Απολογητικό σχόλιο επί απολογητικού άρθρου

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

Διαβάσαμε :
Τὸ ἔργο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ὑπηρετεῖ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ὡς θεοΐδρυτος αὐτοτελὴς πνευματικὸς ὀργανισμὸς ὑφίσταται μέσα στὴν πολιτεία παράλληλα μὲ αὐτήν. Ἡ δὲ Θεολογία διὰ τῆς ἐπιστημονικῆς ἀναπτύξεως τῆς ὑπερφυσικῆς θείας ἀποκαλύψεως ἀποτελεῖ τὸ συμπλήρωμα τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν μὲ τὸ νὰ ἐκφέρει τὸν τελευταῖο περὶ τῶν ὄντων λόγο (...) Ἐπίσης πρέπει νὰ μὴ λησμονοῦμε ὅτι κοιτίδα τῆς Θεολογίας, ἡ ὁποία δικαιοῦται νὰ ἀποκαλεῖται «ἐπιστήμη ἐπιστημῶν», εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Αὐτὴ ἔδωσε καὶ δίνει ζωὴ στὴ Θεολογία. (...) Οἱ Πατέρες ἦσαν κατεξοχὴν πιστοί (...) Σταθερὸ δὲ ἀξίωμά τους ἦταν: «πρᾶξις θεωρίας ἐπίβασις».(*)

κυπριανός χ

Είμαι βέβαιος ότι το σχόλιο αυτό δεν θα δημοσιευθεί. Ωστόσο, θα υπάρξουν μερικοί, άγνωστο ποιοι θα είναι αυτοί, οι οποίοι θα το διαβάσουν.

Δεν θα διαφωνούσα σε τίποτα με όσα αναφέρει το περιοδικό "ΣΩΤΗΡ". Απουσιάζει όμως το καταστάλαγμα, αν θέλετε νόημα, των ανωτέρω, τα οποία γράφτηκαν με αφορμή "τὴν ἵδρυση Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στὸ Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ". Το άρθρο επιγράφεται "Εκκλησία και Θεολογικές Σχολές".

Όπως σαφέστατα προκύπτει από το άρθρο, ο ρόλος της Θεολογίας και των συναρτημένων πανεπιστημιακών σχολών είναι "νὰ ἐκφέρει τὸν τελευταῖο περὶ τῶν ὄντων λόγο" και ο λόγος αυτός"πρέπει νὰ εἶναι πρωτίστως Ἀποστολικός καὶ Πατερικός", καθόσον Απόστολοι και Πατέρες "ἦσαν κατεξοχὴν πιστοί". Πάντα σύμφωνα με το άρθρο.

Με άλλα λόγια, στόχος και σκοπός της Θεολογίας, της Εκκλησίας και των πανεπιστημιακών παραρτημάτων ή σχολών, είναι να καλλιεργούν την καθ΄ ημάς πίστη και το φρόνημα αυτής κατά τα πρότυπα ( : «πρᾶξις θεωρίας ἐπίβασις» ) των Αποστόλων και των Πατέρων.


Η πίστη αυτή, εφόσον ισχύει το αξίωμα «πράξις θεωρίας επίβασις», σημαίνει ότι είναι "1 ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων" (Εβ. ια΄). Αν κάνω λάθος, παρακαλώ να με διορθώσετε. Συμβαίνει όμως τον τελευταίο καιρό - αιώνα για να είμαι ακριβής - η πίστη να είναι μεν "ελπιζομένων υπόστασις", έπαψε όμως να είναι "πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων". Επειδή ο έλεγχος είναι συχνά επώδυνος για τους ελεγχόμενους. Οπότε, απουσιάζοντος του ελέγχου, η ζημιά έγινε, η χαραμάδα άνοιξε, και οι νυν πανεπιστημιακοί αποφαίνονται «Τὸ Πανεπιστήμιο  δὲν εἶναι τμῆμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ εἶναι ἐλεύθερο, δημόσιο ἐκπαιδευτικὸ ἵδρυμα καὶ λειτουργεῖ μὲ βάση τὶς ἀκαδημαϊκὲς ἀνάγκες». 

Τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα, συμπληρώνουμε τώρα εμείς, είναι πάντα ανοικτά - σχήμα λόγου βέβαια - σε έλεγχο. Διότι, έτσι, δικαιολογούν την ελευθερία των ακαδημαϊκών, και οπωσδήποτε δημοκρατικών, αναγκών τις οποίες, υποτίθεται, προασπίζουν. Η θεολογία των ημερών μας (ποια απ΄ όλες;) δεν είναι το ίδιο. Ασκεί δια των εκπροσώπων της Εκκλησίας επιλεκτικό έλεγχο, ή για να είμαστε ακριβείς, δεν ασκεί καθόλου. Ό,τι εντέλλονται τα ξένα σιωνιστικά κέντρα αυτό κάνει.