Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΗΝ «ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑΝ» ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Ὁ ἀλιτήριος διάβολος «παίζει» πονηρότερα παιγνίδια μέ τήν ἀγάπην

«Παπική Ἑλλάδα θά πῆ ἐξαφάνιση τῆς Ἑλλάδας. Συμπορευόμεθα μέ ἐκείνους, πού γελοιοποιήσανε τόν Χριστό ὅσο κανένας ἄθεος»

Προσφάτως ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος «ἐπεστράτευσε» ἕν κείμενον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, τό ὁποῖον ὡμίλει διά τήν ἀγάπην πρός τούς ἑτεροδόξους, διά νά καταδείξη ὅτι οἱ ἀντιτιθέμενοι εἰς τούς θεολογικούς Διαλόγους μετά τῶν Παπικῶν καί εἰς τήν Ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν» εἶναι ζηλωταί, φανατικοί, ἐμπαθεῖς, μή ἔχοντες ἀγάπην. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, προκειμένου νά κτυπήση τό ἀντιπαπικόν καί ἀντιοικουμενιστικόν κίνημα καί νά κάμψη τόν ἀνθενωτικόν ἀγῶνα του, ἀπέκρυψεν ὁλόκληρον τό ἀντιπαπικόν ἔργον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, πού χαρακτηρίζει τόν Παπισμόν ἐπικίνδυνον αἵρεσιν διά τήν Ἐκκλησίαν μας καί τό Ἑλληνικόν Ἔθνος. Πρός χάριν τῆς «ἀγαπολογίας» θυσιάζει τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα περιθωριοποιεῖ.

Αὐτό ὅμως, τό ὁποῖον πράττει ὁ σημερινός Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἔχει τάς ρίζας του εἰς τόν μακαριστόν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν, ὡς προκύπτει ἀπό ἐπίκαιρον κείμενον, τό ὁποῖον ἔγραψε πρό 45 ἐτῶν ὁ μακαριστός συνεργάτης τοῦ «Ο.Τ.» Φώτης Κόντογλου. Ἔγραφε διά τήν «ἀγαπολογίαν» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῶν φιλοπαπικῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας: «Μεγάλο, πολύ μεγάλο καί σπουδαῖο εἶναι ἕνα ζήτημα, πού δέν τοῦ δώσανε σχεδόν καθόλου προσοχή οἱ περισσότεροι ῞Ελληνες. Κι αὐτό εἶναι τό ὅτι ἀπό καιρό ἀρχίσανε κάποιοι δικοί μας κληρικοί νά θέλουν καί νά ἐπιδιώκουν νά δέσουν στενές σχέσεις μέ τούς παπικούς, πού ἐπί τόσους αἰῶνες μᾶς ρημάξανε. Γιατί, στ᾿ ἀληθινά, δέν ὑπάρχει πιό μεγάλος ἀντίμαχος τῆς φυλῆς μας, κι ἐπίμονος ἀντίμαχος, πού, σώνει καί καλά, θέλει νά σβήσει τήν ᾿Ορθοδοξία. Οἱ δεσποτάδες, πού εἶπα πώς τούς ἔπιασε, ἄξαφνα κι ἀναπάντεχα, ὁ ἔρωτας μέ τους Λατίνους, λένε πώς τό κάνουνε ἀπό “ἀγάπη”. Μά αὐτό εἶναι χονδροειδεστάτη δικαιολογία καί καλά θα κάνουνε νά παρατήσουνε αὐτά τά ροσόλια τῆς “ἀγάπης”, πού τήν κάνανε ρεζίλι. ῾Ο διάβολος, ἅμα θελήσει νά κάνει τό πιό πονηρό παιγνίδι του, μιλᾶ, ὁ ἀλιτήριος γιά   ἀγάπη. ῞Ο,τι εἶπε ὁ Χριστός, τό λέγει κι αὐτός κάλπικα, γιά νά ξεγελάσει. Τώρα, στά καλά καθούμενα, τούς ρασοφόρους μας στήν Πόλη, τούς ἔπιασε παροξυσμός τῆς ἀγάπης για τούς ᾿Ιταλιάνους, πού στέκουνται, ὅπως πάντα, κρύοι καί περήφανοι καί δέν γυρίζουνε νά τούς δοῦνε αὐτούς τούς “ἐν Χριστῷ ἀδελφούς”, πού ὅσα τούς κάνανε ἀπό τόν καιρό τῶν Σταυροφόρων ἴσαμε τώρα, δεν τούς τἄκανε μήτε Τοῦρκος, μήτε Τάταρος, μήτε Μωμαχετᾶνος. ῎Ισως κι οἱ δικοί μας νά κάνουν ἀπό παρεξηγημένη καλωσύνη. ῞Οπως εἶπα, οἱ περισσότεροι δικοί μας δέν δώσανε καμιά σημασία σ᾿ αὐτές τίς φιλοπαπικές κινήσεις, πού εἶναι θάνατος γιά τό γένος μας και πού τίς κινήσανε οἱ καταχθόνιες δυνάμεις, πού πολεμᾶνε τόν Χριστό καί πού μέ τά λεπτά τους ἀγοράζουνε ὅλους, δέν δώσανε λοιπόν καμιά σημασία, γιατί τά θεωροῦνε τιποτένια πράγματα, ἄν δέν εἶναι κι οἱ ἴδιοι ἀγορασμένοι, ἄξια μοναχά γιά κάποιους στενοκέφαλους παλιοημερολογίτες καί φανατικούς ἀποπετρωμένους χριστιανούς. Τώρα τά μυαλά γινήκανε φαρδειά, καί καταγίνονται μέ ἄλλα, κοσμοϊστορικά προβλήματα! “Θά καθόμαστε να κοιτάζουμε τώρα παπάδες κι ᾿Ορθοδοξίες”; Μά αὐτούς δέν τούς μέλει κι ἄν ἐξαφανισθεῖ ἀπό τόν κόσμο κάθε ἑλληνικό πρᾶγμα. Καί θά ἐξαφανισθεῖ ὄχι τόσο εὔκολα μέ τόν ἀμερικανισμό, πού πάθαμε, ὅσο ἄν γίνουμε στή θρησκεία παπικοί. Γιατί γι᾿ αὐτοῦ πᾶμε. Παπική ῾Ελλάδα θά πεῖ ἐξαφάνιση τῆς ῾Ελλάδας. Να γιατί εἶπα πώς εἶναι πολύ σπουδαῖο ζή τη μα αὐ τές οἱ ἐρωτοτροπίες, πού ἀρχίσανε κά ποι οι κληρικοί δικοί μας μέ τούς παπικούς, κι ἡ αἰτία εἶναι το ὅτι δέν νοιώσανε τί εἶναι ᾿Ορθοδοξία ὁλότελα, μ᾿ ὅλο πού εἶναι δεσποτάδες. Τό κακό εἶναι πώς ὁ λαός δέν πῆρε, καλά-καλά, εἴδηση γιά τή συνωμοσία. Ποιός νά τόν πληροφορήσει ἀφοῦ οἱ γραμματισμένοι τά θεωροῦνε αὐτά τά πράγματα ἀνάξια γιά τή μοντέρνα σοφία τους, καί τρέχουν σημαιοφόροι σέ κάθε νεωτερισμό; ᾿Από τότε πού ἀρχίσανε οἱ λυκο -φιλίες ἀνάμεσα στούς δικούς μας καί στούς παπικούς (καί σημείωσε πώς οἱ δικοί μας      φαγωθήκανε πρῶτοι νά πιάσουνε σχέση μέ τούς Λατίνους σάν νά πήρανε ἀπό κάπου διαταγή, κι ὁλοένα μιλᾶνε γι ά “τον διάλογον” μαζί τους, δίχως νά ξέρουνε καλά- καλά τί λένε), ἀπό τότε λοιπόν, ἀκοῦμε, κάθε τόσο, κάτι πράγματα θεατρικά, ἄνοστα, ἀνόητα, δίχως καμιά σοβαρότητα, ὅπως εἶναι ἡ λεγόμενη “Διάσκεψις τῆς Ρόδου”, τά νέα παρεκκλήσια τοῦ Βατικανοῦ, κ.τ.λ. Στή Ρόδο πήγανε οἱ δικοί μας μέ σκοπό νά πουλήσουν τήν ᾿Ορθοδοξία, γιατί γι᾿ αὐτούς εἶναι καθυστερημένη μορφή τοῦ Χριστιανισμοῦ, δηλαδή ἕνας βλάχικος χριστιανισμός, καί ν᾿ ἀρχίσουν τόν “διάλογον”, πού νά τον πάρει ἡ εὐχή αὐτόν τόν “διάλογον”. Καί τί κάνανε; Τίποτα! Λόγια πολλά καί χαμένα, πού νά ντρέπεται κι ὁ τελευταῖος ῞Ελληνας ᾿Ορθόδοξος. Προχθές πάλι μάθαμε πώς ὁ Πάπας ἐγκαινίασε ἕνα  νέο παρεκκλήσιο στό Βατικανό καί ἔβαλε γιά εἰκόνες (μή χειρότερα!) τίς φωτογραφίες τοῦ Πάπα καί τοῦ ᾿Αθηναγόρα, “ὁ ὁποῖος ἵσταται ὄπισθεν τοῦ Ποντίκος”!  Φαντασθεῖτε παρεκκλήσιο μέ φωτογραφίες (τί ἀκαλαίσθητα πράγματα!). ῾Ο Πάπας λοιπόν θά προσεύχεται μπροστα στίς δικές του φωτογραφίες! Δηλαδή τρελάθηκαν οἱ ἄνθρωποι! Αὐτά δέν τά κάνανε μήτε οἱ ἀραπάδες τῆς ᾿Αφρικῆς. Συλλογίζομαι πόση σοβαρότητα ἔχουν οἱ Μουσουλμᾶνοι στή θρησκεία τους, καί ποῦ καταντήσανε τή   θρησκεία τοῦ Χριστοῦ αὐτοί οἱ ἀθεόφοβοι ᾿Ιταλιάνοι, πού προσκυνᾶνε ἀγάλματα τῆς Παναγιᾶς μέ κοκκινάδια, μέ σκουλαρίκια καί μέ δαχτυλίδια. Κι ἐμεῖς οἱ ᾿Ορθόδοξοι, πού φυλάξαμε τό βαθύ μυστήριο τῆς εὐσέβειας, τώρα, στά καλά καθούμενα, πᾶμε νά γίνουμε ἕνα μ᾿ αὐτούς, πού γελοιοποιήσανε τόν Χριστό ὅσο κανένας ἄθεος. Αλλά, ἀπό ποῦ νά πιάσει κανένας καί ποῦ νά τελειώσει; ῞Οσοι ἤτανε ἕως τώρα ἀδιάφοροι γιά τη θρησκεία καί γιά τήν ᾿Εκκλησία, καί πού πολλοί ἀπ᾿ αὐτούς τίς περιπαίζανε μάλιστα, ὅλοι αὐτοί γινήκανε ἔξαφνα παπόφιλοι, καί μασᾶνε σάν μαστίχι τήν ψεύτικη λέξη “ἀγάπη”. Μεγαλύτερο ρεζιλίκι δέν ἔγινε. ᾿Εμεῖς οἱ ἄλλοι πού εἴμαστε κολλημένοι ἀπό νεότητος στήν ᾿Εκκλησία μας, εἴμαστε στενοκέφαλοι, μοχθηροί, γυμνοί ἀπό ἀγάπη κι ἀπό ἀληθινή εὐσέβεια. ῾Η μόδα εἶναι τώρα νά φαίνεσαι ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας, πού ἔνοιωσε τά “αἰτήματά” της. [...]

Πίστη ἀσάλευτη στήν ᾿Ορθοδοξία, πού ἐμεῖς οἱ προκομμένοι τήν πήραμε κληρονομιά καί τήν πουλᾶμε “ἀντί πινακίου φακῆς” καί ἀσπασμοῦ τῆς παντόφλας τοῦ Πάπα! Μά σε τέτοιο σημεῖο ἐκφυλισθήκαμε; Αἰτία εἶναι ἡ ἔμφυτη ματαιοδοξία μας, πού μᾶς κάνει νά θέλουμε νά φαινόμαστε ἔξυπνοι, συγχρονισμένοι, προοδευτικοί, κι ὄχι καθυστερημένοι. Μέ τή συναίσθηση τῆς κατωτερότητας, πού ἀποχτήσαμε, φοβόμαστε σάν τόν διάβολο μήπως μᾶς ποῦνε “παλιά μυαλά, παλιοημερολογίτες, καθυστερημένους”. Και τρέχουμε νά πᾶμε πρῶτοι σέ κάθε κίνηση, πού περνᾶ γιά “μοντέρνα”, θέλεις μίμηση τῆς “ἀφηρημένης ζωγραφικῆς”, θέλεις ἀκαταλαβίστικες “λογοτεχνίες” (καημένη λογοτεχνία, ποῦ κατάντησες!), θές φιλοπαπισμός, θές ἀμερικανισμός, στά πάντα, στά ντυσίματά μας (πρό πάντων τῆς νεολαίας), στόν τρόπο πού μιλᾶμε καί σκεπτόμαστε, ἀκόμα καί στίς χειρονομίες. Δηλαδή, καταντήσαμε μαϊμοῦδες τοῦ ἀνθρωπίνου γένους “ἐν ὀνόματι τῆς προόδου καί τῆς θαυμάσιας ἐποχῆς μας”.