Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

45. Μόνον αι καρδίαι των «συμβιβασθέντων εν αγάπη» έρχονται εις «επίγνωσιν του μυστηρίου του Θεού Πατρός και του Χριστού». Η καρδία δια της αγάπης εισάγει τον νουν εις πάντα πλούτον «του μυστηρίου του Θεού Πατρός και του Χριστού», δηλ. της Εκκλησίας. Η καρδία όμως η ενωθείσα δια της αγάπης «συν πάσι τοις αγίοις», η ενωθείσα με την καρδίαν όλων αυτών, δηλ. με την καθολικήν και αγίαν καρδίαν της Εκκλησίας, αυτή η καρδία αποκτά «την πληροφορίαν» της παναληθείας και παναξίας του Χριστού και του μυστηρίου Του—της Εκκλησίας… Μόνον όταν ενσωματωθή εις τον θεανθρώπινον νουν της Εκκλησίας, ο ανθρώπινος νους καθαρίζεται και μεταμορφώνεται και αγιάζεται και τελειοποιείται τόσον, ώστε να φθάνη εις την τελειότητά του. Τότε μόνον επιγινώσκει και τον εαυτόν του, και τον κόσμον γύρω του, και τον Θεόν, και την δημιουργίαν Του, και τον Θεάνθρωπον, και το πανάγιον μυστήριόν Του—την Εκκλησίαν, και τότε ζη την εν τω Λόγω πανενότητα της κτίσεως και την εν τω Λόγω τελολογίαν. Τότε ο νους φθάνει εις «την πληροφορίαν», ότι εν τη Εκκλησία ευρίσκονται «πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως απόκρυφοι» (Κολ. 2, 3). Εν τη Εκκλησία, η οποία ευρίσκεται εδώ εις τον ιδικόν μας ανθρώπινον κόσμον, και δια της οποίας ο κόσμος μας ενούται οργανικώς μετά του ουρανίου κόσμου. Διότι ο θεανθρώπινος οργανισμός της περιλαμβάνει όλους τους κόσμους…                                                                                 
Εν τη Εκκλησία ευρίσκονται «πάντες οι θησαυροί τηε σοφίας και της γνώσεως»--της γνώσεως περί Θεού, περί του κόσμου, περί του ανθρώπου, περί της ζωής, περί της αιωνιότητος, περί όλων των κόσμων του Θεού. Διότι παν ό,τι είναι του Θεού, δια της Εκκλησίας γίνεται και του ανθρώπου. Μόνον δια του Θεανθρώπου πάντα τα θεία γίνονται του ανθρώπου. Και τούτο μέσα εις το θεανθρώπινον σώμα Του, εις την Εκκλησίαν.

Συνεχίζεται.