Περί ακύρων, εγκύρων, μολυσματικών και κατ' οικονομίαν μη μολυσματικών μυστηρίων. -- του αδελφού μας Ιουστίνου

Η μνήμη της φοβεράς οπτασίας του Κοσμά μοναχού, που ανήρτησε ο αγαπητός μου αδελφός Κωνσταντίνος, μου εδημιούργησε το εύλογον ερώτημα, ποία άραγε θα είναι η κατάληξις των αποθνησκόντων οικουμενιστών, ποία η των αντι-οικουμενιστών, ποία η των "κατ' οικονομίαν οικουμενιστών" και ποία η των μεμολυσμένων εν αγνοία αθώων πιστών.

Βεβαίως τα κρίματα του παναγάθου Σωτήρος και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είναι  άγνωστα, αλλά η καθημερινή εμπειρία της προσκαίρου ταύτης ζωής μας δείχνει κάπως, ως απο εσόπτρου, τι μέλλει γενέσθαι.

Ας παραθέσωμε ένα παράδειγμα. Μία μητέρα έχει δύο κόρες και έναν υιόν. Ούτος εισάγει εις την κατοικίαν των γονέων του μίαν ερωμένην του έχουσα τίτλον "μελλοντική σύζυγος", αλλά εις την πραγματικότητα είναι παλλακίδα.  Η  παλλακίς παραμένει οικοτροφούσα εις την οικίαν και ασκεί γαμικήν συμπεριφοράν μετά του υιού της οικογενείας, αλλά άνευ γάμου. Ο πατήρ εξανίσταται, αλλά η μήτηρ οικονομικώς συμπεριφερομένη, επιτρέπει εις το άνομον ζεύγος να καταπατά τας ιεράς οικογενειακάς παραδόσεις, ευελπιστούσα προφανώς εις μελλοντικήν επίσημον αποκατάστασιν του ζεύγους. Ο υιός όμως είναι μάλλον πολυγαμικός. Εισάγει δευτέραν, τρίτην, τετάρτην κοκ. παλλακίδας εις την οικίαν του πατρός του. Η μήτηρ εν τούτοις συνεχίζει τας γαμικάς οικονομίας και κάποτε αποθνήσκει. Ποίαν κατάληξιν άραγε  θα έχει η ψυχή της;

Αλλά ας συνεχίσωμε το παράδειγμά μας. Η μία θυγάτηρ της οικογενείας, μή ανεχομένη την πορνικήν κατάστασιν της οικίας της διακόπτει μεν  κάθε σχέσιν με τον αδελφόν της, αλλά εξακολουθεί να παραμένη εντός της οικίας της, αποτειχιζομένη μεν εις το ιδικόν της δώμα, αλλά ερχομένη καθημερινώς εις άμεσον κοινωνίαν με τας παλλακίδας, αίτινες συντρώγουσιν μετ' αυτής, συνομιλούν αδελφικώς και ανταλλάσουσιν δώρα, πολυτελείς στολάς, πορτραίτα κλπ μεταξύ των. Η θυγάτηρ κάποτε ασθενεί και αποθνήσκει. Ποία λέτε, η κατάληξις της ψυχής της;

Η δευτέρα θυγάτηρ βδελυττομένη το αίσχος εξέρχεται της κατοικίας της και αποφασίζει να κατοικήση εις την ύπαιθρον, εις μίαν σκηνήν μόνη μετά του πατρός της, ο οποίος και αυτός δεν αντέχει πλέον το πορνοβουκολείον του υιού του και αποχωρεί απο την οικίαν του, αναμένων  το κακό να φθάση εις τον πάτον του φρέατος της αβύσσου. Η θυγάτηρ αυτή  εκ των κακουχιών της υπαιθρίου ζωής αποθνήσκει. Ποία άραγε η τύχη της ψυχής της;

Νομίζω ότι κάπως έτσι είναι και η κατάστασις σήμερον. Πορνοβουκολείον ο οικουμενισμός. Υιοί οι πατριάρχαι και αρχιερείς. Παλλακίδες οι αιρέσεις παπικών, λουθηροκαλβίνων κλπ . Άκυρα τα μυστήρια; Τι να πεί κανείς. Άκυρον είναι το μη έχον υπόστασιν διότι εξετελέσθη παρά μη αρμοδίου προσώπου. Αρμόδιος ή μη αρμόδιος  ο αιρετικός; Εσείς τι λέτε; Το ράσο κάνει τον παπά; Ας απαντήσει η συνείδησίς σας.  

Άκυρον λοιπόν, το μυστήριον του αιρετικού, αλλ' ουχί αθώον, καθ' όσον ταυτογχρόνως και  μολυσματικόν διότι  μεταδίδει μόλυνσιν. Χαϊδεύω την αίρεσιν-δηλαδή τους δαίμονας-  και δεν μολύνομαι; Θυμηθείτε το χέρι του μοναχού που εχτύπησε τον δαίμονα και μετά η δυσωδία δεν έφευγε απο το χέρι του. Αρκεί η επαφή και μόνον για μολυσμόν, αγαπητοί αδελφοί. 

Και τέλος, μολυσμός  εν γνώσει ή εν αγνοία; Αλλά τούτο είναι εύκολον και δια τους αφελείς. Αρκεί και μόνον η επαφή, αδελφοί μου, και κολλάς το AIDS του οικουμενισμού. Είτε εν γνώσει είτε εν αγνοία σου. Αδελφοί οι οικονομίες βλάπτουν. Εξέλθετε  εκ μέσου αυτών.