Ἕνας ἄθρησκος ἢ ἀγνωστικιστὴς ἢ ἀδιάφορος θὰ δύναται νὰ διδάξη τὸ νέον μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν
Πολυσέλιδον ὑπόμνημα πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον μὲ θέμα: «Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν
στὰ Θρησκευτικὰ καὶ ὁδηγὸς Ἐκπαιδευτικοῦ» ἀπέστειλεν
ὁ καθηγητὴς Πανεπιστημίου κ.
Ἡρακλῆς Ρεράκης. Εἰς αὐτὸ ἐπισημαίνει ὅτι εἰς τὰ νέα
προγράμματα σπουδῶν καὶ συγκεκριμένα εἰς τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν (ΜτΘ) ὁ Χριστὸς ἐξισώνεται μὲ τὸν Μωάμεθ καὶ Βούδαν, ἐνῶ δὲν ὑπάρχει ἀναφορὰ εἰς τὴν πίστιν, εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τὴν ἐν Χριστῷ θεμελίωσιν τοῦ τρόπου ζωῆς. Τὸ ὑπόμνημα ἀποτελεῖται ἀπὸ 27 σελίδας. Εἰς αὐτό, πολὺ περιληπτικῶς ὑπογραμμίζονται τὰ ἀκόλουθα: «Θεσσαλονίκη, 04 Ἰουλίου 2012 Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, Τὸ κείμενο ποὺ σᾶς διαβιβάζω μὲ τὴν παροῦσα, ἀποτελεῖ
προϊὸν ἐπίπονης διεξοδικῆς ἐπιστημονικῆς μελέτης τοῦ Νέου Προγράμματος Σπουδῶν ΠΣ καθὼς καὶ τοῦ Ὁδηγοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ (ΟΕ) στὰ Θρησκευτικὰ (ΜτΘ). Στὴ μελέτη αὐτὴ μὲ ὁδήγησε ἡ αἴσθηση ἠθικοῦ καὶ εἰδικοῦ
χρέους μου, ὡς
Καθηγητὴ τῆς Παιδαγωγικῆς – Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς, πρωτίστως ὅμως ὡς Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ καὶ Ἕλληνα πολίτη, ποὺ διαβλέπει τὶς ἀτραπούς, στὶς ὁποῖες ὁδηγεῖται ἡ θρησκευτικὴ ἀγωγὴ στὴ Χώρα μας. Ἦταν προφανές, σήμερα εἶναι καταφανές, ὅτι ἡ
θρησκευτικὴ ἐκπαίδευση τῶν μαθητῶν ἐπιχειρεῖται νὰ ἀλλοιωθεῖ καὶ νὰ ἀποστασιοποιηθεῖ ἀπὸ κάθε τί ὀρθόδοξο. Ἐπιγραμματικά:
1. Στὸ ὄνομα τῆς δῆθεν
πολυπολιτισμικότητας, τὸ ΜτΘ
χάνει πλέον τὸν ὀρθόδοξο προσανατολισμό του. Ἀντίθετα, θέτει ὡς εὐθὺ στόχο
μία ἀνούσια συγκρητιστικὴ θρησκευτικότητα, ἀναμιγνύοντας στοι χεῖα ἀπὸ πέντε
Ἀνατολικὲς Θρησκεῖες (Ἰουδαϊσμό, Ἰσλαμισμό, Ἰνδουϊσμό, Βουδισμό, Κομφουκιανισμὸ) καὶ τρεῖς
χριστιανικὲς
διδασκαλίες, (Ὀρθοδοξία,
Ρωμαιοκαθολικισμὸ καὶ Προτεσταντισμό).
2. Δὲν ὑπάρχουν πλέον, στὸ ΜτΘ, ἡ πίστη, ἡ ἀναφορὰ στὸ Θεό, καθὼς καὶ ἡ ἐν Χριστῷ θεμελίωση τοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.
3. Ὁ Ἰησοῦς
Χριστὸς θεωρεῖται πλέον καὶ προβάλλεται στοὺς μαθητές, ὄχι ὡς Θεάνθρωπος, Σωτήρας καὶ Λυτρωτής, ἀλλὰ ὡς ἕνας ἁπλὸς δάσκαλος, δίπλα στὸ Μωάμεθ,
τὸ Βούδα καὶ τὸν Κομφούκιο.
4. Τὸ αἴτημα τοῦ σεβασμοῦ στὴν ἑτερότητα αὐτοακυρώνεται καὶ γιὰ τοὺς χριστιανοὺς καὶ γιὰ τοὺς μὴ χριστιανοὺς μαθητές, μὲ τὴν ἐπιβολὴ μίας ἀκατανόητης καὶ ἀντιπαιδαγωγικῆς πολυθρησκειακῆς διδασκαλίας, ποὺ ἀλλοιώνει κάθε μορφῆς πίστη, ὁδηγώντας τὰ παιδιὰ σὲ θρησκευτικὸ μηδενισμό. Σὲ παιδιὰ πού, λόγῳ ἡλικίας, οὔτε κριτικὴ σκέψη ἔχουν,
οὔτε θρησκευτικὲς ἢ ἄλλες ἐμπειρικὲς δομές, προσφέρονται
πολτοποιημένες θρησκευτικὲς
πληροφορίες, μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιφανειακὴ καὶ ἀποσπασματικὴ ταυτόχρονη παράθεση πολλαπλῶν θρησκειακῶν γνώσεων, μὲ βέβαιο ἐπακόλουθο τὴν ἀποδόμηση τῆς οἰκείας πίστης τῶν μαθητῶν, τῆς πίστης δηλαδὴ τῆς οἰκογένειας καὶ τοῦ εὐρύτερου περιβάλλοντός
τους, καθὼς καὶ τῶν στοιχείων ποὺ τὴ συνοδεύουν καί, συνακόλουθα, τὴ γενικευμένη θρησκευτικὴ ὁμογενοποίηση.
5. Ἡ ἀποκόμιση ὑπαρξιακῶν καὶ ἠθικοκοινωνικῶν προτύπων μέσα ἀπὸ τὸ ΜτΘ ἐξανεμίζεται σὲ μία περίοδο, ποὺ ἡ Χώρα μας εὑρισκόμενη σὲ βαθύτατη πνευματικὴ κρίση πέραν τῆς οἰκονομικῆς, τὰ ἔχει ἀνάγκη
περισσότερο ἀπὸ ποτέ.
6. Τίθενται εὐθέως θέματα ἄνισης μεταχείρισης καὶ διακρίσεων μεταξὺ ὀρθοδόξων καὶ ἀλλοδόξων ἢ ἀλλοθρήσκων μαθητῶν, διότι τὸ ΠΣ, ἐνῶ ἄρχισε ἤδη νὰ ἰσχύει
πιλοτικὰ —καὶ γιὰ τοὺς ὀρθόδοξους καὶ γιὰ τοὺς ἀλλόδοξους μαθητὲς– σὲ σχολεῖα τῆς Χώρας, ἐν τούτοις δὲν ἐφαρμόστηκε πιλοτικά, οὔτε πρόκειται νὰ ἐφαρμοστεῖ στὰ σχολεῖα τῶν Ἑλλήνων
Μουσουλμάνων τῆς Θράκης.
7. Θεμελιακὸς παράγοντας γιὰ τὴν ἐπιτυχία
κάθε διδασκαλίας, ὡς γνωστό,
εἶναι ὁ δάσκαλος.
Δεῖγμα τῆς κατεύθυνσης τῆς φιλοσοφίας τοῦ ΠΣ, ἀπέναντι στὴ θρησκεία τοῦ τόπου μας ἀποτελεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ΟΕ
προβλέπει σχετικὰ μὲ τὸ δάσκαλο: «Δὲν ὑφίσταται
καμιὰ ἰδιαίτερη θρησκευτικοῦ χαρακτήρα προϋπόθεση, γιὰ νὰ διδάξει ἕνας δάσκαλος τὸ ΜτΘ. Μᾶλλον ἀπευκταῖες θὰ πρέπει νὰ θεωροῦν ται τέτοιες προδιαθέσεις»
8. Ἀναφέρεται ἀκόμη ὅτι “οἱ δάσκαλοι στὰ σχολεῖα τῆς σύγχρονης πολυπολιτισμικῆς κοινωνίας εἶναι σημαντικό, κατὰ τὴν ἐκπαιδευτικὴ διαδικασία, νὰ ἀποστασιοποιοῦνται κατὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ τὴ θρησκεία, στὴν ὁποία ἐνδεχομένως
ἀνήκουν εἴτε πατροπαράδοτα εἴτε ἀπὸ ἐπιλογή. Ἕνας ἄθρησκος ἢ ἀγνωστικιστὴς ἢ ἀδιάφορος
μπορεῖ νὰ διδάξει μὲ ἐπιτυχία τὸ ΜτΘ, ὅπως καὶ ἕνας
θρησκευόμενος. Ἀντίθετα,
ἕνας ζηλωτὴς θρησκευόμενος ἔχει μᾶλλον ἐξασφαλισμένη τὴν ἀποτυχία»
2. Εἶναι φανερό, πέραν τῶν ἄλλων, ὅτι αὐτὸ τὸ βρετανικοῦ τύπου συνονθύλευμα θρησκευτικῶν
γνώσεων,
μετατρέπει τὸ ΜτΘ σὲ μία νεοβαρλααμική, γνωσιολογικὴ καὶ λογοκρατικὴ θρησκευτικότητα, ἀποκομμένη ἀπὸ τὴν ἐμπειρία καὶ τὴν πίστη καθὼς καὶ ἀπὸ τὴ Θεία
Χάρη.
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, Μὲ τὸ Ὑπόμνημα ποὺ μὲ τὴν παροῦσα σᾶς διαβιβάζω, θὰ διαμορφώσετε τὴν κρίση Σας καὶ θὰ διαπιστώσετε τὸ μέγεθος τῆς ἐπιχείρησης ἀλλοίωσης τοῦ ΜτΘ.
Σᾶς παρακαλοῦμε ἀπὸ καρδιᾶς, Μακαριώτατε, ὅπως ἄλλωστε καὶ ὁ Ἴδιος προτείνατε σὲ συνάντηση, ποὺ εἴχατε στὶς 09–06–2012 μὲ ἐκπροσώπους Παραρτημάτων Θεολόγων ἀπὸ πολλὲς
περιοχὲς τῆς Ἑλλάδας,
στὴν ὁποία παρὼν ἤμουν καὶ ἐγὼ ἐκ μέρους τοῦ Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας – Θράκης, νὰ καλέσετε σὲ κοινὴ σύσκεψη ὅλους τοὺς Ἀρχιερεῖς μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἐκπροσώπους
τοῦ θεολογικοῦ κόσμου, προκειμένου νὰ συζητήσουν, ἐκτενῶς καὶ ἀνοικτά, γιὰ ὅσο χρόνο καὶ ἂν
χρειαστεῖ, γιὰ τὸ μεῖζον αὐτὸ θέμα, ποὺ μέχρι τώρα διαχειρίστηκε καταχρηστικὰ μόνο μία μικρὴ ὁμάδα θεολόγων, κάτω ἀπὸ καθεστὼς κρυψίνοιας καὶ μυστικότητας.
Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ,
ἀσπάζομαι
τὴ σεβάσμια δεξιά σας.
Ἡρακλῆς Ρεράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου