Moss, The origins of Freemasonry, https://www.academia.edu/38399043/THE_ORIGINS_OF_FREEMASONRY.docx

9.   Για τις ιδέες των (προσωκρατικών) Ελλήνων φιλοσόφων βλέπε Ιστορία του Ελληνικού Έθνους Εκδοτικής Αθηνών, Τόμος Β΄, σελ. 422-437.

10.                 Βλέπε Από την Συναγωγή στην Μασονία, σελ. 78-80 και Webster 1924, σελ. 91, κεφ. German Templarism and French Illuminism.

11.                 Οι θεωρίες του Μονμπόντο και του Έρασμου Δαρβίνου περιλαμβάνονται στο εξαιρετικό άρθρο τοῦ Terry Melanson, στην ιστοσελίδα   https://www.conspiracyarchive.com/2014/08/01/contingent-divinity-the-golden-calf-of-the-universe/

12.                 Το κείμενο του Έρασμου είναι το εξής: «…in the great length of time, since the earth began to exist, perhaps millions of ages before the commencement of the history of mankind, would it be too bold to imagine, that all the warm-blooded animals have arisen from one living filament, which the GREAT FIRST CAUSE endued with animality, with the power of acquiring new parts attended with new propensities, directed by irritations, sensations, volitions, and associations, and thus possessing the faculty of continuing to improve by its own inherent activity, and of delivering down those improvements by generation of its posterity, world without end?»

13.                 Στον Μεσαίωνα έγινε το λάθος να ταυτιστεί ο χρόνος δημιουργίας της γης (anno mundi) με τον χρόνο δημιουργίας του ανθρώπου. Η Αγία Γραφή, στο βιβλίο της Γενέσεως, μας δίνει αναλυτικά στοιχεία για να χρονολογήσουμε την δημιουργία του ανθρώπου, η οποία σωστά υπολογίστηκε στο 5508 π.Χ. από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αλλά δεν μας αναφέρει πότε δημιουργήθηκε το σύμπαν. Στην Βρεταννία, που επικεντρωθήκαμε στο παρόν βιβλίο, το 1650 ο Ιρλανδός αρχιεπίσκοπος James Ussher, σύγχρονος σχεδόν τοῦ Robert Fludd, είχε υπολογίσει λανθασμένα ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο το έτος 4004 π.Χ.

14.                 Γράφει στην εισαγωγή του ποιήματος ο Έρασμος: «In the Eleusinian mysteries the philosophy of the works of Nature, with the origin and progress of society, are believed to have been taught by allegorical scenery explained by the Hierophant to the uninitiated, which gave rise to the machinery of the following poem.»

15.                 Στα τέλη του 19^ου αιώνα (1887) είχε μεταβεί στο Μόναχο της Γερμανίας, για να σπουδάσει ιατρική, ο σπουδαίος Κεφαλλονίτης Μαρίνος Γερουλάνος. Στα απομνημονεύματά του γράφει χαρακτηριστικά: «Το ὑπό των μαθημάτων (Ζωολογίας και Συγκριτικῆς Ανατομίας) τούτου προκαλούμενον ἐξαίρετον ἐνδιαφέρον εβασίζετο εἰς τας κρατούσας τότε ἀντιλήψεις τῆς θεωρίας τῆς ἐξελίξεως τῶν όντων κατά Darwin και τῶν ἐμφανιζομένων ήδη αντιθέτων αντιλήψεων και θεωριῶν. Οὐδέποτε ἀντελήφθην την τοιαύτην θεωρίαν τῆς ἐξελίξεως, κατά την ὁποίαν τά σήμερον ζῶντα όντα έχουν προκύψει το ἓν ἐκ τοῦ άλλου, ούτε ότι ὁ άνθρωπος προέκυψεν από τον σημερινόν πίθηκον.». Αναμνήσεις (1867-1957), Σελίδες ἀπό την ἱστορία τῆς νεώτερης ἰατρικῆς στην Ἑλλάδα, Γ΄ Έκδοση, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1995, σελ. 45-46.

16.                 Για το πῶς χρησιμοποίησαν οι Σιωνιστές τον δαρβινισμό έχουμε κάνει αναφορά στα έργα μας Η Σιών κατά του Σιωνισμού,σελ. 46-47 και Από την Συναγωγή στην Μασονία σελ. 89-91.

17.                 Κάποιος Έλληνας κομμουνιστής είχε επιχειρήσει να κλονίσει την πίστη του νεαρού τότε Αρσένιου (του μετέπειτα Γέροντος και Οσίου Παϊσίου), μιλώντας του για την καταγωγή τοῦ ανθρώπου από τον πίθηκο. Βλέπε Α. Ρακοβαλῆς, Ὁ πατήρ Παΐσιος μοῦ είπε, Θεσσαλονίκη 2007, σελ. 143 και Ισαάκ Ιερομονάχου, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Αγιορείτου, Άγιον Όρος 2004, σελ. 50. Επίσης, απόψεις του Οσίου για τον δαρβινισμό υπάρχουν στο βιβλίο του Ν. Ζουρνατζόγλου «Μαρτυρίες προσκυνητών,  Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης 1924-1994», Εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία, Ε΄ Έκδοση, σελ. 109-114.

18.                 Για τις αρχαιολογικές ανασκαφές στις σουμεριακές πόλεις Κις και Ουρ, όπου όχι μόνο βρέθηκαν τα ίχνη του βιβλικού κατακλυσμού, αλλά χρονολογήθηκαν κιόλας, στο 3200 π.Χ., βλέπε το έργο μας Πολιτιστική Έκρηξη 2700 π.Χ.

19.                 Βλέπε Webster 1924, σελ. 13 «According to the Zohar, "all Israelites will have a part in the future world,"⁵² and on arrival there will not be handed over like the goyim (or non-Jewish races) to the hands of the angel Douma and sent down to Hell.⁵³ Indeed the goyim are even denied human attributes. Thus the Zohar again explains that the words of the Scripture "Jehovah Elohim made man" mean that He made Israel.⁵⁴ The seventeenth-century Rabbinical treatise Emek ha Melek observes: "Our Rabbis of blessed memory have said: 'Ye Jews are men because of the soul ye have from the Supreme Man (i.e. God). But the nations of the world are not styled men because they have not, from the Holy and Supreme Man, the Neschama (or glorious soul), but they have the Nephesch (soul) from Adam Belial, that is the malicious and unnecessary man, called Sammael, the Supreme Devil.'"⁵⁵»

20.                 Βλέπε Γιαννόπουλος 2016, σελ. 44. Από αυτό το εξαιρετικό έργο αντλούμε τις περισσότερες πληροφορίες, που παραθέτουμε για την Παλαιολιθική Εποχή. Το συστήνουμε ανεπιφύλακτα σε κάθε αναγνώστη, έστω και αν διαφωνούμε πλήρως με την θεωρία της Παλαιολιθικής εποχής.

21.                 Πληροφορίες για το θέμα της αρχαιομετρίας αντλήσαμε από το ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Λυριντζή, που είναι ένα από τα ελάχιστα έργα αυτού του κλάδου, που κυκλοφορούν στην ελληνική βιβλιογραφία.

22.                 Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κείμενα του μοριακού βιολόγου Κώστα Βουγά, σχετικά με την λεγόμενη μιτοχονδριακή Εύα: https://www.impantokratoros.gr/6171D26B.el.aspx και https://www.pentapostagma.gr/2013/09/mitoxondriaki-eva-agia-grafi.html

23.                 Για την δημιουργία του ανθρώπου (Αδάμ) από τον Θεό το 5508 π.Χ., καθώς και για άλλες αντιστοιχίες Αγίας Γραφής και Αρχαιολογίας, θα μιλήσουμε σε μελλοντικό μας έργο, πρώτα ο Θεός.

Βιβλιογραφία

Διόδωρος Ράμμος, Η Σιών κατά του Σιωνισμού, Εκδόσεις Σαΐτης

-Του ίδιου, Πολιτιστική Έκρηξη 2700 π.Χ., Εκδόσεις Σαΐτης

-Του ίδιου, Γίνε θεός χωρίς τον Θεό, Εκδόσεις Σαΐτης

-Του ίδιου, Από την Συναγωγή στην Μασονία, Εκδόσεις Σαΐτης

-Θεόδωρος Γιαννόπουλος, Πόθεν και πότε οι Έλληνες, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2016

-Γιάννης Λυριτζής, Αρχαιομετρία, Εκδόσεις Καρδαμίτσα, Αθήνα 2010

-Nesta H. Webster, Secret Societies and Subversive Movements, London, Boswell Printing & Publishing Co. London, 1924

-Gershom Scholem, Jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism and the Talmudic Tradition, New York 1960

-Του ίδιου, Origins of the Kabbalah, PRINCETON UNIVERSITY PRESS 1962

-Του ίδιου, Kabbalah, Meridian Book, New York 1974

-Frances Yates, The Rosicrucian Enlightenment, New York City 1972