Τότε.... και Τώρα.

Τότε :

Εάν  ο Χριστός δεν αναστήθηκε, είναι χωρίς νόημα το κήρυγμά μας, κούφια και η πίστις μας. επί πλέον δε είμαστε και ψευδομάρτυρες εις βάρος του Θεού, ομολογούντες ότι ανέστησε τον Χριστόν, τον οποίον δεν ανέστησε…  Αλλά και εμείς, εάν εις την ζωήν αυτήν έχωμεν στηρίξει τας ελπίδας μας εις τον Χριστόν είμαστε άθλιοι και αξιολύπητοι από όλους τους ανθρώπους.(Α΄ Κορ. 15,14).

Τώρα :

Εάν η Παπική εκκλησία δεν έχει αιρέσεις, και ο κ. Βενέδικτος είναι αγιώτατος επίσκοπος Ρώμης, κούφια η πίστις μας, επί πλέον δε είμαστε και ψευδομάρτυρες εις βάρος του Χριστού ομολογούντες ότι η Ορθοδοξία είναι η ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Αλλά και εμείς εάν εις την ζωήν αυτήν έχωμεν στηρίξει τας ελπίδας μας εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν είμαστε άθλιοι και αξιολύπητοι διότι  η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ' όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων, και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά συνέπειαν πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά μας βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη τους τοιχογραφημένους αγίους Πατέρας μας και να καύσωμεν τας φορητάς εικόνας των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας   Πρέπει να παύσωμεν του λοιπού να λέγωμεν εις τας προσευχάς  μας «δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών». Πρέπει να κλαύσωμεν δια τα πλήθη των Ομολογητών, που εμαρτύρησαν ματαίως και προ του σχίσματος και μετά το σχίσμα. Και πρέπει να σβήσωμεν πλέον και την ιεράν κανδήλαν, που καίει ακοίμητα εις την είσοδον του Ναού του Πρωτάτου, επάνω εις τα άγια λείψανα των Αγιορειτών Πατέρων, που εμαρτύρησαν από τους Ενωτικούς του 13^ου αιώνος, διότι δεν εδέχθησαν το μνημόσυνον του Πάπα. Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία, τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται. Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα, Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; Να τα ρίψωμεν εις το πυρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν!