Η εκδήλωση στο Αλύκο και τι οφείλουν να ενθυμούνται οι Ελληνες
Ο Ελληνισμός της Αλβανίας υπέστη ανείπωτα μαρτύρια υπό το κομμουνιστικό καθεστώς των Εμβέρ Χότζα και Ραμίζ Αλία, αλλά κατόρθωσε να αντέξει. Διατήρησε την ορθόδοξη πίστη και την ελληνική εθνική συνείδηση, παρά το γεγονός ότι από το 1967 επιβλήθηκαν διά ροπάλου η αθεΐα και οι εκκλησίες μετατράπηκαν σε στάβλους ή γυμναστήρια.
Σε μια εποχή κατά την οποία η κυβερνώσα Αριστερά αρνείται ακόμη και να εκστομίσει τον όρο «Βόρειος Ηπειρος» και σε μια στιγμή όπου επιχειρείται η επανασυγγραφή των σχολικών βιβλίων από τους αποδομητές της εθνικής μας ταυτότητας, είναι χρέος μας να θυμόμαστε τους συγχρόνους εθνομάρτυρες: τους γνωστούς και αγνώστους Ελληνες της Βορείου Ηπείρου, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, στις φυλακές, στα βασανιστήρια και τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα των τυράννων που είχαν έδρα τα Τίρανα.
Γι' αυτό εκφράζω τον έπαινό μου και τη συγκίνησή μου για την εκδήλωση, την οποία αποφάσισε να διοργανώσει στις 12/12/2015 στην κεντρική πλατεία του Αλύκου της Βορείου Ηπείρου η Δημοκρατική Ενωση Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας ΟΜΟΝΟΙΑ σε συνεργασία με τον Δήμο Φοινικαίων. Οπως αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου, τιμούν τη μνήμη «των μαρτύρων της κομμουνιστικής δικτατορίας που αγωνίστηκαν για δημοκρατία και εθνική δικαίωση».
Ενδιαφέρουσες επισημάνσεις: Α) Η πλατεία του Αλύκου λέγεται πλατεία Κύπρου. Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός δεν λησμονεί την ημικατεχόμενη Κύπρο μας. Β) Την ίδια ημέρα συμπληρώθηκαν 21 χρόνια από την εκδημία του μακαριστού μητροπολίτου Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού, ο οποίος έκανε τα πάντα για την πανελλήνια και διεθνή προβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών κατά τα δύσκολα εκείνα χρόνια.
Οι διοργανωτές της εκδηλώσεως επέλεξαν το Αλύκο για να θυμίσουν την ηρωική ενέργεια τεσσάρων νέων ανδρών από το χωριό αυτό, που έπεσαν νεκροί στις 10/12/1990, κατά την προσπάθειά τους να δραπετεύσουν από την ανθελληνική και αντιχριστιανική καταπίεση και να έλθουν στην Ελλάδα. Ο Θύμιος Μάσιος, ο Βαγγέλης Μήτρος, ο Θανάσης Κώτσης και ο Αηδόνης Ράφτης πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ από τους Αλβανούς φρουρούς. Στις 12/12/1990 χιλιάδες κάτοικοι του Αλύκου και των γύρω χωριών έφτασαν έως τους Αγίους Σαράντα με ελληνικές σημαίες, κραυγάζοντας «Ραμίζ Αλία, είσαι δολοφόνος». Ηταν η πρώτη μαζική διαδήλωση του χειμαζόμενου Ελληνισμού, έπειτα από 45 χρόνια κομμουνιστικής δικτατορίας. Ο αλβανικός στρατός τούς εμπόδισε με τανκς και οι Βορειοηπειρώτες απάντησαν με πετροπόλεμο.
Η σημερινή κατάσταση για τον Ελληνισμό που έχει απομείνει στην Αλβανία δεν είναι πολύ καλύτερη. Τυπικά μεν δεν υπάρχει δικτατορία, αλλά τα δύο μεγάλα αλβανικά κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία προσπαθούν να αφελληνίσουν τη Βόρειο Ηπειρο.
Τι γνωρίζει, άραγε, η σημερινή νεολαία μας για τους τέσσερις εθνομάρτυρες του Αλύκου;
Κωνσταντίνος Χολέβας
Ο Ελληνισμός της Αλβανίας υπέστη ανείπωτα μαρτύρια υπό το κομμουνιστικό καθεστώς των Εμβέρ Χότζα και Ραμίζ Αλία, αλλά κατόρθωσε να αντέξει. Διατήρησε την ορθόδοξη πίστη και την ελληνική εθνική συνείδηση, παρά το γεγονός ότι από το 1967 επιβλήθηκαν διά ροπάλου η αθεΐα και οι εκκλησίες μετατράπηκαν σε στάβλους ή γυμναστήρια.
Σε μια εποχή κατά την οποία η κυβερνώσα Αριστερά αρνείται ακόμη και να εκστομίσει τον όρο «Βόρειος Ηπειρος» και σε μια στιγμή όπου επιχειρείται η επανασυγγραφή των σχολικών βιβλίων από τους αποδομητές της εθνικής μας ταυτότητας, είναι χρέος μας να θυμόμαστε τους συγχρόνους εθνομάρτυρες: τους γνωστούς και αγνώστους Ελληνες της Βορείου Ηπείρου, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, στις φυλακές, στα βασανιστήρια και τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα των τυράννων που είχαν έδρα τα Τίρανα.
Γι' αυτό εκφράζω τον έπαινό μου και τη συγκίνησή μου για την εκδήλωση, την οποία αποφάσισε να διοργανώσει στις 12/12/2015 στην κεντρική πλατεία του Αλύκου της Βορείου Ηπείρου η Δημοκρατική Ενωση Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας ΟΜΟΝΟΙΑ σε συνεργασία με τον Δήμο Φοινικαίων. Οπως αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου, τιμούν τη μνήμη «των μαρτύρων της κομμουνιστικής δικτατορίας που αγωνίστηκαν για δημοκρατία και εθνική δικαίωση».
Ενδιαφέρουσες επισημάνσεις: Α) Η πλατεία του Αλύκου λέγεται πλατεία Κύπρου. Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός δεν λησμονεί την ημικατεχόμενη Κύπρο μας. Β) Την ίδια ημέρα συμπληρώθηκαν 21 χρόνια από την εκδημία του μακαριστού μητροπολίτου Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού, ο οποίος έκανε τα πάντα για την πανελλήνια και διεθνή προβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών κατά τα δύσκολα εκείνα χρόνια.
Οι διοργανωτές της εκδηλώσεως επέλεξαν το Αλύκο για να θυμίσουν την ηρωική ενέργεια τεσσάρων νέων ανδρών από το χωριό αυτό, που έπεσαν νεκροί στις 10/12/1990, κατά την προσπάθειά τους να δραπετεύσουν από την ανθελληνική και αντιχριστιανική καταπίεση και να έλθουν στην Ελλάδα. Ο Θύμιος Μάσιος, ο Βαγγέλης Μήτρος, ο Θανάσης Κώτσης και ο Αηδόνης Ράφτης πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ από τους Αλβανούς φρουρούς. Στις 12/12/1990 χιλιάδες κάτοικοι του Αλύκου και των γύρω χωριών έφτασαν έως τους Αγίους Σαράντα με ελληνικές σημαίες, κραυγάζοντας «Ραμίζ Αλία, είσαι δολοφόνος». Ηταν η πρώτη μαζική διαδήλωση του χειμαζόμενου Ελληνισμού, έπειτα από 45 χρόνια κομμουνιστικής δικτατορίας. Ο αλβανικός στρατός τούς εμπόδισε με τανκς και οι Βορειοηπειρώτες απάντησαν με πετροπόλεμο.
Η σημερινή κατάσταση για τον Ελληνισμό που έχει απομείνει στην Αλβανία δεν είναι πολύ καλύτερη. Τυπικά μεν δεν υπάρχει δικτατορία, αλλά τα δύο μεγάλα αλβανικά κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία προσπαθούν να αφελληνίσουν τη Βόρειο Ηπειρο.
Τι γνωρίζει, άραγε, η σημερινή νεολαία μας για τους τέσσερις εθνομάρτυρες του Αλύκου;
Κωνσταντίνος Χολέβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου