Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τις υποστήσεται;

 “Αν Κύριε, εξετάσης τις ανομίες μας, ποιός θα μπορέση να σταθή μπροστά σου;”. Για να μη λέγη λοιπόν κάποιος ότι, επειδή είμαι αμαρτωλός και γεμάτος από αμέτρητα κακά, δεν μπορώ να προσέλθω και να προσευχηθώ και να παρακαλώ τον Θεό, αφαιρώντας την δικαιολογία αυτή λέγει∙ “Αν εξετάσης τις ανομίες μας Κύριε, Κύριε, ποιος θα μπορέση να σταθή μπροστά σου;”. Το “ποιός” , εδώ σημαίνει κανένας. Διότι δεν είναι δυνατό, δεν μπορεί κανένας ποτέ να επιτύχη την ευσπλαγχνία του Θεού, αν εξετασθούν με λεπτομέρεια οι ευθύνες των πράξεών του.


 Και αυτά τα λέγω όχι για να οδηγήσω τις ψυχές σας σε αδιαφορία, αλλά για να παρηγορήσω εκείνους που πέφτουν σε απόγνωση. Διότι ποιος θα μπορέση να καυχηθή ότι έχει αγνή καρδιά; ή ποιος θα έχη το θάρρος να πη ότι είναι καθαρός από αμαρτίες; Και γιατί αναφέρω τους άλλους; Διότι και αν ακόμη παρουσιάσω στη μέση τον Παύλο και θελήσω να κάνω ακριβή εξέταση των πράξεών του, δεν θα μπορέση να σταθεί απέναντί Του.

 Πράγματι, τί θα μπορούσε να πη; Μελέτησε προφήτες με πολύ ζήλο∙ υπήρξε ζηλωτής των πατρώων παραδόσεων, είδε να γίνωνται θαύματα, και όμως εξακολουθούσε να καταδιώκη την Εκκλησία∙ και δεν μεταστράφηκε παρά μόνον όταν είδε εκείνο το παράξενο όραμα και άκουσε εκείνη τη φρικτή φωνή∙ πριν από αυτό όμως όλα τα ανακάτωνε και τα συνέχεε. Αλλ’ όμως παραβλέποντας ο Θεός όλα εκείνα, και τον προσκάλεσε και τον έκανε άξιο μεγάλης χάριτος.
 Τί συνέβη πάλι με τον κορυφαίο εκείνον, τον Πέτρο; Δεν τον έλεγξε , όταν μετά από αμέτρητα σημεία και θαύματα και τόσο μεγάλη παραίνεσι και συμβουλή, έπεσε στο φοβερό εκείνο παράπτωμα; Αλλ’ όμως και εκείνο το παρέβλεψε και τον κατέστησε πρώτο ανάμεσα στους αποστόλους.

 Γι’ αυτό και έλεγε: “Σίμων, Σίμων, ο σατανάς θέλησε να σας κοσκινήση σαν το σιτάρι, εγώ όμως προσευχήθηκα για σένα, ώστε να μη σε εγκαταλείψη η πίστις σου” ( Λουκ. 22, 31-33 ) . Και μετά από αυτά, αν δεν έλθη να κρίνη τους ανθρώπους με ευσπλαγχνία και φιλανθρωπία, αλλά κρίνη με ακρίβεια και λεπτομέρεια, οπωσδήποτε όλους θα μας βρη υπεύθυνους. Γι’ αυτό και ο Παύλος έλεγε: “Δεν αισθάνομαι καμμία ενοχή εναντίον του εαυτού μου, αλλά αυτό δε με κάνει να θεωρώ τον εαυτό μου δικαιωμένο” ( A΄Κορ. 4, 4 ).

( Εις τον ΡΚΘ΄ Ψαλμόν, ΕΠΕ 7, 68-76. PG 55, 373-376 )