Κάποια επίσημη γιορτή που οι
Μοναχοί της σκήτης κάθισαν να φάγουν όλοι μαζί σε κοινό τραπέζι, ένας Αδερφός
είπε στον τραπεζάρι:
- Εγώ δεν τρώγω ποτέ μου μαγειρευμένο φαγητό, μόνο ψωμί κι αλάτι.
Εκείνος πάλι φώναξε δυνατά για ν' ακούση ο βοηθός του:
- Ο Αδερφός δεν τρώγει μαγείρευμα. Φέρε του αλάτι.
Τότε ένας από τους μεγάλους Γέροντας είπε αυστηρά στον Αδερφό:
- Πιο συμφέρον ήταν για σένα σήμερα να φας κρέας στο κελλί σου, παρά ν'ακούσης μπροστά σ' όλους τους Αδερφούς τούτη τη φωνή.
- Εγώ δεν τρώγω ποτέ μου μαγειρευμένο φαγητό, μόνο ψωμί κι αλάτι.
Εκείνος πάλι φώναξε δυνατά για ν' ακούση ο βοηθός του:
- Ο Αδερφός δεν τρώγει μαγείρευμα. Φέρε του αλάτι.
Τότε ένας από τους μεγάλους Γέροντας είπε αυστηρά στον Αδερφό:
- Πιο συμφέρον ήταν για σένα σήμερα να φας κρέας στο κελλί σου, παρά ν'ακούσης μπροστά σ' όλους τους Αδερφούς τούτη τη φωνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου