+πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης
Tα Διατάγματα ήσαν επίθεση στην ίδια την
καρδιά του Φραγκικού Φεουδαλικού συστήματος, αφού ξερρίζωναν τους πιο
σημαντικούς διοικητικούς αξιωματούχους του, δηλαδή τους επισκόπους, θέτοντάς
τους υπό τον άμεσο -καθολικό- έλεγχο ενός Ρωμαίου αρχηγού Κράτους.
Οι πανούργοι Φράγκοι, βέβαια, κατάλαβαν τον
κίνδυνο πολύ καλά. Πίσω από τα επιχειρήματά τους κατά της εφαρμογής των
Διαταγμάτων στην Φραγκία, κρύπτονται δύο Φραγκικές ανησυχίες: Από τη μια
πλευρά, αγωνίζονταν μ' ένα Ρωμαίο Πάπα, αλλ' από την άλλη, έπρεπε να πάρουν
αυτό τον Πάπα πολύ σοβαρά, διότι οι Βιλλάνοι μπορούσαν να γίνουν επικίνδυνοι
για το Φεουδαρχικό κατεστημένο, εάν τους εξωθούσε ο Εθνάρχης τους από τη Ρώμη.Ο Πάπας Αδριανός Β'(867-872), ο προκάτοχος
του Ιωάννη Η', απείλησε προσωπικά να αποκαταστήσει τον Αυτοκράτορα Λουδοβίκο Β'
(855-875) στη νόμιμη διεκδίκησή του για την Λοθαριγκία, που την είχε πάρει ο
Κάρολος ο Φαλακρός (840-875), ο οποίος είχε στεφθεί από τον Χίνκμαρ της Ρεμς
(854-882). ο Χίνκμαρ απάντησε σ' αυτή την απειλή μ' ένα γράμμα
προς τον Πάπα. Προειδοποιούσε τον Αδριανό να μην προσπαθήσει "να
υποδουλώσει εμάς τους Φράγκους", διότι οι προκάτοχοι του Πάπα "δεν
επέβαλαν τέτοιο ζυγό στους προκατόχους μας, και δεν θα μπορούσαμε να το
ανεχθούμε...ώστε πρέπει να πολεμήσουμε μέχρι θανάτου για την ελευθερία μας και
τα πρωτοτόκια μας".Τον Χίνκμαρ δεν τον ενδιέφερε τόσο, μήπως οι
επίσκοποί του γίνουν σκλάβοι του Πάπα, όσο το ότι ένας Ρωμαίος "θα
υποδούλωνε εμάς τους Φράγκους".
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου