Ο ασύνετος αυτοκράτωρ, εξελθών της Φερράρας, κατώκησεν εις εν
Μοναστήριον επιδιδόμενος εις το κυνήγιον και αδιαφορών δια τας εκκλησιαστικάς
υποθέσεις. Εν τω μεταξύ οι Τούρκοι ητοιμάζοντο να επέλθωσι κατά της
Κωνσταντινουπόλεως. Τότε οι Έλληνες ηξίωσαν από τον Πατριάρχην να αρχίση η
καθολική Σύνοδος (ήτις δεν είχεν αρχίσει ακόμη), ίνα μη εξοδεύουν ματαίως τον
καιρόν των εις ξένην χώραν. Ο Πατριάρχης ανέφερε ταύτα εις τον αυτοκράτορα,
όστις απήντησεν ότι περιμένουν τους Καρδιναλίους και τους αντιπροσώπους των
ηγεμόνων της Δύσεως. Ο Πάπας πάλιν, γνωρίζων ότι ουδείς εκ των μετεχόντων της
Συνόδου της Βασιλείας πρόκειται να έλθη, είπεν· «Όπου είμαι εγώ μετά του
βασιλέως και του Πατριάρχου, εκεί είναι και η Σύνοδος άπασα των Χριστιανών».
Μετ’ απαίτησιν όμως του Πάπα και του Πατριάρχου, ο αυτοκράτωρ ήλθεν εις
Φερράραν και απεφασίσθη να αρχίση η Σύνοδος την 6ην Οκτωβρίου.
Εξέλεξαν δε οι Έλληνες ίνα διαλέγωνται εις την Σύνοδον τον Άγιον Μάρκον Εφέσου,
τον Νικαίας Βησσαρίωνα, τον Ρωσίας Ισίδωρον, Γεώργιον τον Γεμιστόν και άλλους
τρεις. Ο αυτοκράτωρ όμως διέταξε να διαλέγωνται μόνον ο Εφέσου και ο Νικαίας ως
σοφώτεροι των άλλων. Εκ δε των Λατίνων εξελέγησαν ο Καρδινάλιος του Αγίου
Αγγέλου Ιουλιανός Καισαρίνης, του Αγίου Σταυρού Νικόλαος Αλβεργάτος Φιρμάνος
και άλλοι τέσσαρες.
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου