Ἡ ἠθικὴ ἀντινοµία τῆς ἐποχῆς µας

 Τοῦ κ. Παύλου Ἀθ. Παλούκα, θεολόγου, Ἐπ. Σχολικοῦ Συµβούλου ∆.Ε.

«Τά μάτια σου καί ἡ καρδιά σου δέν εἶναι στραμμένα παρά στήν πλεονεξία. Γνωρίζεις νά χύνεις αἷμα ἀθώων καί νά μετέρχεσαι καταπίεση καί τυραννία» (Ἰερεµ. KB´, 17)

 Ὑπερηφανεύεται ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος γιά τά κατορθώµατά του καί τόν πολιτισµό του. «Πήγαµε στό φεγγάρι, ποῦ βρίσκεσαι ἐσύ ἀκόµα!», ἀκοῦς τόν ἄλλο νά λέει. Ἐποχή τῶν δικαιωµάτων τοῦ ἀνθρώπου, τῆς δηµοκρατίας, τῆς ἐλευθερίας, τοῦ «ἔχω προσωπικότητα» καί τά τοιαῦτα, εἶναι στήν ἡµερήσια διάταξη. Ἐκεῖνο, ὅµως, πού δέν καταλαβαίνει ὁ ἄνθρωπος καί δέν συλλαµβάνει ὁ δέκτης τῆς ψυχῆς καί τοῦ µυαλοῦ του, εἶναι ἡ ἀντινοµία καί ἡ ἀντίφαση τῆς ἐποχῆς µας. ∆ηλαδή, ἐνῶ µιλᾶµε γιά τά δικαιώµατα, γιά ἐλευθερία τῶν λαῶν, γιά πολιτισµό καί πολιτιστική πρόοδο κ.τ.ό., στήν οὐσία ζοῦµε τήν ἠθικοκοινωνική µας ὀπισθοδρόµηση καί ὑποφέρουµε. Καί ὅλα αὐτά, διότι κάτω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τοῦ πολιτισµοῦ, οἱ δῆθεν καλλιεργηµένοι καταφέρνουν νά ἐπικαλύπτουν ἀπαράδεκτες ἠθικοκοινωνικές ἐκτροπές. Αὐτές πού κατατυραννοῦν πολλούς λαούς καί ἰδίως ἁπλούς ἀνθρώπους, µέσα σέ µιά κοινωνία πού θέλει καί ἀρέσκεται νά αὐτοαποκαλεῖται ὀργανωµένη. Καί ἐδῶ ἀκριβῶς συµβαίνει τό παράδοξο καί τό ἀντιφατικό. Κάτω ἀπ’ αὐτή τήν φαινοµενικά σύγχρονη ὀργανωµένη κοινωνία ὑπάρχει ἡ ἄσωτη ζωή τῶν Ἰσχυρῶν, τά συµφέροντα καί ἡ ἐκµετάλλευση τῶν πολλῶν ἀπό τούς λίγους Κρατοῦντες ἤ Πλανητάρχες, πού ἔχει ὡς συνέπεια συνήθως τήν καταδυνάστευση τῶν λαῶν.

Τό πιό φοβερό καί παράλογο; Μετά ἀπό δύο χιλιάδες χρόνια εἴτε ἀπό τά παθήµατά του ὁ ἄνθρωπος εἴτε ἀπό τό κήρυγµα τῆς εὐαγγελικῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης, τῆς ἰσότητας, τῆς δικαιοσύνης, τῆς συναδέλφωσης καί τῆς ἐλευθερίας τῶν λαῶν, δέν διδάχθηκε ἀκόµη τίποτε!! Καί συνεχίζει νά µισεῖ, νά ὀργιάζει, νά βιάζει, νά σκοτώνει, νά καταδυναστεύει, νά πολεµᾶ, νά ἐκδηλώνεται ρατσιστικά, νά... νά...! Ἔτσι ζεῖ στίς ἀντιφάσεις καί τίς ἀντινοµίες του. Ἀπό τή µιά µεριά µακρόσυρτες «∆ιακηρύξεις τῶν ∆ικαιωµάτων τοῦ Ἀνθρώπου καί τοῦ Πολίτου» (Ο.Η.Ε. κ.ἄ.), καί ἀπό τήν ἄλλη, βάναυση καταπάτηση τῶν δικαιωµάτων αὐτοῦ. Ἐµεῖς ὡς Ἕλληνες τή ζοῦµε αὐτή τήν πραγµατικότητα ἐπί χρόνια µέ τήν Κύπρο, τήν Β. Ἤπειρο, τίς διώξεις τῶν Ἑλλήνων τῆς Κων/πολης καί τή σηµερινή οἰκονοµική ὑποδούλωσή µας. Οἱ Ἰσχυροί τῆς γῆς σκοτώνουν ἀδικαιολόγητα ἄµαχους πληθυσµούς καί γκρεµίζουν καί σαρώνουν ὅ,τι βροῦν µπροστά τους καί θέλουν µ’ αὐτόν τόν ἀνήθικο τρόπο νά ἐπιβάλουν τήν ἐπίπλαστη εἰρήνη. Τό δίκαιο τοῦ ἰσχυρότερου στήν πράξη. Τό «ὑπέρ - ἐγώ», ὁ «ὑπεράνθρωπος» τοῦ παρανοϊκοῦ Νίτσε σέ ἐφαρµογή (πάτα ἐπί πτωµάτων, γιά νά ζήσεις, νά κυριαρχήσεις...). Τά ζοῦµε σήµερα λ.χ. στή Μέση Ἀνατολή (Συρία κ.ἄ.). Μιά καθαρῶς ἐπίπλαστη εἰρήνη µέ τίς γνωστές σ’ ὅλους µας συνέπειες (προσφυγικό κ.λπ.). Εἶναι µιά ἐπίφαση εἰρήνης, µιά ἀποπλανητική, ἀποπρο- σανατολιστική εἰρηνοφάνεια. Γιά νά «πατήσουν πόδι» σέ ἄλλα ἐδάφη. Νά θεµελιώσουν τά συµφέροντά τους (λ.χ. ἐκµετάλλευση στοιχείων τῆς γῆς κ.ἄ.). Καί ὅλα αὐτά νά κατοχυρωθοῦν µέ τή θυσία καί τό αἷµα κάποιων ἄλλων. Καί κατόπιν ... οἱ ὑποσχέσεις. Θά σᾶς φτιάξουµε, θά ... θά ... Κλείνοντας τό σηµείωµα τοῦτο, θά πρέπει νά ἐπισηµάνουµε κάτι σηµαντικό: Ἔγινε πλέον ἀξίωµα τό ὅτι ὁ ἄδικος µιλάει γιά δικαιοσύνη, ὁ ψεύτης γιά ἀλήθεια, ὁ ἀνήθικος γιά ἠθική. Ὁ φιλόσοφος ἑλληνολάτρης Κικέρων χαρακτηρίζοντας τήν διαφθορά τῶν ἠθῶν τῆς ἐποχῆς του, ἀναφώνησε: “O tempora!o mores!” =ὦ καιροί! ὦ ἤθη! (Catil. I, 1 καί Verrines De signis 25,36). Ἐνῶ ὁ δικός µας ποιητής Ὅµηρος στό ἔργο του, στήν Ἰλιάδα, τό εἶπε αἰῶνες πρίν µέ δυό λέξεις µόνο: «αἰδώς Ἀργεῖοι» (Ε 787, Ο 502). Ἄς µή βαυκαλίζονται καί ἄς µή κοµπάζουν, ὅµως, οἱ κάθε εἴδους «Πλανητάρχες» καί ∆υνάστες τῆς ἐποχῆς µας. Γιατί πρέπει νά ξέρουν ὅτι πάνω ἀπ’ ὅλους µας ὑπάρχει ὁ ∆υνατός Θεός τῆς Ἀγάπης, τοῦ ∆ικαίου καί τῆς Ἐλευθερίας. Καί τό ἀπέδειξε πολλάκις ὅτι: «καθεῖλε δυνάστας ἀπό θρόνων καί ὕψωσε ταπεινούς, πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καί πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς» (Λουκ. 1, 53-54)· Ἡ ἱστορία εἶναι στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Κάποτε ἡ βούλησή του θά «συντρίψει αὐτούς ὡς σκεύη κεραµέως».Καί θά ἔλθει ἡ λύση: «Ὁ ἀσεβής θά πέσει, ὁ δίκαιος, ὅµως, διά τῆς πίστεως θά ζήσει. Πραγµατικά θά ἐξοντωθεῖ ό δυνάστης κι ὁ ὑπερήφανος δέ θά παραµείνει» (Ἀββακούµ 2, 4-5)· Ἄς τό ἀκούσουν ὅλοι οἱ Ἰσχυροί τῆς Γῆς!